Πρώτα το καλό νέο: 500.000 οικογένειες δεν πλήρωσαν το χαράτσι στο ρεύμα, είτε γιατί δεν είχαν είτε γιατί - και σωστά - αρνήθηκαν. Κάθε εμπόδιο που μπαίνει στην προσπάθεια της κυβέρνησης των καπιταλιστών να μαζέψει χρήμα από τις τσέπες του λαού είναι καλό.

Πάμε στα δύσκολα:

Από μόνη της η διαπίστωση ότι τα μέτρα θα τα πληρώσουν αυτοί που πληρώνουν πάντα δεν έχει πλέον νόημα. Δείχνει να αναζητά την ύπαρξη δικαίου, σ' ένα σύστημα που έχει λόγο ύπαρξής του την αδικία, στηρίζεται στην εκμετάλλευση εργατών, εκμετάλλευση που νομιμοποιείται από ένα πολιτικό σύστημα κομμένο και ραμμένο έτσι που να εδραιώνει την εξουσία των καπιταλιστών. Η διαπίστωση της αδικίας και η καταγγελία της απ' όσους παράλληλα επιμένουν στη διατήρηση των καπιταλιστικών σχέσεων παραγωγής, γίνεται κύρια για να υπονοήσει ότι χωρίς να ανατραπούν αυτές οι σχέσεις παραγωγής, υπάρχει κι άλλος δρόμος. Να συντηρηθεί, δηλαδή, η αυταπάτη ότι με τα μονοπώλια στην εξουσία μπορούν παράλληλα να περνάνε καλά και οι εργάτες. Οσοι το ισχυρίζονται πλασάρουν μια διαφορετική διαχείριση ως λύση, ενώ μόνη προφανής λύση είναι η ανατροπή.

Σ' αυτήν την αντίφαση πρέπει να εστιαστεί η προσοχή, καθώς ήδη είναι στα σκαριά αναπαλαίωση του πολιτικού συστήματος, ώστε και η κυριαρχία των καπιταλιστών να συνεχιστεί και ο λαός να πιστεύει ότι θα βελτιωθεί η ζωή του με αλλαγή διαχειριστή.

Ενας εκ των επίδοξων διαχειριστών, ο κ. Τσίπρας, σε χτεσινή συνέντευξή του (στο έντυπο «η εφημερίδα»), έκανε και πάλι πολύ καθαρό ότι η πολιτική που προωθεί είναι απόλυτα ταυτισμένη με τη συντήρηση του συστήματος της εκμετάλλευσης. Δηλώνει ότι αναγνωρίζει το χρέος αλλά όχι όλο, την ώρα που ούτε ένα σεντ του χρέους των καπιταλιστών δεν πρέπει να πληρωθεί από το λαό. Μιλά για στήριξη των αδυνάτων όχι γιατί τους ανήκει ο κοινωνικά παραγόμενος πλούτος, αλλά για να τονωθεί η ζήτηση, δηλαδή να έχουν αγορά για τα προϊόντα τους οι καπιταλιστές. Αναφέρεται σε εθνικό σχέδιο παραγωγικής ανασυγκρότησης, αλλά δε λέει κουβέντα για κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων. Και για να μη μένουν περιθώρια για παρερμηνείες, βγήκε και ο Δραγασάκης χτες στη βουλή και δήλωσε ότι «πρέπει να αναδειχθούν οι δυνάμεις της νόμιμης επιχειρηματικότητας».

Δεν είναι καινούρια όλα αυτά. Από τον καιρό που μιλούσαν για ανθρώπινο καπιταλισμό, έκαναν καθαρό ότι κινούνται εντός του συστήματος. Το νέο σήμερα είναι οι καθαρές πλέον διαβεβαιώσεις στα μονοπώλια ότι δε θα τα θίξουν. Εξ ου και η από σήμερα προετοιμασία τους να αναλάβουν κυβερνητικό ρόλο.

Ας το σκεφτούν όσοι ψηφοφόροι, το οργανωμένο από την αστική τάξη «φύγε εσύ, έλα εσύ» το βλέπουν σαν νίκη της δημοκρατίας.

Οι αυταπάτες ενίοτε πληρώνονται πολύ ακριβά. Ηδη η αστική τάξη έχει κερδίσει αρκετούς κρίσιμους μήνες στην προώθηση των σχεδίων της.

ΝΔ - ΠΑΣΟΚ - ΔΗΜΑΡ επιμένουν πως δεν υπάρχει εναλλακτική λύση. Κι όμως υπάρχει. Είναι η πρόταση που έχει καταθέσει το ΚΚΕ στο λαό. Να οργανωθεί, να βάλει απέναντι τα μονοπώλια. Να βάλει στόχο την αποδέσμευση από την ΕΕ, να ανοίξει το δρόμο για τη δική του εξουσία και οικονομία. Αυτή η λύση ασφαλώς δεν περιέχει τα μονοπώλια. Από τη σκοπιά τους, τα κόμματα της συγκυβέρνησης έχουν ένα δίκιο. Οταν μιλάνε για εναλλακτική λύση, αναφέρονται σε όποιο άλλο μείγμα διαχείρισης για την εφαρμογή της ίδιας πολιτικής. Μ' αυτήν την έννοια, πράγματι, το σύστημα έχει ένα πρόβλημα. Εχει μόνο μια λύση: Το τσάκισμα του λαού. Αυτήν τη λύση πρέπει να απορρίψει ο λαός όποιος κι αν του παρουσιάζεται σαν σωτήρας. Τα λαϊκά στρώματα κρατάνε τη λύση στα χέρια τους: Καμιά θυσία για την πλουτοκρατία. Προετοιμασία για μεγάλες συγκρούσεις. Κι αυτό απαιτεί ανατροπή συσχετισμών, προϋποθέτει οργανωμένη ανυπακοή και απειθαρχία στο σύστημα, τέλος στην αυταπάτη ότι μέσα στην ΕΕ υπάρχουν περιθώρια διαπραγμάτευσης. Σημαίνει, τελικά, να παίρνει ο καθένας έμπρακτα θέση: με τα μονοπώλια και την εξουσία τους, ή, ενάντια...

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ: ΑΠΕΡΓΟΥΜΕ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ, διαδηλώνουμε με το ΠΑΜΕ με μεγαλύτερη ορμή

ΤΑ ΝΕΑ: Μνημόνιο - φαρμάκι με αλλαγές ως την τελευταία ώρα

Η ΒΡΑΔΥΝΗ: Σφαγή, άγριο μαχαίρι και στις χαμηλές συντάξεις

ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ: Τέλος! Διαβουλεύσεις, απειλές, συμβιβασμοί για να ψηφιστούν τα μέτρα

ΕΘΝΟΣ: Η ζωή μετά, τι αλλάζει σε μισθούς - συντάξεις

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ: Τι ψηφίζουν, τι πληρώνουμε

ΑΔΕΣΜΕΥΤΟΣ: Μισθοί, συντάξεις, φόροι

Η ΕΛΛΑΔΑ: Οχι στα μέτρα αλλά ναι στο ευρώ

Η ΝΑΥΤΕΜΠΟΡΙΚΗ: Υπό την κρίση της Βουλής το βαρύτερο πακέτο μέτρων

Η ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ: Τυφώνα μέτρων ψηφίζουν στη Βουλή

Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ: Ωρα αποφάσεων στη Βουλή

Η ΑΥΓΗ: Ολοι στο Σύνταγμα να τους σταματήσουμε

ΗΜΕΡΗΣΙΑ: Το μεγάλο στοίχημα

«Καθώς κορυφώνεται η αντιπαράθεση για τα μέτρα του εκτρωματικού πολυνομοσχεδίου, η κινδυνολογία, από την πλευρά της συγκυβέρνησης ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ, χτυπάει κόκκινο (...) Το αστικό πολιτικό σύστημα (...) τα παίζει όλα για όλα. Οι εκπρόσωποί του (...) επιχειρούν να παραλύσουν τη βούληση του ελληνικού λαού για αντίσταση κατά της κυρίαρχης πολιτικής, να δημιουργήσουν κλίμα μαζικής τρομοκρατίας και υστερίας, ώστε να δημιουργηθεί η εντύπωση, ότι, αν από μόνοι μας δεν αποφασίσουμε να ακρωτηριάσουμε τα δύο μας χέρια, τότε θα στηθεί λαιμητόμος, για να μας καρατομήσει (...) Πρόκειται για επικίνδυνο για το λαό δίλημμα, που πασχίζει να φορτώσει όλες τις τραγικές συνέπειες της κρίσης και τα αδιέξοδα της αστικής τάξης και του πολιτικού της συστήματος στις πλάτες του λαού».

«(...) πασχίζουν να παραπλανήσουν ως προς το ποιο είναι το κύριο για τους εργαζόμενους και τα άλλα λαϊκά στρώματα της χώρας. Πρώτα και κύρια ότι το ζήτημα στο οποίο καλείται να πάρει θέση ο ελληνικός λαός είναι βαθιά ταξικό. Εδώ δεν κρίνεται η τύχη του έθνους, αλλά το μέλλον μιας τάξης. Της αστικής τάξης της χώρας. Η καπιταλιστική κρίση αποδιάρθρωσε την παραγωγική μηχανή της χώρας, με αποτέλεσμα η διαδικασία παραγωγής υπεραξίας - το κίνητρο και ο σκοπός της καπιταλιστικής παραγωγής - να δεχτεί ένα αποφασιστικό χτύπημα. Αυτό δεν είναι γενικώς και αορίστως κρίση, αλλά κρίση του καπιταλιστικού παραγωγικού συστήματος, η οποία συγκλονίζει ολόκληρο το αστικό οικοδόμημα. Επομένως, τα γραμμένα με αίμα μέτρα του πολυνομοσχεδίου στόχο δεν έχουν να... σώσουν τον ελληνικό λαό, αλλά την αστική τάξη της χώρας, το ίδιο το σύστημα καπιταλιστικής εκμετάλλευσης».

«(...) το χάος και την καταστροφή για το λαό δεν τα φέρνει η καταψήφιση των μέτρων. Ισχύει το ακριβώς αντίθετο. Ας προσπαθήσουμε να φανταστούμε πώς θα είναι η ζωή των εργαζομένων δυόμισι χρόνια μετά, αν δε σταματήσουμε τους σύγχρονους Λαιστρυγόνες. Χάος και καταστροφή είναι η μαζική χρεοκοπία εκατομμυρίων λαϊκών νοικοκυριών. Φιλολαϊκή διέξοδος υπάρχει και ο λαός μπορεί να την αναζητήσει μέσα από την ανατροπή της σημερινής εξουσίας, μπορεί να την επιβάλει έξω από την ΕΕ, με μονομερή διαγραφή του χρέους και με κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής» (από τον ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ).