«Θα επισκεφτούμε δύο χώρες - μέλη του G20 τις οποίες κατέστρεψαν και χρεοκόπησαν οι ομοϊδεάτες του κ. Σαμαρά, τις οποίες ανέστησαν αριστερές και προοδευτικές κυβερνήσεις που αγνόησαν το νεοφιλελεύθερο μονόδρομο. Λαοί που πέταξαν από πάνω τους τα νεοφιλελεύθερα δόγματα και βαδίζουν το δρόμο της ανάπτυξης και της αξιοπρέπειας».

Αυτά έλεγε ο κύριος Τσίπρας πριν επισκεφτεί τη Βραζιλία και την Αργεντινή. Στη Βραζιλία, που ο ΣΥΡΙΖΑ έχει ως πρότυπο λόγω της... αριστερής διαχείρισης, περισσότεροι από ένα εκατομμύριο άνθρωποι βρίσκονται αυτές τις μέρες στους δρόμους 100 πόλεων, στο πλαίσιο των αντικυβερνητικών διαδηλώσεων που πραγματοποιούνται στη χώρα. Οι διαδηλώσεις ξεκίνησαν με αφορμή τις αυξήσεις στα εισιτήρια των μεταφορών, ωστόσο η άγρια κρατική καταστολή με την οποία αντιμετωπίστηκαν πρόσθεσε χαρακτηριστικά γενικευμένης αμφισβήτησης και διαμαρτυρίας προς την κυβέρνηση. Συνδέθηκαν με την αγανάκτηση που δημιούργησε η δαπάνη εκατομμυρίων για το Μουντιάλ και τη συνακόλουθη διαφθορά που ξεχειλίζει, με τις ιδιωτικοποιήσεις, την κατάσταση στη δημόσια Υγεία και Παιδεία, τις εκρηκτικές ανισότητες. Αυτά είναι τα δεδομένα μετά από δέκα χρόνια «προοδευτικής» διαχείρισης των «κεντροαριστερών» κυβερνήσεων που στήριξαν την καπιταλιστική ανάπτυξη και γιγάντωσαν τους μονοπωλιακούς ομίλους μετατρέποντας το βραζιλιάνικο καπιταλισμό σε παγκόσμια δύναμη.

«Δεν πρόκειται για τα σεντς, αλλά για τα δικαιώματα» έγραφε το πανό στην κεφαλή της μεγάλης πορείας στο Σάο Πάολο στις 13 Ιούνη. «Πλέον δεν έχει να κάνει με τις τιμές. Οι πολίτες είναι τόσο αηδιασμένοι από το σύστημα, που αγανάκτησαν και ζητούν αλλαγή» (νεαρή φοιτήτρια)... «Τελείωσε η υπομονή. Την τελευταία εβδομάδα πήραμε τους δρόμους. Οι διαμαρτυρίες ξεκίνησαν για την αύξηση 7 λεπτών του ευρώ στις συγκοινωνίες, αλλά πλέον διαμαρτυρόμαστε για όλη τη σαπίλα πίσω από αυτό. Το πρόβλημα δεν είναι τα 7 λεπτά αλλά τα βασικά δικαιώματα» (γράμμα διαδηλωτή)... «Δεν είμαστε σε θέση να φιλοξενήσουμε το Παγκόσμιο Κύπελλο αυτή τη στιγμή. Δεν το χρειαζόμαστε. Χρειαζόμαστε Υγεία και Παιδεία. Είναι ντροπή να σπαταλάμε τόσα πολλά χρήματα για το Παγκόσμιο Κύπελλο, ενώ τα νοσοκομεία και τα σχολεία παραμένουν σε άθλιες συνθήκες» (Ριβάλντο, πρώην διεθνής ποδοσφαιριστής).

Την ώρα που η Βραζιλία αναρριχάται στην 6η μεγαλύτερη οικονομία του κόσμου, στις εργατογειτονιές δίνεται καθημερινά σκληρή μάχη για την επιβίωση. Ο βασικός μισθός είναι 215 ευρώ. Εκατομμύρια δεν λαμβάνουν ούτε αυτόν. 53 εκατομμύρια ζουν κάτω από το όριο φτώχειας. Στη χώρα υπάρχουν 1,6 εκατομμύρια κατοικίες σε φαβέλες και επισφαλή οικήματα όπου διαβιούν 52,3 εκατομμύρια άτομα δίχως υποδομές. Οταν το 2009 στο 5% των πλουσιότερων αντιστοιχούσε το 30,3% του αμύθητου ΑΕΠ της χώρας, στο 50% των φτωχότερων αναλογούσε μόλις το 17%.

Tα στοιχεία αυτά έρχονται με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο να επιβεβαιώσουν ότι δεν μπορεί να υπάρχει καμία διαχείριση, καμία ανάπτυξη, προς όφελος του λαού όταν την οικονομία της χώρας την έχουν στα χέρια τους οι επιχειρηματικοί όμιλοι. Οταν στην εξουσία και στη διακυβέρνηση της χώρας δε βρίσκεται ο λαός , αλλά τα μονοπώλια και τα κόμματα που τα στηρίζουν. Ο,τι θα γίνεται, θα στηρίζεται στην εκμετάλλευση και στο κέρδος. Αλλωστε σ' αυτά στηρίζονται οι «αριστεροί» διοργανωτές με τους «υγιείς» επιχειρηματίες συνεργάτες τους που έχουν αναλάβει την επένδυση του Μουντιάλ 2014. «Είμαστε ανίκητη χώρα. Θα δείξουμε την ποιότητα που μπορεί να παράσχει η Βραζιλία στο Κύπελλο Συνομοσπονδιών, στο Παγκόσμιο Κύπελλο και στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2016» είπε η Ντίλμα Ρούσεφ, πρόεδρος της χώρας, εγκαινιάζοντας ένα γήπεδο που το κόστος ανέγερσης άγγιξε τα 300 εκατομμύρια δολάρια με το συνολικό κόστος να φτάνει τα 9.830.000.000 ευρώ. Ποιότητα για την «αριστερή» κυβέρνηση της Βραζιλίας που ο ΣΥΡΙΖΑ έχει κάνει πόστερ στα γραφεία της Κουμουνδούρου, είναι αυτό ακριβώς:

Τεράστια κέρδη για μια χούφτα υγιείς και με διαφανείς διαδικασίες επιχειρηματίες από τη μια και από την άλλη 23 εκατομμύρια ανθρώπων να βιώνουν ακραία φτώχεια και μιζέρια. Ολοι αυτοί ούτε έξω από το γήπεδο δεν θα μπορούν να περάσουν τις ημέρες του Μουντιάλ, αφού με την τιμή ενός εισιτηρίου μπορούν να θρέψουν την οικογένειά τους για μέρες.

Είναι χαρακτηριστική η δήλωση του Ρομάριο, πρώην διεθνή άσου για ένα από τα γήπεδα που θα φιλοξενήσουν το Μουντιάλ: «Τα λεφτά που δαπανήσαμε για το "Μανέ Γκαρίντσα" στην Μπραζίλια θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για 150.000 σπίτια για τις χαμηλόμισθες οικογένειες».

Και όλα αυτά σε μια χώρα που κατέχει την 6η θέση της παγκόσμιας οικονομίας με τεράστιες παραγωγικές δυνατότητες και αμύθητο πλούτο που παράγεται από τους εργαζόμενους και φτάνει για να τους προσφέρει μια καλύτερη ζωή.

Η θέση αυτή της έδωσε τη δυνατότητα να διεκδικήσει με επιτυχία τη διοργάνωση του Μουντιάλ 2014 και τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2016. Διοργανώσεις που θα φέρουν μεγάλα κέρδη στις πολυεθνικές και τα μονοπώλια αλλά αβάσταχτα βάρη στο λαό. Μιλάμε εκ πείρας!!! Τα λαϊκά στρώματα δεν έχουν να περιμένουν τίποτα από την «αριστερή» κυβέρνηση. Αυτό φαίνεται να το αντιλαμβάνεται και o διαδηλωτής που δηλώνει:

«Αυτή ακριβώς τη στιγμή γύρω στους 200 χιλιάδες Βραζιλιάνους σε οκτώ μεγαλουπόλεις είναι στους δρόμους και διαδηλώνουν για τα δικαιώματά τους. Δεν τους νοιάζει το Μουντιάλ, δεν πίνουν καφέ και σίγουρα δεν χορεύουν σάμπα»...