ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Κυριακή 4 Μάη 2014
Σελ. /40
ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ
ΕΚΛΟΓΕΣ ΣΤΟ ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΕΛΛΗΝΩΝ ΗΘΟΠΟΙΩΝ
Στη μάχη για ένα ταξικά προσανατολισμένο σωματείο

Μπροστά στις εκλογές του Σωματείου Ελλήνων Ηθοποιών (ΣΕΗ) που γίνονται αύριο Δευτέρα, ο «Ρ» μίλησε με την Αλεξία Γαβρίλη και τον Δημήτρη Αντωνιάδη, μέλη της «Δημοκρατικής Ενότητας Ηθοποιών» και εκπροσώπους της στο ΔΣ του ΣΕΗ.

-- Η διετία που πέρασε από τις προηγούμενες εκλογές του ΣΕΗ ήταν η περίοδος των μεγάλων ανατροπών στα εργασιακά δικαιώματα. Πώς τα αντιμετώπισε όλα αυτά η απερχόμενη διοίκηση;

-- Δημήτρης Αντωνιάδης: Εκανε ό,τι περνούσε από το χέρι της προκειμένου να υλοποιηθεί η πολιτική των ανατροπών στον κλάδο και πολλές φορές λειτούργησε πιο προωθημένα κι από ...την τρόικα. Για παράδειγμα, η υπογραφή σύμβασης στο Εθνικό Θέατρο χωρίς οικονομικούς όρους - που σημαίνει ότι οι εργαζόμενοι έχουν μόνο υποχρεώσεις και κανένα δικαίωμα - είναι κάτι που ούτε η κυβέρνηση δεν το έχει φέρει ακόμα. Αλλά και σε μια σειρά άλλα ζητήματα που αφορούν τον κλάδο, όπως συλλογικές συμβάσεις, Κοινωνική Ασφάλιση, ανεργία, όχι απλά δεν πάλεψαν για να επιλυθούν, αλλά αντίθετα πάλεψαν με όλες τους τις δυνάμεις για να περάσουν τα νέα μέτρα. Είναι μια διετία που πραγματικά θα πρέπει ο κλάδος να τη θυμάται!

-- Αλεξία Γαβρίλη: Πραγματικά η απερχόμενη διοίκηση πρωτοστάτησε ώστε ένα ιστορικό σωματείο, με πρωτοπόρα συνεισφορά στο λαϊκό κίνημα, από το 1917 που ιδρύθηκε, να σέρνεται σήμερα και να υποκλίνεται μπροστά στην πολιτική της κυβέρνησης, της ΕΕ και των μεγαλοεργοδοτών. Η Εκλογοαπολογιστική Συνέλευση του Σωματείου μας, όμως, απέδειξε πως οι περισσότεροι ηθοποιοί δεν συμφωνούν με αυτή την πορεία, αφού καταψήφισαν τον απολογισμό δράσης των τριών παρατάξεων («Ενωμένοι Ηθοποιοί» - που παριστάνουν ή νομίζουν πως είναι ακομμάτιστοι, «Κίνηση Ηθοποιών» - παράταξη του ΣΥΡΙΖΑ και «Ελεύθερη Εκφραση» - παράταξη της ΝΔ) που ήταν στο «τιμόνι» του Σωματείου την τελευταία διετία.


-- Δηλαδή αυτή η πολιτική βρήκε τους υπερασπιστές της μέσα στο Σωματείο;

-- Α. Γ.: Οχι απλά υπερασπιστές, αλλά και προπομπούς! Για τα περισσότερα θέματα ήταν δύσκολο να διακρίνεις διαφορές ανάμεσα στις θέσεις των παρατάξεων του ΣΥΡΙΖΑ και της ΝΔ. Κοινή θέση τους όλο αυτό το διάστημα μαζί με την παράταξη «Ενωμένοι Ηθοποιοί» είναι ότι ο καθένας θα πρέπει να φροντίσει ατομικά για την επιβίωσή του είτε ως αυτοαπασχολούμενος σε εταιρικούς θιάσους, είτε διαπραγματευόμενος καλύτερους όρους αμοιβής. Αφού θα τα κάνουμε όλα ατομικά, αφού περιμένουν ο κλάδος σύσσωμος να τους «σπρώξει» για να κάνουν μια απεργία, τότε τι χρειάζονται στο σωματείο; Γιατί βάζουν υποψηφιότητα για τη Διοίκησή του;

Δηλώνουν ότι το μεγαλύτερο πρόβλημα του κλάδου είναι η ανεργία, όμως προσπάθησαν να διαγράψουν τους άνεργους ηθοποιούς από το σωματείο (!) και μόνο με παρέμβαση της «Δημοκρατικής Ενότητας Ηθοποιών» αποτράπηκε αυτή η απαράδεκτη εξέλιξη. Την ίδια στιγμή προσπαθούν να γράφουν εργοδότες και να ανατρέψουν το καταστατικό που ορίζει ρητά ότι το ΣΕΗ είναι σωματείο μισθωτών ηθοποιών. Μετά λένε ότι τους κατηγορούμε για εργοδοτικούς...

-- Δ. Α.: Αντίστοιχα, όταν η «Δημοκρατική Ενότητα Ηθοποιών» έφερε πρόταση που δίνει ανάσα στα μικρά θέατρα, στο ΔΣ το καταψήφισαν και βγήκαν μετά στην εκλογοαπολογιστική κι έλεγαν ότι στηρίζουν τα μικρά θέατρα, που η «Δημοκρατική Ενότητα» θέλει να τα κλείσει! Γι' αυτό καταψηφίστηκαν: Λένε μονίμως ψέματα.

Ειδικά για την παράταξη του ΣΥΡΙΖΑ, είναι χαρακτηριστική η προσπάθειά της να ασκήσει το ΣΕΗ πίεση για να εφαρμοστεί ο νόμος Γερουλάνου για τον κινηματογράφο. Δηλαδή, ο νόμος που αποτελείωσε την ελληνική παραγωγή!

-- Οι πραξικοπηματικές ενέργειες των τριών παρατάξεων (σαμποτάρισαν την εκλογοαπολογιστική συνέλευση με αποτέλεσμα την αναβολή των εκλογών, διέσπειραν ψευδείς κατηγορίες κ.λπ.) πού αποσκοπούσαν;

-- Α. Γ.: Φοβούνται την καταδίκη τους από την πλειονότητα των συναδέλφων, που φαίνεται πως είναι αναπότρεπτη και ήθελαν να εκτρέψουν την προεκλογική συζήτηση σε θέματα άσχετα με τα επίμαχα προβλήματα των ηθοποιών. Οταν δεν έχεις τίποτα θετικό να επιδείξεις από τη δράση σου, τότε το γυρνάς στη λασπολογία ενάντια στον «εχθρό», που για τις τρεις αυτές παρατάξεις δεν είναι η κυρίαρχη πολιτική, αλλά η «Δημοκρατική Ενότητα Ηθοποιών» και ο ταξικός προσανατολισμός στο συνδικαλιστικό κίνημα. Εφτασαν να ζητούν από τον κλάδο να ψηφίσει με μοναδικό κριτήριο να φύγει από τη μέση η «Δημοκρατική Ενότητα Ηθοποιών»!

-- Ποια είναι τα βασικότερα προβλήματα που αντιμετωπίζουν σήμερα οι ηθοποιοί;

-- Δ. Α.: Σε λίγο, αν συνεχιστεί αυτή η κατάσταση, δεν θα υπάρχει το επάγγελμα. Προσπαθούν να μετατρέψουν τη μεγάλη μάζα μας σε ερασιτέχνες, όπου παράλληλα με οποιαδήποτε άλλη δουλειά θα παίζουμε και θέατρο στον «ελεύθερο χρόνο μας». Μα, μπορεί μια κοινωνία να πάει έτσι μπροστά;

-- Α. Γ.: Να προσθέσω τον ασφυκτικό έλεγχο της καλλιτεχνικής δημιουργίας από τους επιχειρηματικούς ομίλους, στους οποίους συγκεντρώνεται σταδιακά το κερδοφόρο μέρος της θεατρικής παραγωγής. Οι προσπάθειες έκφρασης συναδέλφων μέσα από εταιρικές ομάδες για να επιβιώσουν έστω καλλιτεχνικά, είναι η χειρότερη μορφή εκμετάλλευσής τους. Οχι μόνο δεν πληρώνονται για την εργασία τους, αλλά πληρώνουν νοίκι και ποσοστά στους ιδιοκτήτες των θεατρικών αιθουσών για τις πρόβες και τις παραστάσεις.

-- Πώς μπορεί σήμερα να αντισταθεί ο κλάδος των ηθοποιών;

-- Δ.Α.: Το σωματείο των ηθοποιών έχει αποτελέσει ορόσημο στους αγώνες της εργατικής τάξης. Οι ηθοποιοί, ακόμα και σε χρόνια πέτρινα, έμπαιναν επικεφαλής των συλλαλητηρίων, οργάνωναν θεατρικές παραστάσεις, εμψύχωναν με όλα τα μέσα που διέθεταν το λαό για να αντισταθεί, να μη γονατίσει.

Εκεί ανήκει το ΣΕΗ και σήμερα. Στο ταξικό κίνημα, σε κοινή γραμμή πλεύσης με τα άλλα ταξικά σωματεία, στο ίδιο μετερίζι με τους εργάτες, για να εμπνεύσει με τη δράση και με την Τέχνη τούς αγώνες όλου του λαού. Η θέση μας είναι στο ΠΑΜΕ, γιατί μονάχα όταν η εργατική τάξη και τα άλλα καταπιεσμένα στρώματα πάρουμε την τύχη μας στα χέρια μας, ο ήλιος θα βγει και για μας. Δεν περιμένουμε να μας σώσουν οι κοινοβουλευτικές «θεότητες».

-- Ποια μάχη καλείται να δώσει η επόμενη διοίκηση;

-- Α. Γ.: Τη μάχη για μαζικοποίηση και ενίσχυση του ταξικού προσανατολισμού του Σωματείου προς το συμφέρον του πιο αδύναμου κομματιού του κλάδου, των μισθωτών ηθοποιών, των ανέργων, όσων αμείβονται με μπλοκάκι, ημερομίσθια, ωρομίσθια, όσων δουλεύουν χωρίς μισθό και ασφάλιση, όσων αναγκάζονται να φτιάξουν εταιρικά σχήματα για να μην περιθωριοποιηθούν. Θέλουμε σωματείο ισχυρό, που θα υπερασπιστεί την ανάκτηση της Συλλογικής μας Σύμβασης και το δικαίωμα ελεύθερης και υψηλού επιπέδου καλλιτεχνικής δημιουργίας, σε συντονισμό με τα πιο προωθημένα αγωνιστικά τμήματα του εργατικού κινήματος στην πάλη για την ανατροπή των αντεργατικών μέτρων και της πολιτικής που τα αναπαράγει και τα διαιωνίζει.

-- Δ. Α.: Η «Δημοκρατική Ενότητα Ηθοποιών» θα δώσει την ίδια μάχη είτε είναι στη διοίκηση είτε στην αντιπολίτευση. Στην περίπτωση όμως που θα είμαστε διοίκηση, από άλλη θέση ξεκινά ο κλάδος. Οι αυριανές εκλογές πρέπει και μπορούν να σηματοδοτήσουν μια άλλη πορεία, για το ΣΕΗ των αγώνων, του Πολιτισμού, της ταξικής ενότητας και αλληλεγγύης.


ΤΟ ΑΠΟΛΥΤΟ ΡΟΔΟ
Λεπτομέρειες από την καθημερινότητα

1.Πώς κέρδισαν οι σύντροφοι την καλλιέργεια και τη μόρφωσή τους; Στα δύσκολα και στα βαθιά, κυρίως στις φυλακές και τις εξορίες, κατάφεραν αυτά τα πουλιά της προφορικής παράδοσης να σχηματίσουν έναν πυκνό λόγο, αφήνοντάς τον μοναδική κληρονομιά στους νέους. Αυτά σκεφτόμουν βλέποντας το φάντασμα Θεοδωράκη να ισχυρίζεται πως έχει την ικανότητα να πάρει σκέψεις από τη Δεξιά και την Αριστερά για να πραγματοποιήσει μια πολιτική σύνθεση υπέρ του Ποταμού. Αμόρφωτος και ακαλλιέργητος, αγνοεί πως ακόμα κι αν καταφέρει να αντιγράψει μια σκέψη (αυτό το κάνει και μια μαϊμού), χωρίς το βίωμα που γεννάει αυτή τη σκέψη, δυστυχώς γι' αυτόν θα μείνει αγκαλιά με τη μαϊμού.

2.Οσο φυλλορροούν οι προσδοκίες του Σαμαρά, τόσο θα δηλητηριάζει τη ζωή μας. Ιδού η κληρονομιά της Δεξιάς: Συνεχίζει και καταστρέφει, χωρίς ίχνος μεταμέλειας, σαν μια αυθεντία που, ό,τι κι αν κάνει, καθαγιάζεται.

3.Δεν κατάφερε να με ενοχλήσει η διατύπωση του υποψήφιου ευρωβουλευτή του Σύριζα Δημήτρη Χριστόπουλου για «συμπαγές, ενιαίο τουρκικό πράμα», αναφερόμενος στη μουσουλμανική μειονότητα της Θράκης. Σ' αυτήν τη ζωή ο καθένας γράφει όπως μπορεί: Αλλος γράφει με το χέρι του και άλλος με το πόδι. Κατά τα άλλα, με τη Θράκη καλό να είναι να μην παίζουμε.

4.Ο Τσίπρας δεν μπορεί να ξεχωρίσει τα όρια της θεατρικής σκηνής, στην οποία ζει χρόνια τώρα, από την πραγματικότητα. Αν επιμείνει στη μόνιμη κατάσταση απάθειας, δεν θα υπάρξει εξέλιξη στις προσδοκίες του και, όσο νομίζει ότι προχωρά στο θεατρικό έργο, ο ένας μετά τον άλλο θα τον εγκαταλείπουν οι θεατές και στο τέλος θα παίζει έναν θλιβερό μονόλογο όμοιος με τους σαλεμένους που παραμιλάνε στο δρόμο και τους χαρίζουμε τον οίκτο μας. Σε λίγο ο Σύριζα θα διαπιστώσει πως η ψήφος την οποία προσδοκά από εμάς έχει μετατραπεί σε εισιτήριο θεάτρου.

5. Η αδιαλλαξία και η ηλιθιότητα ορισμένων δημοσιογραφικών κύκλων δεν έχει προηγούμενο. Φαιδροί συνωμότες στα τηλεοπτικά πλατό, εκθειάζουν με γενικότητες μέχρι κορεσμού τα καλά του κράτους τα οποία οι πολίτες οφείλουν να ασπάζονται, αρκετές φορές την ημέρα, επιβεβαιώνοντας τραγικά τη φράση του Μαντεβίγ: «Μερικές φορές μια ασήμαντη λεπτομέρεια τους προκαλεί φρίκη και άλλοτε αντιμετωπίζουν με αδιαφορία το πιο φρικτό έγκλημα».

6. Ο καθωσπρέπει τρόπος της ζωής των Αθηναίων με αφήνει έκπληκτο. Παρατηρούσα μια κυρία που καθάριζε την είσοδο της πολυκατοικίας της, ενώ στα σκαλιά κοιμόταν ένας άστεγος. Εριχνε νερά η κυρία γύρω από τον απόκληρο και τα σκούπιζε τινάζοντας πάνω του τη σκούπα. Ο άτυχος έμενε σκεπασμένος μέχρι το κεφάλι με την κουβέρτα. Φαίνεται ότι ο Θεός δεν βρίσκει πια ευαίσθητες χορδές να αγγίζει. Λυπάμαι που οι συμπολίτες μου κατάντησαν απαθείς, υποχόνδριοι και κακοί. Τους αξίζουν τα χειρότερα.


Του
Γιώργου ΚΑΚΟΥΛΙΔΗ



Διακήρυξη της ΚΕ του ΚΚΕ για τη συμπλήρωση 80 χρόνων από το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου και την Αντιφασιστική Νίκη των Λαών
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ