Κανένας εργαζόμενος δεν παίζει τη ζωή του στα ζάρια. Αυτό όμως είναι αδιάφορο για όλους όσοι τζογάρουν τη ζωή του λαού για τα κέρδη τους. Και προσπαθούν ακόμα και τώρα - που η ζωή των εργατών έχει πέσει στα τάρταρα - να δημιουργήσουν ελπίδα ότι μπορεί να έρθει καλό ζάρι. Βλέπουν τη ζωή μέσα από το δικό τους τζογαδόρικο βλέμμα. Αλλη ζωή, άλλες αξίες.

Καμιά ασπίδα δεν ορθώνει η κυβέρνηση στις απαιτήσεις των δανειστών. Γιατί τα μέτρα δεν είναι μια εξωγενής απαίτηση, έχουν ντόπια υπογραφή, είναι απαίτηση του μεγάλου κεφαλαίου και σαν τέτοια για το μόνο που ψάχνουν είναι πως θα τα περάσουν με τις λιγότερες αντιστάσεις.

Οι αξιώσεις των βιομηχάνων της Βόρειας Ελλάδας είναι χαρακτηριστικές. Αφού μετέφεραν στη Βουλγαρία εκατοντάδες επιχειρήσεις για περισσότερα κέρδη, τώρα ζητάνε να μην πληρώσουν ασφαλιστικές εισφορές και στην Ελλάδα. Το πραγματικό γεγονός είναι ότι η παραγωγή μειώνεται, αλλά γι' αυτό δε φταίνε οι μισθοί. Φταίει ότι έχουν μπουκώσει στο χρήμα και δεν ξέρουν πού να επενδύσουν, ώστε να έχουν περισσότερα κέρδη. Οι ίδιοι, εξάλλου, απορρίπτουν τους ισχυρισμούς ότι «φταίει η ζήτηση», καθώς στη λογική απαίτηση των εργατών για αυξήσεις στους μισθούς αυτοί αξιώνουν κι άλλη μείωσή τους.

Η επιχείρηση ενοχοποίησης των λαϊκών στρωμάτων με αφορμή τη φοροδιαφυγή συνεχίζεται. Το δίλημμα «φοροφυγάδες ή Μέρκελ» είναι πλαστό και στα δύο σκέλη. Το δημόσιο χρέος είναι παροχές προς το μεγάλο κεφάλαιο. Τα μέτρα δεν είναι συνταγή της Μέρκελ, επιβάλλονται σε όλη την ΕΕ, σε όλες τις χώρες είτε έχουν μνημόνιο είτε όχι. Το γεγονός ότι στη Γερμανία μειώθηκαν οι μισθοί δέκα χρόνια πριν ξεσπάσει η κρίση, δεν αθωώνει τα μέτρα, δείχνει μόνο ότι οι καπιταλιστές παντού ακολουθούν τον ίδιο δρόμο. Κι όπου έχουν τα συνδικάτα στα χέρια τους επελαύνουν χωρίς εμπόδια.

Η εφεδρεία είναι ένα βήμα πριν την απόλυση. Κι όμως στον αστικό Τύπο παρουσιάζεται σαν προνόμιο! Το θράσος σ' αυτήν την εξίσωση απύθμενο: Γιατί να είναι μόνο 740.000 οι άνεργοι που δεν παίρνουν επίδομα, να γίνουν 800.000! Λέξη για το γεγονός ότι οι κρατήσεις από τους μισθούς των εργαζομένων που γίνονται για να ενισχυθούν οι άνεργοι, αντί να γίνουν επιδόματα δίνονται σαν επιδότηση στους καπιταλιστές.

Κάπως έτσι παρουσιάστηκε σαν δικαίωμα στην εργασία η παράταση του εργάσιμου βίου ώστε από τη δουλειά να καταλήγουν οι άνθρωποι κατευθείαν στον τάφο, κάπως έτσι χαρακτήρισαν βήμα προς την ισότητα την κατάργηση δικαιωμάτων των γυναικών.

Αυτή η δημοσιογραφία που βρίσκεται στην πρώτη γραμμή πυρός για τα συμφέροντα του κεφαλαίου δεν αλλάζει, για να παραφράσουμε τον Κεμάλ του Χατζηδάκι...

Είναι αυτή η δημοσιογραφία που κλαίει σήμερα γιατί χάθηκε μια μεγάλη αθλήτρια, αλλά δε λέει λέξη γι' αυτούς που αναγκάζουν εκατομμύρια ανθρώπους όπως και τη συγκεκριμένη αθλήτρια να γίνουν πρόσφυγες. Το γεγονός ότι είναι «επώνυμη» δίνει ίσως λαβή για σχόλια σχετικά με την απανθρωπιά του συστήματος και την τύχη που επιφυλάσσει ακόμα και σ' αυτούς που ως χτες πρόσφεραν εκατομμύρια στις πολυεθνικές του αθλητισμού. Αλλά αυτό είναι χρήσιμο μόνο στο βαθμό που δείχνει τον ένοχο, τα μονοπώλια που κάθε δράση τους είναι καταστροφική για τους λαούς.

Η λύση στα ζητήματα της ενημέρωσης είναι απόλυτα ευθυγραμμισμένη με τη λύση που απαιτείται για το σύνολο των λαϊκών προβλημάτων. Για να φύγουν απ' τη μέση τα μονοπώλια και ο μηχανισμός επιβολής των ιδεών τους, απαιτείται καθαρό μέτωπο απέναντί τους. Καμιά συμπάθεια για τα προβλήματα των καπιταλιστών. Επίμονη προβολή των εργατικών συμφερόντων.

Το δικαίωμα, για παράδειγμα, των ανέργων να ζήσουν, άρα να έχουν πλήρη επιδότηση για όσον καιρό είναι άνεργοι, δεν μπαίνει στο ζύγι για να υπάρχει λύση στο πρόβλημα του χρέους. Το δικαίωμα των αρρώστων να έχουν δωρεάν και χωρίς καμία έκπτωση στη διάθεσή τους ό,τι χρειάζονται για να σταθούν στα πόδια τους, επίσης δε ζυγιάζεται με τις επιδοτήσεις του ΕΣΠΑ που αξιώνουν οι κατασκευαστές δρόμων να κατευθυνθούν σ' αυτούς. Οι καπιταλιστές είναι περαστικοί από τον τόπο τούτο. Οι εργάτες έχουν κάθε δικαίωμα - υποχρέωση να επισπεύσουν το γκρέμισμα της εξουσίας του κεφαλαίου.

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ: Ο ΛΑΟΣ ΝΑ ΠΕΙ ΤΕΡΜΑ ΟΙ ΘΥΣΙΕΣ για το ευρώ και τα κέρδη

ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ: Νέο μνημόνιο

ΗΜΕΡΗΣΙΑ: Ξεκινά η κρίσιμη μάχη

Ο ΛΟΓΟΣ: «Χρυσώνουν» το χάπι των μέτρων

ΕΘΝΟΣ: Ανέβηκε στα 13,5 δισ. ο λογαριασμός

ΤΑ ΝΕΑ: «Πακέτο Μέρκελ» τι «κλειδώνει» για μισθούς - συντάξεις

Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ: Υποχωρούν τα σενάρια εξόδου από το ευρώ

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ: «Λίφτινγκ» στο πακέτο

ΑΔΕΣΜΕΥΤΟΣ: Από κόσκινο άλλες 900 υπηρεσίες του Δημοσίου

ΑΥΡΙΑΝΗ: 500.000.000 ευρώ από ΦΠΑ χρωστάει στο Δημόσιο η Χόχτιφ του Χανς Πετερ Καϊτέλ που έχει την εκμετάλλευση του αεροδρομίου

Η ΒΡΑΔΥΝΗ: Στεγαστικά, νέες ρυθμίσεις

Η ΑΥΓΗ: Η καταστροφή της Χίου

Η ΝΙΚΗ: Τα γερά «χαρτιά» που υπόσχονται καλά λεφτά

«Στελέχη των κομμάτων της κυβέρνησης και αρθρογράφοι των ΜΜΕ, που αναφανδόν στηρίζουν κάθε αντιλαϊκό και αντιδραστικό μέτρο (...) τολμούν να ισχυρίζονται ότι πρέπει να δεχτούμε τα νέα μέτρα, επειδή είναι "κοινωνικά δίκαια", επειδή "δεν είναι οριζόντια", επειδή "λαμβάνουν υπόψη τα δεδομένα του κάθε νοικοκυριού". Το θράσος τους έχει ξεπεράσει κάθε ανεκτό όριο (...) Προκαλεί οργή και αγανάχτηση να αποδέχεσαι ότι είναι δίκαιο μέτρο η μείωση της σύνταξης του ΟΓΑ των 300 ευρώ για τους ανθρώπους στο χωριό, η μείωση της σύνταξης πάνω από 700 ευρώ για τους υπόλοιπους, το κόψιμο του ΕΚΑΣ, των κοινωνικών επιδομάτων, με βάση εισοδηματικά και περιουσιακά στοιχεία, λες και ο χαμηλοσυνταξιούχος, επειδή έχει ένα δωμάτιο ιδιόκτητο και μένει πρέπει να του μειώσουν τη σύνταξη, ή ο άνεργος επειδή έχει σπίτι και μένει πρέπει να του κόψουν το επίδομα, λες και θα ζουν τρώγοντας τα ντουβάρια. Μοίρασμα της λιτότητας ανάμεσα σε τμήματα του λαού κάνουν και καθολική ισοπέδωση στη φτώχεια. Κινείται στα όρια της απροκάλυπτης κοροϊδίας των εργαζομένων να βαφτίζονται κοινωνικά δίκαιες πολιτικές που προκαλούν τη μαζική και εκτεταμένη φτώχεια και εξαθλίωση. Αποτελεί κοινωνική διαστροφή να συντάσσεται κανείς με μια πολιτική, που, μαζί και πέρα από το καθημερινό βασανιστήριο της άμεσης επιβίωσης, οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στην ολοκληρωτική χρεοκοπία και την καταστροφή τα λαϊκά νοικοκυριά.

Τα φερέφωνα της πλουτοκρατίας δε θα σταματήσουν τις προκλήσεις τους (...) Οι άλλοι, οι εργαζόμενοι, όλα τα θύματα της πολιτικής που σχεδιάστηκε και υλοποιείται, προκειμένου το κεφάλαιο να ξεπεράσει την κρίση και οι καπιταλιστές να εξασφαλίσουν την κερδοφορία τους στις νέες συνθήκες εξέλιξης του συστήματος, πρέπει να συνειδητοποιήσουν ότι ο μονόδρομος που μας δείχνουν είναι ο μονόδρομος που τσαλακώνει το λαό για να 'χει το κεφάλαιο κέρδη. Με αυτήν ακριβώς την έννοια υπάρχει και ο άλλος μονόδρομος. Εκείνος που προωθεί και υλοποιεί τα συμφέροντα του λαού, κόντρα στα συμφέροντα του κεφαλαίου και της πλουτοκρατίας. Ο μονόδρομος που θα εξασφαλίσει την ανάπτυξη της κοινωνίας προς όφελος του λαού και του τόπου. Με αποδέσμευση από την ΕΕ, μονομερή διαγραφή του χρέους, με λαϊκή εξουσία» (από τον ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ).