Με ανακοίνωσή της καλεί σε συντονισμένο αγώνα στους χώρους δουλειάς, τις εργατογειτονιές και στα αμαξοστάσια
Αντ' αυτού οι συγκοινωνίες πάνε από το κακό στο χειρότερο ενώ την ίδια στιγμή ο λαός υποφέρει και καλείται να πληρώνει πανάκριβη συγκοινωνία. Βάζει ακόμα πιο βαθιά το χέρι στην τσέπη μέσα σε μια θύελλα χαρατσιών και φοροληστείας που κατατρώνε το λαϊκό εισόδημα. Για ορισμένες κατηγορίες όπως άνεργοι, συνταξιούχοι, μερικά απασχολούμενοι, η αστική συγκοινωνία φαντάζει πολυτέλεια. Οι καθημερινές σκηνές ταλαιπωρίας αυξάνονται, η αγανάκτηση μεγαλώνει.
Η κυβέρνηση αποφάσισε από 1η Ιούλη, νέο και πιο ακριβό κατά 0,10 ευρώ εισιτήριο εντός λεωφορείων και τρόλεϊ. Ενώ στο όνομα της λαθρεπιβίβασης βάζουν στο μάτι τους ανέργους και το φτωχόκοσμο που υποφέρει.
-- Οι τιμές των εισιτηρίων έχουν φτάσει στα ύψη, κάνοντας δυσβάστακτη τη δημόσια μετακίνηση για την πλειοψηφία των εργαζομένων, των ανέργων και των λαϊκών στρωμάτων. Σε συνθήκες κρίσης που το λαϊκό εισόδημα πιάνει πάτο, το εισιτήριο είναι στα 1,40 ευρώ (από 0,80 ευρώ που ήταν το 2009) αύξηση δηλαδή 75% μέσα σε 4 χρόνια. Η κάρτα απεριορίστων διαδρομών είναι στα 45 ευρώ, το 10% δηλαδή του πενιχρού κατώτατου μισθού που έχουν επιβάλει κυβέρνηση και ΕΕ.
-- Ταυτόχρονα για την αντιμετώπιση της περιβόητης εισιτηριοδιαφυγής, θέλουν να βάλουν τους εργαζόμενους στις συγκοινωνίες να κάνουν το χωροφύλακα στους ανέργους, στους χαμηλόμισθους, στους επιβάτες που η οικονομική τους κατάσταση τους επιτρέπει να παίρνουν μόνο τα Μέσα των αστικών συγκοινωνιών.
-- Τα δρομολόγια έχουν κοπεί πάνω από 30% τα τελευταία 3,5 χρόνια, διαμορφώνοντας απίστευτη ταλαιπωρία και μακρόχρονη αναμονή για τους επιβάτες ακόμα και σε περιοχές του βασικού αστικού ιστού, όπως το Μενίδι και τα Λιόσια. Είναι αποτέλεσμα της μείωσης της κρατικής επιχορήγησης, της μείωση του προσωπικού, της μείωσης και της κατάργησης γραμμών. Στα λεωφορεία λειτουργούν 1.400 οχήματα από τα 2.200 του συνολικού στόλου και στα τρόλεϊ τα 190 από τα 350 οχήματα. Στον ΗΣΑΠ είναι σε λειτουργία τα 2/3 των συρμών, στο ΤΡΑΜ είναι σε λειτουργία 24 στους 35 συρμούς.
-- Η κατάσταση είναι τραγική στις περιοχές της Ανατολικής και Δυτικής Αττικής, όπου η τακτική συγκοινωνία είναι άγνωστη λέξη. Αντίστοιχα η λειτουργία των ΚΤΕΛ έχει επιβάλει η συχνότητα των δρομολογίων να είναι από μισή έως μια ώρα και με πανάκριβα εισιτήρια. Ενδεικτικά οι τιμές των εισιτηρίων: για Μέγαρα 3,70 ευρώ, για Μαραθώνα 3,70 ευρώ, για Λαύριο 4,90 ευρώ.
-- Κατακτήσεις και δικαιώματα των εργαζομένων στις αστικές συγκοινωνίες συρρικνώνονται συνεχώς. Ο αριθμός των εργαζομένων έχει πέσει σχεδόν στο μισό, οι ΣΣΕ τσακίζονται και η μείωση του εισοδήματος φτάνει στο 45%. Οι συνθήκες υγιεινής και ασφάλειας λόγω των συνθηκών εργασίας, της εντατικοποίησης και της μείωσης του προσωπικού χειροτερεύουν θέτοντας σε κίνδυνο την ασφάλεια των ίδιων των εργαζομένων και των επιβατών. Οι εργαζόμενοι στον ΗΣΑΠ, στο ΜΕΤΡΟ, στα ΤΡΑΜ βρίσκονται επιστρατευμένοι.
Η ιδιωτικοποίηση των αστικών συγκοινωνιών δε θα λύσει προβλήματα προς όφελος των εργαζομένων. Το αντίθετο! Θα φέρει παραπέρα μείωση των γραμμών, αφού κριτήριο δρομολόγησης θα είναι εάν μια γραμμή είναι κερδοφόρα ή όχι. Ολόκληρες περιοχές θα μείνουν με ελάχιστα ή καθόλου δρομολόγια. Οι συνθήκες δουλειάς για τους εργαζόμενους στα Μέσα θα χειροτερεύσουν, ενώ η συντήρηση των Μέσων και των υποδομών θα μπαίνουν στο ζύγι του κέρδους σε βάρος φυσικά της ασφάλειας. Η ιδιωτικοποίηση των αστικών συγκοινωνιών σε μια πορεία θα οδηγήσει τα εισιτήρια να τιναχτούν στα ύψη.
Η κυβέρνηση και όλα τα κόμματα του κεφαλαίου είναι αποφασισμένοι να προχωρήσουν σε μια τέτοια κατεύθυνση. Να φέρουν δηλαδή νέα και πιο σκληρά μέτρα για τους εργαζόμενους και όλο το λαό. Οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα να μην εγκλωβιστούν σε διαχειριστικές λογικές περί υγιούς επιχειρηματικότητας και συμπράξεις με τους ιδιώτες (ΣΔΙΤ), που προβάλλει ο ΣΥΡΙΖΑ. Δε θα λυθούν προβλήματα, η αστική συγκοινωνία θα παραμείνει μια πανάκριβη πολυτέλεια για την πλειοψηφία του λαού. Η εισβολή των ιδιωτικών επιχειρήσεων και τα κέρδη τους θα έχουν απλά την αριστερή σφραγίδα.
Να γίνουν ιδιοκτήτες του πλούτου που παράγουν, διεκδικώντας και επιβάλλοντας τη δική τους εργατική - λαϊκή εξουσία. Που θα έχει κριτήριο και θα υπηρετεί τις ανάγκες των εργαζομένων και του λαού και όχι τα κέρδη των καπιταλιστών και των μονοπωλίων. Θα οργανώνει το συγκοινωνιακό έργο μέσα από ένα σύγχρονο πλέγμα υποδομών, δικτύων και μέσων με κριτήριο την ικανοποίηση των κοινωνικών αναγκών
Σ' αυτήν την κατεύθυνση, με συντονισμένους αγώνες στους χώρους δουλειάς αλλά και στις εργατογειτονιές, μέσα από την δράση των Επιτροπών Αγώνα στα αμαξοστάσια και στα πλαίσια των Λαϊκών Επιτροπών σε κάθε δήμο, να διεκδικήσουμε αιτήματα και στόχους που ανακουφίζουν την εργατική και λαϊκή οικογένεια.
Διεκδικούμε:
Η εξέλιξη που πήρε η υπόθεση της ιδιωτικοποίησης της ΔΕΠΑ, με τη ρωσική εταιρεία «Gazprom», που ήταν και η μοναδική που είχε καταθέσει προσφορά, να αποχωρεί από το διαγωνισμό, μαζί με όσα έχουν δημοσιοποιηθεί έως τώρα για τους λόγους της αποχώρησης δείχνουν τους οξύτατους ανταγωνισμούς στον τομέα Ενέργειας σε όλες του τις μορφές. Δεν είναι μόνο το φυσικό αέριο και οι δρόμοι μεταφοράς του. Αλλωστε, η «Gazprom» ενδιαφερόταν για τη ΔΕΠΑ επειδή σχεδίαζε αρχικά να φτιάξει μονάδες παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας στην Ελλάδα με καύσιμο το φυσικό αέριο και να την εξάγει στην Ιταλία, γενικά στη Νότια Ευρώπη, αλλά και για τη «μικρή ΔΕΗ» μετά τη διάσπασή της και πώλησή της. Αλλά για ηλεκτρική ενέργεια ενδιαφέρεται και η Γερμανία, καθώς και άλλες ευρωενωσιακές χώρες.
Να θυμίσουμε, βεβαίως, ότι και οι ΗΠΑ υποδείκνυαν πως τόσο η Ελλάδα όσο και η ΕΕ δεν πρέπει να εμπλακούν σε ενεργειακή εξάρτηση από τη Ρωσία, με αφορμή το ενδιαφέρον ρωσικών μονοπωλίων για την αγορά των ΔΕΠΑ από την «Gazprom» και ΔΕΣΦΑ από τη «Sintez». Επίσης, η ΕΕ (βλέπε Γερμανία - Γαλλία) αντιδρούσε σ' αυτό το ενδεχόμενο. Ηδη έχει συνταχτεί Εκθεση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου με τον «Ενεργειακό Οδικό Χάρτη της ΕΕ μέχρι το 2050» και έχουν γίνει οι πρώτες συζητήσεις στη Σύνοδο Κορυφής του Μάη. Βεβαίως, η υπόθεση αυτή φαίνεται να σχετίζεται με τους αγωγούς. Αλλωστε, αυτός φαίνεται να είναι και ο λόγος που η ελληνική κυβέρνηση επιθυμεί να αγοράσει τη ΔΕΣΦΑ η αζέρικη «Socar» αφού έχει άμεση σχέση με τον αγωγό ΤΑΡ.
Η εκδήλωση αυτών των ανταγωνισμών φαίνεται να έχει σχέση και με τους υδρογονάνθρακες της Ανατολικής Μεσογείου και της Ελλάδας, τη χάραξη ΑΟΖ, το γεγονός ότι η κυβέρνηση επιμένει η ελληνική ΑΟΖ να θεωρείται ευρωενωσιακή αλλά και τη συμμετοχή στη χάραξη στρατηγικού άξονα μεταξύ Ισραήλ - Κύπρου - Ελλάδας (εδώ εμπλέκονται άμεσα οι ΗΠΑ αφού το αμερικανοϊσραηλινό μονοπώλιο «Noble Energy - Delek» εκμεταλλεύεται το κοίτασμα της Κύπρου).
Υπάρχει ένα ακόμη ζήτημα. Η υπαναχώρηση της Ρωσίας, που εμφανιζόταν να θέλει διακαώς τη ΔΕΠΑ, προκειμένου να μη διαταράξει τις σχέσεις της με την ΕΕ, μάλλον με τη Γερμανία, την οποία η «Gazprom» προμηθεύει φυσικό αέριο. Θυμίζει λίγο τη στάση της Ρωσίας απέναντι στην Κύπρο για το χρέος.
Αποδεικνύουν όλα τα παραπάνω ότι η πολιτική παράδοσης του ενεργειακού πλούτου στους επιχειρηματικούς ομίλους, η οποία θυσιάζει τις λαϊκές ανάγκες στο βωμό του κέρδους, πάει χέρι χέρι με την όξυνση των αντιθέσεων μεταξύ των διαφόρων ιμπεριαλιστικών κέντρων. Μόνο όταν η Ενέργεια κοινωνικοποιηθεί, γίνει λαϊκή ιδιοκτησία, μπορεί να αξιοποιηθεί αποκλειστικά σε όφελος του λαού.