«Αλλάζει την προοπτική της χώρας, αλλάζει την πολιτική ατζέντα, την εικόνα της χώρας προς τα έξω. Μα, πάνω από όλα αλλάζει την ψυχολογία μας. Της κοινωνίας, που τόσα υπέφερε... Πρώτος και κύριός της συνομιλητής είναι ο ελληνικός λαός... Οπως σε κάθε δημοκρατία πρώτο και τελευταίο μέλημα μιας ελληνικής κυβέρνησης είναι ο ελληνικός λαός και η δημιουργία νέων θέσεων εργασίας είναι η δική του προτεραιότητα... Θέλω να αναφερθώ στο έργο μας» - είπε, μεταξύ άλλων, στη συζήτηση για τον προϋπολογισμό του 2012 ο υπουργός Πολιτισμού - Τουρισμού Παύλος Γερουλάνος - και συνέχισε «γιατί πιστεύω ότι δείχνει ποιο αξιακό σύστημα και ποιον τρόπο δουλειάς θα πρέπει να υιοθετήσουμε για να δώσουμε στη χώρα μας την προοπτική που της αξίζει... Μέσα σε δύο μόλις χρόνια, πετύχαμε εντυπωσιακή περιστολή της σπατάλης και εξορθολογισμό της λειτουργίας των φορέων μας... Στις κρατικές σκηνές της χώρας, είχαμε μείωση κατά 30% των δαπανών και παράλληλη αύξηση 30% των εσόδων τους... Η ψήφιση αυτού του προϋπολογισμού σηματοδοτεί το πέρασμα από την καθηλωμένη Ελλάδα στην Ελλάδα της δημιουργίας... Μια Ελλάδα που παράγει. Μια Ελλάδα που βρίσκει δουλειά και εργάζεται. Μια Ελλάδα που δημιουργεί ανεμπόδιστα. Αν πράξαμε ένα έγκλημα στο παρελθόν είναι ότι κλείσαμε την στρόφιγγα της δημιουργίας μέσα στον φόβο, την γραφειοκρατεία και την διαφθορά... Αντί να εμπιστευτούμε τον δυναμισμό και τις δυνατότητες της πατρίδας μας τις προστατεύσαμε με μια αγκαλιά τόσο σφιχτή που τις σκοτώσαμε»...

Αυτά και άλλα ανεκδιήγητα είπε, διαστρεβλώνοντας την αλήθεια. Μιλούν για ελπίδα, όταν την έχουν εξοντώσει. Μιλούν για σιγουριά, όταν την έχουν κατακρεουργήσει. Μιλούν για δημιουργία, όταν την πνίγουν πριν αναπνεύσει. Μιλούν για προοπτική, όταν την δολοφονούν. Φταίει η «σφιχτή» τους «αγκαλιά». Αυτή είναι η αντιστροφή της αλήθειας. Ψέμα... ψέμα... ψέμα. Αυτή είναι η μόνη ...αλήθεια τους. Η αλήθεια είναι ότι θεωρούν «σπατάλη» τους μισθούς των εργαζομένων, τις συντάξεις, τα εργασιακά, συνταξιοδοτικά και ασφαλιστικά δικαιώματα και επαίρονται ότι τα «κόβουν» για το καλό του λαού.

Η αντίληψη των αστικών κομμάτων, των υπηρετών της πλουτοκρατίας θέλει την Τέχνη και τον Πολιτισμό εμπόρευμα για να αναπαράγεται η κυρίαρχη ιδεολογία της υποταγής στο «μονόδρομο» του καπιταλισμού. Το ταξικό κίνημα θέλει την Τέχνη και τον Πολιτισμό κοινωνικό αγαθό, όπου όλοι οι παραγωγοί του κοινωνικού πλούτου θα έχουν ελεύθερη πρόσβαση.

Ο δραστικός περιορισμός της κρατικής χρηματοδότησης για τον πολιτισμό που εφάρμοσαν οι αστικές κυβερνήσεις οδήγησε σε κατάρρευση βασικές πολιτιστικές δομές και υπηρεσίες και αφανίζει την καλλιτεχνική παραγωγή. Η απροκάλυπτη επίθεση κατά των δικαιωμάτων των εργαζομένων και η διαλυτική κατάσταση που επικρατεί στο χώρο του πολιτισμού προετοιμάζουν το έδαφος για τον ολοκληρωτικό έλεγχό του από την καπιταλιστική πολιτιστικο-τουριστική βιομηχανία, δηλαδή τους μονοπωλιακούς ομίλους.

Η δεύτερη κρατική σκηνή της χώρας, το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδας, αναγκάστηκε να ακυρώσει τρεις παραγωγές. Οι εργαζόμενοι του θεάτρου δεν έχουν πληρωθεί από τον Οκτώβρη, γεγονός που όχι μόνο αναστατώνει τις ζωές τους, αλλά και παρεμποδίζει την εργασιακή τους δυνατότητα και την ομαλή λειτουργική τους σχέση με την εργασία.

Σε ό,τι αφορά στο Εθνικό Θέατρο, οι εργαζόμενοι ηθοποιοί, τεχνικό και διοικητικό προσωπικό ζουν και εργάζονται με μισθούς πείνας. Αυτός είναι ο «εξορθολογισμός» τους που τον ανάγουν σε μέγα κατόρθωμα!

Θύτης του πολιτισμού είναι πλέον το ομώνυμο υπουργείο, με θύματα πολιτιστικούς οργανισμούς που επί χρόνια καθιερώθηκαν στη συνείδηση του κοινού. Ενα ακόμη θύμα του, η Πειραματική Σκηνή της «Τέχνης», στη Θεσσαλονίκη, που κλείνει αυλαία, λόγω της διακοπής της κρατικής επιχορήγησής της την τελευταία διετία.

Αχαρακτήριστη είναι, πλέον, η στάση του ΥΠΠΟ-Τ και όσον αφορά στο δυσεπίλυτο πρόβλημα του Κέντρου Μελέτης και Ερευνας Ελληνικού Θεάτρου - Θεατρικό Μουσείο. Μετά την προειδοποίηση του ΙΚΑ περί προσεχούς πλειστηριασμού, έναντι του χρέους (180.000 ευρώ, που φυσικά αυξήθηκε) του Θεατρικού Μουσείου στο ΙΚΑ, νέο εξώδικο απειλεί τη λειτουργία του, από τον ιδιοκτήτη του κτιρίου όπου στεγάζεται η βιβλιοθήκη του Μουσείου, καθώς τα οφειλόμενα ενοίκια ξεπερνούν τους 13 μήνες (40.000 περίπου ευρώ). Οι δε εργαζόμενοι είναι απλήρωτοι πάνω από πέντε μήνες.

Αυτό είναι, λοιπόν, το «αξιακό» τους σύστημα! Ομως, επειδή πολιτισμός και εξαθλίωση του λαού δεν πάνε μαζί, το μέτωπο των εργαζομένων του πολιτισμού πρέπει να βρει την έκφρασή του σε συμπόρευση με το ταξικό εργατικό κίνημα, το ΠΑΜΕ, για να συγκρουσθεί με την πολιτική της κυβέρνησης του μαύρου μετώπου των κομμάτων της πλουτοκρατίας που απαξιώνει τον πολιτισμό.