ΔΙΑ ΤΟΥ ΤΥΠΟΥ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Δεν επιλέγουμε δήμιο, οργανώνουμε την αντεπίθεση

Τα χτεσινά φύλλα των εφημερίδων της αστικής τάξης συνοδεύονταν και με μαντιλάκια για το κλάμα.

Σκέτος θρήνος ρεπορτάζ, άρθρα και αναλύσεις.

Ξάφνου η αστική τάξη εμφανίζεται μέσα από τα έντυπά της να διαπιστώνει πως υπάρχει μεγάλη σφαγή μπροστά. Αβάσταχτη σφαγή.

Ορισμένοι δείχνουν να θέλουν τα αντεργατικά μέτρα που προωθούνται να έχουν χαρακτήρα «ολίγον έγκυος». Είναι εκείνοι που καθημερινά αρθρογραφούν πιέζοντας για πιστή εφαρμογή των αξιώσεων του μεγάλου κεφαλαίου κι όταν έρχεται η ώρα των αποφάσεων αρθρογραφούν για το ανάλγητο του πράγματος.

***

Αλλά εκεί που ο αναγνώστης είναι έτοιμος να αποδεχτεί το έντιμο κλάμα τους, κλάμα που ορισμένους τους οδηγεί και σε παροξυσμό λυρισμού για να περιγράψουν την κατάσταση, έρχεται το διά ταύτα του κάθε άρθρου να αναγκάσει σε ανώμαλη προσγείωση. Να δείξει ότι αυτοί οι τύποι είναι αδίστακτοι. Είναι ικανοί να αξιώσουν από τα θύματα των καπιταλιστών να πληρώσουν και ειδικό φόρο, γιατί με την παρουσία τους δημιουργούν πρόβλημα στους καπιταλιστές.

Στον «Ελεύθερο Τύπο» το λυρικό κλάμα καταλήγει στην προτροπή να αποδεχτούμε την πραγματικότητα για να μην υπάρξει εμφύλιος.

Το κλάμα στην «Καθημερινή» πιο κομψό, όπως επιτάσσει το στυλ της έντυπης ναυαρχίδας των αστών, ζητά απλά ο θάνατος του γεροντάκου να είναι τουλάχιστον δικαιωμένος σαν θυσία, να μη θεωρείται παράπλευρη απώλεια. Η εφημερίδα θεωρεί αυτονόητο τον χαμό των γερόντων και έχει δώσει μάχες και μάχες και για να κοπούν οι συντάξεις και για να αυξηθούν τα όρια συνταξιοδότησης.

Αυτοί που δίνουν ρέστα είναι οι αρθρογράφοι στις σοσιαλδημοκρατικής απόχρωσης εκφάνσεις της αστικής δημοσιογραφίας.

Το «Εθνος» καταγγέλλει δήθεν την απάτη περί μη οριζόντιων περικοπών, για να καταλήξει, όμως, στην αποδοχή της οδυνηρής πραγματικότητας για την οποία απλά ζητά να μην ωραιοποιείται.

Τα «Νέα» δίνουν ρεσιτάλ αποτελεσματικής αστικής προπαγάνδας: Το σχετικό άρθρο περνά σαν αυτονόητο ότι πρέπει να γίνουν νέες περικοπές (άρα αναγνώστη μην αντιδράς, «αυτό είναι το εύκολο») και αξιώνει η κυβέρνηση να σταθεί συνεπής στις δεσμεύσεις που έχει αναλάβει για τα δύσκολα: Δηλαδή τις πιο χοντρές περικοπές δικαιωμάτων. Εκβιάζοντας ότι αν δεν υλοποιηθεί το κυβερνητικό πρόγραμμα τότε θα συνεχίζονται οι οριζόντιες περικοπές.

***

Βρίσκουν και ...γράφουν. Εχουν αναγνώστες ανάμεσα στα θύματα των καπιταλιστών, που πληρώνουν μια εφημερίδα για να τους δείξει το δρόμο για την κρεμάλα.

Βρίσκουν και κάνουν, επίσης, γιατί γνωρίζουν πως έχουν εκπαιδεύσει ήδη ένα πάρα πολύ μεγάλο τμήμα του πληθυσμού - αυτούς που ψήφισαν τα τρία κόμματα της συγκυβέρνησης, αλλά κι εκείνους που ψήφισαν αξιωματική αντιπολίτευση - έχουν εκπαιδεύσει όλους αυτούς, να έχουν διαγράψει από τη συνείδησή τους το μόνο πραγματικό γεγονός ότι η κρίση είναι καπιταλιστική και άρα πρέπει να την πληρώσουν οι κεφαλαιοκράτες, τους έχουν εκπαιδεύσει να αποδέχονται την σφαγή, αλλά να ψάχνουν βαμβάκι που να κόβει πιο γλυκά.

***

Βρισκόμαστε εκεί όπου δεν φτάνει απλά να υπάρχει ο εργατικός Τύπος. Δεν φτάνει να 'ναι κρεμασμένος κάθε πρωί ο «Ριζοσπάστης» στο περίπτερο.

Πρέπει αυτός να φτάσει σε περισσότερα χέρια, αλλά και να γίνεται εργαλείο καθημερινά για την οργάνωση της λαϊκής πάλης.

Υπάρχουν ειδήσεις και θέματα που δεν περνάνε πια ούτε σα μονόστηλο στον αστικό Τύπο. Παράδειγμα το αγωνιστικό μέτωπο εργατών, αγροτών και επαγγελματοβιοχτεχνών που χτίζεται με αφορμή την ιδιωτικοποίηση της ΑΤΕ. Μια καλή έμπρακτη πρωτοβουλία, αναγκαία σε μια σειρά επίσης μέτωπα που ανοίγονται. Χρήσιμη, για παράδειγμα, στους εμπόρους που αντί να κλαίνε πάνω από τον γκισέ, πρέπει να βρουν τρόπο κοινής πάλης με τους εργάτες - πελάτες.

Αντί, μοιρολατρικά, όλοι μαζί να κρέμονται από τα δελτία των οκτώ να μάθουν ποιος από τους δήμιους έχει πιο ελαφρύ χέρι, να ανταλλάξουν εμπειρία (αυτή παρέχεται σαν ύλη καθημερινά μέσα από το «Ριζοσπάστη») για το πώς θα οργανώσουν την πάλη τους για την αντεπίθεση.

Ολα είναι ανοιχτά και στο μέτωπο της ενημέρωσης - προπαγάνδας.

ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ:
Θανάσης ΛΕΚΑΤΗΣ

ΒΡΙΣΚΟΥΝ ΚΑΙ ... ΓΡΑΦΟΥΝ

Ο ΛΥΡΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΥΠΟΤΑΓΗΣ: «Αν σιωπήσεις - για λίγο - σε αυτή τη χώρα θα ακούσεις τις κραυγές. Τις οιμωγές, τα αλυχτήματα, τα μουγκρητά, τους ψιθύρους, τις παραμορφωμένες λέξεις που πνίγονται στο λάρυγγα, που ματώνουν την τραχεία, που δεν βγαίνουν, μα παραμονεύουν για την επικίνδυνή τους ώρα. Το λέγαμε οργή, απόγνωση, πίκρα, ξέσπασμα και φόβο, μα σήμερα είναι εκείνος ο βόμβος ο συνεχής, σε κάθε γωνιά, σε κάθε σπίτι, σε κάθε τόπο σκοτεινό κάτω από τον ήλιο (...) στην ιστορία λοιπόν επιστρέφουμε (...) με τρεις τρόπους (...) ο πρώτος ο αιματηρότερος ήταν πάντα (...) σε μια εμφύλια κραυγή (...) ο δεύτερος εξίσου επικίνδυνος, μια Μεγάλη Ιδέα (...) και ο τρίτος; της σιωπής αλλά μετά την μεγάλη αλήθεια (...) που πρέπει κάποιος να μας πει (...) τόσα έχουμε, τόσα μπορούμε, με τόσα θα ζήσουμε» (στον ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΤΥΠΟ).

ΤΟ ΚΛΑΜΑ ΤΗΣ ΥΠΟΚΡΙΣΙΑΣ: «Δεν υπάρχει Ελληνας που να μην καταλαβαίνει ότι ιδιαίτερα για τους απόμαχους της ζωής το δράμα εξελίσσεται σε πραγματική τραγωδία (...) Επιτέλους θα πρέπει να σταματήσει να θεωρείται "ο θάνατος του γεροντάκου" σαν μοναδική λύση, ώστε να αποτραπεί η πλήρης κρατική κατάρρευση. Παρά τους δύσκολους καιρούς, η αλήθεια επιτάσσει να μην θεωρούμε τους συνταξιούχους σαν "παράπλευρες απώλειες"» (το άρθρο στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ).

Ο ΡΕΑΛΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΑΠΟΔΟΧΗΣ: «Το δίλημμα περί οριζόντιων ή μη περικοπών είναι ψευδεπίγραφο, αφού, εκεί που έχουν φτάσει πλέον οι μισθοί και οι συντάξεις, καμία περικοπή δεν μπορεί να θεωρηθεί δίκαιη (...) παρά τις περί του αντιθέτου διαβεβαιώσεις πολλά από τα μέτρα που υποτίθεται ότι αφορούν τη διετία 2013-2014 θα εφαρμοστούν (και μάλιστα αναδρομικά) από φέτος. Αυτή, όπως όλα δείχνουν, είναι η οδυνηρή πραγματικότητα, η οποία δεν μπορεί να κρυφτεί με επικοινωνιακά τεχνάσματα» (στο ΕΘΝΟΣ).

Ο ΚΥΝΙΚΟΣ ΕΚΒΙΑΣΜΟΣ:«Χωρίς αμφιβολία δεν θα αποφευχθούν νέες περικοπές. Θα πέσει γερό ψαλίδι σε μισθούς των ΔΕΚΟ, στις λεγόμενες υψηλές συντάξεις και σε όλα σχεδόν τα επιδόματα. Το ίδιο γίνεται εδώ και τρία χρόνια (...) αυτό είναι το εύκολο. Η τρικομματική κυβέρνηση πήρε εντολή να κάνει τα δύσκολα. Δηλαδή να περιορίσει δραστικά το κράτος, να προχωρήσει χωρίς φοβίες στις ιδιωτικοποιήσεις, να αξιοποιήσει την περιουσία του Δημοσίου, να ανοίξει τα κλειστά επαγγέλματα και να πατάξει τη φοροδιαφυγή. Μόνον εάν προχωρήσουν οι δομικές αυτές μεταρρυθμίσεις θα σταματήσει ο φαύλος κύκλος των οριζόντιων περικοπών, τις οποίες πληρώνουν οι ίδιοι και οι ίδιοι» (το κύριο άρθρο στα ΝΕΑ).

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ: ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ - ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ στα βάρβαρα μέτρα

Ο ΛΟΓΟΣ: Σοκ και δέος για χιλιάδες συνταξιούχους

ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ: Σφαγή χωρίς εξαιρέσεις

ΤΑ ΝΕΑ: Κόκκινη γραμμή τα 1.400 ευρώ

ΕΘΝΟΣ: Αναδρομικά οι μειώσεις μισθών και εφάπαξ

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ: Πλαφόν 2.100 ευρώ στις κύριες συντάξεις

Η ΒΡΑΔΥΝΗ: Φοροαπαλλαγές με το σταγονόμετρο

Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ: Διαφωνία των «τριών» για τα μέτρα

ΗΜΕΡΗΣΙΑ: Βήματα για συμφωνία

Η ΑΥΓΗ: Σκληρότερα, περισσότερα, νωρίτερα

Η ΝΙΚΗ: Αυτή είναι η αλήθεια για την ασφάλεια των χρημάτων σας

ΑΥΡΙΑΝΗ: Κατά 90% φεύγετε από το ευρώ

ΑΔΕΣΜΕΥΤΟΣ: «Η Ελλάδα μπορεί να τα καταφέρει»

Η πολιτική τους δείχνει και πάλι τα δόντια της

«Η περίφημη "επαναδιαπραγμάτευση", που με διάφορες αποχρώσεις στήριξαν όλες οι πτέρυγες της Βουλής πλην ΚΚΕ, κατέληξε να γίνει νέα επώδυνα μέτρα, ακόμα πιο βαριά αφαίμαξη του εργατικού και λαϊκού εισοδήματος (...) Παρά τον προπαγανδιστικό κουρνιαχτό που σηκώνουν για αντιμετώπιση δήθεν της εισφοροδιαφυγής και της φοροδιαφυγής, τα πυρά τους στρέφονται αλλού. Τα σχέδιά τους περιλαμβάνουν εκ νέου μειώσεις στις κύριες και επικουρικές συντάξεις με οριζόντιες περικοπές, πλαφόν στις συντάξεις και όχι μόνο στις κύριες, αθροίζοντας κύριες, επικουρικές και άλλες, ενώ ακόμα και για τις κατώτερες, δηλαδή τις συντάξεις των 400 και 500 ευρώ, εξετάζουν να βάλουν εισοδηματικά κριτήρια για να τις περικόψουν και αυτές. Την ίδια στιγμή έχουν ήδη δρομολογήσει το πετσόκομμα των εφάπαξ από 10% έως 40%, μάλιστα στους δημόσιους υπαλλήλους η μείωση ανέρχεται στο 43% (...) Από κοντά, επιπλέον περικοπές στην Υγεία, στα προνοιακά και κοινωνικά επιδόματα. Ετσι θα μαζέψουν τα 5 και πλέον πρόσθετα δισεκατομμύρια που έχει ανάγκη το κεφάλαιο, το σάπιο παρασιτικό σύστημα που υπηρετούν. Στοχοποιούν χωρίς ίχνος ντροπής τους πιο αδύνατους, αυτούς που έχουν και τις μεγαλύτερες ανάγκες. Η ταξική τους πολιτική, υπέρ του κεφαλαίου, δείχνει και πάλι τα δόντια της (...) Η ανάκαμψη της οικονομίας που προπαγανδίζουν, η ανάπτυξη που τάζουν έχουν ένα και μοναδικό παρανομαστή: Την ακόμα μεγαλύτερη και πιο στυγνή εκμετάλλευση των εργαζομένων, την ξεδιάντροπη ληστεία του ιδρώτα και του κόπου των μικρομεσαίων επαγγελματιών και φτωχών αγροτών, την εξαθλίωση πλατιών λαϊκών στρωμάτων.

Πρέπει να τους σταματήσουμε

(...) Ο λαός μας, για να επιβιώσει, δεν έχει άλλη επιλογή από τον αγώνα. Τώρα, άμεσα, απαιτείται ένα πλατύ μέτωπο αγώνα και οργάνωση της πάλης, για να μην επιβληθούν τα νέα μέτρα. Τώρα, να τους σταματήσουμε! Απαιτείται λαϊκή πρωτοβουλία, πείσμα, φρόνημα και ταξική αλληλεγγύη για να μην περάσει η λεηλασία του λαού. Γεννιέται και πάλι η ανάγκη οι εργαζόμενοι, οι νέοι, οι συνταξιούχοι, τα λαϊκά στρώματα να σκεφτούν και να μετρήσουν μια και δυο φορές την κατάσταση που διαμορφώνεται, το ζόφο που προδιαγράφουν για τη ζωή του. Στο μονοπάτι που τον σπρώχνουν με την πιο απροκάλυπτη βία δεν υπάρχει ξέφωτο. Η πραγματική διέξοδος δε βρίσκεται στην υποταγή στο αναπόφευκτο και στο μοιραίο, στην οποία τον καλούν οι Σειρήνες ενός ψευδεπίγραφου ρεαλισμού. Ο κυνισμός της ηττοπάθειας οδηγεί το λαό μας κατευθείαν στην καταστροφή. Η αληθινή διέξοδος βρίσκεται μόνο στη λαϊκή αφύπνιση και στην πάλη του ενάντια σ' αυτήν την πολιτική, κυβέρνησης, μονοπωλίων, τρόικας. Αλλος δρόμος δεν υπάρχει» (από τον ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ).