ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Τρίτη 6 Σεπτέμβρη 2011
Σελ. /32
Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
Πραγματική διέξοδος για το λαό

Με αφορμή την προσωρινή διακοπή των συζητήσεων ανάμεσα στην τρόικα και την κυβέρνηση, ξεπηδούν εκ νέου σενάρια περί εξόδου της Ελλάδας από την ευρωζώνη, που στόχο έχουν να τρομοκρατήσουν το λαό, με το ψευτοδίλημμα «ή σκληρά μέτρα, ή επιστροφή στη δραχμή και χρεοκοπία». Ζητούν, δηλαδή, από το λαό, που έχει ήδη χρεοκοπήσει, να συναινέσει στη σφαγή του για να σωθεί η πλουτοκρατία. Πίσω από αυτόν τον κουρνιαχτό, η αποφασιστικότητα της κυβέρνησης και των άλλων κομμάτων της πλουτοκρατίας, να επιβάλουν τα προαποφασισμένα αντιλαϊκά μέτρα, να ξεθεμελιώσουν κάθε εργατικό και λαϊκό δικαίωμα, παραμένει αδιαμφισβήτητη.

Γι' αυτό, ανεξάρτητα από τις όποιες παραλλαγές παρατηρεί κανείς στις θέσεις διαφορετικών μερίδων της αστικής τάξης, κοινή συνισταμένη παραμένει το αίτημα να προχωρήσουν οι αντιδραστικές μεταρρυθμίσεις, που φτηναίνουν τον εργάτη, του Μεσοπρόθεσμου και των επόμενων δανειακών συμβάσεων. Ανεξάρτητα, δηλαδή, από τα επικοινωνιακά τερτίπια της κυβέρνησης και γενικότερα της πλουτοκρατίας, η πραγματικότητα για τους εργαζόμενους παραμένει η ίδια και είναι ζοφερή: Βάρβαρα μέτρα που χτυπούν το δικαίωμα στη δουλειά, στους μισθούς, στις συντάξεις, στην κοινωνική ασφάλιση, στην Παιδεία, στην Υγεία, όλες τις πλευρές της ζωής της λαϊκής οικογένειας. Μέτρα που στο σύνολό τους φτηναίνουν κι άλλο την εργατική δύναμη, ανοίγουν νέα πεδία κερδοφόρας δράσης για τα μονοπώλια. Και προβάλλουν την αναγκαιότητα συναίνεσης των αστικών κομμάτων έως το επίπεδο κυβέρνησης όλων μαζί, ως τη μοναδική λύση. Μια συναίνεση που στρατηγικά υπάρχει και λειτουργεί, αλλά σε επίπεδο κυβέρνησης θα κάνει πιο αποτελεσματικό το αστικό πολιτικό σύστημα στη λαϊκή χειραγώγηση και υποταγή.

Στην κυρίαρχη προπαγάνδα έρχονται να προστεθούν και οι προτάσεις των οπορτουνιστών όλων των αποχρώσεων, για μια κυβέρνηση συνεργασίας των «προοδευτικών» δήθεν δυνάμεων, την οποία φέρνουν σε κάλπικη αντιπαράθεση με τη σημερινή «νεοφιλελεύθερη» κυβέρνηση. Προτείνουν μια «άλλη» πολιτική διαχείρισης της κρίσης, εντός της ΕΕ και του καπιταλιστικού συστήματος. Μιλούν για «άλλη» διακυβέρνηση και εννοούν άλλη μορφή διαχείρισης του χρέους, καλύτερους όρους δανεισμού για την πλουτοκρατία και αναλλοίωτες τις σχέσεις ιδιοκτησίας, δηλαδή με εξουσία των μονοπωλίων. Πρόκειται για μια παραλλαγή της σημερινής αστικής διαχείρισης. Η πρότασή τους, ανεξάρτητα από τη φρασεολογία των προπαγανδιστών της, αντικειμενικά βαδίζει στον ίδιο αδιέξοδο για τους εργαζόμενους και το λαό δρόμο, υποσκάπτοντας την ανάπτυξη της ταξικής πάλης αφού προβάλλει τη λογική μιας κυβέρνησης σε όφελος και των αστών και των εργαζομένων.

Κοινός παρονομαστής όλων των προτάσεων, των σεναρίων και των προπαγανδιστικών ζυμώσεων της αστικής τάξης, είναι η διαχείριση υπέρ των μονοπωλίων, που φέρνει νέα βάρη στις πλάτες της ήδη χρεοκοπημένης λαϊκής οικογένειας. Μόνο το ΚΚΕ διαφοροποιείται στρατηγικά, αναδεικνύοντας ότι σήμερα είναι ώριμη ανάγκη, όχι για να αλλάξει η μορφή της διακυβέρνησης του αστικού κράτους, αλλά για να αλλάξει η τάξη που έχει στα χέρια της την εξουσία. Το ΚΚΕ αποκαλύπτει στους εργαζόμενους και το λαό ότι η αιτία των προβλημάτων τους βρίσκεται στο ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα και πως η άμυνα στα βάρβαρα μέτρα και την πολιτική που τα επιβάλλει απαιτεί σήμερα οργάνωση της πάλης, για την ικανοποίηση όλων των λαϊκών αναγκών σε ρότα σύγκρουσης για ριζικές ανατροπές στο επίπεδο της εξουσίας και της οικονομίας. Στη συναίνεση των αστών αντιτάσσουμε τη λαϊκή συμμαχία. Με ισχυρό ΚΚΕ, ο λαός μπορεί να βγει νικητής.

Ενιαίο ταξικό μέτωπο

Γρηγοριάδης Κώστας

Η μόνη αξία που έχουν οι διαψεύσεις των κυβερνώντων για τις σχεδιαζόμενες μαζικές απολύσεις χιλιάδων εργαζομένων από το δημόσιο το επόμενο διάστημα είναι ότι απλά τις επιβεβαιώνουν και μάλιστα με πανηγυρικό τρόπο. Δε θα μπορούσε να είναι αλλιώς, γιατί πρόκειται για πληροφορίες που οι ίδιοι «διαρρέουν» για να προετοιμάσουν το έδαφος. Σύμφωνα με αυτές λοιπόν, τους επόμενους μήνες θα απολυθούν 20.000 εργαζόμενοι στο στενό και ευρύτερο δημόσιο τομέα, ενώ ακόμα 20-40.000 θα οδηγηθούν σε εργασιακή εφεδρεία, πριν εξωθηθούν και αυτοί μετά από ένα χρόνο στην απόλυση. Πρόκειται για εξέλιξη που περιγράφεται σαφώς από το μεσοπρόθεσμο και προαναγγέλθηκε με σαφήνεια από τον υπουργό Οικονομικών την περασμένη Παρασκευή, όταν είπε ότι η εργασιακή εφεδρεία θα επεκταθεί στο σύνολο του δημόσιου τομέα. Χρησιμοποιώντας την τακτική του «διαίρει και βασίλευε» η κυβέρνηση λανσάρει τις απολύσεις στο δημόσιο περίπου ως ...πράξη κοινωνικής δικαιοσύνης, επειδή απολύσεις γίνονται και στον ιδιωτικό τομέα! Την ίδια στιγμή όμως, στον ιδιωτικό τομέα προωθεί την κατάργηση των κλαδικών συμβάσεων και τη θεσμοθέτηση των επιχειρησιακών και ατομικών συμβάσεων που ως αποτέλεσμα έχουν τη θεαματική μείωση των μισθών μέχρι και 50% και έπεται συνέχεια. Οι εργαζόμενοι και οι άνεργοι δεν πρέπει να «τσιμπήσουν». Η απάντηση πρέπει να είναι ενιαία και πρέπει να πατάει γερά στην κοινή απόφαση: τέρμα οι θυσίες για την πλουτοκρατία. Να πληρώσει τώρα το μεγάλο κεφάλαιο και να καταδικαστούν τα κόμματα υπηρέτες του. Να απομονωθούν επίσης οι πλειοψηφίες της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ που ορθώνουν εμπόδια στην ανάπτυξη των ταξικών αγώνων.

Δεμένα και όχι «λυμένα χέρια»

«Καθαρή εντολή» και «λυμένα χέρια», δηλαδή αυτοδυναμία όπως διευκρίνισε, ζητά από το λαό ο Α. Σαμαράς. Ομως για ποιο σκοπό; Για να εφαρμόσει, όπως χαρακτηριστικά δήλωσε σε κυριακάτικη συνέντευξή του, «τις μεγάλες αλλαγές» και τις «βαθιές τομές», που η κυβέρνηση «δεν μπορεί να τις κάνει, δεν ξέρει πώς να τις κάνει και δεν τις πιστεύει», όπως λέει ο ίδιος χαρακτηριστικά. Ομολογεί δηλαδή ο πρόεδρος της ΝΔ ότι θέλει λυμένα χέρια για να πάρει τη σκυτάλη από το ΠΑΣΟΚ και με «νωπή» λαϊκή εντολή να υλοποιήσει τα βάρβαρα μέτρα που οδηγούν σε μόνιμη χρεοκοπία του λαού για χάρη της ανταγωνιστικότητας του κεφαλαίου και την ενίσχυση της πλουτοκρατίας. Οι «μεγάλες αλλαγές», που επαγγέλλεται ο Α. Σαμαράς είναι η άλλη, πιο εύηχη, ονομασία των «διαρθρωτικών αλλαγών» που προωθούν από κοινού κυβέρνηση και τρόικα. Αυτές τις μεγάλες αλλαγές τις έχει κατονομάσει στο πρόγραμμά του για την «επανεκκίνηση της οικονομίας», το λεγόμενο «Ζάππειο 2». Οι σημαντικότερες από αυτές είναι η απαλλαγή των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων από τους φόρους και τις ασφαλιστικές εισφορές, η διοχέτευση κρατικής ρευστότητας στο κεφάλαιο, η πλήρης ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων στο όνομα της ανταγωνιστικότητας του κεφαλαίου, η δραστική μείωση του δημόσιου τομέα, δηλαδή συγχωνεύσεις και καταργήσεις δημόσιων φορέων, εργασιακή εφεδρεία και μαζικές απολύσεις, σαρωτικές ιδιωτικοποιήσεις και εκποίηση της δημόσιας περιουσίας... Το συμπέρασμα προκύπτει αβίαστα: Οχι λυμένα, αλλά δεμένα πισθάγκωνα πρέπει να φροντίσει ο λαός να είναι τα χέρια της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ. Πρέπει δηλαδή να αφοπλίσει τα κόμματα του κεφαλαίου και να στρατευτεί αποφασιστικά με το ΚΚΕ για την απόκρουση της αντιλαϊκής λαίλαπας και την κατάκτηση της λαϊκής εξουσίας.

Υπονομεύουν τη λαϊκή αντεπίθεση

«Ανύπαρκτος είναι για τον Γιώργο Παπανδρέου ο κίνδυνος ανατροπής του από ενδοπασοκικές αντιπολιτευτικές δυνάμεις στη φάση αυτή(!). Αυτό αποδείχθηκε για μία ακόμη φορά στη συνδιάσκεψη του κυβερνώντος κόμματος». Περίλυπος μέχρι θανάτου ο γνωστός Γ. Δελαστίκ, δεν κρύβει την απογοήτευσή του επειδή ...δεν ανατράπηκε ο Γ. Παπανδρέου στη συνδιάσκεψη του ΠΑΣΟΚ! Οπως χαρακτηριστικά γράφει στο άρθρο του στο χτεσινό «Εθνος», «από τη στιγμή λοιπόν που ούτε καν σε αυτό το ευρύτατο σώμα δεν εκφράστηκαν η δυσφορία και η αγανάκτηση ή η απόγνωση της ελληνικής κοινωνίας και της κομματικής βάσης ή των ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ, δεν υπάρχει περίπτωση να εκδηλωθεί αυτοβούλως από το μηχανισμό του ΠΑΣΟΚ οποιαδήποτε κίνηση αντικατάστασης του προέδρου και της ηγεσίας του κόμματος. Οσοι ελπίζουν κάτι διαφορετικό θα απογοητευθούν». Το σίγουρο πάντως είναι ότι αυτοί που ήλπιζαν και συνεχίζουν να ελπίζουν στην ανατροπή του Γ Παπανδρέου «από τη βάση» του ΠΑΣΟΚ είναι ο Γ. Δελαστίκ και οι ομοϊδεάτες του στον ΑΝΤΑΡΣΥΑ και στο ΣΥΡΙΖΑ. Είναι αυτοί δηλαδή που έχουν αναγορεύσει ως υπέρτατο στόχο το «να φύγει η κυβέρνηση», καλλιεργώντας αυταπάτες στο λαό και υπονομεύοντας διαρκώς την πάλη του για ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων ως μοναδική φιλολαϊκή διέξοδο από την κρίση.



Διακήρυξη της ΚΕ του ΚΚΕ για τη συμπλήρωση 80 χρόνων από το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου και την Αντιφασιστική Νίκη των Λαών
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ