Ο αθλητισμός επιβάλλεται να είναι κοινωνικό αγαθό και όχι προνόμιο λίγων. Αυτό είναι τεράστιο κοινωνικό και πολιτικό ζήτημα. Πρέπει να είναι δικαίωμα όλου του κόσμου και όχι όσων έχουν να πληρώσουν. Είναι τεράστια η περικοπή στις επιχορηγήσεις. Συγκριτικά με το 2008 και '09 έχει αγγίξει το 70%. Χρήματα οι ομοσπονδίες δεν έχουν για να καλύπτουν όχι αθλητικό έργο αλλά βασικές ανάγκες. Υπήρξαν μεγάλες περικοπές και σε προγράμματα, όπως του μαζικού, του σχολικού αθλητισμού κ.ά. Απαιτείται ένας σχεδιασμός. Μόνο με μαζική άθληση θα έχουμε καλύτερα αποτελέσματα. Θα έχουμε ανθρώπους που θα αγαπούν την άσκηση, θα την κάνουν μια ζωή, θα τρέφονται σωστά. Δηλαδή, ανθρώπους με καλή αγωγή, υγιείς, άρα κέρδος - και οικονομικό - στη δημόσια υγεία. Υπάρχει θέληση από τα παιδιά αλλά δεν υπάρχει η ανάλογη στήριξη για να το κάνουμε σωστά.