Οποιος με υποπτευθεί ότι γράφω τα σημερινά γιατί «σηκώθηκα με το αριστερό» κατά τη γνωστή έκφραση ή ότι με αγουροξυπνήσανε τα παιδιά της Πρωτοχρονιάς με τα κάλαντα και τα τρίγωνα και τώρα γράφω νευριασμένος, θα έχει άδικο.

Και ο ευκολότερος, αν όχι ο μοναδικός, τρόπος για να στραφούν τα όπλα εναντίον τους, ώστε να μας υπολογίζουν και να μας δείχνουν το σεβασμό που δικαιούμαστε, είναι να δημιουργήσουμε ένα Λαϊκό Μέτωπο γίγαντα που να τον τρέμουν, που να διώξει το φόβο από τις καρδιές μας και να μας δώσει πίσω τη χαμένη μας αξιοπρέπεια.

Φυσικά αυτά είναι γνωστά και το Α.Α.Δ.Μ. και το ΠΑΜΕ έχουν ήδη σημειώσει πολλές επιτυχίες, που δίκαια μας κάνουν αισιόδοξους, αλλά η φετινή Πρωτοχρονιά, σε συνδυασμό με τα γύρω γεγονότα, μου έδωσε μια τέτοια γροθιά στο στομάχι, που μ' έκανε να σκεφτώ μερικά πράγματα και θέλω να τα μοιραστώ μαζί σας.

Η Πρωτοχρονιά παίζει με την ψυχή του ανθρώπου όσο κανείς. Η Πρωτοχρονιά, με συνένοχο τον Αϊ- Βασίλη, μας παραπλανά από τα γεννοφάσκια μας και μάλιστα, φαύλος κύκλος, με την αδίστακτη βοήθεια των γονιών μας, που έχουν κι αυτοί σπουδάσει υποχρεωτικά από τα γεννοφάσκια τους να ξεγελούν τον εαυτό τους και να παρηγοριούνται. Κι αυτή η μέρα της Πρωτοχρονιάς γιορτάζεται από όλα τα έθνη, και από όλες τις θρησκείες σε όλη την Υφήλιο.

Ούτε στιγμή δε μου πέρασε από το μυαλό ότι πρέπει να καταργηθεί η Πρωτοχρονιά. Ο άνθρωπος έχει ανάγκη την ελπίδα, όσο είχε ανάγκη τα χέρια και τα πόδια. Ομως, ελπίδα - κοροϊδία, ελπίδα που να τον αποκοιμίζει δεν τη χρειάζεται. Τον καταστρέφει, τον κάνει θύμα.

Η Πρωτοχρονιά πρέπει να είναι μέρα ξεκινήματος λαϊκών αγώνων για την πρόοδο, το σεβασμό για τον άνθρωπο, τον πολιτισμό και την Παιδεία.

Δεν έχω τίποτα... προσωπικό!! με την Πρωτοχρονιά. Μ' επισκέπτεται κάθε χρόνο. Φυσικά επισκέπτεται κι άλλο κόσμο, αλλά εμένα μ' επισκέπτεται για πάρα πολλά χρόνια και πιθανόν να με συμπαθεί.