Στις 21 του Οκτώβρη συζητήθηκε στη Βουλή η Ερώτηση που κατέθεσε το ΚΚΕ με συγκεκριμένες προτάσεις για τη στήριξη των εργαζομένων στα «Sprider», των οποίων οι οικογένειες είναι εντελώς ξεκρέμαστες. Μετά την αναστολή της λειτουργίας της επιχείρησης, στην οποία προχώρησε ο ιδιοκτήτης επικαλούμενος «προβλήματα ρευστότητας», οι εργαζόμενοι βρέθηκαν στο δρόμο, χωρίς να πάρουν αποζημιώσεις και δεδουλευμένα που τους χρωστά, αλλά και χωρίς να μπορούν να πάρουν επίδομα ανεργίας επειδή δεν τους έγινε απόλυση. Το θέμα αυτό έθεσε έντονα ο βουλευτής του ΚΚΕ, σημειώνοντας: «Δεν μπορεί να κατατεθεί εδώ τροπολογία έτσι ώστε αυτοί που εγκαταλείπονται, που είναι όμηροι, να θεωρούνται ότι είναι με απόλυση άνεργοι και να επιδοτούνται;». Απαντώντας, ο υφυπουργός Εργασίας Βασ. Κεγκέρογλου είπε: «Αυτό το θέμα υπάρχει και πρέπει να το δούμε πέρα από τη συγκεκριμένη περίπτωση. Πρέπει να δούμε και θεσμικά με ποιο τρόπο εμείς θα μπορούμε να λύνουμε αυτό το θέμα στις περιπτώσεις στις οποίες οι επιχειρηματίες, η διοίκηση ή οι μέτοχοι εγκαταλείπουν μια επιχείρηση. Πρέπει να δούμε πώς το λύνουμε. Δεν μπορεί να το αφήνουμε αυτό το πρόβλημα ανέγγιχτο και να λέμε απλά εμείς ότι είναι όμηροι οι εργαζόμενοι και εσείς ότι είναι απλήρωτοι ή οτιδήποτε άλλο. Πρέπει να παρέμβουμε και να κάνουμε μια ρύθμιση τέτοια που να λύνει το συγκεκριμένο θέμα σ' αυτές τις περιπτώσεις». Δεν πέρασαν τρεις μέρες και φάνηκε πώς η κυβέρνηση σκέφτεται να... «τερματίζει» την ομηρία των εργαζομένων.

Το ίδιο κυβερνητικό στέλεχος, ξανά από το βήμα της Βουλής, αναφέρθηκε, την περασμένη Πέμπτη 24 Οκτώβρη, στην ανάγκη να αλλάξει ο νόμος για τις απολύσεις επικαλούμενος μεταξύ άλλων και τους εργαζόμενους στα «Sprider». «Ο νόμος προβλέπει προστασία από τις ομαδικές απολύσεις όταν υπάρχει κανονική λειτουργία της οικονομίας και των επιχειρήσεων. Οταν η επιχείρηση σταματήσει να λειτουργεί δεν υπάρχει καμία προστασία και ο συγκεκριμένος νόμος κρατά τους εργαζόμενους σε ομηρία», σημείωσε. «Πρέπει να υπάρξει αντιμετώπιση στο θέμα αν δεν θέλουμε να εθελοτυφλούμε. Πρέπει να κάνουμε ρύθμιση», συμπλήρωσε.

Βεβαίως, αν η κυβέρνηση αγωνιούσε τόσο για την επιβίωση των εργαζομένων στα «Sprider» (και όσων ακόμα βρίσκονται στην ίδια θέση) θα μπορούσε να κάνει δεκτή την πρόταση του ΚΚΕ και να καταθέσει νόμο που θα θεωρεί τους συγκεκριμένους εργαζόμενους (και άλλους που είναι στην ίδια θέση) ανέργους ώστε να παίρνουν το επίδομα του ΟΑΕΔ. Αντί γι' αυτό, όμως, σπεύδει να ικανοποιήσει ένα χρόνιο και πάγιο αίτημα των μεγαλοβιομηχάνων και συνολικά των μεγαλοεπιχειρηματιών, να μπορούν να απολύουν όποτε και όσους εργαζόμενους θέλουν, χωρίς κανένα εμπόδιο. Κι έχουν και το θράσος αυτό να το ονομάζουν στήριξη των ομήρων εργαζομένων...

Ομως, το πρόβλημα για τους εργαζόμενους δεν είναι να εξασφαλίσουν την «ταμπέλα» του ανέργου ή του απολυμένου. Το πρόβλημα γι' αυτούς είναι η εξαθλίωση στην οποία βυθίζονται οι οικογένειές τους επειδή τα εργοστάσια ανοιγοκλείνουν και λειτουργούν όπως και όποτε βολεύει μια χούφτα κεφαλαιοκράτες, επειδή τα εργατικά χέρια δεν αξιοποιούνται για να οργανωθεί η παραγωγή όπως απαιτεί η ικανοποίηση των κοινωνικών αναγκών, αλλά αυξομειώνονται ανάλογα με το πώς εξυπηρετούνται τα κέρδη του κεφαλαίου. Κατάσταση που όσο δεν αλλάζει ριζικά (με την κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής και εργατική - λαϊκή εξουσία) θα συνεπάγεται τη διαρκή ομηρία των εργαζομένων και των οικογενειών τους σε μια ζωή γεμάτη στερήσεις και βάσανα.