Μετά το μακελειό στο Παρίσι, έχουν «πάρει φωτιά» οι προπαγανδιστικές μηχανές της αστικής τάξης, προκειμένου η δεδομένη καταδίκη και η οδύνη για το μακέλεμα των απλών ανθρώπων να αξιοποιηθούν ως άλλοθι των νέων πολεμοκάπηλων σχεδίων, που ήδη προωθούνται από τους ίδιους που ενίσχυσαν τους εγκληματίες τζιχαντιστές και τώρα τους χρησιμοποιούν και πάλι. Δηλαδή, από τους ιμπεριαλιστές, περιλαμβανομένης και της αστικής τάξης της Γαλλίας. Ο Πρόεδρος αυτής της χώρας, Φρανσουά Ολάντ, έριξε το σύνθημα ότι «είμαστε σε πόλεμο με την τρομοκρατία» και τον ακολούθησαν στη νέα «αντιτρομοκρατική εκστρατεία» και άλλοι ηγέτες με το σύνθημα «είμαστε όλοι Γάλλοι» ή «ενωμένοι ενάντια στην τρομοκρατία». Το μοτίβο είναι ένα ...τα κεφάλια μέσα, «προέχει η αντιμετώπιση των βαρβάρων», η «προάσπιση της δημοκρατίας», του «δυτικού τρόπου ζωής μας» και αυτό χρειάζεται «εθνική ομοψυχία, ενότητα και κοινωνική συναίνεση». Σε αυτό συγκλίνουν και όλα τα αστικά κόμματα στη χώρα μας.

Κάπως έτσι συνοψίζεται η προσπάθεια των υπηρετών του βάρβαρου εκμεταλλευτικού συστήματος, με όπλο το φόβο να παγιδεύσουν την εργατική - λαϊκή συνείδηση. Ομως, η σκέψη των λαϊκών ανθρώπων πρέπει να ανατρέξει στην ιστορική πείρα, και την πιο πρόσφατη, για το πώς χρησιμοποιούνται διάφορα προσχήματα, για να αιματοκυλιούνται λαοί και να στρώνεται ο δρόμος στους καπιταλιστές για τις μπίζνες τους. Να αναζητήσουν την αλληλουχία των γεγονότων. Το «έργο» της Γιουγκοσλαβίας, του Αφγανιστάν, του Ιράκ μετά την 11η Σεπτέμβρη, της Λιβύης επαναλαμβάνεται και στη Συρία, αφού πρώτα έχουν βρεθεί νέα προσχήματα για τη γενίκευση των στρατιωτικών επεμβάσεων.

Και είναι προσχήματα, γιατί η αλήθεια είναι ότι αυτό που αναγορεύεται σήμερα ως διεθνής εγκληματική οργάνωση, δηλαδή το «Ισλαμικό κράτος», είναι κατασκεύασμα των ίδιων των ιμπεριαλιστικών κέντρων, που από κοινού και παράλληλα τον δυνάμωσαν, τον εξόπλισαν, τον στήριξαν πολιτικά, γιατί εξυπηρετούσε την αντίθεσή τους στο καθεστώς Ασαντ και το Ιράν. Τώρα, όπως έγινε παλιότερα και με άλλους, που οι ίδιοι είχαν στηρίξει σε προηγούμενες περιόδους, όπως ο Σαντάμ, οι «Ταλιμπάν», ο Οσάμα Μπιν Λάντεν, αλλά και ο Καντάφι, αναγορεύονται στο απόλυτο κακό που πρέπει να εξαλειφθεί και το ...γαϊτανάκι συνεχίζεται.

Τα προσχήματα ντύνουν μια νέα πολεμοκαπηλία, στην οποία ιδιαίτερο ρόλο έχουν αναλάβει κορυφαίες «πένες» του συστήματος. Αρθρογράφος της «Καθημερινής» φτάνει στο σημείο να πει, μιλώντας για την «εξόντωση των τρελών με τα καλάσνικοφ»:

«Γιατί μια επέμβαση θα ήταν ιμπεριαλιστική και όχι αμυντική; Επειδή αυτό λέει η αριστερή κασέτα που επαναλαμβάνεται σε κάθε φριχτή στιγμή της Δύσης; Ως πότε θα αφήνονται ανενόχλητοι οι παλαβοί του Θεού να σφάζουν, να τρομοκρατούν, να κάνουν εμπόριο ανθρώπων στην περιοχή και εξ αυτού του λόγου να γεμίζει με πρόσφυγες η Ευρώπη; Δεν πρέπει να υπάρξει κάποια συλλογική, αλλά και δυναμική, απάντηση στον τρόμο;»

Αλλος αρθρογράφος, στην ίδια εφημερίδα, επικροτεί τη συμμετοχή στον «πόλεμο υπεράσπισης της δημοκρατίας», ενώ άλλος, στα «Νέα», το προχωράει και παραπέρα, ασκώντας κριτική σε αυτούς, που, τη «στιγμή της σύγκρουσης με την βαρβαρότητα», είναι «ναι μεν αλλά...». Σημειώνει όλο κομπασμό ότι αυτοί είναι «έτοιμοι να ανακαλύψουν την ενοχή της Δύσης στο μακελειό των δικών της, να συμψηφίσουν το έγκλημα με τον νεοφιλελευθερισμό ή την αποικιοκρατία ή τον ιμπεριαλισμό, να διακηρύξουν πως η "Γαλλία όπως έστρωσε, έτσι θα κοιμηθεί", να δικαιολογήσουν το μίσος - ακόμη χειρότερα: να το συμμεριστούν έστω και καλυμμένα».

Αυτήν την πολεμοκαπηλία ευνοεί και η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, η οποία έσπευσε να μιλήσει για Ελλάδα «παράγοντα σταθερότητας» στην περιοχή «στο πλαίσιο της ΕΕ και του ΝΑΤΟ», συνεχίζοντας δηλαδή στη γραμμή της εμπλοκής στα ιμπεριαλιστικά σχέδια της ΕΕ και του ΝΑΤΟ. Γραμμή που έχει χαράξει από την πρώτη θητεία διακυβέρνησής της, από το Γενάρη του 2015. Οσο και αν οι διάφοροι υπουργοί προσπαθούν να καθησυχάσουν ότι η Ελλάδα δεν θα εμπλακεί στρατιωτικά, η αλήθεια είναι άλλη. Η Ελλάδα είναι μπλεγμένη με ευθύνη και της σημερινής συγκυβέρνησης, που πρωτοστάτησε και πρωτοστατεί στους σχεδιασμούς των ιμπεριαλιστών στην περιοχή για λογαριασμό του ελληνικού κεφαλαίου. Η αλήθεια είναι επίσης ότι οι δεσμεύσεις του ΝΑΤΟ και της ΕΕ είναι συγκεκριμένες. Θυμίζουμε την πρωτοβουλία της «Διάσκεψης» που πήρε η κυβέρνηση «για την προστασία των χριστιανικών κοινοτήτων στην ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής και Βόρειας Αφρικής από τους τζιχαντιστές» και την ετοιμότητά της να συμμετέχει σε ιμπεριαλιστική δράση ενάντιά τους γι' αυτό το σκοπό. Επίσης, τις δηλώσεις του υπουργού Αμυνας, Π. Καμμένου, στο συνέδριο «Αμυνας και Ασφάλειας» του Ελληνοαμερικανικού Εμπορικού Επιμελητηρίου ότι «είμαστε έτοιμοι να παραχωρήσουμε εγκαταστάσεις, τις Ενοπλες Δυνάμεις μας, αλλά και μεγάλες βάσεις στην περιοχή του νοτίου Αιγαίου, προκειμένου να διευκολύνουμε τις δυνάμεις της Συμμαχίας να αναπτύξουν τον πόλεμο κατά της τρομοκρατίας».

Ο λαός, οι εργαζόμενοι δεν πρέπει να δώσουν ανοχή ή στήριξη. Δεν πρέπει να υιοθετήσουν το δηλητήριο της πολεμοκαπηλίας, πολύ περισσότερο δεν πρέπει να πιστέψουν στην εκδοχή ότι ο ελληνικός λαός μπορεί να βγει ωφελημένος από τη βαθύτερη εμπλοκή της χώρας σε επικίνδυνες εξελίξεις. Αντίθετα, θα πρέπει να δυναμώσουν την πάλη τους για την αποδέσμευση από τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς και σχεδιασμούς.