ΙΣΤΑΜΠΟΥΛ (του απεσταλμένου μας ΜΠ. ΓΕΩΡΓΙΚΟΥ).-

Με πρωτοβουλία του Πανεργατικού Αγωνιστικού Μετώπου (ΠΑΜΕ), και μετά από αποφάσεις μαζικών φορέων, αντιπροσωπεία Ελλήνων συνδικαλιστών βρέθηκε εδώ την Τρίτη, 26η του Δεκέμβρη, για να εκφράσει την αλληλεγγύη της στους πολιτικούς κρατούμενους και τους εργαζόμενους αγωνιστές της Τουρκίας και την αντίθεσή της στο συνεχιζόμενο σε βάρος τους έγκλημα.

Την αντιπροσωπεία απάρτισαν οι Δημήτρης Αγκαβανάκης και Δέσποινα Σπανού (ΑΔΕΔΥ), Αντώνης Αντύπας και Σωτήρης Σιώκος (ΟΤΟΕ), ο Γιάννης Πάσουλας, γενικός γραμματέας της Ομοσπονδίας Οικοδόμων, ο Γιώργος Φιλιούσης, ταμίας του Συνδικάτου Οικοδόμων, η Λέττα Μεθωνιού, αντιπρόεδρος της ΠΟΕΔΗΝ, και ο Νίκος Φωτιάδης, εκπρόσωπος της ΕΕΔΥΕ. Ο «Ρ» παρακολούθησε από κοντά την αποστολή και τις, ιδιαίτερα χρήσιμες και αποκαλυπτικές, επαφές που έγιναν στη διάρκειά της.

Για άλλη μια φορά παίρνουμε τους δρόμους της Κωνσταντινούπολης, όπου μικροπωλητές διαλαλούν την πραμάτεια τους στους περαστικούς του κρύου μεσημεριού. Κυρίως μικροαντικείμενα, τρόφιμα, κεραμικά. Είναι η προτελευταία μέρα του Ραμαζανιού και ο κόσμος είναι πολύς. Εμείς κινούμαστε προς τα γραφεία της Ενωσης Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων της Τουρκίας, μιας ανεξάρτητης οργάνωσης που έχουν στο μάτι οι παρακρατικοί επί χρόνια - το Μάρτη του 1998 δύο από αυτούς είχαν αποπειραθεί να δολοφονήσουν τον επικεφαλής της, τον Ακίν Μπιρντάλ.

Μας περιμένουν η πρόεδρος και μέλη της οργάνωσης. «Δε συμφωνούμε με την απεργία πείνας, είναι μια κίνηση απελπισίας», θα μας πουν, «αλλά δεν μπορούμε να μη συμπαρασταθούμε στους απεργούς πείνας πολιτικούς κρατούμενους. Οι συνθήκες κράτησής τους είναι απάνθρωπες, παραβιάζουν κάθε έννοια ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Και τα νέα κελιά, ευρωπαϊκή ανακάλυψη για την καταπολέμηση της "τρομοκρατίας", κάνουν τα πράγματα χειρότερα». Τα στελέχη της οργάνωσης δε μασάνε τα λόγια τους. «Συναντήθηκα και μίλησα με πολλές γυναίκες ανάμεσα στις κρατούμενες», λέει η πρόεδρος, μια δικηγόρος περίπου σαράντα ετών. «Εκείνες που βρίσκονταν στις φυλακές όπου έγινε η επιχείρηση μάς κατήγγειλαν ότι η αστυνομία και ο στρατός έκαναν συνεχώς χρήση χημικών, πυρπόλησαν συγκρατούμενές τους, πυροβόλησαν κατά κρατουμένων, συμπεριφέρθηκαν με ανεπανάληπτη βία». Δεν αυτοπυρπολήθηκαν οι κρατούμενοι, λένε. Τα ΜΜΕ μεταφέρουν απλώς όσα λένε οι αρχές. Κι οι κάμερες που απαθανάτισαν τις σκηνές που έδειξε η τουρκική τηλεόραση ήταν από υπηρεσίες του στρατού.

Η πρόεδρος της TIHD έχει όμορφα χαρακτηριστικά, αλλά τα όσα λέει δεν είναι όμορφα. «Η κατάσταση στις φυλακές ήταν ήδη αλγεινή. Κρατούμενες μου κατάγγελναν συνεχώς βιασμούς και βασανιστήρια. Στις νέες φυλακές, που είναι επιπλέον μισοτελειωμένες, η πρακτική απομόνωσή τους κάνει τα πράγματα χειρότερα».

Η αστυνομία έκανε εφόδους σε γραφεία της Ενωσης το περασμένο Σάββατο. Και επιθέσεις εναντίον συνδικαλιστών. «Η ατμόσφαιρα στην Τουρκία μάς θυμίζει την κατάσταση που επικρατούσε μετά το πραξικόπημα και τη χούντα του στρατηγού Εβρέν το 1980», λένε τα στελέχη της TIHD.

Ακολουθεί μια κοινή συνέντευξη Τύπου. Τα στελέχη της TIDH και η αντιπροσωπεία του ΠΑΜΕ αντικρίζουν δεκάδες δημοσιογράφους από τηλεοπτικά κανάλια (ένα από αυτά ήταν το CNN Turk, ένα άλλο το NTV), και εφημερίδες, πράγμα εκπληκτικό αν σκεφτεί κανείς πόσο εχθρικά αντιμετωπίζουν οι αρχές ακόμη και τις αναφορές στα όσα συμβαίνουν περί τις φυλακές.

Η ελληνική αντιπροσωπεία καταγγέλλει το έγκλημα. Και τους αυτουργούς του, τόσο τους φυσικούς όσο και τους ηθικούς, τις ΗΠΑ και την ΕΕ, που, κατ' ουσία, επικροτούν το φονικό. Και το επιβραβεύουν. Η αντιπροσωπεία εκφράζει την αλληλεγγύη της στους πολιτικούς κρατούμενους, στους συγγενείς τους και τους εργαζόμενους που τους συμπαρίστανται. Το λόγο παίρνουν τα στελέχη της TIHD, που μεταφέρουν τη δική τους ανάλυση της κατάστασης. Τα φλας ανάβουν. Και σβήνουν. Οι δημοσιογράφοι δεν έχουν ερωτήσεις. Μία ή δύο, ίσως. Και φεύγουν.

«Ολα αυτά δε γίνονται τυχαία τώρα»

Λίγο μετά, τους ακολουθούμε. Αλλά φεύγουμε προς άλλη κατεύθυνση. Μας περιμένουν συνδικαλιστές και στελέχη του κόμματος της Εργασίας, του ΕΜΕΡ. Αυτή τη φορά, μετακινούμαστε με αυτοκίνητο, περνώντας μπροστά από τα βυζαντινά τείχη που κάποτε προστάτευαν «την αιώνια πόλη, τη Ρώμη της Ανατολής», όπως την ονόμασε ο Καρλ Μαρξ στο βιβλίο του Το Ανατολικό Ζήτημα (1853). Τα τάνκερ που σταθμεύουν στη θάλασσα του Μαρμαρά κάνουν έντονη αντίθεση με την Αγια-Σοφιά και το Μπλε Τζαμί που βρίσκονται αντικριστά, από την άλλη πλευρά. Νομίζεις ότι κινείσαι με κάποια μηχανή του χρόνου και όχι με το μικρό λεωφορείο που μας μεταφέρει.

Για άλλη μια φορά ανεβαίνουμε τις σκάλες, ως τα γραφεία του ΕΜΕΡ. Μας καλωσορίζουν στελέχη του και πολλοί συνδικαλιστές που είναι συγκεντρωμένοι εκεί. Η συζήτηση είναι ελεύθερη, αλλά το θέμα είναι ένα. «Το ότι όλα αυτά γίνονται τώρα δεν είναι τυχαίο», λέει μεταξύ άλλων ο Λεβέντ Μπουζέλ, ο πρόεδρος του κόμματος, υπογραμμίζοντας ότι «ακριβώς αυτό τον καιρό υπήρχε σε εξέλιξη μια μεγάλη λαϊκή διαμαρτυρία εναντίον των αντιλαϊκών πολιτικών που επιβάλλει η κυβέρνηση, υπό την καθοδήγηση του ΔΝΤ και της Ευρωπαϊκής Ενωσης». Η καταστολή των λαϊκών κινητοποιήσεων συνδυάζεται θαυμάσια, για τους κυβερνώντες της Τουρκίας κι αυτούς που τους ποδηγετούν, «με το φονικό στις φυλακές κατά των αγωνιστών».

Η ελληνική αντιπροσωπεία περνά σε άλλο χώρο, για να συζητήσει με συνδικαλιστές. Ο ένας από αυτούς, ο Σαμπρί Τοργκού, έχει πολύ πρόσφατη την επίθεση των αρχών ασφαλείας στο σπίτι του. 16 άνδρες των Ειδικών Δυνάμεων της αστυνομίας, μας λέει, εφόρμησαν στο σπίτι του περίπου στη 01.00 την Κυριακή, χωρίς καν ένταλμα έρευνας, κάνοντάς το άνω-κάτω. Δικαιολογία: «Πίστευαν πως έκρυβε κάποιον καταζητούμενο». Τίποτα τέτοιο δε συνέβαινε, λέει ο Σαμπρί. Πρόκειται για ακόμα ένα παράδειγμα της νέας εκστρατείας καταστολής των αγωνιζόμενων Τούρκων εργαζομένων και των συνδικαλιστών τους. Οσα συμβαίνουν στις φυλακές δίνουν στις αρχές ένα θαυμάσιο άλλοθι για «να καθαρίσουν» για τα καλά.

Τι προσπαθείτε να κάνετε; ρωτά η ελληνική αντιπροσωπεία. Πώς κινείστε; Και πώς μπορούμε να βοηθήσουμε; «Προσπαθούμε να πείσουμε τον τουρκικό λαό ότι πρέπει να αγωνιστεί για τα δικαιώματά του, για τα παιδιά του που είναι άνεργα, για τα άλλα παιδιά του που σαπίζουν στις φυλακές», μας λένε οι συνδικαλιστές. «Το επίσημο όριο της φτώχειας κατά τη στατιστική υπηρεσία ξεκινά από το ελάχιστο εισόδημα των 280 δολαρίων. Αλλά ο προϋπολογισμός του 2001 ορίζει ρητά ως κατώτατο μισθό των δημοσίων υπαλλήλων τα 150 δολάρια!». Ο λαός δεν αντιδρά; ρωτάμε έκπληκτοι. Φυσικά και το κάνει, απαντούν. Το Νοέμβρη και το Δεκέμβρη είχαμε διαδηλώσεις 600.000 ανθρώπων και απεργία 1.000.000 εργαζομένων. Ακριβώς γι' αυτό, το τουρκικό κράτος κάνει ό,τι μπορεί για να τον κάνει να σωπάσει. Και χρησιμοποίησε τις φυλακές, το απάνθρωπο φονικό, «για να συνετίσει όσους δεν κατάλαβαν το μήνυμα». Η ελληνική αντιπροσωπεία υπόσχεται να κάνει ό,τι μπορεί για να κινητοποιήσει τον ελληνικό λαό, σε βαθμό που να υπάρξει μια πίεση στην Τουρκία.

Ξανά στο δρόμο της Κωνσταντινούπολης, προς τη συνοικία της Αγια-Σοφιάς, του Μπλε Τζαμιού, της στήλης που ήρθε από την Αίγυπτο για τον Κωνσταντίνο τον Πορφυρογέννητο. Στο Ιπποδρόμιο, εκεί που έγινε η Στάση του Νίκα, υπάρχει ένα μηχάνημα-ταύρος ροντέο, και ακούγεται εκκωφαντικά αμερικανική κάντρι μουσική. Δεν μπορώ να συγκρατήσω το χαμόγελό μου.

Η Γκάιε, η συνοδός μας, κοιτά τους γλάρους ανάμεσα στους τέσσερις μιναρέδες που πλαισιώνουν τη μισοσκότεινη εκκλησία της Αγια-Σοφιάς. «Δεν είναι ότι δεν έχω πατριωτικά αισθήματα», λέει. «Αγαπάω αυτήν την πόλη. Αγαπάω τη χώρα μου. Ομως ακριβώς γι' αυτό πρέπει να αγωνιστώ κατά της κυβέρνησης της χώρας μου».

«Κάθε Αυγή η καρδιά μας στην Τουρκία τουφεκίζεται. Πάρε θέση». Αυτό το κάλεσμα απηύθυναν στο λαό της Θεσσαλονίκης εκατοντάδες πολίτες που ένωσαν τη φωνή τους και πήραν μέρος στη μαχητική συγκέντρωση και πορεία που οργάνωσε η Επιτροπή Αλληλεγγύης στους Πολιτικούς Κρατούμενους στην Τουρκία και το Κουρδιστάν. Εκεί μπροστά στο χώρο της Καμάρας, όπου εδώ και 25 μέρες έχουν κατασκηνώσει οι Τούρκοι απεργοί πείνας εκτυλίχτηκε ένα αγωνιστικό μνημόσυνο στους νεκρούς ήρωες. Λίγα μέτρα μακριά από το γιορτινά στολισμένο προσωπείο του κέντρου της πόλης, που έχει μετατραπεί σε έδρα των ιμπεριαλιστών για τις δολοφονικές τους εξορμήσεις σε ολόκληρη τη ΝΑ Ευρώπη.

Νεολαίοι ανάγνωσαν μαρτυρίες ανδρών και γυναικών που έζησαν τη δολοφονική επίθεση της 19ης Δεκέμβρη στις φυλακές της Τουρκίας. «Τρίτη 19 Δεκέμβρη ώρα 5 το πρωί. Ακουσα τους θορύβους από την επιχείρηση που εκδηλωνόταν στο εξωτερικό. Πήγα στο θάλαμο και ειδοποίησα πως αρχίζει η επίθεση. Οι σύντροφοι όλοι σηκώθηκαν από τα κρεβάτια και αρχίσαμε να ετοιμάζουμε την άμυνά μας. Στρατιώτες και αστυνομικοί, χτυπούσαν και γκρέμιζαν τείχους, πόρτες και έστηναν τα πολυβόλα. Μια ομάδα στρατιωτών από τη σκεπή έριχνε τις βόμβες».

Εκεί γύρω από το ματοβαμμένο και στολισμένο με άνθη φέρετρο, οι Τούρκοι αγωνιστές απέδωσαν τον ύστατο φόρο τιμής φωνάζοντας: «Ζήτω η αντίσταση της 19ης Δεκέμβρη. Οι ήρωες είναι αθάνατοι, οι λαοί ανίκητοι».

Η πορεία ξεκίνησε. Οι απεργοί πείνας πήραν στους ώμους τους το κόκκινο φέρετρο και πίσω τους οι άδειες κάσες και τα κελιά τύπου F συμπλήρωναν το σκηνικό της κτηνωδίας. Ομως το ποτάμι των νεκρών ερχόταν ορμητικό να φέρει το μήνυμα αντίστασης και πάλης. Δεκάδες πλακάτ με τις φωτογραφίες και τα ονόματα όσων δολοφονήθηκαν από τη βάρβαρη επίθεση των κατασταλτικών μηχανισμών της τουρκικής κυβέρνησης. «Λευτεριά, λευτεριά, όχι στα λευκά κελιά», διαδήλωναν με μια φωνή οι εκατοντάδες πολίτες και η πορεία πέρασε την Εγνατία και συνέχισε με κατεύθυνση τα Προξενεία των Ευρωαμερικάνων ιμπεριαλιστών. Πρώτος σταθμός το Γαλλικό Προξενείο, επόμενος το Αμερικάνικο, το Γερμανικό, το Ιταλικό, και τέλος το κτίριο της ΕΕ, όπου στεγάζεται ο «Οργανισμός Ανασυγκρότησης» των κατακρεουργημένων Βαλκανίων.

Σ' όλη τη διαδρομή οι νεολαίοι σάλπιζαν το κάλεσμα συστράτευσης στον αγώνα «Αυτά που συμβαίνουν στην Τουρκία είναι μια κτηνωδία. Ο φασισμός είναι δίπλα μας. Σ' αυτή την επίθεση οι απεργοί απάντησαν με μεγαλύτερη αντίσταση. Τους σκότωσαν, αλλά δεν παραδόθηκαν. Συνεχίζουμε την πορεία προς τη νίκη, αψηφώντας το θάνατο. Η νίκη από σήμερα είναι δική μας».

Και τα συνθήματα έδειχναν το δρόμο: «Ιράκ - Τουρκία - Παλαιστίνη η Νέα Τάξη Δολοφονεί», «Αλληλεγγύη στην πάλη των λαών - κάτω η νέα τάξη των ιμπεριαλιστών».

Τα όσα είδαν, τα όσα άκουσαν και πολύ περισσότερο τα όσα ένιωσαν θα καταθέσει σήμερα - σε συνέντευξη Τύπου, που θα δοθεί στη 1 το μεσημέρι στα Προπύλαια - η ομάδα των συνδικαλιστών (ΠΑΜΕ, ΑΔΕΔΥ, ΠΟΕΔΗΝ, ΟΤΟΕ, Οικοδόμοι και ΕΕΔΥΕ), που επισκέφτηκε την Κωνσταντινούπολη την προηγούμενη Τρίτη. Μαζί τους θα είναι εκπρόσωποι φορέων από την προηγούμενη ελληνική αντιπροσωπεία - πήγε στην Πόλη στις 15 Δεκέμβρη - οι οποίοι με τις μαρτυρίες τους θα συμπληρώσουν την ανταλλαγή των τραγικών εμπειριών.

Λίγες ώρες αργότερα, στις 6 το απόγευμα, στον ίδιο χώρο (Προπύλαια) θα γίνει εκδήλωση «μνήμης και τιμής» για τα δεκάδες θύματα της δολοφονικής επίθεσης του τουρκικού καθεστώτος στις φυλακές της χώρας. Η «Επιτροπή Αλληλεγγύης για τους Πολιτικούς Κρατούμενους στην Τουρκία και το Κουρδιστάν», με ανακοίνωσή της, καλεί τον ελληνικό λαό να καταδικάσει με την παρουσία του τις απάνθρωπες μεθόδους του τουρκικού κράτους και την προκλητική σιωπή της Ευρώπης. «Η παρουσία όλων σας σήμερα είναι απαραίτητη», τονίζει χαρακτηριστικά η Επιτροπή.

Κι ενώ οι ελληνικές αντιπροσωπείες μεταφέρουν με τις μαρτυρίες τους στη χώρα μας τα όσα τραγικά συμβαίνουν το τελευταίο διάστημα στην Τουρκία, δεκάδες συνδικαλιστικοί και κοινωνικοί φορείς, με ανακοινώσεις τους, συνεχίζουν να δηλώνουν την έμπρακτη αλληλεγγύη και συμπαράστασή τους προς τους αγωνιστές της γειτονικής χώρας.

Το Δίκτυο για τα Πολιτικά και Κοινωνικά Δικαιώματα, μαζί με την Οργάνωση Αλληλεγγύης στους Βάσκους Πολιτικούς (Χώρα των Βάσκων), την Οργάνωση για την Απελευθέρωση των Πολιτικών Κρατουμένων (Γερμανία) και την Ενωση για την Υποστήριξη των Κρατουμένων και τα Ανθρώπινα Δικαιώματα (Παλαιστίνη) υπογράφουν από κοινού μια «διεθνή δήλωση αλληλεγγύης στους Τούρκους πολιτικούς κρατουμένους». «Η βάρβαρη σφαγή που οργανώθηκε κάτω από τις σημαίες του εκσυγχρονισμού και της δημοκρατίας είναι καθαρό σημάδι για το τι αξίζει η ανθρώπινη ζωή και τα πολιτικά και κοινωνικά δικαιώματα σε μια μελλοντική Τουρκία που θα πορεύεται προς την Ευρώπη», σημειώνει ενδεικτικά.

Εξάλλου με ομόφωνη απόφασή του το Δημοτικό Συμβούλιο Πατρών καταδικάζει την εγκληματική επίθεση του τουρκικού κράτους στις φυλακές, καθώς και το ρόλο της ΕΕ και των ΗΠΑ. Η ΕΙΝΑΠ αναφέρεται ιδιαίτερα στις συνέπειες των «λευκών κελιών», αφού - όπως σημειώνει - «ο εγκλεισμός ενός ατόμου σε αυτά το εξοντώνει και αποδιοργανώνει την προσωπικότητά του, με αποτέλεσμα να επιζητεί τρόπους αυτοκτονίας για να λυτρωθεί». Η Ομοσπονδία Ιδιωτικών Εκπαιδευτικών Λειτουργών Ελλάδας (ΟΙΕΛΕ) ζητά από την ελληνική κυβέρνηση να παρέμβει στην ΕΕ και τους διεθνείς οργανισμούς για να σταματήσει άμεσα η δολοφονία πολιτικών κρατουμένων. Οι συνεργαζόμενες Ομοσπονδίες Συνταξιούχων ΙΚΑ - ΤΕΒΕ - ΤΣΑ - ΝΑΤ - ΕΛΤΑ - Δημοσίου εκφράζουν την αγανάκτησή τους και για τα όσα συμβαίνουν στην Τουρκία, αλλά και για τη στάση της ελληνικής κυβέρνησης. Τέλος οι αντιστασιακοί της Ελευσίνας στέλνουν τους αγωνιστικούς και συντροφικούς χαιρετισμούς τους στους απεργούς πείνας της Τουρκίας.