Associated Press

«Αποστολή "ειρήνη" 2015»: Ρωσο-κινεζική άσκηση που έγινε τον Αυγουστο με τη συμμετοχή χερσαίων, θαλάσσιων αλλά και εναέριων δυνάμεων

Τα παραπάνω δήλωνε ο Ρώσος υπουργός Αμυνας, Σεργκέι Σοϊγκού, τον περασμένο Νοέμβρη, στη διάρκεια επίσημης επίσκεψης που πραγματοποιούσε στο Πεκίνο. Σε συνάντηση που είχε μαζί του, ο Κινέζος υπουργός Αμυνας, Τσανγκ Γανκουάν, ζήτησε από τη μεριά του να δυναμώσουν οι κοινές προσπάθειες που θα φέρουν τις διμερείς στρατιωτικές σχέσεις σε «ένα ανώτερο επίπεδο». Οι δυο πλευρές συμφώνησαν το επόμενο διάστημα να αναπτύξουν «σημαντικά στρατιωτικά σχέδια συνεργασίας» με αφορμή και τη συμπλήρωση, φέτος, 70 χρόνων από τη λήξη του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, ενώ δεν παρέλειψαν να συνδέσουν τη στρατιωτική συνεργασία τους με «την περιφερειακή ειρήνη και σταθερότητα». Επιπλέον, εξέφρασαν και την «ανησυχία για τις προσπάθειες των ΗΠΑ να δυναμώσουν τη στρατιωτική και πολιτική τους επιρροή στην περιοχή της Ασίας και του Ειρηνικού» (όπως διατύπωσε ο Σοϊγκού).

Στη διάρκεια του πρόσφατου ταξιδιού Σοϊγκού στο Πεκίνο, ανακοινώθηκε ότι, την άνοιξη του 2015, οι δυο χώρες θα προχωρήσουν σε κοινές ναυτικές ασκήσεις τόσο στη Μεσόγειο όσο και στον Ειρηνικό Ωκεανό.

Η «παρουσία» τους στον Ειρηνικό σίγουρα δεν αποτελεί έκπληξη, αφού ο ωκεανός «βρέχει» ακτές και των δύο χωρών. Πρόκειται, άλλωστε, για μια περιοχή γεμάτη φυσικό πλούτο και με κρίσιμο εμπορικό αλλά και γεωστρατηγικό ρόλο, που είναι λογικό να προκαλεί το «ενδιαφέρον» πολλών ιμπεριαλιστικών και μονοπωλιακών συμφερόντων.

Ωστόσο, και η «εμφάνισή» τους στη Μεσόγειο δεν είναι καινούρια. Αντίστοιχη κοινή ναυτική άσκηση είχε γίνει και στις αρχές του 2014.

Στις 19 Ιούνη 2012, η ευρείας κυκλοφορίας ισραηλινή εφημερίδα «Τζερούσαλεμ Ποστ» φιλοξένησε δημοσίευμα με τίτλο «Ιράν, Ρωσία, Κίνα, Συρία παίζουν "το μεγαλύτερο" παιχνίδι πολέμου». Αυτό αναφερόταν σε κοινή άσκηση που οι τέσσερις χώρες σχεδίαζαν για τον Ιούλη του ίδιου έτους, επικαλούμενο πηγές ιρανικών και συριακών πρακτορείων. Το ρεπορτάζ σημείωνε ότι σε καμία από τις τέσσερις πλευρές δεν επιβεβαίωσε την άσκηση (ούτε βέβαια και διέψευσε). Μιλούσε για «διαρροές» και «ανεπίσημες πηγές» που έκαναν λόγο για συμμετοχή στην άσκηση δυνάμεων από στρατό ξηράς, ναυτικό και αεροπορία, που συνολικά θα έφταναν να αριθμούν 90.000 άνδρες, 400 αεροπλάνα, 1.000 άρματα μάχης, εκατοντάδες πυραύλους. Το ίδιο ρεπορτάζ κατέγραφε ότι, ήδη, 12 κινεζικά πλοία είχαν πάρει την άδεια των αιγυπτιακών αρχών για να περάσουν τη διώρυγα του Σουέζ και επρόκειτο να φτάσουν στα συριακά λιμάνια Ταρτούς και Λαττάκεια σε δυο βδομάδες.

Το ενδιαφέρον να δηλωθεί καθαρό «παρών» στη Μεσόγειο συμπίπτει και με την αλλαγή μιας σειράς οικονομικών δεδομένων στην περιοχή. Σε παλιότερο ρεπορτάζ (24 Γενάρη 2013), με το οποίο αναφέρεται στην «έφοδο» της κινεζικής «COSCO» σε όλο και περισσότερα λιμάνια της Μεσογείου (Πειραιάς, Νάπολη Ιταλίας, Πορτ Σάιντ Αιγύπτου), το «Ρόιτερς» σημείωνε: «Η "COSCΟ" επιμένει ότι πρόκειται για μια καθαρά οικονομική επιχείρηση και πολλοί αναλυτές συμφωνούν. Ωστόσο, λίγοι αμφιβάλλουν ότι το Πεκίνο έχει πάρει μια ευρύτερη γεωπολιτική απόφαση να αναμειχθεί περισσότερο στην περιοχή (σ.σ. Μεσόγειο)».

Ανεξάρτητα από το τι ακριβώς εξετάζουν ή προωθούν σήμερα τα διάφορα ιμπεριαλιστικά επιτελεία, είναι πάγια τακτική των ιμπεριαλιστικών κέντρων να συνδέουν τη στρατιωτική τους «κινητικότητα» ή «επαγρύπνηση» στον παγκόσμιο χάρτη με τις επενδυτικές επιλογές των μονοπωλίων που στηρίζουν.

Το Μάη του 2014, ενώ ήταν σε εξέλιξη κοινή ρωσο-κινεζική ναυτική άσκηση στην Ανατολική Κινεζική Θάλασσα, ο αναπληρωτής διοικητής του ρωσικού Πολεμικού Ναυτικού, αντιναύαρχος Αλεξάντερ Φεντοτένκοφ, επικεφαλής των ρωσικών δυνάμεων στην άσκηση, εξηγούσε ότι βασική επιδίωξη των δύο πλευρών είναι να ενισχύσουν την ικανότητά τους να επιχειρούν από κοινού. Ενας βασικός στόχος «είναι να υπάρξει πρακτική στην αλληλεπίδραση των δυνάμεων και των δύο πλευρών στη διαμόρφωση κοινών ναυτικών μοιρών με πολεμικά πλοία». Ο Φεντοτένκοφ εκτίμησε ότι σε αυτή την κατεύθυνση έγινε «αξιοσημείωτη πρόοδος» στη διάρκεια της άσκησης και οι δεξιότητες που αποκτήθηκαν θα ενισχύσουν στο μέλλον «νέα καθήκοντα και νέες τεχνικές τακτικής», που θα συμπεριλαμβάνουν όχι μόνο δυνάμεις του πυροβολικού αλλά και υποβρύχια, εναέριες δυνάμεις αλλά και «χρήση πυραυλικών συστημάτων και στόλων από άλλες περιοχές του παγκόσμιου ωκεανού».

Αναδεικνύοντας ότι επιδίωξη των δύο δυνάμεων είναι να αναπτύξουν κοινή στρατιωτική παρουσία σε διάφορες περιοχές της υδρογείου, υπογράμμιζε: «Οι μελλοντικές ασκήσεις θα περιέχουν νέα επεισόδια, νέες τεχνικές τακτικές και θα συμπεριλάβουν νέες περιοχές», συμπληρώνοντας ότι όχι μόνο το μέρος του «Ειρηνικού στόλου» («Pacific Fleet») αλλά και του «στόλου της Βαλτικής», του «Βόρειου στόλου» και του «στόλου της Μαύρης θάλασσας» θα πρέπει να αναπτύξουν την αλληλεπίδραση με το πολεμικό ναυτικό και την πολεμική αεροπορία της Κίνας. Ουσιαστικά, προανήγγειλε τα σχέδια των επόμενων κοινών ασκήσεων. Εκτός από τον «Ειρηνικό στόλο» του ρωσικού στόλου (που έχει έδρα στο Βλαδιβοστόκ της Ανατολικής Ρωσίας), η συνεργασία με τα υπόλοιπα τμήματά του θα δώσει στις κινεζικές Ενοπλες Δυνάμεις «πρόσβαση» σε περιοχές χιλιόμετρα μακριά από τα σύνορα της Κίνας, λιγότερο ή περισσότερο κοντά στις ζώνες όπου (και) η ανερχόμενη κινεζική αστική τάξη επιδιώκει να στερεώσει τις επενδύσεις της σε δεκάδες κλάδους. Ο «στόλος της Βαλτικής» αφορά την περιοχή που αποτελεί βόρειο προθάλαμο της Ευρώπης, ενώ ο «στόλος της Μαύρης Θάλασσας» συνδέεται με τη ζώνη που, ειδικά τους τελευταίους μήνες, βρίσκεται στο επίκεντρο σφοδρών αντιθέσεων μεταξύ ΗΠΑ - ΕΕ, από τη μια μεριά, και καπιταλιστικής Ρωσίας, από την άλλη.

Βεβαίως, σε καιρούς (ιμπεριαλιστικής) «ειρήνης», οι αστικές κυβερνήσεις διαμηνύουν πως η διεξαγωγή στρατιωτικών ασκήσεων αφορά τη «διασφάλιση της ειρήνης, της σταθερότητας και της ανάπτυξης», την «αντιμετώπιση της τρομοκρατίας». Ωστόσο, είναι καθαρό ότι τέτοιες ασκήσεις ενισχύουν την πολεμική «ετοιμότητα» κάθε ιμπεριαλιστικού στρατοπέδου. Ηδη, οι ανταγωνισμοί των μονοπωλίων εντείνονται διεθνώς, στο φόντο μιας συνεχιζόμενης κρίσης και στασιμότητας που επιδρά στο μεγαλύτερο μέρος της παγκόσμιας καπιταλιστικής οικονομίας, ήδη μικρότερες ή μεγαλύτερες εστίες πολέμου έχουν αναπτυχθεί σε διάφορες περιοχές. Αν μη τι άλλο, τα δεδομένα μαρτυρούν την «ετοιμότητα» των καπιταλιστικών δυνάμεων να υπερασπιστούν τα συμφέροντά τους έναντι των ανταγωνιστών τους με κάθε τρόπο, να τα επιβάλουν στους λαούς που καταδυναστεύουν εντός συνόρων, ώστε εργάτες, φτωχοί αγρότες και αυτοαπασχολούμενοι, νέοι και γυναίκες των λαϊκών στρωμάτων να δεχτούν να «ταΐσουν» τις πολεμικές μηχανές των αστών. Να σκύψουν το κεφάλι στις επιδιώξεις όσων τους μαυρίζουν τη ζωή, όπως ακριβώς και σε καιρούς (καπιταλιστικής) «ειρήνης», να δεχτούν ξανά να ματώσουν (με ή χωρίς εισαγωγικά) για ξένα συμφέροντα.

Οσο οι ανταγωνισμοί περιπλέκονται, αλληλεπιδρούν και με τις εξελίξεις στις συμμαχίες και τους συμβιβασμούς μεταξύ των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων. Το τι επιλέγει κάθε πλευρά να κάνει, εξαρτάται και από το τι συμβαίνει στο «στρατόπεδο» του αντιπάλου της, ενώ σε καμία περίπτωση μια συνεργασία δεν αναιρεί τις αντιθέσεις που ποτέ δεν σβήνουν, στο πλαίσιο των ιδιαίτερων συμφερόντων που κάθε ιμπεριαλιστικό κέντρο διατηρεί.

Ενα είναι σίγουρο. Οτι μεγαλώνουν τα καθήκοντα και οι ευθύνες των κομμουνιστών, γενικά του εργατικού - λαϊκού κινήματος. Το αυξανόμενο «ενδιαφέρον» των ιμπεριαλιστών για τη «γειτονιά» μας, για την ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής, επιβάλλει ένταση της διαφωτιστικής δουλειάς για τις συνέπειες που έχει η συμμετοχή σε ιμπεριαλιστικές συμμαχίες, κάτι που δεν αμφισβητεί καμιά άλλη πολιτική δύναμη εκτός από το ΚΚΕ. Ειδικά ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και οι άλλοι μικρότεροι ή μεγαλύτεροι εγγυητές της αστικής διακυβέρνησης και σταθερότητας, διαγκωνίζονται ως προς το πόσο καλύτερα θα αναπτύξουν «κολλεγιές» με τη μία ή την άλλη λυκοσυμμαχία.

Σήμερα, η ενίσχυση της οργάνωσης και πάλης για την αποδέσμευση της χώρας από κάθε ιμπεριαλιστική συμμαχία είναι απαραίτητος όρος και για την ενίσχυση της λαϊκής συμμαχίας, τον απεγκλωβισμό όσο το δυνατόν περισσότερων λαϊκών - εργατικών συνειδήσεων από τα διλήμματα και τους στόχους των ιμπεριαλιστών, που είναι εξίσου θανατηφόροι για το λαό, και σε καιρό «ειρήνης» και σε καιρό πολέμου.