Κυριακή 26 Απρίλη 2015
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Γιατί τα κρύβουν;

«Θέλουμε συμφωνία, είμαστε διατεθειμένοι να κάνουμε συμβιβασμούς (...) Θέλουμε μια συμφωνία συνεκτική. Μια συμφωνία που θα μπορώ να τη φέρω στη Βουλή και να την υπερασπιστώ λέγοντας ότι αυτό είναι το νέο αναπτυξιακό μοντέλο της Ελλάδας». Αυτά δήλωσε ο Γ. Βαρουφάκης, μετά το τέλος του Γιούρογκρουπ, προχτές, στη Ρίγα της Λετονίας. Στην πραγματικότητα, ο υπουργός Οικονομικών της Ελλάδας ομολογεί ότι αυτό που τον απασχολεί δεν είναι αυτό καθαυτό το περιεχόμενο της συμφωνίας, αλλά η επικοινωνιακή του διαχείριση, μέσα στη Βουλή, αλλά κυρίως έξω από αυτήν. Δικαιούμαστε να το λέμε αυτό από τη στιγμή που στην τελευταία συνάντηση ανάμεσα στην Α. Μέρκελ και τον Αλ. Τσίπρα περίσσεψαν οι διαβεβαιώσεις ότι η συμφωνία είναι κοντά, αλλά το περιεχόμενο της συζήτησης έμεινε κρυφό, με τη συμφωνία και των δύο. Υποθέτουμε ότι αυτά που συζήτησαν είναι τα ίδια που ο Γ. Βαρουφάκης ονομάζει «συμβιβασμούς», που είναι έτοιμος να κάνει. Ομως αν η συμφωνία είναι για το συμφέρον του λαού, τότε γιατί δεν δημοσιοποιούν τη συζήτηση Μέρκελ - Τσίπρα; Και γιατί ο Βαρουφάκης ανησυχεί για την «υποδοχή» της από τη Βουλή και γενικότερα από το λαό; Εδώ δεν μιλάμε για λάκκο, αλλά για ολόκληρο ...κρατήρα που έχει η φάβα.

Οι εκβιαστές και οι εκβιαζόμενοι...

«Αν όλα αυτά (σ.σ.: η ΠΝΠ) γίνονται για τη σωτηρία της πατρίδας και να πάμε σε σύγκρουση με όλους αυτούς που μας έχουν φέρει στη σημερινή κατάσταση, είμαστε κι εμείς έτοιμοι για αυτή τη σύγκρουση. Και να δώσουμε όχι μόνο το μισθό μας, αλλά και τη ζωή μας». Ο έτοιμος για ...όλα είναι ο πρόεδρος της ΠΟΕ - ΟΤΑ, γνωστός κυβερνητικός συνδικαλιστής των ένδοξων ημερών του ΠΑΣΟΚ, Θέμης Μπαλασόπουλος. Εκανε τη δήλωση μάλιστα κατά τη διάρκεια της κινητοποίησης την Παρασκευή ενάντια στην Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου, με την οποία η κυβέρνηση με εκβιασμούς βουτάει όλα τα αποθεματικά των δήμων και άλλων κρατικών οργανισμών, προκαλώντας έντονες αντιδράσεις. Φαίνεται όμως ότι, εκτός από τους υπουργούς και τα στελέχη της στην Τοπική Διοίκηση, βιάζονται να ...«εκβιαστούν» και συνδικαλιστικά στελέχη με γνωστή φιλοκυβερνητική διαδρομή. Αναμασούν την άθλια προπαγάνδα της, βάζοντας τη λαϊκή οικογένεια να διαλέξει ανάμεσα στο αν θα υπάρχει ο παιδικός σταθμός στο δήμο για το μωρό ή η σύνταξη του παππού στην τράπεζα. Αν οι εργαζόμενοι έχουν τέτοιους «φίλους», τι να τους κάνουν τους εχθρούς...

Ανησυχούν...

Αντιγράφουμε από ρεπορτάζ της εφημερίδας «ΤΑ ΝΕΑ» για την παρουσία του Αντ. Σαμαρά στη συνέντευξη που έδωσε στο «Mega»: «Θα περίμενε κανείς την ανακοίνωση μιας μεγάλης πρωτοβουλίας που θα στήριζε τη διαπραγματευτική προσπάθεια της χώρας στη σημερινή δύσκολη συγκυρία. Αντ' αυτού, ως κύρια είδηση προέκυψε η δήλωσή του ότι μια μέρα πριν ανακοινώσει την υποψηφιότητα Δήμα για την Προεδρία της Δημοκρατίας είχε προτείνει στον Φώτη Κουβέλη, ο οποίος απάντησε αρνητικά (...) Το χειρότερο είναι η αίσθηση του κενού στην πολιτική σκηνή: Ως αντιπολίτευση ο ΣΥΡΙΖΑ είχε μπορέσει να καθιερωθεί ως εναλλακτική πρόταση για τη διακυβέρνηση. Σήμερα, μια αντίστοιχη εναλλακτική πρόταση δεν διαφαίνεται στον ορίζοντα». Αν κάτι έχει σημασία στο σχολιασμό που κάνει η εφημερίδα είναι η ανησυχία της αστικής τάξης για το «αντιπολιτευτικό κενό» που δημιουργεί με τη στάση της η ΝΔ και το οποίο απειλεί τη σταθερότητα του συστήματος, καθώς του στερεί τυχόν εναλλακτικές στη διακυβέρνηση. Το άλλο που έχει ενδιαφέρον είναι το περιεχόμενο της «αντιπολίτευσης» που θέλει η αστική τάξη: Υποστηρικτική στην κυβέρνηση, για να προχωρήσουν οι μεταρρυθμίσεις προς όφελός της. Και τα δυο αυτά στοιχεία είναι δηλωτικά της αναμόρφωσης του πολιτικού σκηνικού που βρίσκεται σε εξέλιξη και έχουμε πολλά ακόμα να δούμε...

Διαχείριση στο θάνατο;

Στα νοσοκομεία λείπουν προσωπικό, φάρμακα, μηχανήματα. Οι λίστες αναμονής είναι τόσο μεγάλες, που αν αρρωστήσει κάποιος το ρίχνει στο ευχέλαιο για να γίνει καλά πριν φτάσει η ώρα του προγραμματισμένου ραντεβού με το γιατρό. Αν είναι τυχερός, θα πιάσει η προσευχή. Γιατί αν η αρρώστια είναι σοβαρή, η κατάσταση επιδεινώνεται. Αυτό το ξέρουν πολύ καλά ασθενείς όπως οι καρκινοπαθείς που πρέπει να ξεκινήσουν θεραπεία άμεσα και περιμένουν να ξεκινήσει μήνες. Που η μια θεραπεία από την άλλη πρέπει να απέχει, για παράδειγμα, 20 μέρες και αντί γι' αυτό απέχει 30 και περισσότερες.

Η κατάσταση στα δημόσια νοσοκομεία αναδεικνύει τη βαρβαρότητα του καπιταλισμού σε όλο του το μεγαλείο, γιατί έχει να κάνει με την ίδια τη ζωή. Στον καπιταλισμό η Υγεία γίνεται εμπόρευμα. Σε αυτό το απάνθρωπο σύστημα η Υγεία δεν προσφέρεται δωρεάν και σε όλους όσοι την έχουν ανάγκη. Σε αυτό το σύστημα η Υγεία πωλείται. Οποιος έχει χρήματα αγοράζει, οι άλλοι ας πεθάνουν.

Αυτό το σύστημα διαχειρίζεται η κυβέρνηση της δήθεν αριστεράς. Ας μας απαντήσει αυτή και οι κρυφοί και φανεροί σύμμαχοί της, με ποιον τρόπο μπορεί να γίνει ο θάνατος αντικείμενο διαχείρισης;



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ