Στο σύντομο χρονικό διάστημα μετά τις εκλογές, είναι τέτοιες οι εξελίξεις που ο εργαζόμενος λαός χρειάζεται να βρίσκεται σε πολιτική επαγρύπνηση. Να μη δείξει καμία αναμονή. Δυναμικά να παρέμβει για να διεκδικήσει τα δικαιώματά του.

Να πάρει μέρος στις κινητοποιήσεις που είναι προγραμματισμένες και κυρίως στην απεργία της Πρωτομαγιάς, που πρέπει να είναι η πρώτη μεγάλη λαϊκή κινητοποίηση μετά την εκλογή της νέας κυβέρνησης, να είναι η πρώτη απάντηση του κινήματος ότι οι εργαζόμενοι δεν υποτάσσονται, δεν συμβιβάζονται με τα ψίχουλα. Οτι διεκδικούν την επαναφορά όλων των απωλειών, την κατάργηση όλων των αντεργατικών νόμων. Διεκδικούν όλα όσα απαιτούνται για την κάλυψη των αναγκών της λαϊκής οικογένειας.

Καλούμε τους εργαζόμενους να κλείσουν τα αυτιά τους στις Σειρήνες που θέλουν να τους τρομοκρατήσουν, να τους φοβίσουν με την τεράστια επιχείρηση κινδυνολογίας, που στόχο έχει να συμβιβαστούν στο όνομα του ότι πρέπει να αποφύγουμε τα χειρότερα. Αυτή την περίοδο η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, αστικά ΜΜΕ, οι άλλες αστικές πολιτικές δυνάμεις (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, Ποτάμι κλπ.) εξαπολύουν επιχείρηση τρομοκράτησης, εκβιασμού, αποπροσανατολισμού, χειρότερη από αυτή της προεκλογικής περιόδου, με στόχο ο λαός να δεχτεί αδιαμαρτύρητα τις νέες αντιλαϊκές συμφωνίες, τα νέα μνημόνια.

Είναι εξαιρετικά επικίνδυνη και παραπλανητική η τακτική που ακολουθεί η κυβέρνηση με τις πλάτες της ΝΔ και άλλων δυνάμεων. Δραματοποιεί τις εξελίξεις, κινδυνολογεί και προσπαθεί να περάσει ένα κλίμα που δίνει την εντύπωση ότι αντιστέκεται στην ΕΕ, στους δανειστές, στα νέα αντιλαϊκά μέτρα. Η πραγματικότητα όμως είναι άλλη: Η κυβέρνηση επιδιώκει να κλείσει τα βασικά σημεία της συμφωνίας με τους δανειστές για την επόμενη περίοδο (άλλωστε μιλάνε για συμφωνία-πακέτο για 3-4 χρόνια) και ταυτόχρονα έχει συμφωνήσει στην εφαρμογή νέων αντιλαϊκών μέτρων. Νέα συμφωνία και νέα μέτρα πάνε μαζί, ενώ τα περί «κόκκινων γραμμών» είναι στάχτη στα μάτια του λαού. Δεν πρέπει να υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία γι' αυτή την αλήθεια που σύντομα θα επιβεβαιωθεί.

Την ίδια ώρα, με τη δραματοποίηση των διαπραγματεύσεων και την κινδυνολογία, όχι μόνο επιδιώκουν να δεχτεί ο λαός αδιαμαρτύρητα τα μέτρα αυτά, αλλά και κάτι ακόμα χειρότερο: Με τον εκβιασμό και την επίκληση των δημοψηφισμάτων και των εκλογών, να βάλουν το λαό να περάσει μόνος τη θηλιά στο λαιμό του, για να τον κρεμάσουν στην κυριολεξία. Θέλουν το λαό συνένοχο και συνυπεύθυνο στην έγκριση και εφαρμογή της αντιλαϊκής τους πολιτικής. Γι' αυτό όσο πιο γρήγορα ξεκαθαρίσουν οι εργαζόμενοι πώς διαμορφώνεται πραγματικά η μετεκλογική κατάσταση, τόσο το καλύτερο.

Η ουσία είναι ότι ενώ έχουμε αλλαγή στην κυβέρνηση, ενώ έφυγαν τα παραδοσιακά κόμματα (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ), στην πραγματικότητα η εξουσία συνεχίζει να είναι στα ίδια χέρια. Παραμένει σε αυτούς που ελέγχουν τα πραγματικά κλειδιά της οικονομίας. Δηλαδή στους ιδιοκτήτες των μέσων παραγωγής, των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων, στις τράπεζες, σε όσους έχουν τον έλεγχο του κρατικού μηχανισμού. Αυτοί πραγματικά ελέγχουν την εξουσία και δεν είναι άλλοι από την αστική τάξη της χώρας. Την ίδια στιγμή, η χώρα, παρά την κυβερνητική αλλαγή, συνεχίζει να συμμετέχει στους ίδιους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς και μηχανισμούς, στην ΕΕ και το ΝΑΤΟ και μάλιστα ισχύουν και ενισχύονται όλες οι δεσμεύσεις που ίσχυαν και πριν. Ταυτόχρονα με τη λεγόμενη πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική αποκτούν πρόσθετες δεσμεύσεις σε άλλες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, όπως τη Ρωσία, που είναι έξω από το ΝΑΤΟ και την ΕΕ, μόνο και μόνο για να εξυπηρετήσουν τα συμφέροντα της ελληνικής αστικής τάξης, βάζοντας σε πρόσθετους κινδύνους τον ελληνικό λαό.

Επίσης ιδιαίτερο στοιχείο, που δεν πρέπει να υποτιμάμε, είναι ότι τώρα δεν κυβερνά κάποιο από τα παραδοσιακά αστικά κόμματα. Τώρα κυβερνά ένα καινούριο αστικό, σοσιαλδημοκρατικό κόμμα, με τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του. Οπως ότι έχει οπορτουνιστική προέλευση, ότι ονομάζεται αριστερό και επιδιώκει συστηματικά να εμφανίζει την πολιτική διαχείρισης του συστήματος ως αριστερή. Οτι η πλειοψηφία των ψηφοφόρων του προέρχεται από το ΠΑΣΟΚ, διατηρώντας ισχυρές αυταπάτες ότι στις σημερινές συνθήκες μπορεί να εξασφαλίσει καλύτερους όρους ζωής, όμοιους με αυτούς της δεκαετίας του 1980, κάτι που σήμερα για πολλούς λόγους δεν είναι εφικτό.

Ενα ακόμα ιδιαίτερο στοιχείο είναι ότι οι περισσότεροι υπουργοί της συγκυβέρνησης είναι πρώην στελέχη του ΚΚΕ, που αποστάτησαν εδώ και μια 25ετία, το 1990-91, την περίοδο της αντεπανάστασης και ανέπτυξαν πολύ γρήγορα δεσμούς με μονοπωλιακούς ομίλους, με την αστική τάξη και τα κόμματά της. Αυτοί όλοι είναι ορκισμένοι αντίπαλοι του ΚΚΕ και του εργατικού κινήματος. Γνωρίζουν πολύ καλά τις ευαισθησίες των κομμουνιστών, των αριστερών, ξέρουν θαυμάσια να εξαπατούν το λαϊκό κόσμο, ξέρουν την τέχνη του «άλλα να λένε, άλλα να κάνουν», να παραπλανούν.

Επίσης η νέα συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ έχει την ιδιομορφία όπου ένα νέο σοσιαλδημοκρατικό κόμμα, ο ΣΥΡΙΖΑ, συγκυβερνά με ένα βαθιά δεξιό συντηρητικό, εθνικιστικό κόμμα, με βαθιά αντιδραστικές αντιλήψεις, τους ΑΝΕΛ. Ανάμεσα στον ΣΥΡΙΖΑ και τους ΑΝΕΛ υπάρχουν διαφορές, αλλά συνενώνονται ως αστικά κόμματα στο ζήτημα της «εθνικής σωτηρίας» και του λεγόμενου αντιμνημονιακού μετώπου, για να εξυπηρετήσουν πρώτα και κύρια τα συμφέροντα της αστικής τάξης και το καθένα ξεχωριστά να υπηρετήσει τα ιδιαίτερα συμφέροντα που έχει. Αυτή η συγκυβέρνηση, με αυτό το μείγμα, αυτή η συμμαχία έχει τη δυνατότητα να ενσωματώνει για ένα διάστημα λαϊκές δυνάμεις που ψήφισαν ή προέρχονται από αυτά τα κόμματα, να τις κατευθύνει σε μια πορεία συντηρητικοποίησης, με μειωμένες απαιτήσεις, με δικαιολόγηση των αντιλαϊκών πολιτικών.

Την ίδια ώρα μέσα στις γραμμές του ΣΥΡΙΖΑ υπάρχει ένα τμήμα, το λεγόμενο Αριστερό Ρεύμα, με ξεσκολισμένα στελέχη στην οπορτουνιστική, ρεφορμιστική τακτική, στη συμμετοχή στο αστικό πολιτικό παιχνίδι. Αυτοί καλλιεργούν αυταπάτες ότι τάχα διαφωνώντας με τη γενική γραμμή της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ παλεύουν για να τη βάλουν σε σωστό δρόμο. Με τον τρόπο αυτό μπερδεύουν ένα τμήμα εργαζομένων, δημιουργώντας συγχύσεις, όπως παλιότερα έκανε το λεγόμενο αριστερό ΠΑΣΟΚ. Καμιά αυταπάτη δεν πρέπει να υπάρχει. Το «Αριστερό Ρεύμα» του ΣΥΡΙΖΑ αποτελεί το αριστερό άλλοθι της αντιλαϊκής πολιτικής που θα εφαρμόζει η κυβέρνηση.

Επίσης πρέπει να παίρνουμε υπόψη μας ότι η κυβερνητική εναλλαγή δεν είναι μια συνηθισμένη εναλλαγή κομμάτων στη διακυβέρνηση. Εκφράζει κάτι πολύ βαθύτερο: Τα ιδιαίτερα συμφέροντα της μεγαλύτερης μερίδας της αστικής τάξης που επιθυμεί σε συμμαχία με αστικές τάξεις άλλων χωρών (Ιταλία, Ισπανία κ.ά.), μεταξύ αυτών και τμήματος της αστικής τάξης των ΗΠΑ και της κυβέρνησης Ομπάμα, να αλλάξει το μείγμα της διαχειριστικής πολιτικής μέσα στα πλαίσια της ΕΕ και του ευρώ. Να υπάρξουν καλύτεροι όροι για την εξόφληση του χρέους της χώρας είτε με τη διαγραφή μέρους του είτε με την επιμήκυνση των όρων της εξόφλησής του. Γιατί με αυτούς τους τρόπους θέλουν να περισσέψει τμήμα του κεφαλαίου και μέσω των τραπεζών να πάει για χρηματοδότηση των επιχειρήσεων ώστε να περάσουν σε φάση ανάκαμψης. Ταυτόχρονα, αν περισσεύει τίποτα, να μοιράζουν κανένα ψίχουλο στον κόσμο, με προγράμματα «ανθρωπιστικής βοήθειας», για να τον ξεγελούν.

Γι' αυτούς τους λόγους να μην το υποτιμούμε αυτό: Η διαπραγμάτευση που γίνεται δεν είναι κόλπο, αλλά γίνεται επί της ουσίας για τα συμφέροντα της αστικής τάξης. Η ΕΕ, το ΔΝΤ αντιδρούν στις αξιώσεις της ελληνικής κυβέρνησης και της αστικής τάξης γιατί έχουν τα δικά τους συμφέροντα, τα δικά τους προβλήματα. Αυτό που πρέπει να διευκρινίσουμε για άλλη μια φορά είναι ότι αυτές οι διαπραγματεύσεις και επιδιώξεις της αστικής τάξης δεν έχουν καμιά απολύτως σχέση με τα εργατικά - λαϊκά συμφέροντα, με το μεροκάματο, τους όρους εργασίας, με το κοινωνικοασφαλιστικό σύστημα και την υγεία των εργαζομένων. Ακριβώς το αντίθετο συμβαίνει: Ανεξάρτητα από την έκβαση των διαπραγματεύσεων, τα αντιλαϊκά μέτρα θα συνεχιστούν και θα είναι σκληρά και στην περίπτωση του «έντιμου συμβιβασμού» και στο ενδεχόμενο της λεγόμενης ρήξης. Ακόμα και στην περίπτωση που δεν καταλήξουν σε μια συμφωνία και επιβεβαιωθεί το ενδεχόμενο της «ρήξης», όπως το λένε, της εξόδου δηλαδή από το ευρώ, πάλι θα υπάρξουν σκληρά μέτρα σε βάρος του λαού. Σε μια τέτοια περίπτωση, πάλι θα υπάρξει ραγδαία υποτίμηση του νέου νομίσματος, συνοδευμένη με μέτρα λιτότητας και φτωχοποίησης, χτύπημα Ασφαλιστικού, εργασιακών σχέσεων. Επομένως, ούτε ο λεγόμενος έντιμος συμβιβασμός, ούτε η λεγόμενη ρήξη αποτελούν λύσεις για το λαό. Γι' αυτό λέμε ότι ο λαός πρέπει να έχει ανοιχτά τα μάτια του, να μη στοιχηθεί σε καμιά περίπτωση ούτε με τη μια ούτε με την άλλη επιλογή της αστικής τάξης. Αντίθετα να χαράξει τη δική του γραμμή πάλης για μονομερή διαγραφή του χρέους, για αποδέσμευση από την ΕΕ, για κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής, για λαϊκή εξουσία. Αυτή είναι η μοναδική λύση και προοπτική που υπηρετεί τα συμφέροντά του.

Ολες οι εξελίξεις επιβεβαιώνουν αυτό που έχουμε πει: Οτι δεν υπάρχει διέξοδος στο πλαίσιο διαχείρισης αυτού του συστήματος. Ομως υπάρχουν δυνατότητες για το λαό με την πάλη του να βάλει φρένο στην επίθεση. Να ανασυντάξει το κίνημα, να ισχυροποιήσει το ΚΚΕ, να συγκεντρώσει δυνάμεις για να υπάρξουν ριζικές αλλαγές στο επίπεδο της εξουσίας. Ο λαός πρέπει σταθερά να έχει στόχους πάλης για έξοδο από την ΕΕ, σε συνδυασμό με την πάλη για άλλη εξουσία. Για πλήρη διαγραφή του χρέους σε συνδυασμό με την κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής. Υπάρχουν σήμερα οι δυνατότητες και οι υλικές προϋποθέσεις ο λαός να ζήσει καλύτερα. Παρά το βάθος της κρίσης, η Ελλάδα συνεχίζει να είναι μια χώρα με πλούσια παραγωγική βάση. Μια χώρα που έχει τη δυνατότητα να ταΐσει και να ζήσει το λαό της με ευημερία. Είναι χώρα με ορυκτό πλούτο, με δυνατότητες μεγάλης ανάπτυξης της αγροτικής παραγωγής. Η Ελλάδα δεν βρίσκεται στην περίοδο των αρχών του προηγούμενου αιώνα. Είναι ανεπτυγμένη τεχνολογικά, με υποδομή και με τεχνικό, με επιστημονικό δυναμικό που αποτελούν πολύτιμες προϋποθέσεις. Με λίγα λόγια, έχει όλες τις υλικές προϋποθέσεις για να ικανοποιήσει τις λαϊκές ανάγκες. Ομως αυτές δεν μπορούν να ικανοποιηθούν στο πλαίσιο του καπιταλιστικού εκμεταλλευτικού συστήματος. Απαιτούνται ριζικές αλλαγές στους συσχετισμούς δυνάμεων. Απαιτείται να υπάρξει εργατική - λαϊκή εξουσία. Με αυτή την προοπτική, με αυτόν το στόχο πρέπει να γίνεται και ο καθημερινός αγώνας για να έχει αποτελέσματα.

Μόνο το ισχυρό λαϊκό κίνημα, η Λαϊκή Συμμαχία, με καθημερινή δουλειά μπορεί να βάλει εμπόδια σήμερα στην επίθεση και να συγκεντρώνει δυνάμεις για να ανατρέψει την κατάσταση. Πρέπει να δυναμώσει η πάλη των συνδικάτων, των Λαϊκών Επιτροπών, των Συλλόγων Αυτοαπασχολούμενων. Να είμαστε σε ετοιμότητα και μπροστά, γιατί στην πάλη θα έχουμε αγωνιστικές σπίθες. Να οργανώσουμε την πάλη για καυτά λαϊκά προβλήματα, για τους μισθούς, τις συντάξεις, για την προστασία των ανέργων, για την Παιδεία, την Υγεία. Για να γίνουν οι σταλαγματιές ποτάμι και οι σπίθες πυρκαγιά.

Ταυτόχρονα να κάνουμε συστηματική δουλειά για να κατανοήσει ο λαός ότι το ΚΚΕ όχι απλά επιβεβαιώνεται για τις προβλέψεις του, όχι μόνο υπερασπίζεται τα δικαιώματά του, αλλά κυρίως ότι είναι δύναμη που μπαίνει στην πρώτη γραμμή της πάλης για τη ριζική ανατροπή, για άλλη εξουσία, για το σοσιαλισμό.

Με αυτό το περιεχόμενο τιμάμε και την εκατόχρονη πορεία του ΚΚΕ.