ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Τρίτη 15 Γενάρη 2013
Σελ. /32
Παραπλανούν

Δεν είναι λίγες οι φορές που η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ διατείνεται πως το μνημόνιο απέτυχε, πως το πρόγραμμα που συνομολογήθηκε από τρόικα και κυβέρνηση για την Ελλάδα είναι αναποτελεσματικό. Μόλις, χτες, ο Αλ. Τσίπρας μετά τη συνάντησή του με τον Β. Σόιμπλε ισχυρίστηκε ότι τα «σχέδια λιτότητας έχουν αποτύχει» και ότι «τα μνημόνια τα απέρριψε η ίδια η ζωή». Η πολιτική αντιμετώπισης της κρίσης, λένε, είναι αναποτελεσματική. Ετσι πασχίζουν να περάσουν στη λαϊκή συνείδηση ότι πρέπει να αλλάξει το μείγμα πολιτικής διαχείρισης, να γίνει αποτελεσματικό, γιατί θα είναι ωφέλιμο για το λαό.

Απέτυχε - λένε - το πρόγραμμα γιατί ο λαός πτώχευσε, γιατί η καπιταλιστική οικονομία βουλιάζει στην ύφεση και γιατί το χρέος δε μειώνεται. «Ξεχνούν» ότι στον καπιταλισμό πολιτική που να απογειώνει και τα κέρδη και τη λαϊκή ευημερία δεν υπάρχει. Και το «ξεχνούν» προβάλλοντας ένα άλλο μείγμα διαχείρισης, στη βάση ενός γενναίου «κουρέματος» του χρέους, που, όπως λένε, θα επαναφέρει την καπιταλιστική οικονομία σε τροχιά ανάπτυξης. Αλλά το ελληνικό πρόγραμμα - δηλαδή, δανειακές συμβάσεις και μνημόνια - πέτυχε το στόχο του: Τη ραγδαία υποτίμηση της τιμής της εργατικής δύναμης. Παράλληλα, πέτυχε το σφαγιασμό δαπανών κοινωνικού χαρακτήρα που άπτονται του δικαιώματος του λαού στην πρόσβαση σε δημόσιες δωρεάν υπηρεσίες Υγείας, Πρόνοιας, Παιδείας κ.λπ.

Η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ συσκοτίζει πως ήταν η καπιταλιστική κρίση αυτή που έφερε τα μνημόνια ως ανάγκη των μονοπωλίων να προστατευτούν κατά τη διάρκειά της, αντισταθμίζοντας την πτώση των κερδών τους και να διαμορφώσουν στην ανάπτυξη συνθήκες γοργής και μεγάλης κερδοφορίας. Ανάγκη διαρκή, ενιαία παντού, όπως μαρτυρά η ευρωενωσιακή στρατηγική που προωθείται σε όλα τα κράτη - μέλη της ΕΕ. Δεν έφερε το μνημόνιο την κρίση, όπως διατείνεται ο ΣΥΡΙΖΑ. Ούτε μπορεί να την ανακόψει η ακύρωσή του. Αυτό μαρτυρά και η εμπειρία άλλων κρατών με μείγμα διαχείρισης παρεμφερές με αυτό που υπερασπίζεται ο ΣΥΡΙΖΑ. Τα μνημόνια πέτυχαν τους στόχους της τάξης στα μέτρα και για τις ανάγκες της οποίας συνομολογήθηκαν. Εντός της ΕΕ και στο πλαίσιο της εξουσίας των μονοπωλίων είναι αδύνατον να καταργηθούν. Καταρχήν ισχύει ήδη πανευρωπαϊκό μνημόνιο διαρκείας, το λεγόμενο Δημοσιονομικό Σύμφωνο. Κατά δεύτερον η καπιταλιστική ανάπτυξη, στο όνομα της οποίας πίνει νερό η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, προϋποθέτει πάμφθηνη εργατική δύναμη, εργατική τάξη δίχως στοιχειώδη δικαιώματα. Ετσι θωρακίζεται η ανταγωνιστικότητα, έτσι υπηρετείται ο στόχος για όσο το δυνατόν μεγαλύτερη κερδοφορία.

Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν αμφισβητεί τον ευρωμονόδρομο, δεν αμφισβητεί γενικά μια στρατηγική - καταπέλτη σε βάρος του λαού, αλλά μια μορφή της. Γι' αυτό συντάσσεται με τις κυβερνήσεις του λεγόμενου ευρωπαϊκού Νότου στα πλαίσια των ευρωενωσιακών ανταγωνισμών, οι χώρες των οποίων βρίσκονται επίσης σε βαθιά κρίση. Ακόμα κι αν διαπραγματευτεί όπως υπόσχεται και πετύχει «κούρεμα» του χρέους, τα σπασμένα θα πληρώσει και πάλι ο λαός ενώ οι καπιταλιστές θα εξασφαλίσουν ζεστό κρατικό χρήμα για την ενίσχυση των επενδύσεών τους. Να γιατί προβάλλει η ανάγκη το εργατικό - λαϊκό κίνημα να αντιπαλέψει κάθε πολιτική διαχείρισης και τους φορείς της. Με την οργάνωση και ανάπτυξη της πάλης σε χώρους δουλειάς και γειτονιές με ταξικό περιεχόμενο και προσανατολισμό ανατροπής του σάπιου εκμεταλλευτικού συστήματος, αποδέσμευσης απ' τις λυκοσυμμαχίες του. Μόνο σε τέτοια ρότα μπορεί να βάλει φρένο στην αντιλαϊκή πολιτική.


Βάσω ΝΙΕΡΡΗ

Αξιος «εναλλακτικός» της εξουσίας του κεφαλαίου

Παπαγεωργίου Βασίλης

«Αυτό είναι ένα βασικό σημείο το οποίο θέλω να καταθέσω στις επαφές μου με τη γερμανική πολιτική ηγεσία, να τους εξηγήσω ότι δεν μπορούν να βασίζονται σε ένα πολιτικό προσωπικό που οδήγησε τη χώρα στα βράχια»... Δε θα μπορούσε να περιγράψει με μεγαλύτερη σαφήνεια τους πραγματικούς λόγους των επαφών του με τη γερμανική κυβέρνηση ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ. Με την παραπάνω φράση του, από τη συνέντευξη που έδωσε στην «Ντόιτσε Βέλε», ο Αλ. Τσίπρας ουσιαστικά ομολογεί ότι αυτό που επιδιώκει είναι να πείσει τη γερμανική κυβέρνηση ότι το κόμμα του μπορεί να αποτελέσει την αξιόπιστη εναλλακτική λύση διαχείρισης της εξουσίας, πάντα εντός του ευρώ και του ευρωμονόδρομου, επικαλούμενος την «αποτυχία» των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ. Θέλει λοιπόν να γίνει αποδεκτός και να αναγνωριστεί ως άξιος διαχειριστής από την κυβέρνηση της ισχυρότερης οικονομίας της ΕΕ και δε διστάζει για το σκοπό αυτό να τους εκλιπαρεί και δημόσια. Αναγνώριση και αποδοχή είχε ζητήσει πριν από μερικούς μήνες και από τη γερμανική σοσιαλδημοκρατία με το ίδιο ακριβώς επιχείρημα. «Η γερμανική σοσιαλδημοκρατία πρέπει πάντως να συνειδητοποιήσει ότι ο συνομιλητής της στην Ελλάδα δεν μπορεί να είναι ένα κόμμα που βρίσκεται σε πλήρη διάλυση, δηλαδή το ΠΑΣΟΚ, αλλά ο ΣΥΡΙΖΑ»(!), δήλωνε απροσχημάτιστα ο Αλ. Τσίπρας σε συνέντευξή του στο «Βήμα της Κυριακής» στις 7 Οκτώβρη του περασμένου έτους, συμπληρώνοντας μάλιστα με έμφαση ότι «μιλάει την ίδια γλώσσα με τον Χέλμουτ Σμιτ». Από τότε δεν έκρυβε ότι καίγεται να συναντήσει την Α. Μέρκελ. Οταν είχε ερωτηθεί τότε αν έχει στείλει ποτέ κάποιον ειδικό εντεταλμένο στην καγκελαρία, είχε δώσει την εξής καταπληκτική απάντηση: «Μα, αν το κάναμε, θα το λέγαμε; Υπάρχουν, ως γνωστόν, πράγματα που γίνονται και δεν λέγονται και πράγματα που λέγονται και δεν γίνονται». Οι ριζοσπάστες, οι άνθρωποι του μόχθου, οφείλουν να βγάλουν τα συμπεράσματά τους γιατί αυτό που δεν χρειάζεται τώρα ο λαός είναι νέα εξαπάτηση, νέα απογοήτευση.

Ε, όχι και «μυαλό» του ΚΚΕ...

Στην αρχή, πιστέψαμε ότι πρόκειται για μια ατυχή εικονογράφηση του άρθρου που δημοσιεύεται στην «iefimerida» με τίτλο: «Γιατί ο οικονομολόγος Κώστας Λαπαβίτσας προφήτευε ότι η Ελλάδα θα βγει από το ευρώ και γιατί επιμένει», όπου δεσπόζει φωτογραφία της ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Αλέκας Παπαρήγα, που μαζί με άλλα στελέχη του Κόμματος, επικεφαλής κινητοποίησης, πορεύονται σε δρόμο της Αθήνας.

Δεν πιστεύαμε στα μάτια μας όμως, όταν αμέσως μετά διαβάσαμε: «Σχηματικά θα λέγαμε ότι αν ο Γιάννης Βαρουφάκης είναι ο θεωρητικός του ΣΥΡΙΖΑ, ο Κώστας Λαπαβίτσας είναι το "μυαλό" του ΚΚΕ. Συνήθως τον παρακολουθούμε μέσω skype από το Λονδίνο όπου εργάζεται και είναι από τις πρώτες φωνές που ακούστηκαν για χρεοκοπία και επιστροφή στη δραχμή, όταν και τα δύο θέματα αποτελούσαν ταμπού, μετά το ξέσπασμα της ελληνικής δημοσιονομικής κρίσης»...

Πρόκειται για ασυγχώρητη άγνοια του συντάκτη ή για σκόπιμη λαθροχειρία; Ο Κ. Λαπαβίτσας ουδεμία σχέση έχει με το ΚΚΕ. Αν και δε γνωρίζουμε το είδος της σχέσης που διαθέτει με τον ΣΥΡΙΖΑ, ωστόσο δεν έχει κρύψει τη συμπάθειά του για το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, του οποίου συχνά - πυκνά πλαισιώνει εκδηλώσεις.

Το να επιχειρείται να χρεωθεί στο ΚΚΕ ο «θεωρητικός της δραχμής», του οποίου οι επεξεργασίες δε συναντώνται πουθενά με αυτές του ΚΚΕ, δεν μπορεί να οφείλεται σε άγνοια και εν πάση περιπτώσει δεν μας ενδιαφέρει κιόλας. Για να το πούμε «χοντρά» έτσι που να το καταλαβαίνει και ο συντάκτης του άρθρου, για το ΚΚΕ το πρόβλημα προς επίλυση είναι ο καπιταλισμός, η αστική εξουσία, η ατομική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής που επιτρέπει σε μια δράκα κηφήνες να καρπώνονται τον κοινωνικά παραγόμενο πλούτο. Δεν είναι το νόμισμα με το οποίο αυτή η κλεψιά θα γίνεται.

... και να αγωνιά για τον καπιταλισμό

Το ΚΚΕ δεν έχει κανένα άγχος για τη βιωσιμότητα του χρέους και για το αν αυτή θα διαμορφωθεί σε επίπεδα τέτοια που να επιτρέπουν στο κράτος να επιστρέψει στις αγορές. Το ΚΚΕ δεν αναγνωρίζει το χρέος που σώρευσε η πλουτοκρατία και καλεί το λαό να μην το αναγνωρίσει ούτε εκείνος, να αρνηθεί την ευθύνη της αποπληρωμής του. Το ΚΚΕ είναι το μόνο κόμμα που μιλά για μονομερή διαγραφή του από μια άλλη, λαϊκή εξουσία, που θα κοινωνικοποιήσει τα μονοπώλια και θα αποδεσμεύσει τη χώρα απ' την ΕΕ, κι όχι απλά και μόνο απ' την Ευρωζώνη.

Εξάλλου, από μόνο του το απόσπασμα δήλωσης του Κ. Λαπαβίτσα, που αναρτά η «iefimerida», ψυλλιάζει τον καθένα ότι ο εν λόγω κύριος ουδεμία σχέση έχει με το ΚΚΕ. Λέει, λοιπόν, ο ίδιος: «Δε θεωρώ ότι υπάρχει συμμαχία των άκρων ανάμεσα σε εμένα και τον κ. Ρουμπινί. Δε μου φάνηκε καθόλου ότι βρίσκεται στα άκρα. Είναι λάτρης του καπιταλισμού, αντιλαμβάνεται εύκολα ποιες πολιτικές θέτουν τον καπιταλισμό σε κίνδυνο. Συμφωνώ μαζί του ότι τα μέτρα που έχουν ληφθεί οδηγούν σε αδιέξοδο».

Νόμοι προστασίας της εργοδοτικής ασυδοσίας

Παπαγεωργίου Βασίλης

Οι νόμοι του αστικού συστήματος είναι κομμένοι και ραμμένοι να εξυπηρετούν σε κάθε επίπεδο τα συμφέροντα των εργοδοτών και το γεγονός αυτό έχει αποδειχτεί πολλές φορές. Αυτό συνέβη και με τον Παναγιώτη Παπανικολάου έναν από τους ηρωικούς απεργούς χαλυβουργούς με πολλά χρόνια σκληρής δουλειάς μέσα στο κάτεργο της «Ελληνικής Χαλυβουργίας» του Μάνεση. Ο Π. Παπανικολάου από τους πιο πρωτοπόρους απεργούς απολύθηκε αμέσως μετά την απεργία, καθώς η εργοδοσία του Μάνεση τον «κατηγόρησε» για ...«ψευδομαρτυρία». Αυτό, καθώς σε κάθε «εργατοδικείο» που έστηνε η εργοδοσία και ο απεργοσπαστικός της μηχανισμός κατά τη διάρκεια της απεργίας ήταν αυτός που πήγαινε και υποστήριζε το σωματείο του και την απεργία τους. Ηταν αυτός που, επίσης, κατέθεσε και για το δυστύχημα με την πτώση του γερανού πριν από δύο χρόνια, με αποτέλεσμα έναν νεκρό εργάτη και έναν ακόμα καμένο σε όλο του το κορμί και κατήγγειλε τις συνθήκες «Νταχάου» που επικρατούν μέσα στο εργοστάσιο. Μετά την απόλυσή του, λοιπόν, τον περασμένο Ιούλη - εκτός από τις υπόλοιπες νομικές διαδικασίες που κίνησε - απευθύνθηκε στα γραφεία του ΟΑΕΔ και έκανε αίτηση για να του χορηγήσουν το επίδομα ανεργίας, ώστε να μπορέσει να επιβιώσει. Ο καιρός πέρναγε και ο ΟΑΕΔ αργούσε να του εγκρίνει το επίδομα, επιτείνοντας τα προβλήματα επιβίωσης που έτσι κι αλλιώς αντιμετώπιζε από την πολύμηνη απεργία, αλλά και τη μη καταβολής της αποζημίωσης λόγω της κατηγορίας του Μάνεση. Τελικά, μόλις πριν από λίγες μέρες ο ΟΑΕΔ του γνωστοποίησε, ότι δε θα του χορηγήσει το επίδομα γιατί σύμφωνα με ...νόμο του 1920 δεν το δικαιούται, επειδή υπάρχει σε βάρος του κατηγορία «ψευδομαρτυρίας»!!! Αυτή είναι η εργοδοσία και αυτοί είναι οι νόμοι που το αστικό κράτος έχει φροντίσει να δημιουργήσει, για να εξυπηρετήσει με κάθε τρόπο όλα τα συμφέροντά της. Οπως, άλλωστε, πριν από λίγο καιρό, με βάση τους αντεργατικούς νόμους, έθεσε σε διαθεσιμότητα όλο το προσωπικό και έκλεισε το εργοστάσιο, για το οποίο, με προσωπική εντολή του πρωθυπουργού Α. Σαμαρά, στάλθηκε ολόκληρος στρατός από ΜΑΤ, προκειμένου να το ανοίξουν.


Γρηγοριάδης Κώστας



Διακήρυξη της ΚΕ του ΚΚΕ για τη συμπλήρωση 80 χρόνων από το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου και την Αντιφασιστική Νίκη των Λαών
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ