Τυπικό δείγμα γαλλικής μεγαλόπρεπης όπερας - η πρώτη του είδους που σημείωσε τόσο μεγάλη επιτυχία παγκοσμίως - ο «Φάουστ» παρέμεινε το δημοφιλέστερο λυρικό έργο μέχρι περίπου τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Από τον Γκαίτε το λυρικό έργο κρατά μονάχα την αφήγηση και παρακάμπτει το φιλοσοφικό υπόβαθρο: Ο ηλικιωμένος επιστήμονας Φάουστ πουλά την ψυχή του στον Μεφιστοφελή, με αντάλλαγμα τη νιότη και τον έρωτα. Στο επίκεντρο της όπερας δεν βρίσκεται τόσο ο ίδιος Φάουστ όσο η Μαργαρίτα, που μεταμορφώνεται χάρη στον έρωτα και τελικά πληρώνει σκληρά τις επιλογές της.
Στην παράσταση παίρνουν μέρος Ελληνες και ξένοι λυρικοί τραγουδιστές. Το ρόλο του Φάουστ θα ερμηνεύσει ο Αμερικανός τενόρος Ερικ Κάτλερ, ο οποίος έχει εμφανιστεί τα τελευταία χρόνια στα μεγαλύτερα λυρικά θέατρα του κόσμου, την Μαργαρίτα η Ελληνίδα σοπράνο Αλεξία Βουλγαρίδου, με εξαιρετικά σημαντική καριέρα στο εξωτερικό, ενώ τον Μεφιστοφελή ο διάσημος Γεωργιανός μπάσος Παάτα Μπουρτσουλάτζε, ιδιαίτερα δημοφιλής στο κοινό της όπερας και στην Ελλάδα. Στις παραστάσεις συμμετέχουν επίσης οι Τσέλια Κοστέα, Ασκάρ Αμπντρατζάκοφ, Τάσος Αποστόλου, Δημήτρης Πλατανιάς, Δημήτρης Κασιούμης, Ειρήνη Καράγιαννη, Ινές Ζήκου, Διονύσης Σούρμπης, Γεωργία Ηλιοπούλου κ.ά. Επίσης, η Χορωδία και το Μπαλέτο της ΕΛΣ.
Αναλυτικά: 20/1 «Το ημερολόγιο μιας σοπράνο» - Ακούγονται έργα των Poulenc, Satie, Μωράκη, Gershwin, Gounod, Strauss, Χατζιδάκι, Lorca, Albeniz, Obradors. Με την σοπράνο Κάτια Πάσχου και την ηθοποιό Λένικα Αρφάνη. Παίζουν οι μουσικοί: Μανώλης Παπασηφάκις (πιάνο), Κωνσταντίνος Τζώλος (κιθάρα). Σκηνοθεσία: Ζωή Λιανοστάθη. Εικαστική επιμέλεια: Δάφνη Κούτρα.
21/1 «Στον κήπο με τα Μαγιοβότανα» - Αφιέρωμα για τα 50 χρόνια από το θάνατο του Μανώλη Καλομοίρη. Εργα των Γιάννη Κωνσταντινίδη και Μανώλη Καλομοίρη ερμηνεύουν οι Νίκος Σπανάτης (κόντρα τενόρος) και Κάρολος Ζουγανέλης (πιάνο). Κινησιολογική επιμέλεια: Μαριέλα Νέστορα.
22/1 «Μνήμη και Προφητεία» με έργα Ντμίτρι Σοστακόβιτς (Τρίο για πιάνο, βιολί και βιολοντσέλο αρ. 2 σε μι ελάσσονα, έργο 67 και 7 Ρομάντσες για υψίφωνο, βιολί, βιολοντσέλο και πιάνο, έργο 127, σε ποίηση Αλεξάντερ Μπλοκ) και Maurice Emmanuel («In Memoriam» για δύο φωνές, βιολί, βιολοντσέλο και πιάνο, έργο 12 αρ. 1, σε ποίηση Robert Vallery-Radot). Ερμηνεύουν: Μάιρα Μηλολιδάκη (υψίφωνος), Χρήστος Κεχρής (τενόρος), Γιώργος Δεμερτζής (βιολί), Αγγελος Λιακάκης (βιολοντσέλο), Τίτος Γουβέλης (πιάνο).
26/1 «Φωνές της θάλασσας»: Claude Debussy (Σονάτα για φλάουτο, βιόλα και άρπα), Toru Takemitsu («Toward the Sea» για άλτο φλάουτο και άρπα), George Crumb («Vox balaenae» - «Η φωνή της φάλαινας» - για φλάουτο, βιολοντσέλο και πιάνο). Ερμηνεύουν: Νίκος Νικόπουλος (φλάουτο και άλτο φλάουτο), Αγγέλα Γιαννάκη (βιόλα), Αγγελος Λιακάκης (βιολοντσέλο), Γωγώ Ξαγαρά (άρπα), Τίτος Γουβέλης (πιάνο).
27/1 Ενας νεοκλασικός της Μεσογείου - αφιέρωμα στον Ottorino Respighi. Ερμηνεύουν: Μάιρα Μηλολιδάκη (υψίφωνος), Αγγελος Λιακάκης (βιολοντσέλο), Χαράλαμπος Αγγελόπουλος (πιάνο), Τίτος Γουβέλης (πιάνο). Επιμέλεια παρουσίασης: Μιχάλης Αργυρού.
28 και 29/1 «Ταξίδι με ανάποδο πεντάλ...»: Παράσταση - ρεσιτάλ, που προσεγγίζει εναλλακτικά το πιάνο μέσα από το πρίσμα του μουσικού θεάτρου, βασισμένη στα έργα για πιάνο του συνθέτη Ιωσήφ Βαλέτ. Συμμετέχουν οι πιανίστες: Τίτος Γουβέλης, Τρύφων Θωμόπουλος, Διονύσης Μαλλούχος, Δήμητρα Μαντζουράτου, Λορέντα Ράμου, Βίκυ Στυλιανού. Σκηνοθεσία: Esther Andre Gonzalez. Κείμενα: Ελενα Κυρίτση.
2. Μέσω της συντριβής και του εξευτελισμού μας, οι Ευρωπαίοι θ' αποκαταστήσουν το χαμένο τους γόητρο.
3. Αυστηρή ανατροφή που έλαβε από την ένδοξη οικογένειά του, τρομερός κύκλος σπουδών που σηκώνει διορθώσεις, επανορθώσεις, χασούρες, διφορούμενη συμπεριφορά, πρόσωπο σοβαρό - όσο μπορεί - λες και σηκώνει φορτία μυστικά και τρέξιμο, πολύ τρέξιμο για να γίνει πρωθυπουργός. Ατιμη ματαιοδοξία, πήρες τον Σαμαρά και τον έκανες κουρέλι!
4. Η Ντόρα, ως τουρίστρια, βιώνει μεγάλη μοναξιά. Ούτε το κόμμα της προσφέρει κανένα κέρδος ούτε οι ραδιουργίες του πατέρα της τη βοηθούν πια, με αποτέλεσμα κάθε τηλεοπτική της εμφάνιση να είναι κι ένας παροξυσμός. Συχνά σκέφτεται να το ρίξει στη φιλανθρωπία, που είναι η ύψιστη μόδα των καιρών, αλλά δεν ανέχεται το συγχρωτισμό, ούτε μπορεί να σερβίρει με το γνωστό χαμόγελο τον κάθε παρία που βρίσκεται σε αποσύνθεση. Και το χειρότερο: Για να επανέλθει στην εξουσία, αναγκάζεται να εμφανίζει δουλικό πνεύμα σε δημοσιογράφους γνωστής καταγωγής, αλλά ικανούς κάθε διαβολής, που θα κλόνιζαν το προφίλ της.
5. Η καλή διαγωγή του Καρατζαφέρη θα έπρεπε να συνοδεύεται και από το κατάλληλο ένδυμα: η στολή του προσκόπου με το παντελονάκι και το γνωστό καπέλο θα βοηθούσε τον Γιώργο να γυρνά αγέρωχος όχι μόνο στα έδρανα της Βουλής, αλλά και στους ένδοξους χώρους της αρχαιότητας, και εκεί, ανάμεσα στα αγάλματα και το πράσινο χορτάρι, να χαιρετά προσκοπικά τις αγελάδες που κάποτε άρμεγε.
6. Ποτέ άλλοτε τόσες μετριότητες δεν κανιβάλισαν έναν εξασθενημένο λαό.
7. Κακά τα ψέματα. Ο πολίτης δεν είναι άμοιρος ευθυνών. Πρέπει επιτέλους να κατευθύνει την οργή του ενάντια στη γελοία τριάδα που συμμάχησε για να τον αφανίσει. Η αδυναμία του πολίτη καλλιεργεί το φθόνο και τον μετατρέπει σε έρμαιο της μιζέριας των δημοσιογραφικών κύκλων και των τεχνασμάτων της εξουσίας.