ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Παρασκευή 14 Δεκέμβρη 2012
Σελ. /32
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
Δε συνεργαζόμαστε με δυνάμεις που πολέμησαν το ΚΚΕ

-- Γ. ΛΑΟΥΤΑΡΗΣ: Θα μου συγχωρήσετε τη σχολαστικότητα, διαβάζοντας ένα σημείο χθες, ότι το ΚΚΕ επιδιώκει την κοινή δράση με αντικαπιταλιστικές δυνάμεις. Στο επόμενο ακριβώς σημείο - αναφέρομαι στις θέσεις 66 και 67 - υπάρχει διατύπωση ότι το Κόμμα σας δεν μπορεί να κάνει καμία συνεργασία με κόμματα κομμουνιστικής αναφοράς που διαφοροποιούνται από το ΚΚΕ. Υπάρχει η πρόθεση κοινής δράσης σε πολιτικό επίπεδο ή σε επίπεδο μαζικού κινήματος ή όχι;

-- Στις Θέσεις λέει αν εμφανιστούν πολιτικές δυνάμεις που στον έναν ή τον άλλο βαθμό συμφωνούν με την εργατική - λαϊκή εξουσία κ.λπ., θα αναπτύξουμε κοινή δράση μέσα στις γραμμές της Συμμαχίας, μέσα στις γραμμές των μαζικών οργανώσεων της Συμμαχίας. Εκεί μέσα, βεβαίως, συναντιέσαι και με όλο τον άλλο κόσμο. Γιατί, προσέξτε, είναι αδιανόητο στις γραμμές του μαζικού κινήματος να βάλεις πολιτικές ταμπέλες, στον Νεοδημοκράτη, στον ΠΑΣΟΚο κ.λπ. Γίνεται μια συνέλευση, μπορεί να συμφωνήσουμε όλοι σε ένα θέμα ή σε μια απεργία. Δε θα συμφωνήσουμε, θα αντιπαρατεθούμε. Αυτό, δηλαδή, το ότι αριστερή συσπείρωση στο κίνημα εναντίον όλων των άλλων, αυτό για εμάς, στο κίνημα μέσα και στην κοινωνική συμμαχία, δεν έχει θέση.

Λέμε όμως κάτι πάρα πολύ καθαρά. Οτι με δυνάμεις πολιτικές κι ομάδες που προέκυψαν από διάσπαση του ΚΚΕ, όχι, δε συνεργαζόμαστε, δεν πάνε να λένε ζήτω η δικτατορία του προλεταριάτου; Και θα στο εξηγήσω. Μιλάμε συγκεκριμένα τώρα, '89, '90, '91, μην πάμε μακριά. Αυτές οι δυνάμεις, τη δύσκολη ώρα, των μεγάλων ερωτημάτων και των συγχύσεων, γιατί ανατράπηκε ο σοσιαλισμός και δε μιλάμε τώρα για μέλη και για τον απλό κόσμο, μιλάμε για στελέχη που εκείνη την ώρα άφησαν το καράβι, έκαναν άλλους πολιτικούς σχηματισμούς.

Και εμείς ρωτάμε - δεν έχει σημασία αν ήταν μεγάλοι ή μικροί φορείς - να βγάλουμε τι είπανε για το ΚΚΕ; Μέχρι που λέγανε ότι τάχα έσερνε ο Χαρίλαος τα τσουβάλια με τα ρούβλια στην αυλή του Περισσού και τα τρώγαμε, τα μοιράζαμε μεταξύ μας, τα κάναμε βίλες και κότερα. Δεν ήταν μια απλή ιδεολογική αντιπαράθεση, να πεις εγώ διαφωνώ, άλλαξα γνώμη.

Εχουν σχέση αυτές οι ομάδες, αυτά τα στελέχη με το αδυνάτισμα του κινήματος; Ξέρεις, καμιά φορά ο αντίπαλος δεν μπορεί να σου κάνει τη ζημιά που μπορεί να σου κάνει αυτός που είναι μέσα σου. Αυτοί που γράφανε διάφορα άρθρα, ότι το ΚΚΕ έκανε λαθρεμπόριο όπλων με τη ΛΔ της Γερμανίας στη Νότια Αφρική και εμπόριο ναρκωτικών, αυτοί που τα γράφανε ήταν πρώην μέλη και στελέχη του Κόμματος. Και δεν τα έγραφε ο χ ή ο ψ, ο τάδε από τη ΝΔ και από το ΠΑΣΟΚ. Θα έλεγες, εντάξει, τόσο του έκοβε, τόσο έγραφε ή του τα έδωσε καμιά ΚΥΠ, γιατί έδινε και η ΚΥΠ τα χαρτάκια και τα έγραφε.

Εχουν ευθύνη για το αδυνάτισμα του κινήματος

Αυτές οι δυνάμεις, παρά το μικρό ή μεγάλο μέγεθός τους, έχουν ευθύνη για το αδυνάτισμα του κινήματος. Και ύστερα από κάποια χρόνια, διατηρώντας όλες τις θέσεις τους βεβαίως, εμείς δε ζητάμε από κανέναν δήλωση μετανοίας, εμείς όμως πώς θα συνεργαστούμε; Δεν είναι και λίγο αστείο; Μπαίνουμε - βγαίνουμε, όπως μου κατέβει; Μιλάμε για στελέχη, μιλάμε για πρώην μέλη της ΚΕ. Μπορεί να αλλάξει το στέλεχος γνώμη; Μπορεί να αλλάξει. Αλλά αυτά όλα που έλεγαν χρησιμοποιήθηκαν από τον αντίπαλο εναντίον του ΚΚΕ και χρησιμοποιούνται μέχρι σήμερα. Οταν έρχονται και λένε είναι ουτοπία αυτά που λέτε, θα μου πεις βρισιά είναι; Μα ποιοι τα λένε; Τα λένε αυτοί που λένε ότι είναι κομμουνιστές. Οταν λένε δεν υπήρχε σοσιαλισμός στην ΕΣΣΔ, αλλά υπήρχε γραφειοκρατία. Ε, όχι.

Μέσα στο κίνημα, με όποιον συναντιόμαστε, δε θα του ζητήσουμε ταυτότητα. Αλλά θα πάμε δηλαδή να συνεργαστούμε με αυτούς που φτύνουν το σοσιαλισμό του 20ού αιώνα και εμείς θα καθόμαστε να συζητάμε ή θα τσακωνόμαστε μπροστά στο λαό; Οχι, δε συνεργαζόμαστε μ' αυτούς. Τελείωσε. Και να ανασκουμπωθούμε εμείς οι κομμουνιστές. Υπάρχουν μάζες εργατικές, φτωχές λαϊκές, νεότερης ηλικίας που δεν έχουν στον ήλιο μοίρα. Θα πάμε να συνεργαστούμε μαζί τους, δηλαδή μέσα στα σωματεία, μέσα στους φορείς. Κι εκεί θα έχουμε μεγάλο στομάχι. Οχι να τσακωνόμαστε τώρα, οι νυν και οι πρώην, για το τι ήτανε ο 20ός αιώνας.

Ο λαός να αποφασίσει και να αλλάξει τους συσχετισμούς

-- Π. ΓΑΛΙΑΤΣΑΤΟΣ: Είπατε προηγουμένως αναφερόμενη στη Λαϊκή Συμμαχία, ότι πρέπει να παραμερίσουν ηγεσίες στα δευτεροβάθμια όργανα και επίσης να αυτοοργανωθούν οι αυτοαπασχολούμενοι. Με δεδομένο την αυτοκριτική που γίνεται και μέσα στις Θέσεις, ότι αυτό το πράγμα δεν προχωράει όσο θα θέλατε, θέτετε κάποιο χρονοδιάγραμμα γι' αυτό ή απλά παραμένει ένας στόχος;

-- Δε λέμε ότι δεν προχωράει όσο θα θέλαμε, γιατί είναι και υποκειμενικό, εμείς μπορεί να θέλαμε αύριο ή χτες να είχαν αλλάξει όλα. Δεν μετράς τα πράγματα έτσι. Δεν είμαστε εμείς ευχαριστημένοι, όχι από τη γραμμή μας και από την πολιτική μας, αλλά από το σύνολο των προσπαθειών που κάναμε. Θα θέλαμε να είχαμε κάνει περισσότερα. Δεν εξαρτάται όμως μόνο από εμάς, πρέπει να πειστούν και οι εργαζόμενοι.

Από αυτήν την άποψη είναι ειλικρινής η αυτοκριτική μας, δεν είναι για τα μάτια του κόσμου, ξεκινάει η Κεντρική Επιτροπή από τον εαυτό της βεβαίως, αλλά δεν είναι όπως θα θέλαμε. Δεν υποφέρουμε από βολονταρισμό, δηλαδή να κρίνουμε τα πράγματα όπως θα θέλαμε. Γιατί, ξέρεις τι θα θέλαμε; Να γίνει σοσιαλισμός στην Ελλάδα. Εμείς κρίνουμε αν εξαντλήσαμε από πλευράς προσανατολισμού, συγκέντρωσης δυνάμεων, χειρισμών, αν τις δυνάμεις που είχαμε τις διατάξαμε με τέτοιο τρόπο που να βοηθήσουμε σε αυτό το ζήτημα, στην ανατροπή των συσχετισμών δύναμης.

Να το ξεκαθαρίσουμε. Δεν είναι μόνο συμφέρον του Κόμματος αυτό. Να σας πω ένα παράδειγμα: Εδώ πέρα έχουμε απεργίες που γίνονται και συμμετέχουν το 10%, ιδιαίτερα στο Δημόσιο, στις πρώην ΔΕΚΟ, και εμφανίζονται 50% οι απεργοί κι απ' αυτούς το 45% εμφανίζονται με άδειες, ρεπό... Δηλαδή σικέ απεργίες. Αυτό τώρα δεν είναι ένας εκφυλισμός του κινήματος;

Ξέρετε ότι σε κάποιους χώρους που γίνονται απεργίες απεργούν μόνο οι κομμουνιστές. Βέβαια, θα κάνει θυσία ο κομμουνιστής και δεν μπορεί να γίνει απεργοσπάστης. Και κοιτάξτε να δείτε, δεν είναι ο εργάτης που φοβάται να απεργήσει, οι συνδικαλιστές είναι που δεν απεργούν, δεν οργανώνουν την απεργία, την υπεράσπιση των εργατών από την εργοδοτική αυθαιρεσία. Εμείς καταλαβαίνουμε το φόβο του εργάτη να χάσει ένα μεροκάματο ή να χάσει τη δουλειά του. Και δεν κοιτάμε αφ' υψηλού τους εργάτες, επειδή φοβούνται τώρα, αύριο μπορεί να δώσουν περισσότερα από όσα δίνουμε εμείς.

Αλλά δεν μπορεί να λες απεργίες διαρκείας στους χώρους να λες στους εργαζόμενους πήγαινε δούλεψε και έλα για να κάνουμε μάζα στο Σύνταγμα. Αυτά τα λένε εκλεγμένοι συνδικαλιστές που όλη μέρα είναι Αθήνα - Βρυξέλλες, Βρυξέλλες - Αθήνα, κάνουνε τουρισμό στα συνέδρια που γίνονται στη Ρόδο και στην Αλεξανδρούπολη κλπ.

Δεν τα βάζουμε με τον απλό κόσμο, αλλά αυτούς τους εκλέγουν κάποιοι. Αυτά δεν πρέπει να αλλάξουν; Αυτό δεν υποσκάπτει το κίνημα; Είναι άλλο πράγμα -και το λέω- οι δικές μας αδυναμίες. Αλλά, για σκεφτείτε και οι κομμουνιστές να έκαναν τα ίδια...

Εμείς και επανάσταση θέλουμε. Αλλά, κύριε, αφού είσαι και συνδικαλιστής θα μπεις μπροστά και θα χάσεις πρώτος το μεροκάματο. Οχι εσύ συμμετέχοντας σε διάφορες συνδικαλιστικές επιτροπές να λύνεις τα προβλήματά σου και ο άλλος να μένει μόνος του να αντιμετωπίζει τον εργοδότη και την αυθαιρεσία του. Θα πάρουμε εμείς όλη την ευθύνη αυτής της κατάστασης του συνδικαλιστικού κινήματος; Και όταν τα λέμε εμείς αυτά και δεν πάμε με αυτές τις ηγεσίες, μας λένε και διασπαστές. Ε, όχι, θα τους δώσουμε και βήμα να μας βγάζουν λόγο...

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΥΠΟΥ ΤΗΣ ΓΓ ΤΗΣ ΚΕ ΤΟΥ ΚΚΕ - Η ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΜΕ ΤΟΥΣ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΥΣ


Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ