Με «πολιορκητικό κριό» και πρόσχημα τη νέα «ενοποίηση» Ταμείων και κλάδων, η κυβέρνηση σχεδιάζει να δώσει το ολοκληρωτικό χτύπημα σε ό,τι απέμεινε από την Κοινωνική Ασφάλιση. Η σχετική μελέτη που ανατέθηκε την προηγούμενη βδομάδα από το υπουργείο Εργασίας στο ΚΕΠΕ, θα είναι έτοιμη μέχρι το τέλος Ιούλη και θα σηματοδοτήσει τη νέα προς τα κάτω «ενοποίηση» των παροχών των Ταμείων, όπως άλλωστε έγινε μέχρι τώρα, με όλες τις προηγούμενες ενοποιήσεις Ταμείων (νόμοι Πετραλιά, Ρέππα, Λοβέρδου - Κουτρουμάνη).

Η προσπάθεια της κυβέρνησης να παρουσιάσει τις νέες ενοποιήσεις Ταμείων, κλάδων και λογαριασμών, απλά ως μέτρα «λειτουργικού και διοικητικού εκσυγχρονισμού», δεν πείθουν κανέναν. Οι νέες ενοποιήσεις είναι ένα ακόμα βήμα πρακτικής εφαρμογής των αντιασφαλιστικών νόμων που ψηφίστηκαν την περασμένη κυρίως τετραετία, ώστε να επιτευχθεί ο τελικός στόχος για τρία ταμεία (ΙΚΑ, ΟΓΑ, ΟΑΕΕ) με ελάχιστες παροχές και με μοναδική «εγγύηση», εκ μέρους του κράτους, τη σύνταξη των 360 ευρώ.

Παράλληλα, οι όποιες ομάδες ασφαλισμένων είχαν προσωρινά εξαιρεθεί από τη λαίλαπα που προηγήθηκε, οδηγούνται και αυτοί στο σφαγείο των «αναδιαρθρώσεων». Αλλωστε, στο ίδιο το κείμενο της σύμβασης του υπουργείου Εργασίας με το ΚΕΠΕ για το ρόλο της μελέτης, προκλητικά εγκωμιάζονται όλες οι αντιασφαλιστικές ανατροπές των προηγούμενων χρόνων, φωτογραφίζοντας ταυτόχρονα και το χαρακτήρα των «μεταρρυθμίσεων» που θα επέλθουν.

Γράφουν χαρακτηριστικά στη σύμβαση: «Το ασφαλιστικό σύστημα στην Ελλάδα μετεξελίσσεται σταδιακά από ένα μωσαϊκό ειδικών συνταξιοδοτικών καθεστώτων (...) σε ένα από τα πλέον σύγχρονα ευρωπαϊκά ασφαλιστικά συστήματα, καλύπτοντας υστερήσεις πολλών ετών και αντιμετωπίζοντας συστηματικά δυσλειτουργίες και παθογένειες. Προς αυτήν την κατεύθυνση, την τελευταία περίπου διετία, έχουν προωθηθεί και υλοποιηθεί επιτυχώς μία σειρά από σημαντικές, καινοτόμες διαρθρωτικές αλλαγές σε δομικό, διοικητικό και λειτουργικό επίπεδο».

Γι' αυτό το υπουργείο Εργασίας ζητά από το ΚΕΠΕ στη μελέτη να γίνονται - μεταξύ άλλων - και «προτάσεις με στόχο τη διευκόλυνση της κινητικότητας μεταξύ θέσεων εργασίας, επαγγελμάτων και τομέων» καθώς και «αξιολόγηση της ανταποδοτικότητας των εισφορών».

Ομως, η αξιολόγηση της ανταποδοτικότητας των εισφορών ανοίγει από την πίσω πόρτα και πάλι ζήτημα για το ύψος των συντάξεων, όπως ακριβώς έγινε στο παρελθόν για τις κύριες και πιο πρόσφατα για τις επικουρικές και τα εφάπαξ, για τα οποία η κυβέρνηση ισχυρίστηκε ότι είναι «δυσανάλογα υψηλά» σε σχέση με τις εισφορές των ασφαλισμένων.

Εξίσου επικίνδυνος είναι ο στόχος της «διευκόλυνσης της κινητικότητας», αφού κάτι τέτοιο προϋποθέτει για τους ασφαλισμένους μια «ισότητα ασφαλιστικών δικαιωμάτων» στο χαμηλότερο δυνατό επίπεδο. Δηλαδή, σε ασφαλιστικά «δικαιώματα», τα οποία θα είναι τόσο λίγα, ώστε να μη στέκονται εμπόδιο σε κάποιον εργαζόμενο να μετακινηθεί από τη μια εργασία στην άλλη και από επάγγελμα σε επάγγελμα, «απαλλαγμένος» από οποιαδήποτε «ασφαλιστική προίκα».

Δεν είναι, επίσης, τυχαίο ότι η σύμβαση, αφού επικαλείται την «κρίσιμη δημοσιονομική φάση που βρίσκεται η χώρα», θεωρεί «επιτακτική την αντιμετώπιση των προαναφερθέντων προβλημάτων» και βάζει ως στόχο τη «βιωσιμότητα του ασφαλιστικού συστήματος (...) διασφαλίζοντας τα τρέχοντα επίπεδα συνταξιοδοτικών αποδοχών».

Η γενική διατύπωση περί «τρεχόντων επιπέδων συνταξιοδοτικών αποδοχών» ανοίγει και αυτή παράθυρο για παραπέρα μείωση των συντάξεων και των παροχών. Πολύ περισσότερο που ο στόχος της βιωσιμότητας, με δεδομένη τη μείωση της κρατικής χρηματοδότησης των Ταμείων, την απαλλαγή των εργοδοτών από τις εισφορές με τελευταία μείωση κατά 3,9 μονάδες προς το ΙΚΑ, τη σταθερά υψηλή ανεργία και την υπόθαλψη της αιώνιας «μαύρης» - ανασφάλιστης εργασίας, αλλά και την αδυναμία εκατοντάδων χιλιάδων αγροτών και αυτοαπασχολούμενων να καταβάλλουν εισφορές, προδιαγράφουν νέο οικονομικό αδιέξοδο για τα Ταμεία, το οποίο θα γίνει το πρόσχημα της κυβέρνησης για νέες περικοπές.

Εν κατακλείδι, με τη μελέτη του ΚΕΠΕ, πέραν των όσων ανατροπών έχουν μέχρι τώρα νομοθετηθεί και βρίσκονται ήδη σε διαδικασία εφαρμογής, η κυβέρνηση ανοίγει και πάλι ζήτημα για τα όρια ηλικίας σε όσα Ταμεία και ομάδες εργαζομένων μπορούν να συνταξιοδοτούνται με όρους ευνοϊκότερους από τα ισχύοντα ανώτερα γενικά όρια, αλλά και για το ύψος των συντάξεων που αποδίδονται μέχρι τώρα.