Βεβαίως, σε καιρούς (ιμπεριαλιστικής) «ειρήνης», οι αστικές κυβερνήσεις διαμηνύουν πως η διεξαγωγή στρατιωτικών ασκήσεων αφορά τη «διασφάλιση της ειρήνης, της σταθερότητας και της ανάπτυξης», την «αντιμετώπιση της τρομοκρατίας». Ωστόσο, είναι καθαρό ότι τέτοιες ασκήσεις ενισχύουν την πολεμική «ετοιμότητα» κάθε ιμπεριαλιστικού στρατοπέδου. Ηδη, οι ανταγωνισμοί των μονοπωλίων εντείνονται διεθνώς, στο φόντο μιας συνεχιζόμενης κρίσης και στασιμότητας που επιδρά στο μεγαλύτερο μέρος της παγκόσμιας καπιταλιστικής οικονομίας, ήδη μικρότερες ή μεγαλύτερες εστίες πολέμου έχουν αναπτυχθεί σε διάφορες περιοχές. Αν μη τι άλλο, τα δεδομένα μαρτυρούν την «ετοιμότητα» των καπιταλιστικών δυνάμεων να υπερασπιστούν τα συμφέροντά τους έναντι των ανταγωνιστών τους με κάθε τρόπο, να τα επιβάλουν στους λαούς που καταδυναστεύουν εντός συνόρων, ώστε εργάτες, φτωχοί αγρότες και αυτοαπασχολούμενοι, νέοι και γυναίκες των λαϊκών στρωμάτων να δεχτούν να «ταΐσουν» τις πολεμικές μηχανές των αστών. Να σκύψουν το κεφάλι στις επιδιώξεις όσων τους μαυρίζουν τη ζωή, όπως ακριβώς και σε καιρούς (καπιταλιστικής) «ειρήνης», να δεχτούν ξανά να ματώσουν (με ή χωρίς εισαγωγικά) για ξένα συμφέροντα.

Οσο οι ανταγωνισμοί περιπλέκονται, αλληλεπιδρούν και με τις εξελίξεις στις συμμαχίες και τους συμβιβασμούς μεταξύ των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων. Το τι επιλέγει κάθε πλευρά να κάνει, εξαρτάται και από το τι συμβαίνει στο «στρατόπεδο» του αντιπάλου της, ενώ σε καμία περίπτωση μια συνεργασία δεν αναιρεί τις αντιθέσεις που ποτέ δεν σβήνουν, στο πλαίσιο των ιδιαίτερων συμφερόντων που κάθε ιμπεριαλιστικό κέντρο διατηρεί.

Ενα είναι σίγουρο. Οτι μεγαλώνουν τα καθήκοντα και οι ευθύνες των κομμουνιστών, γενικά του εργατικού - λαϊκού κινήματος. Το αυξανόμενο «ενδιαφέρον» των ιμπεριαλιστών για τη «γειτονιά» μας, για την ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής, επιβάλλει ένταση της διαφωτιστικής δουλειάς για τις συνέπειες που έχει η συμμετοχή σε ιμπεριαλιστικές συμμαχίες, κάτι που δεν αμφισβητεί καμιά άλλη πολιτική δύναμη εκτός από το ΚΚΕ. Ειδικά ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και οι άλλοι μικρότεροι ή μεγαλύτεροι εγγυητές της αστικής διακυβέρνησης και σταθερότητας, διαγκωνίζονται ως προς το πόσο καλύτερα θα αναπτύξουν «κολλεγιές» με τη μία ή την άλλη λυκοσυμμαχία.

Σήμερα, η ενίσχυση της οργάνωσης και πάλης για την αποδέσμευση της χώρας από κάθε ιμπεριαλιστική συμμαχία είναι απαραίτητος όρος και για την ενίσχυση της λαϊκής συμμαχίας, τον απεγκλωβισμό όσο το δυνατόν περισσότερων λαϊκών - εργατικών συνειδήσεων από τα διλήμματα και τους στόχους των ιμπεριαλιστών, που είναι εξίσου θανατηφόροι για το λαό, και σε καιρό «ειρήνης» και σε καιρό πολέμου.