Από την Πανελλαδική Σύσκεψη των μεταλλεργατών

Με τη συμμετοχή πλήθους εκπροσώπων σωματείων, συνδικάτων, συνδικαλιστών και εργαζομένων από δεκάδες χώρους εργασίας όλης της χώρας η σύσκεψη κατέληξε στη συγκρότηση Ομάδας Ευθύνης, που θα σχεδιάζει, θα συντονίζει και θα οργανώνει την αλληλεγγύη, θα στηρίζει αγώνες εργατών στον κλάδο του Μετάλλου πανελλαδικά, απέναντι και στη συνειδητή συμβιβαστική τακτική της ΠΟΕΜ (Πανελλήνια Ομοσπονδία Εργατοϋπαλλήλων Μετάλλου) που με τη στάση και τη δράση της χτυπά τα συμφέροντα των εργαζομένων και ταυτίζεται με τα εργοδοτικά συμφέροντα και τις κυβερνητικές επιλογές.

Ακόμα, η σύσκεψη, εκτός από το ψήφισμα, με τις αποφάσεις της, ενέκρινε επιπλέον και ένα με το οποίο καταγγέλλει το ρόλο της Χρυσής Αυγής, καθώς και ψήφισμα που καταδικάζει τις ισραηλινές επιθέσεις σε βάρος των Παλαιστινίων.

Ανοίγοντας τη σύσκεψη ο Γιώργος Σιφωνιός, πρόεδρος του Σωματείου Εργαζομένων στην «Ελληνική Χαλυβουργία», τόνισε πως ο πολύμηνος αγώνας των χαλυβουργών ανέδειξε ένα βασικό συμπέρασμα: «Σε συνθήκες βαθιάς και παρατεταμένης καπιταλιστικής κρίσης, που η επίθεση του κεφαλαίου παίρνει γενικευμένο χαρακτήρα, όσο και ηρωικός να είναι ένας αγώνας σε ένα εργοστάσιο δε φτάνει για να φέρει τα αποτελέσματα που πρέπει για τους εργαζόμενους. Επομένως, σ' αυτές τις συνθήκες μία είναι η απάντηση, η διέξοδος, η προοπτική. Είναι ο συντονισμός, η καλή οργάνωση, η ενότητα των εργαζομένων σε ταξική κατεύθυνση απέναντι στην ενιαία επίθεση που δέχονται από την κυβέρνηση και το μεγάλο κεφάλαιο».

Παίρνοντας στη συνέχεια το λόγο ο Σωτήρης Πουλικόγιαννης, πρόεδρος του Συνδικάτου Μετάλλου Πειραιά, επισήμανε ότι σήμερα είναι «αναγκαίος όσο ποτέ ο συντονισμός των εργαζομένων στο νευραλγικό κλάδο του Μετάλλου, ώστε πιο αποτελεσματικά, ενιαία, στη βάση των συμφερόντων των εργαζομένων να δοθεί η μάχη». «Πρέπει, συμπλήρωσε να μπουν οι βάσεις για τη δημιουργία του άλλου πόλου στον κλάδο του μετάλλου, να συντονιστούν οι δράσεις από επιτελείο ώστε:

• Να υπάρχουν κοινές προσπάθειες σε κάθε χώρο δουλειάς.
• Ενιαία αντίδραση και υπεράσπιση του κάθε εργαζόμενου που δέχεται επίθεση.
• Οργάνωση όλων των εργαζομένων στα σωματεία.
• Συγκρότηση Σωματειακών Επιτροπών και Επιτροπών Αγώνα παντού.
• Ταξική ενότητα και πάλη για να μην υλοποιηθούν τα μέτρα που μετατρέπουν τους εργαζόμενους σε σκλάβους του 21ου αιώνα».

Αναφερόμενος στο ρόλο της ηγεσίας της Ομοσπονδίας Μετάλλου σημείωσε ότι «πρέπει να σκεφτούμε πού μας οδήγησε η λογική της ανταγωνιστικότητας και πού οδηγεί και σήμερα».

«Υπάρχουν τεράστιες δυνατότητες αν ανατραπεί η λογική που προωθεί η ΕΕ και τα κόμματα που πίνουν νερό στο όνομά της, η λογική της ανταγωνιστικότητας και της κερδοφορίας των μονοπωλίων», τόνισε στη συνέχεια ο Σ. Πουλικόγιαννης, και συμπλήρωσε ότι, απαιτείται «σχεδιασμός της οικονομίας με βάση τις τεράστιες ανάγκες της χώρας, η οποία έχει ορυκτό πλούτο, υποδομές, που μπορούν να αναπτυχθούν, έμπειρο και εξειδικευμένο εργατικό δυναμικό».

Ακολούθησε γόνιμη συζήτηση.

Ο Κ. Στεργίου, πρόεδρος του Συνδικάτου Μετάλλου Μαγνησίας αναφέρθηκε στις εξελίξεις των εργοστασίων της «Χαλυβουργίας» στο Βόλο, όπου ο Μάνεσης μείωσε τους μισθούς των εργαζομένων, ωστόσο στην τελευταία συνέλευση αρκετοί εργάτες διαφώνησαν, κεφαλαιοποιήθηκε η σταθερή δουλειά που έκαναν το προηγούμενο διάστημα οι ταξικές δυνάμεις.

Παράδειγμα προς αποφυγή χαρακτήρισε τη δράση του σωματείου των εργαζομένων στα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά ο Π. Αναστασιάδης, καθώς, όπως σημείωσε, καλλιεργεί το συμβιβασμό και την ηττοπάθεια και οδηγεί τους εργαζόμενους στην εξαθλίωση για να περάσουν τα σχέδια που υπάρχουν για το ναυπηγείο. Χαρακτηριστικά, ανέφερε ότι τη μέρα που έγινε η άγρια επέμβαση της αστυνομίας σε βάρος των απεργών χαλυβουργών δεν υπήρχε αντίδραση από τα σωματεία των γύρω επιχειρήσεων, ώστε να κατέβουν εργάτες επί τόπου στη «Χαλυβουργία».

Ο Π. Πολίτης, πρόεδρος του Συνδικάτου Μετάλλου Φθιώτιδας, αλλά και μέλος της διοίκησης του Σωματείου της ΛΑΡΚΟ, αναφέρθηκε στο σχέδιο ιδιωτικοποίησης της επιχείρησης, το σφαγιασμό των εργατικών δικαιωμάτων και το ξεπούλημα του ορυκτού πλούτου, τα οποία το Σωματείο αντιμετώπισε μέχρι στιγμής μόνο με νομικές κινήσεις.

Την εμπειρία από τα Ναυπηγεία της Σύρου μετέφερε ο Ν. Δελληγιάννης, πρόεδρος της Ενωσης Αμμοβολιστών. «Οταν η Ενωση έκανε παρέμβαση για Ρουμάνους εργάτες - επισήμανε - που πληρώνονται μέσω της οδηγίας Μπολκενστάιν, το σωματείο απάντησε ότι δεν το ενδιαφέρει, αρκεί να πληρώνονται οι... δικοί του εργαζόμενοι...».

Ο μαθητής Β. Λάμπρου, από τις σχολές Μαθητείας του ΟΑΕΔ, τόνισε ότι οι εργοδότες τους αντιμετωπίζουν σαν σκουπίδια και έχουν από κοντά και διάφορα φασιστοειδή της Χρυσής Αυγής που τους καλούν να λένε και «ευχαριστώ» για τα 16 ευρώ μεροκάματο.

Ο Κ. Ζαρουτιάδης, από το Συνδικάτο Μετάλλου Πάτρας, αναφέρθηκε στην επιχείρηση ΣΙΛΣΙΟΝ (όμιλος Κοπελούζου) όπου χρησιμοποιώντας νόμο του 1983 απέλυσε τους 50 από τους 100 εργαζόμενους, αλλά εκείνοι αρνήθηκαν να αντιδράσουν.

Είναι γεγονός ότι από την αρχή της εκδήλωσης της οικονομικής κρίσης του καπιταλισμού, γενικευμένης στην ΕΕ και στην Ευρωζώνη, ανεξάρτητα από το βάθος της σε κάθε χώρα ξεχωριστά, αλλά και σε άλλες ισχυρές καπιταλιστικές οικονομίες, όπως ΗΠΑ, Ιαπωνία, οξύνονται στο έπακρο οι μεταξύ τους ανταγωνισμοί, αλλά και μεταξύ τμημάτων του κεφαλαίου στο εσωτερικό των χωρών. Στη βάση τους βρίσκονται οι ανταγωνισμοί των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων και στη διεθνή αγορά, οι επιλογές συμμάχων και αντιπάλων κ.λπ. Αυτό εκδηλώθηκε και με τις διαφορές στις αστικές πολιτικές διαχείρισης της κρίσης, που εκφράζονται από διαφορετικές κυβερνήσεις και αστικά κόμματα στο εσωτερικό των χωρών, αλλά που με αφορμή το κρατικό χρέος της Ελλάδας πήρε διαστάσεις οξύτατων αντιθέσεων ανάμεσα στις ΗΠΑ, με την επεκτατική δημοσιονομική πολιτική, και στη Γερμανία με την αυστηρή δημοσιονομική πολιτική. Σήμερα εκδηλώνεται στην αντίθεση ανάμεσα σε ΔΝΤ και Γερμανία βασικά, για τη βιωσιμότητα του κρατικού χρέους της Ελλάδας και την απαίτηση του ΔΝΤ για νέο «κούρεμα», στο οποίο αντιδρά η Γερμανία. Βασικό ζήτημα στους ανταγωνισμούς είναι ποιας χώρας οι επιχειρηματικοί όμιλοι θα έχουν λιγότερες απώλειες από την καταστροφική δράση της κρίσης, ποιας χώρας οι όμιλοι θα βγουν πιο ισχυροί στη διεθνή αγορά σε συνθήκες ανάκαμψης, αλλά και ο ανταγωνισμός δολαρίου - ευρώ ως διεθνών αποθεματικών νομισμάτων.

Αυτοί οι ανταγωνισμοί εκφράζονται και ανάμεσα σε τμήματα του κεφαλαίου στην Ελλάδα, αλλά και ανάμεσα στα δύο μείγματα πολιτικής, της ΝΔ και των συμμάχων της στην κυβέρνηση και του ΣΥΡΙΖΑ και άλλων, όπως οι Ανεξάρτητοι Ελληνες. Υπάρχει και εκδηλώνεται στο δίπολο που ο ΣΥΡΙΖΑ αποκαλεί «μνημονιακοί - αντιμνημονιακοί». Η κυβέρνηση έχει κάνει επιλογή την αυστηρή δημοσιονομική πολιτική, ταυτίζεται με την πολιτική της Μέρκελ. Απέναντι σ' αυτή την πολιτική ο ΣΥΡΙΖΑ προβάλλει άλλο μείγμα πολιτικής, παίρνει θέση στους οξύτατους ανταγωνισμούς ανάμεσα στα ιμπεριαλιστικά κέντρα, θεωρεί ότι η επεκτατική πολιτική θα βγάλει την καπιταλιστική οικονομία από την κρίση και θα φέρει την ανάκαμψη των επιχειρηματικών ομίλων.

Αυτά τα λέει ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ. Για παράδειγμα, σε συνέντευξή του ο Αλ. Τσίπρας στην εφημερίδα «6 μέρες», το Σάββατο 17/11/2012, μιλάει για «ταύτιση στο θέμα της διαγραφής του χρέους με το ΔΝΤ», όσο και αν τη χαρακτηρίζει «συγκυριακή». Τι λέει ο Αλ. Τσίπρας; «Με επίκεντρο τη βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους βρισκόμαστε μπροστά σε μια διεθνή σύγκρουση μεταξύ Γερμανίας και του ΔΝΤ... Σ' αυτήν ακριβώς τη διαμάχη η κυβέρνηση κάθεται αμήχανη... δεν παίρνει θέση, δεν διεκδικεί λύση». Πράγματι σ' αυτή την αντιπαράθεση κόντρα στη Γερμανία και την Ευρωζώνη είναι οι ΗΠΑ, αλλά και άλλες χώρες του ΔΝΤ, όπως οι ανερχόμενες ισχυρές καπιταλιστικές χώρες, Βραζιλία, Ρωσία, Ινδία, Κίνα, αυτές τις αναφέρει και ο Αλ. Τσίπρας στη συγκεκριμένη συνέντευξη, εμείς θα συμπληρώναμε και η Ιαπωνία. Εκδηλώνεται ο μεταξύ τους οξύτατος ανταγωνισμός. Τι εννοεί ο Αλ. Τσίπρας ότι η κυβέρνηση δεν παίρνει θέση στη διεθνή σύγκρουση, δε διεκδικεί λύση; Η κυβέρνηση πήρε θέση με τη Γερμανία. Επομένως, την καλεί να αξιοποιήσει τους ανταγωνιστές της Γερμανίας ενάντιά της. Και τι όφελος θα έχει ο λαός από τους ανταγωνισμούς μεταξύ καπιταλιστικών κρατών και επιχειρηματικών ομίλων; Κανένα. Ουσιαστικά καλεί το λαό να επιλέξει καπιταλιστικές χώρες συμμάχους, που ενδιαφέρουν τμήματα του κεφαλαίου στην Ελλάδα, δηλαδή να συνταχθεί ο λαός με τμήματα του κεφαλαίου ενάντια σε άλλα, δηλαδή να διαλέξει τους ληστές που θα τον ληστεύουν.

Προτείνει και συγκεκριμένη επιλογή. Λέει στη συνέντευξη: «Σε ό,τι αφορά τον Ομπάμα είναι προφανές ότι υπάρχουν πτυχές της πολιτικής που ακολουθεί στις ΗΠΑ που βρίσκονται παράλληλα με τη βασική αντίληψη της δικής μας στρατηγικής για την αντιμετώπιση του χρέους. Εμείς λέμε όχι δημοσιονομική πειθαρχία, αλλά επεκτατική δημοσιονομική πολιτική... Το προσπαθεί ο Ομπάμα στην Αμερική... Δεν είναι όλες οι κυβερνήσεις των ΗΠΑ ίδιες». Με τις ΗΠΑ κολεγιά θέλει ο ΣΥΡΙΖΑ. Τι πιο αποκαλυπτικό από τη συγκεκριμένη συνέντευξη που συμπληρώνεται και από το εξής: «Είμαστε σε πλήρη διάσταση με την πολιτική της Μέρκελ για την Ευρώπη». Με τις ΗΠΑ, λοιπόν, κόντρα στη Γερμανία και το προβάλλει περήφανα. Βεβαίως, μέχρι στιγμής υπεραμύνεται της συμμετοχής της Ελλάδας στην Ευρωζώνη, αλλά αφού αλλάξει η πολιτική της Ευρωζώνης και γίνει αντιγερμανική, ή από αυστηρή δημοσιονομική, γίνει επεκτατική. Δηλαδή, φιλοαμερικάνικη. Επομένως, όχι μόνο παίρνει θέση αλλά αφήνει ανοιχτό το ενδεχόμενο, αν γίνει κυβέρνηση και δεν αλλάξει η μερκελική πολιτική, να κάνει κολεγιά με τους Αμερικάνους. Γιατί, λοιπόν, όταν του λέμε ότι αυτή η πολιτική εκφράζει ένα τμήμα των επιχειρηματιών που καλοβλέπουν και τις ΗΠΑ και το δολάριο αντί του ευρώ εξανίσταται, ενώ τα λέει ο ίδιος; Αλλωστε, αυτό συζητιέται και στην Ελλάδα ευρέως εδώ και ένα χρόνο. Να θυμίσουμε ακόμη ότι αυτό το ενδεχόμενο εξόδου από το ευρώ συμφέρει εφοπλιστές, μεγαλοεξαγωγείς, μεγαλοξενοδόχους κ.ά., ενώ πρόσφατα αποκαλύφθηκε ότι ο Ομπάμα από το καλοκαίρι ακόμη συναντιέται με Ελληνες εφοπλιστές. Να θυμίσουμε επίσης ότι ο Π. Λαφαζάνης, δικό τους ηγετικό στέλεχος, εκφράζει δημόσια την άποψη εξόδου από το ευρώ, όπως και τα άρθρα του Λαπαβίτσα που φιλοξενούν στην «Αυγή». Μετά απ' αυτά δεν είναι παράξενο ότι στην ίδια συνέντευξη ο Αλ. Τσίπρας είπε: «Θα επιδιώξουμε συνεργασίες πιθανώς και με τους Ανεξάρτητους Ελληνες». Απ' όλα έχει ο μπαξές...