Πολλά είναι τα όσα λέγονται για το... τερπνόν της εισαγωγής του ΕΥΡΩ στη ζωή μας, αλλά οι εργαζόμενοι της χώρας μας το μόνο που βιώνουν μέχρι στιγμής είναι το άχαρο και το πικρό. Οι απροκάλυπτες μεθοδεύσεις των τραπεζιτών να υφαρπάξουν, ελέω «προσαρμογής» στην ΕΕ, τις λαϊκές αποταμιεύσεις, που εκδηλώθηκαν πριν καν ξεκινήσει η λογιστική απεικόνιση των συναλλαγών μας και σε ΕΥΡΩ, αποδεικνύει με τον πλέον περίτρανο τρόπο εκείνο που μήνες και χρόνια λένε οι κομμουνιστές και ο «Ριζοσπάστης». Οτι, δηλαδή, η ΟΝΕ, οι προσαρμογές και η Ευρωπαϊκή Ενωση, συνολικά, είναι το νέο περιβάλλον μέσα στο οποίο η οικονομική ολιγαρχία ευελπιστεί να διατηρήσει και να αυξήσει σημαντικά την κερδοφορία της, η οποία θα εξασφαλιστεί από την προοδευτικά μεγαλύτερη διεύρυνση της λεηλασίας των λαϊκών εισοδημάτων και κατακτήσεων.

Το στίγμα της πολιτικής που θα ακολουθήσουν οι τράπεζες το έδωσε προχτές η διοίκηση της Εθνικής. Η ουσία των αποφάσεων για τα επιτόκιά της, που θα ισχύουν από τις 3 του Γενάρη, είναι η εξής: Πρώτον, καθιερώνεται μηδενικό επιτόκιο για κάθε κατάθεση μέχρι 170.000 δραχμές. Δεύτερον, για τα παραπάνω ποσά θεσπίζονται κλιμακωτά επιτόκια από 2% (για το τμήμα των καταθέσεων από τις 171.000 μέχρι 1.000.000 δραχμές) μέχρι και 4% (για το τμήμα των καταθέσεων πάνω από τα 50 εκατομμύρια). Τρίτον, αυξάνονται τα επιτόκια για τα στεγαστικά δάνεια. Τέταρτον, παραμένουν στα επίπεδα του 16% τα επιτόκια για χρέη που υπάρχουν από πιστωτικές κάρτες.

Επειδή οι αριθμοί και τα ποσοστά τις περισσότερες περιπτώσεις είναι δυνατόν να κρύβουν την πραγματικότητα που βρίσκεται πίσω τους, ας αναλογιστούμε τι λένε οι ρυθμίσεις της Εθνικής. Κάποιος εργαζόμενος λοιπόν, πάει την επόμενη βδομάδα και καταθέτει σε λογαριασμό ταμιευτηρίου 1.000.000 δραχμές, στην ΕΤΕ. Την ίδια ακριβώς στιγμή κάποιος άλλος, πιεζόμενος από τα οικονομικά προβλήματα που του προκαλεί η εφαρμοζόμενη πολιτική, «χρεώνει» με το ίδιο ακριβώς ποσό την πιστωτική του κάρτα. Ε, λοιπόν στο τέλος του χρόνου, ο μεν καταθέτης θα πάρει από την Τράπεζα τόκους 14.110 δραχμές, ο δε κάτοχος της πιστωτικής κάρτας θα κληθεί να πληρώσει τόκους 160.000 δραχμές!

Για όσους δεν κατάλαβαν μόνο από τη διαφορά των επιτοκίων στις καταθέσεις και τις πιστωτικές κάρτες και για 1 μόνο εκατομμύριο δραχμές, η Τράπεζα βάζει στο χέρι περί τις 145.000 δραχμές. Πρόκειται για μια πολιτική που τα τελευταία χρόνια και στα πλαίσια της... τοκογλυφικής «σύγκλισης» με τις άλλες τράπεζες της ΕΕ βρίσκει όλο και μεγαλύτερη εφαρμογή. Μόνο μέσα από τέτοιου είδους κλοπή των αποταμιεύσεων των λαϊκών στρωμάτων κατάφεραν οι τράπεζες στη χώρα μας να αυξήσουν τα καθαρά τους κέρδη από τα 450 δισεκατομμύρια δραχμές το 1998, στο 1,4 τρισεκατομμύρια το 1999!

Οι τράπεζες ανέκαθεν ήταν και - στο βαθμό που δεν ανατραπούν συθέμελα πράγματα και καταστάσεις - θα εξακολουθήσουν να είναι τα κατ' εξοχήν ιδρύματα νομιμοποιημένης αφαίμαξης και υφαρπαγής των όποιων λαϊκών αποταμιεύσεων. Εχοντας αναγάγει την απροκάλυπτη κλοπή και την τοκογλυφία σε ...«παροχή χρηματοοικονομικών υπηρεσιών», λεηλατούν τους συναλλασσόμενους πελάτες τους, με όλες τις ποικιλίες των τρόπων που μπορεί να φανταστεί κανείς. Είτε με τα εξευτελιστικά επιτόκια καταθέσεων, είτε γδύνοντάς τους με τα επιτόκια χορηγήσεων, είτε σπρώχνοντας τους σε διάφορες μορφές... επενδυτικών τοποθετήσεων τύπου Σοφοκλέους...