Την πιο σκληρή, την πιο άγρια λιτότητα βιώνουν οι ηθοποιοί, όπως και όλοι οι εργαζόμενοι. Σε μια περίοδο κλιμάκωσης της επίθεσης για απελευθέρωση της «αγοράς εργασίας» από κάθε «αναχρονιστικό» εμπόδιο με σκοπό την πιο στυγνή εκμετάλλευση των εργαζομένων - κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων, απελευθέρωση των απολύσεων, μείωση μισθών και συντάξεων, νέα φορολογική επιδρομή, επέκταση των ελαστικών εργασιακών σχέσεων, όπως η ωρομισθία, τα δελτία, η πληρωμή με ποσοστά επί των εισιτηρίων, όλοι, ως εργάτες της Τέχνης, γίνονται μάρτυρες μιας επιθετικής πολιτικής, μιας πολιτικής που στόχο έχει το μυαλό και τα αντανακλαστικά αντίστασης του ανθρώπου. Και ενώ εξελίσσεται αυτή η πραγματικότητα η πλειοψηφία του ΣΕΗ, όπως έδειξαν και οι δύο πρόσφατες ημερίδες που διοργάνωσε για την «Κρίση στο Θέατρο», καλεί στο συμβιβασμό και την υποταγή.
ΣΕΛ.
4 -
5