ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Υπάρχει και άλλος δρόμος

Η συνεχής μείωση του ωριαίου κόστους εργασίας στη χώρα, την περίοδο από το 2008, που εμφανίζεται ακόμα και στα στοιχεία της Γιούροστατ, δείχνει ότι ακόμα και τα επίσημα όργανα της ΕΕ δεν μπορούν να παραβλέψουν τη δραματική επιδείνωση της θέσης της εργατικής τάξης και το βάθεμα της ταξικής εκμετάλλευσης από τους κεφαλαιοκράτες. Στον αντίποδα αυτής της εξέλιξης, αυτοί που κερδίζουν είναι οι επιχειρηματικοί όμιλοι που έχουν στη διάθεσή τους ένα όλο και φθηνότερο εργατικό δυναμικό. Τα στοιχεία βέβαια αυτά, μόνο εν μέρει αποδίδουν την οδυνηρή κατάσταση που διαμορφώνεται για εκατομμύρια εργαζόμενους και που μήνα με το μήνα χειροτερεύει. Γιατί, αν για τους καπιταλιστές είναι κρίσιμο ζήτημα το «ωριαίο κόστος εργασίας», για τους εργάτες αυτό που μετράει είναι τι μεροκάματο πηγαίνει στο σπίτι και ποιες ανάγκες μπορεί να καλύψει με αυτό το μεροκάματο.

Αλλωστε, τα πιο πρόσφατα στοιχεία του ΣΕΠΕ έδειξαν ότι μόνο στο διάστημα Φλεβάρης- Δεκέμβρης 2012 σε περίπου 350.000 εργαζόμενους του ιδιωτικού τομέα επιβλήθηκαν μειώσεις από 18,8% έως 22,2%. Επιπλέον, ενώ το 2009 στις νέες συμβάσεις εργασίας που έγιναν, το 79% ήταν συμβάσεις πλήρους απασχόλησης, το 2012 οι συμβάσεις πλήρους απασχόλησης ήταν μόλις 55% και όλες οι υπόλοιπες ήταν μερικής απασχόλησης και εκ περιτροπής εργασίας που σημαίνει κι άλλη μείωση μισθών. Ακόμα πιο ουσιαστικό είναι το στοιχείο ότι για το ίδιο διάστημα 2008 - 2012 που μετράει η Γιούροστατ το ωριαίο κόστος εργασίας, πάνω από 1 εκατομμύριο εργαζόμενοι έχασαν τη δουλειά τους και προστέθηκαν στις στρατιές των ανέργων, απώλεσαν δηλαδή οποιοδήποτε εισόδημα, κάτι βέβαια που δεν καταγράφεται σε καμία στατιστική για το «ωριαίο κόστος εργασίας».

Συμπερασματικά, η καταστροφή της εργατικής τάξης είναι απείρως μεγαλύτερη από αυτή που μπορεί να συνάγει κάποιος μέσα από τους αστικούς στατιστικούς δείκτες και κυρίως, ότι η μείωση του εργατικού κόστους, περνάει αναγκαστικά και έχει ως βασική προϋπόθεση τη ληστεία της εργατικής δύναμης, το ξεζούμισμα των εργατικών μαζών μέχρι τα έσχατα όρια και παράλληλα τη συσσώρευση δίπλα σε αυτήν την καταλήστευση, μιας άχρηστης μάζας εργατικού δυναμικού που οδηγείται βίαια εκτός παραγωγής και εκτός κοινωνίας. Μετά από πέντε σχεδόν χρόνια καπιταλιστικής κρίσης, μετά από τόσα σχέδια διαχείρισης και «σωτηρίας της χώρας» και της οικονομίας, γίνεται φανερό ότι η κατάσταση των εργαζομένων χειροτερεύει όλο και περισσότερο. Και το τίμημα θα γίνεται ακόμα πιο επώδυνο για τα λαϊκά στρώματα, αν ο λαός μας δεν επιλέξει έναν διαφορετικό δρόμο. Το δρόμο της ρήξης με τις βαθύτερες αιτίες της καπιταλιστικής κρίσης, της σύγκρουσης με τη μεγάλη μονοπωλιακή ιδιοκτησία και ιδιοποίηση του κοινωνικού πλούτου που δημιουργείται στο πεδίο της οικονομίας και ταυτόχρονα της πολιτικής αναμέτρησης με τους πολιτικούς φορείς που την υπηρετούν. Ενας δρόμος που θα βάζει στην ημερήσια διάταξη την κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων, την ανατροπή και την αλλαγή τάξης στην εξουσία.

Σε αυτό το δρόμο, πρέπει να συγκλίνει πιο αποφασιστικά η πάλη των συνδικάτων και της εργατικής τάξης της χώρας μας, που αυτές τις μέρες πορεύονται προς την απεργία της Πρωτομαγιάς, δίνοντας τη μάχη για την υπεράσπιση των Συλλογικών Συμβάσεων, ως ένα βασικό και αναντικατάστατο στοιχείο των σημερινών αγώνων. Της Εργατικής Πρωτομαγιάς που, θέλουν δε θέλουν, συνεχίζει να φωτίζει το μονοπάτι των εργατών όλου του κόσμου.

Μια απάντηση στην «Εφημερίδα των Συντακτών»

Γρηγοριάδης Κώστας

Διαμαρτύρεται η «Εφημερίδα των Συντακτών» επειδή δεν έγινε αποδεκτό, από το Γραφείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ, να παρακολουθήσει την έναρξη των εργασιών του 19ου Συνεδρίου, που ήταν ανοιχτή στα ΜΜΕ, ο συντάκτης της Φώτης Παπούλιας. Και αυτό, παρότι έγινε αποδεκτός άλλος συντάκτης και φωτορεπόρτερ της εφημερίδας. Μάλιστα, η «Εφημερίδα των Συντακτών» χαρακτηρίζει «αήθη» αυτή την ενέργεια του ΚΚΕ και διαρρηγνύει τα ιμάτιά της κατηγορώντας το Κόμμα ότι με αυτόν τον τρόπο «επιβάλλει λογοκρισία»!...

Για την «Εφημερίδα των Συντακτών» ελευθερία του λόγου είναι να δημοσιεύονται άρθρα γεμάτα συκοφαντίες εναντίον στελεχών του ΚΚΕ, με αναφορά υποτιθέμενων γεγονότων που δεν έχουν συμβεί ποτέ, που είναι βγαλμένα από την «κοιλιά» ή τη νοσηρή φαντασία του συντάκτη τους. Να θυμίσουμε ότι μόλις την περασμένη Δευτέρα, τρεις μέρες πριν από την έναρξη του 19ου Συνεδρίου του ΚΚΕ, ο Φώτης Παπούλιας είχε γράψει έναν ακόμα λίβελο ενάντια στο Κόμμα, όπως άλλωστε συνηθίζει, όπου με αόριστες επικλήσεις «ανθρώπων που γνωρίζουν πρόσωπα και πράγματα στον Περισσό», έφτανε στο σημείο να κατασκευάζει ακόμα και τσακωμούς στελεχών με τον Χαρίλαο Φλωράκη.

Ας μην παριστάνουν στην «Εφημερίδα των Συντακτών» ότι «δεν ξέρουν τίποτα για το φόνο». Ο αστικός Τύπος και οι δημοσιογράφοι του έχουν γράψει ορυμαγδό άρθρων το τελευταίο διάστημα, μέσα από τα οποία εξαπολύουν δριμεία επίθεση στην πολιτική του ΚΚΕ και στα στελέχη του. Το ΚΚΕ, σεβόμενο το αναγνωστικό τους κοινό, δεν απέκλεισε κανέναν δημοσιογράφο, όπως άλλωστε δεν απέκλεισε και άλλον συντάκτη της «Εφημερίδας των Συντακτών», από την κάλυψη της έναρξης των εργασιών του 19ου Συνεδρίου. Αν κάποιος δε σέβεται το αναγνωστικό κοινό της «Εφημερίδας των Συντακτών», αυτός είναι η ίδια η εφημερίδα και ο εν λόγω συντάκτης που σερβίρουν στο κοινό τους αισχρότητες και ψευτιές, βαφτίζοντας τη συκοφάντηση «ελευθερία του λόγου».

Ο δρόμος των Χαλυβουργών

Αν κάποιος ήθελε να αποτυπώσει με μια φράση τη σύγκρουση των δύο γραμμών μέσα στο συνδικαλιστικό κίνημα, το βάθος και το περιεχόμενο αυτής της σύγκρουσης που εκφράζεται στο εσωτερικό της ΓΣΕΕ και των άλλων συνδικαλιστικών οργανώσεων, από τη μια πλευρά με τις δυνάμεις του ΠΑΜΕ και από την άλλη απ' ολες τις υπόλοιπες παρατάξεις, η φράση του προέδρου της ΓΣΕΕ στην προχτεσινή συνεδρίαση της Ολομέλειας της ΓΣΕΕ αποδίδει πέρα για πέρα την πραγματικότητα.

Μιλώντας στην πρώτη συνεδρίαση της νέας διοίκησης της ΓΣΕΕ που προήλθε από το 35ο συνέδριο και σχολιάζοντας τις θέσεις που είχε αναπτύξει ο εκπρόσωπος του ΠΑΜΕ, ο Γιάννης Παναγόπουλος είπε ξεκάθαρα: «Αν ο δρόμος είναι η "Χαλυβουργία" δε συμφωνούμε..!»

Πράγματι, πρόκειται για μια ομολογία που έρχεται να επιβεβαιώσει ότι η πλειοψηφία δε συμφωνεί με τους ταξικούς αγώνες της εργατικής τάξης. Δε συμφωνεί με τους αγώνες που ενώνουν τους εργάτες ως τάξη απέναντι στην τάξη των καπιταλιστών. Δεν αποδέχεται και δε συμφωνεί με τους αγώνες που δεν αποδέχονται ότι οι καπιταλιστές είναι «συν-εταίροι» των εργατών, ότι οι εργάτες είναι «κόστος» που πρέπει να μειωθεί, για να κρατηθούν δήθεν σε λειτουργία οι επιχειρήσεις και να εδραιωθούν τα καπιταλιστικά κέρδη. Δε συμφωνεί με αγώνες που δε συνθηκολογούν και δεν υποτάσσονται στις αξιώσεις της εργοδοσίας. Η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ δε συμφωνεί με ό,τι συμβολίζει ο πολύμηνος ηρωικός αγώνας των Χαλυβουργών . Γι' αυτό απορρίπτει και το δρόμο των Χαλυβουργών. Επιβεβαιώνεται έτσι ότι με αυτούς που υπηρετούν τον άλλο δρόμο, κόντρα σε αγώνες όπως των Χαλυβουργών δεν μπορεί παρά να υπάρχει μόνο διαρκής αναμέτρηση και αντιπαράθεση. Μέχρι που στις γραμμές των συνδικάτων, στην ηγεσία τους και στη δράση τους, ο αγώνας των Χαλυβουργών θα θεωρείται όχι παράδειγμα προς αποφυγή, αλλά παράδειγμα που πρέπει να ακολουθήσει ολόκληρη η εργατική τάξη. Γιατί ναι. Για εμάς, μόνο ένας δρόμος υπάρχει: Ο δρόμος των Χαλυβουργών.

Να σταματήσει επιτέλους η βαρβαρότητα

Οι μετανάστες που κρατούνται στα στρατόπεδα συγκέντρωσης που πρόσφατα εμπνεύστηκε και δημιούργησε η κυβέρνηση, καθώς και σε κρατητήρια σε διάφορα αστυνομικά τμήματα, βιώνουν μια τραγωδία χωρίς τέλος.

Είναι τέτοια η απελπισία τους για την κακομεταχείριση και τον μακροχρόνιο, χωρίς ουσιαστικό λόγο εγκλεισμό τους, αφού δεν έχουν διαπράξει κάποιο έγκλημα, που τους οδηγεί να διαμαρτύρονται, να ξεσηκώνονται, να προχωρούν σε απεργίες πείνας και να φτάνουν στο σημείο να προχωρούν μέχρι και σε απόπειρα αυτοκτονίας.

Μόνο την τελευταία εβδομάδα, οι μετανάστες στο στρατόπεδο συγκέντρωσης στην Κόρινθο ξεσηκώθηκαν διαμαρτυρόμενοι για τις άθλιες συνθήκες διαβίωσης και την αδικαιολόγητη παράταση του χρόνου κράτησής τους. Στην Αμυγδαλέζα, τρεις από αυτούς αποπειράθηκαν να αυτοκτονήσουν. Ο ένας σπάζοντας ένα γυαλί, ο άλλος χαρακώνοντας τον εαυτό του και ο τρίτος καταπίνοντας το περιεχόμενο ενός μπουκαλιού σαμπουάν. Ανάλογες ενέργειες γίνονται σε αρκετά κρατητήρια όπου δεν υπάρχει η δυνατότητα ούτε να προαυλιστούν, να τους δει έστω ο ήλιος, να πάρουν καθαρό αέρα.

Η μόνη λύση για να σταματήσει αυτή η βαρβαρότητα σε βάρος των μεταναστών είναι να δημιουργηθούν αξιοπρεπείς και υγιεινοί χώροι προσωρινής φιλοξενίας και να κλείσουν όλα τα κέντρα κράτησης. Να χορηγηθούν ταξιδιωτικά έγγραφα σε όσους θέλουν να πάνε σε άλλες χώρες, να υπάρξει απειθαρχία στο Δουβλίνο ΙΙ και τη Σένγκεν και ρήξη με την πολιτική της ΕΕ. Να υπάρξουν αξιόπιστες και γρήγορες διαδικασίες παροχής ασύλου στους πρόσφυγες. Να δοθούν άδειες παραμονής σε όσους ζουν και εργάζονται στην Ελλάδα. Να σταματήσουν οι τρομοκρατικές επιχειρήσεις «Ξένιος Ζευς».