Είναι πραγματικά εντυπωσιακό. Η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ έχει επιδοθεί κυριολεκτικά σε έναν αγώνα δρόμου με στόχο να κλείσει η συμφωνία με το «κουαρτέτο», να συνταχθεί και να ψηφιστεί από τη Βουλή το τρίτο ΜΝΗΜΟΝΙΟ. Ακριβώς. Ο ΣΥΡΙΖΑ που έλεγε ότι θα σκίσει τα μνημόνια όταν γίνει κυβέρνηση την αμέσως επόμενη στιγμή, όσο πιο γρήγορα γίνεται, τώρα, έξι μήνες μετά, τρέχει και ζητά μνημόνιο, όσο πιο γρήγορα γίνεται. Ο ΣΥΡΙΖΑ τρέχει και ζητά ένα μνημόνιο που περιλαμβάνει, ανάμεσα σε πάρα πολλά, και τα εξής: Αύξηση ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης. Διπλασιασμό του φόρου εισοδήματος από το πρώτο ευρώ. Αύξηση της προκαταβολής φόρου μέχρι και στο 100% για το 2016. Διατήρηση του ΕΝΦΙΑ. Ιδιωτικοποιήσεις δημόσιας περιουσίας. Κατασχέσεις για ληξιπρόθεσμες οφειλές. Κάνοντας μία άλλη ανάγνωση, ο ΣΥΡΙΖΑ τρέχει για να εξασφαλίσει ευνοϊκότερους όρους για το μεγάλο κεφάλαιο σε συνθήκες καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης. Γιατί όλα αυτά τα μέτρα του 3ου μνημονίου, όσα ήδη έχουν περάσει ως προαπαιτούμενα πριν από μερικές βδομάδες και βέβαια όσα ισχύουν από το 2010 μέχρι και σήμερα, αυτό είναι. Οι όροι και οι συνθήκες για να μπορέσουν οι μεγάλοι επιχειρηματικοί όμιλοι, ελληνικοί και ξένοι, να έχουν πιο ευνοϊκό περιβάλλον, που θα έχει διαμορφωθεί πάνω στα συντρίμμια των λαϊκών δικαιωμάτων.

Οι εργαζόμενοι ακούνε καθημερινά στελέχη της κυβέρνησης να επιχειρηματολογούν για την ανάγκη να τελειώσει γρήγορα η ψήφιση του μνημονίου. Θέλουν τώρα, αυτό που πριν από μερικούς μήνες έλεγαν ότι είναι η καταστροφή του λαού, του τόπου. Θέλουν αυτό που τότε χαρακτήριζαν «επαχθή μέτρα που οδηγούν στη λιτότητα και προκαλούν ανθρωπιστική κρίση». Τότε που αράδιαζαν στα κανάλια τα στοιχεία για τις αυτοκτονίες, την ανεργία, τους απολυμένους, την καταστροφή στον παραγωγικό ιστό της χώρας και άλλα τέτοια που συνθέτουν ένα απίστευτο παζλ κοροϊδίας και εμπαιγμού. Γιατί και τότε γνώριζαν και τώρα γνωρίζουν πολύ καλά ότι όλα αυτά δεν είναι απλά αποτέλεσμα μιας πολιτικής που ασκεί μια αστική διακυβέρνηση. Δεν είναι η ανικανότητα ή οι λάθος χειρισμοί που αν διορθώνονταν θα μπορούσαν να δώσουν μια άλλη προοπτική στο λαό, όπως παραμύθιαζαν επί χρόνια οι σημερινοί κυβερνώντες. Αλλά η ίδια η φύση της καπιταλιστικής Ευρωπαϊκής Ενωσης, η ίδια η φύση των ιμπεριαλιστικών μηχανισμών, το ίδιο το εκμεταλλευτικό σύστημα που το όνομά του είναι καπιταλισμός. Το γεγονός ότι αυτοί που κρατούν στα χέρια τους όλα όσα δημιουργεί με τον κόπο και τον ιδρώτα του ο λαός το έχουν στην ιδιοκτησία τους τα παράσιτα, οι καπιταλιστές. Ολα αυτά που κρατούν καθηλωμένες τις παραγωγικές δυνατότητες της χώρας, που καταδικάζουν το λαό να αρκείται σε μερικά ψίχουλα ή και σε τίποτα. Ολα όσα χαρακτηρίζουν τη βαρβαρότητα της εποχής...

Και δεν φτάνει όλο αυτό το κακοστημένο θέατρο σε βάρος του λαού. Αλλά θέλουν γρήγορα να ψηφιστεί το μνημόνιο, για να το ανατρέψουν και γρήγορα! Για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους, αυτό που λέει ο ΣΥΡΙΖΑ, εκτός από την πολιτική απάτη που το χαρακτηρίζει, έχει και μια άλλη, ακόμα πιο επικίνδυνη, πλευρά. Θέλουν να κρατήσουν καθηλωμένο το λαό να περιμένει αυτή τη ...γιαλαντζί ανατροπή. Με προπαγάνδα που διακινείται στα λαϊκά στρώματα από διάφορους αετονύχηδες όπως: «Ε, δεν το αφήνουν το παιδί να κυβερνήσει», «τι να κάνει η κυβέρνηση απέναντι σε όλα αυτά τα μεγαθήρια», «τουλάχιστον το πάλεψε», τολμούν και τζογάρουν το μέλλον ενός ολόκληρου λαού, για να εξυπηρετήσουν επιχειρηματικά συμφέροντα, καπιταλιστικούς μηχανισμούς και πολιτικές καριέρες ως οι καλύτεροι εκπρόσωποι της αστικής τάξης. Το μέλλον του λαού βρίσκεται στην πραγματική ρήξη με την Ευρωπαϊκή Ενωση, τη σύγκρουση με την καπιταλιστική βαρβαρότητα και την εξουσία του κεφαλαίου.