Σύμφωνα με πληροφορίες που βλέπουν το φως της δημοσιότητας, ο Δ. Παπαδημούλης, ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, πρωτοστατεί στη συγκέντρωση υπογραφών στο Ευρωκοινοβούλιο ώστε να κατατεθεί πρόταση μομφής κατά του νέου προέδρου της Κομισιόν, Ζ. Κ. Γιούνκερ. Ο ΣΥΡΙΖΑ μάς έχει συνηθίσει σε κάτι τέτοιους θεατρινισμούς, που, αν ήταν γραφικοί κάποτε, σήμερα καταντάνε σωστή κοροϊδία για το λαό. Και όχι μόνο γιατί με τον Γιούνκερ θα ανταλλάσσει φιλοφρονήσεις σε λίγες μέρες ο Αλ. Τσίπρας, ούτε μόνο γιατί δεν πάει πολύς καιρός απ' όταν ο ΣΥΡΙΖΑ ανέβαινε στα κεραμίδια για να υπερασπιστεί το δικαίωμα του Γιούνκερ να είναι ο επόμενος πρόεδρος της Κομισιόν, παίρνοντας σαφή θέση στη διαμάχη στο εσωτερικό της ΕΕ, που ξεκινά μεν από το μείγμα διαχείρισης και τα επιμέρους συμφέροντα της αστικής τάξης κάθε χώρας - μέλους, επεκτείνεται όμως και σε ζητήματα στελέχωσης των μηχανισμών της λυκοσυμμαχίας κ.ά. Και επί της ουσίας, η πρόταση μομφής που θέλει να καταθέσει η ευρωκοινοβουλευτική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ δεν προσφέρει τίποτα πέρα από αποπροσανατολισμό στο λαό.

Αλήθεια, τώρα ανακάλυψε ο ΣΥΡΙΖΑ ότι το Λουξεμβούργο, του οποίου πρωθυπουργός ήταν επί σειρά ετών ο Γιούνκερ, αποτελεί φορολογικό παράδεισο; Τώρα ανακάλυψε τους πολυδαίδαλους διαδρόμους που έχει στη διάθεσή του το μεγάλο κεφάλαιο για να προστατεύει τα πλούτη του, τον κλεμμένο ιδρώτα των λαών, ακόμα και απ' τον κίνδυνο να μειωθεί κατά ελάχιστες δεκάρες; Μήπως δε γνωρίζει ότι όλα αυτά έχουν φροντίσει οι πολιτικοί εκπρόσωποι του κεφαλαίου να τα περιβάλουν με νομιμότητα, όπως άλλωστε προβάλλει προς υπεράσπισή του και ο Ζ. Κ. Γιούνκερ; Είναι ο πρώτος ή ο τελευταίος ο Γιούνκερ που «έχει υποσχεθεί περιορισμό της φοροαπάτης και της φοροδιαφυγής και ως πρωθυπουργός έκανε τα ανάποδα», όπως λέει ο Παπαδημούλης. Βοήθησε, δηλαδή, επιχειρηματικούς ομίλους να «φοροαποφύγουν», κατά την «κομψή» λέξη που χρησιμοποιούν οι αστοί αλλά κάποιες φορές και ο ΣΥΡΙΖΑ, έθεσε στη διάθεσή τους επιπλέον δυνατότητες ενίσχυσής τους. Αλλο τώρα αν αυτό συμβάλλει στην όξυνση των ενδοευρωενωσιακών ανταγωνισμών σε σύνδεση με τους ανταγωνισμούς μερίδων του κεφαλαίου στο εσωτερικό των κρατών - μελών, μεταξύ αυτών που έχουν έδρα το Λουξεμβούργο και των άλλων που έχουν έδρα τα κράτη - μέλη λόγω διαφοράς στη φορολογία.

Για τον ΣΥΡΙΖΑ αποτελεί μια πρώτης τάξεως ευκαιρία, στο όνομα ενός υπαρκτού προβλήματος μεταξύ των καπιταλιστών, να αποπροσανατολίσει και να χειραγωγήσει το λαό, ο οποίος υφίσταται ανελέητη φοροεπιδρομή, κοροϊδεύοντάς τον ότι θα ανακουφιστεί αν η φορολογία του κεφαλαίου ενιαιοποιηθεί στην ΕΕ. Ταυτόχρονα, με κάτι τέτοια συγκαλύπτει την τάση συνεχούς μείωσής της.

Για το λαό αυτή η υπόθεση πρέπει να αποτελέσει έναν ακόμη παράγοντα όχι στοίχισης με τη μια ή την άλλη μερίδα του κεφαλαίου, με το ένα ή το άλλο κόμμα του, με στάση υπέρ ή κατά του Γιούνκερ, που βγάζει λάδι συνολικά το κεφάλαιο και την καθόλα νόμιμη, στο πλαίσιο της εξουσίας του, κλοπή του πλούτου που παράγει με τα χέρια και το νου της η εργατική τάξη αλλά συνειδητοποίησης της ανάγκης για οργάνωση και συμμαχία σε αντιμονοπωλιακή αντικαπιταλιστική ρότα.

Ταυτόχρονα, να έχει καθαρό ότι, ακόμα και αν φορολογηθεί αυτός ο πλούτος (κάτι που δεν είναι στις προθέσεις όσων καβγαδίζουν) δε θα πάψει να είναι κλεμμένος πλούτος. Αυτό αποτελεί το σκάνδαλο των σκανδάλων. Και αυτό ο ΣΥΡΙΖΑ το συγκαλύπτει. Και για να το κάνει με μεγαλύτερη επιτυχία έχει ανάγκη αποδιοπομπαίους τράγους. Ο Ζ. Κ. Γιούνκερ έχει ευθύνη τεράστια, είναι υπόλογος, όπως και οι ομόλογοί του, απέναντι στο λαό της χώρας του, στους λαούς της Ευρώπης, γιατί ως εκπρόσωπος του κεφαλαίου το υπηρετεί με αφοσίωση, πρωτοστατώντας στο τσάκισμα των λαϊκών δικαιωμάτων, στη λήψη μέτρων ενίσχυσης, θωράκισης των κερδών του, της εξουσίας του. Μέσα εκεί εντάσσεται και η υπηρεσία που τυχόν προσέφερε σε μονοπωλιακούς ομίλους να φοροδιαφύγουν. Οποιος το ξεχνά αυτό, όποιος δείχνει το δέντρο και κρύβει το δάσος δεν προσφέρει καλές υπηρεσίες στο λαό.