Τα ποδοβολητά απ' το χορό των βουβαλιών ακούγονται πια πολύ πιο μακριά απ' το βάλτο που βρίσκεται στον πυρήνα της καπιταλιστικής κρίσης. Κι όσο αυτοί βουλιάζουν τόσο πιο άγρια η εντολή προς την εργατική τάξη: Σκάσε και δούλευε ως το θάνατο. Εντολή που ήδη γίνεται πράξη, καθώς με τις ανατροπές στους μισθούς και στις εργασιακές σχέσεις γίνεται όλο και πιο απίθανο για τον εργάτη να συγκεντρώνει ένσημα.

Ο λαός θα έχει την ευκαιρία να βγάλει τα συμπεράσματά του, εκτιμούσε λίγες μέρες πριν το ΚΚΕ μ' αφορμή το εκλογικό αποτέλεσμα.

Οι προβλέψεις του ήδη επιβεβαιώνονται στη ζωή, καθώς η καπιταλιστική κρίση δεν παίζει, παρά το γεγονός ότι τα κόμματα του ευρωμονόδρομου επιμένουν να της δίνουν διάφορα ονόματα για να κρύψουν την ανάγκη ανάπτυξης της εργατικής λαϊκής πάλης σε κατεύθυνση αντιμονοπωλιακή - αντιιμπεριαλιστική καθώς το σύστημα παρασάπισε.

Χτες, επανέφεραν θέμα για δημόσιους υπάλληλους, τους οποίους ήδη έχουν τσακίσει υπεραρκετά. Μ' αφορμή κάθε υπαρκτό ή ανύπαρκτο πρόβλημα επαναφέρουν το δίλημμα για την κότα και το αυγό. «Να μειωθούν οι υπάλληλοι», για να έχει λεφτά το κράτος για τον ιδιωτικό τομέα, αξιώνουν οι μεν. Δεν μπορεί να λειτουργήσει ο ιδιωτικός τομέας χωρίς ισχυρό δημόσιο, άρα χρειάζονται οι υπάλληλοι αλλά με άλλη κατανομή, απαντούν οι άλλοι. Και στη μια και την άλλη περίπτωση απαντούν λογιστικά, ψάχνουν διαχειριστική λύση σε ένα πρόβλημα που δε λύνεται χωρίς να εξαλειφθεί η αιτία που το γεννά.

Σβήνουν απ' τον πίνακα το γεγονός ότι η χώρα μπορεί να ταΐσει τόσους κι άλλους τόσους. Αυτό, όμως, προϋποθέτει να φύγει από τη μέση η πηγή του κακού που είναι το καπιταλιστικό κέρδος. Γι' αυτό δε λένε κουβέντα, αλλά ψάχνουν το ψάρι που θα ταΐσει έναν γάμο. Δεν υπάρχει.

Μια εκλογική μάχη στήθηκε πάνω στο μνημόνιο - αντιμνημόνιο, αλλά χτες Ισπανία και Κύπρος που δεν έχουν μνημόνιο πέρασαν και επίσημα στις χώρες, που θα πρέπει με όρους μνημονίου να αντιμετωπίσουν προβλήματα που δημιουργεί η ίδια η καπιταλιστική κρίση. Μπροστά σ' αυτό το δεδομένο, οι οπαδοί της καλής διαχείρισης έχουν αρχίσει ήδη ένα νέο κύκλο με κωλοτούμπες: Το πρόβλημα, λένε τώρα, δεν είναι αυτές καθαυτές οι συμφωνίες για τα δάνεια, αλλά οι όροι που εξασφαλίζονται. Και σ' αυτήν την περίπτωση εμπαίζουν συνειδητά το λαό που οδηγείται κυριολεκτικά στη σφαγή με την αυταπάτη ότι θα βρεθεί στο τέλος ο καλός κυβερνήτης.

Το ΚΚΕ και πάλι έγκαιρα είχε εκτιμήσει ότι το κρίσιμο είναι να βρεθεί προετοιμασμένος ο λαός μπροστά στις εξελίξεις. Η εκτίμηση αυτή έχει και συνέπειες. Προετοιμασμένος λαός σημαίνει οργανωμένος λαός. Και οργανωμένος λαός σημαίνει συμμετοχή στα συνδικάτα, ανατροπή των συσχετισμών, ανασύνταξη του κινήματος, έτσι που να είναι ικανό για τον πόλεμο που έχουμε μπροστά. Σημαίνει, δηλαδή, και να ξέρει ποιον αντίπαλο έχει και πώς θα τον παλέψει. Οσο περισσότερο η συζήτηση εγκλωβίζεται στον καλό ή κακό διαχειριστή τόσο περισσότερο τα λαϊκά στρώματα θα παραμένουν άοπλα.

Τι αλλάζει, ή πόσο επηρεάζει τη ζωή των ανθρώπων η παραίτηση για λόγους υγείας του υπουργού Οικονομικών ή η εκπροσώπηση της χώρας από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας στη Σύνοδο Κορυφής;

Καθόλου! Κι όμως παρακολουθώντας τη σχετική φιλολογία φτάνεις να πιστεύεις ότι κάτι σημαίνουν όλα αυτά. Πράγματι, για το αστικό πολιτικό σύστημα έχουν τη σημασία τους. Πριν απ' όλα, γιατί μεταφέρουν τη συζήτηση από το πραγματικό πρόβλημα που είναι η εξουσία της αστικής τάξης, σε συζήτηση για το πώς αυτή η εξουσία μπορεί να είναι καλύτερη.

Σ' αυτό το παιχνίδι δεν παίζει μόνος του ο κεντρικός προπαγανδιστικός μηχανισμός της αστικής τάξης. Σημαντική συμβολή έχουν κι εκείνοι που από θέση αντιπολίτευσης επικεντρώνουν το πρόβλημα στα πρόσωπα (χαρακτηριστική η κριτική του ΣΥΡΙΖΑ στο πρόσωπο του Ράπανου ως ανίκανου να χειριστεί τα θέματα, τώρα που έφυγε απ' τη μέση ο Ράπανος η φιλολογία θα επικεντρωθεί στο επόμενο πρόσωπο και πάει λέγοντας).

Για το ΚΚΕ ισχύει ακέραιο το κάλεσμα:

Εργατοϋπάλληλοι, αυτοαπασχολούμενοι, φτωχοί αγρότες να δράσουν άμεσα για να αλλάξει ο αρνητικός συσχετισμός στα συνδικάτα, γιατί χωρίς ανασύνταξη στο κίνημα δεν θα μπορέσει ο λαός να τα βγάλει πέρα.

Το γεγονός ότι παράλληλα με τα παραπλανητικά διλήμματα περί διαχείρισης εντείνεται και η επίθεση στο ΚΚΕ (χτες ο Δελαστίκ στο «Εθνος» δεν μπορούσε να κρύψει τη χαρά του, γιατί επιτέλους το ΚΚΕ δεν αναγνωρίζεται ως ηγεμονική δύναμη) δεν προμηνύει καλό για το λαό.

Η ισχυροποίηση του ΚΚΕ ήταν και παραμένει εκ των πραγμάτων προϋπόθεση για να σηκώσει κεφάλι ο λαός. Κι αυτό είναι σήμερα το καθήκον μας.

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ: ΑΝΤΙΛΑΪΚΗ ΔΙΕΞΟΔΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ προωθεί η συγκυβέρνηση

Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ: Τι ζητάει η Αθήνα, τι δίνουν ΕΕ και ΔΝΤ

Ο ΛΟΓΟΣ: Τα 10 καυτά μέτωπα της κυβέρνησης

ΤΑ ΝΕΑ: Η Ελλάδα στο ιατρείο το ευρώ στο ιερατείο

ΕΘΝΟΣ: Ρυθμιστής των εξελίξεων ο Ράπανος

ΤΟ ΒΗΜΑ: Πρόβλημα Ράπανου, η κυβέρνηση ασθενεί προώρως

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ: Ιατρικό θρίλερ με πολιτικές παρενέργειες

ΗΜΕΡΗΣΙΑ: Μετέωρο το επιτελείο της οικονομίας

ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ: Η αλήθεια για την περιπέτεια του Αντώνη

ΤΟ ΠΑΡΟΝ: Τι σχεδιάζει ο Σαμαράς

Real News: Τείχος του Βερολίνου στη διαπραγμάτευση

ΑΥΡΙΑΝΗ: Σκληρή γραμμή στη σύνοδο κορυφής

Η ΑΥΓΗ: Το ευρώ χάνεται, η κυβέρνηση αρμενίζει

ΑΔΕΣΜΕΥΤΟΣ: Ούτε άλλοι φόροι, ούτε άλλες μειώσεις μισθών

Η ΒΡΑΔΥΝΗ: Συντάξεις, 13 διευκρινίσεις

ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ: Πέντε μέτρα για αλλαγή του κλίματος

«"Γόνιμο" έδαφος για να "ευδοκιμήσουν" τα αντιασφαλιστικά σχέδια που εδώ και δεκαετίες καταρτίζουν τα επιτελεία της πλουτοκρατίας προσφέρουν τα προβλήματα στα οποία βυθίζονται τα Ταμεία (...) Η χρόνια λεηλασία και το πρόσφατο "κούρεμα" των αποθεματικών τους, η εισφοροδιαφυγή, η εισφοροαποφυγή και οι συνεχείς εισφοροαπαλλαγές και χαριστικές ρυθμίσεις προς τους μεγαλοεργοδότες, σε συνδυασμό με την εκτόξευση της ανεργίας και τη ραγδαία επέκταση της ελαστικής απασχόλησης, έχουν ήδη τοποθετήσει τις νέες "νάρκες" στα θεμέλια του Ασφαλιστικού (...) Το βάθεμα της καπιταλιστικής κρίσης, οι όλο και μεγαλύτερες δυσκολίες να αντιμετωπίσει η αστική τάξη τις συνέπειές της, αλλά και οι προϋποθέσεις που χρειάζονται για να έρθει η καπιταλιστική ανάκαμψη (...) απαιτούν να "καούν στην πυρά" κι άλλα δικαιώματα και κατακτήσεις της εργατικής τάξης (...) Ο Οργανισμός Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης (ΟΟΣΑ) έβγαλε "φιρμάνι" για να πει στις κυβερνήσεις των κρατών - μελών του ότι οφείλουν να αυξήσουν τα όρια εξόδου στη σύνταξη και να προωθήσουν ιδιωτικά συνταξιοδοτικά προγράμματα, προκειμένου να εξασφαλίσουν τη "βιωσιμότητα των εθνικών συνταξιοδοτικών ταμείων". Για την ίδια "βιωσιμότητα" αγωνιούν όλα τα υπόλοιπα κόμματα όπως το ΠΑΣΟΚ που είτε ευθύνονται για τις αιτίες που έκαναν τα Ταμεία μη βιώσιμα είτε... ξεχνούν να δουν πως οι εργαζόμενοι είναι οι μόνοι που δε φταίνε. Παράλληλα, δυνάμεις όπως ο ΣΥΡΙΖΑ από τη μία μοιράζουν φραστικές καταδίκες, από την άλλη σκίζονται για την παραμονή της χώρας στην ΕΕ, αν και καθημερινά αποδεικνύεται ότι έτσι η αντιασφαλιστική επίθεση θα δυναμώνει.

(...) "Αυτά τα προβλήματα υπήρχαν στην περίοδο της καπιταλιστικής ανάπτυξης και διογκώθηκαν στην περίοδο της καπιταλιστικής κρίσης. Ο κίνδυνος ολικής ή μερικής παύσης πληρωμών είναι ορατός. Η εξέλιξη αυτή θα αξιοποιηθεί επίσης για την παγίωση συντάξεων πείνας, αλλά και για την προώθηση νέων αντιασφαλιστικών αλλαγών", τόνιζε το Γραφείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ σε ανακοίνωσή του στις 6 Ιούνη για την απειλή παύσης πληρωμών από τα ασφαλιστικά ταμεία (...) Το ΚΚΕ είναι το μόνο κόμμα που έχει προειδοποιήσει από την πρώτη στιγμή το λαό για τα νέα αντεργατικά μέτρα που η προστασία της "ανταγωνιστικότητας" θα φέρει και στην Κοινωνική Ασφάλιση. Δεν υπάρχει ώρα για χάσιμο. Η διάλυση των Ταμείων σε συνδυασμό με τη διάλυση Υγείας - Πρόνοιας σε μια ώρα που το λαϊκό εισόδημα χτυπιέται βάναυσα και δεν υπάρχει σπίτι χωρίς άνεργο, θα γεννήσει πρόβλημα επιβίωσης για χιλιάδες οικογένειες. Η οργάνωση του λαού για να μην περάσει η εξαθλίωσή του είναι επιβεβλημένη σήμερα όσο ποτέ» (από τον ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ).