ΠΟΛΙΤΙΚΗ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

ΠΟΛΙΤΙΚΗ

ΔΙΜΕΡΕΙΣ ΕΓΓΥΗΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗ ΔΑΝΕΙΟΔΟΤΗΣΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ

Ενδειξη των αγεφύρωτων αντιθέσεων στην ΕΕ

Δίνουν και παίρνουν τα σενάρια για τις εξελίξεις που κυοφορούνται στο έδαφος της προσπάθειας κάθε κυβέρνησης να διασφαλίσει τα συμφέροντα των ντόπιων μονοπωλίων

Τίποτα καλό δεν έχει να περιμένει ο λαός από τη λυκοσυμμαχία της ΕΕ

Εκφραση των αντιθέσεων που κορυφώνονται στην ΕΕ και της προσπάθειας των αστικών κυβερνήσεων - μαζί και της ελληνικής - να διασφαλίσει η καθεμία τα συμφέροντα των ντόπιων μονοπωλίων, είναι το ζήτημα που προέκυψε με τις διμερείς εγγυήσεις για το επόμενο δάνειο προς την Ελλάδα, ύψους 109 δισ. ευρώ. Την περασμένη βδομάδα, οι κυβερνήσεις Ελλάδας και Ισλανδίας υπέγραψαν συμφωνία για την παροχή εγγυήσεων 1 δισ. ευρώ σε ρευστό από την πρώτη, προκειμένου η δεύτερη να συμμετέχει στο νέο δανειακό πακέτο προς την Ελλάδα, όπως προβλέπει η πρόσκαιρη ενδοκαπιταλιστική συμφωνία των χωρών της Ευρωζώνης, στις 21 Ιούλη.

Αντίστοιχες εγγυήσεις με αυτές της Ισλανδίας ζήτησαν και άλλες χώρες, όπως η Αυστρία, η Ολλανδία, η Σλοβενία και η Σλοβακία, με αποτέλεσμα να βρίσκεται πλέον στον αέρα το νέο δάνειο που διεκδικεί η ελληνική κυβέρνηση για λογαριασμό της ντόπιας πλουτοκρατίας. Με βάση τα παραπάνω, ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης και υπουργός Οικονομικών απέστειλε την Κυριακή επιστολή στον πρόεδρο και τα μέλη του Γιούρογκρουπ, καθώς και στους προέδρους της Κομισιόν και της ΕΚΤ, ζητώντας την «πλήρη και άμεση εφαρμογή των αποφάσεων της Συνόδου Κορυφής της Ευρωζώνης της 21ης Ιουλίου».

«Οι αποφάσεις δεν αφορούν μόνο ή κυρίως την Ελλάδα, αλλά ευρύτερα και συνολικά την ικανότητα και την ετοιμότητα της Ευρωζώνης να διαχειριστεί την παρούσα οξύτατη φάση της διεθνούς οικονομικής κρίσης (...) ζήτημα που υπερβαίνει κατά πολύ τα προγράμματα της Ελλάδας, της Ιρλανδίας και της Πορτογαλίας και αφορά χώρες με πολύ μεγάλα οικονομικά μεγέθη και την Ευρωζώνη συνολικά» σημειώνει ο Ευ. Βενιζέλος, επιβεβαιώνοντας τα ανυπέρβλητα αδιέξοδα στην προσπάθεια διαχείρισης της καπιταλιστικής κρίσης.

Σχετικά με τις εγγυήσεις, προσθέτει ότι «το ζήτημα είναι κατεξοχήν πολιτικό και ως τέτοιο πρέπει να αντιμετωπιστεί», καθώς «τεχνικές λύσεις είναι εύκολο να βρεθούν υπό την προϋπόθεση ότι δε θα θίγεται η αξιοπιστία και η αποτελεσματικότητα του προγράμματος».

Γαϊτανάκι εκβιασμών στο λαό

Στο μεταξύ, γύρω από το θέμα των εγγυήσεων και του δανείου, εξυφαίνεται τις τελευταίες μέρες ένα νέο γαϊτανάκι εκβιασμών προς τον ελληνικό και τους άλλους λαούς να αποδεχτούν τα βάρβαρα φιλομονοπωλιακά μέτρα που συνοδεύουν τις δανειακές συμβάσεις. Σ' αυτή την κατεύθυνση, η Moody's σχολιάζει στο εβδομαδιαίο δελτίο της τον κίνδυνο να καθυστερήσει η εκταμίευση της επόμενης δόσης του δανείου προς την Ελλάδα, σε περίπτωση που γενικευθεί η τάση χωρών - μελών της Ευρωζώνης να ζητούν εγγυήσεις. Ο καπιταλιστικός οίκος ομολογεί επίσης ότι τέτοιοι μηχανισμοί, το μόνο που κάνουν είναι να «αναδεικνύουν μία φαινομενική ενότητα μεταξύ των μελών της ΕΕ».

Μια συμφωνία πρέπει να μην είναι «ενάντια στο συμφέρον των άλλων» και πως προϋποθέτει συζητήσεις, δήλωσε από την πλευρά του εκπρόσωπος του υπουργείου Οικονομικών της Γερμανίας, προσθέτοντας ότι το Βερολίνο ζήτησε, αλλά δεν έχει λάβει ακόμα αντίγραφο της συμφωνίας Ελλάδας - Φιλανδίας. Η Ολλανδία είναι αντίθετη σε μια διμερή συμφωνία ανάμεσα στην Ελλάδα και τη Φινλανδία και δεν τη θεωρεί νόμιμη, δήλωσε τη Δευτέρα και ο Ολλανδός υπουργός Οικονομικών, επαναλαμβάνοντας ότι «όλες οι χώρες της ΕΕ δικαιούνται ίση μεταχείριση».

Οι κυβερνήσεις της Ευρωζώνης δεν μπορούν να αφήσουν την απαίτηση της Φινλανδίας για εγγύηση του δανείου της να εκτροχιάσει το δεύτερο πακέτο βοήθειας για την Ελλάδα, δήλωσε σε συνέντευξή της η υπουργός Οικονομικών της Ισπανίας, λέγοντας ότι η Ισπανία δε θεωρεί αναγκαία την εγγύηση για το δάνειο και δε θα τη ζητήσει. Από την πλευρά του, ο επικεφαλής της Κεντρικής Τράπεζας της Αυστρίας, εξέφρασε την ανησυχία ότι οι αλλαγές όσον αφορά το νέο Ταμείο δανειοδότησης, δε θα εγκριθούν από τα Κοινοβούλια των χωρών της Ευρωζώνης σύμφωνα με το χρονοδιάγραμμα.

ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΜΠΕΓΛΙΤΗ ΣΤΟ ΙΣΡΑΗΛ

Αλισβερίσι για την αμυντική βιομηχανία

Διμερή συμφωνία «στρατιωτικής και αμυντικής συνεργασίας», καθώς και πρωτόκολλο συνεργασίας «στους τομείς των εξοπλισμών και της αμυντικής βιομηχανίας» αναμένεται να υπογράψει με το Ισραήλ ο υπουργός Αμυνας Π. Μπεγλίτης, κατά την επίσκεψή του στο Τελ Αβίβ στις 4 και 5 Σεπτέμβρη. Μιλώντας σε κυριακάτικη εφημερίδα, ο υπουργός Αμυνας υπεραμύνθηκε της στρατηγικής συνεργασίας Ελλάδας - Ισραήλ, λέγοντας ότι «ο στόχος της αναβάθμισης των σχέσεών μας αποτελεί βασική πολιτική και στρατηγική μας επιλογή και θα την υπερασπισθούμε με συνέπεια και αποφασιστικότητα».

Υπενθυμίζεται ότι στα πλαίσια αυτής της «συνεργασίας», η Ελλάδα δίνει στις ισραηλινές Ενοπλες Δυνάμεις τη δυνατότητα να ασκούνται στο έδαφος και τον εναέριο χώρο τους και να προετοιμάζονται για αποστολές εξολόθρευσης των Παλαιστινίων και άλλων γειτονικών λαών που βρίσκονται στο στόχαστρο του ιμπεριαλισμού. Δεδομένου εξάλλου είναι το ενδιαφέρον του Ισραήλ να μπει στην αμυντική βιομηχανία της Ελλάδας και αυτό φαίνεται πως δρομολογούν οι επικείμενες συμφωνίες, σε μια περίοδο που στρατηγικής σημασίας επιχειρήσεις βγαίνουν από την κυβέρνηση στο σφυρί, στο πλαίσιο των γενικευμένων αποκρατικοποιήσεων.

Σε ό,τι αφορά την Τουρκία, στο φόντο των αποκαλύψεων για εγκατάλειψη από την Ελλάδα του δικαιώματος για επέκταση των χωρικών υδάτων στα 12 μίλια, ο Π. Μπεγλίτης ισχυρίζεται ανέξοδα ότι «οφείλουμε να διατηρήσουμε την ψυχραιμία μας και να ισχυροποιούμε την αποφασιστικότητά μας για την απόκρουση κάθε προσπάθειας που θα αμφισβητούσε τα εθνικά κυριαρχικά δικαιώματα και θα υπονόμευε την ασφάλεια της χώρας και του λαού μας».

Τρώγονται μεταξύ τους και τρώνε το λαό

Η κόντρα που μαίνεται στο εσωτερικό της ΕΕ για τις εγγυήσεις που ζητάνε μια σειρά χώρες, προκειμένου να συμμετέχουν στο νέο δανειακό πακέτο προς την ελληνική κυβέρνηση, είναι αποκαλυπτική των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων και των αδιεξόδων που γεννά η προσπάθεια των αστικών επιτελείων να διαχειριστούν την κρίση. Τι ακριβώς συμβαίνει; Η Φινλανδία ζήτησε και πήρε χρηματική εγγύηση 1 δισ. ευρώ από την Ελλάδα, όση είναι και η συμμετοχή της (2% επί του συνόλου) στο νέο δάνειο των 109 δισ. ευρώ. Το παράδειγμά της μιμήθηκαν και άλλες χώρες, ισχυριζόμενες ότι δεν μπορεί να ισχύουν άλλα μέτρα και σταθμά σε ό,τι αφορά τη συμμετοχή τους στο δανεισμό μιας άλλης χώρας της Ευρωζώνης. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να κινδυνεύει το δάνειο, αν κάθε χώρα ζητάει από τον δανειζόμενο εγγυήσεις ισόποσες με τη συμμετοχή της στο δάνειο. Αν δηλαδή ζητάει από τον δανειζόμενο να της δανείσει τα χρήματα που θα του δανείσει!

Γιατί συμβαίνει αυτό; Επειδή το νέο δάνειο και ο μηχανισμός που το χορηγεί, είναι εργαλεία για την ελεγχόμενη πτώχευση της Ελλάδας, αφού προβλέπει αναδιάρθρωση του χρέους μέσα από τη συμμετοχή ιδιωτών στην επαναγορά ομολόγων που λήγουν μέχρι το 2020, ενδεχόμενα και μέχρι το 2024 και περίοδο χάριτος (άρα επιμήκυνση) 15 έως 30 χρόνια για την αποπληρωμή του νέου δανείου, με χαμηλότερα επιτόκια. Με άλλα λόγια, μέσα από το δανεισμό της Ελλάδας και των άλλων υπερχρεωμένων κρατών, προωθείται ελεγχόμενα η καταστροφή κεφαλαίου, όπως αυτό εκφράζεται και με τη μορφή των ομολόγων δημόσιου χρέους. Τα κράτη μέλη της Ευρωζώνης συμμετέχουν στο μηχανισμό επειδή θέλουν να διατηρήσουν ζωντανό το ευρώ, το οποίο θα πλήττονταν ανεπανόρθωτα από μια ενδεχόμενη βίαιη χρεοκοπία της Ελλάδας και άλλων χωρών. Αυτή η κοινή τους - μέχρι στιγμής - επιθυμία, έρχεται σε σύγκρουση με την προσπάθεια της κάθε αστικής κυβέρνησης να διασφαλίσει τη μικρότερη δυνατή ζημιά για τα ντόπια μονοπώλια από την καταστροφή κεφαλαίου. Γι' αυτό, ενώ στις 21 Ιούλη συμφώνησαν στο δάνειο προς την Ελλάδα, από την επόμενη μέρα ξεκίνησε ο καυγάς για το ποιος θα χάσει τα λιγότερα από τη συμμετοχή στην ελεγχόμενη χρεοκοπία της Ελλάδας.

Την αγεφύρωτη αυτή ενδοϊμπεριαλιστική κόντρα για τον επιμερισμό της ζημιάς από την καταστροφή κεφαλαίου, η κυβέρνηση και τα άλλα αστικά κόμματα προσπαθούν να την παρουσιάσουν σαν ζήτημα «σωστών» ή «λάθος» χειρισμών και διαπραγματεύσεων, για να θολώσουν τα νερά ως προς τα αδιέξοδα που συναντούν στην προσπάθειά τους να διαχειριστούν την κρίση με βάση τα γενικά συμφέροντα της πλουτοκρατίας. Αυτό που επαληθεύεται είναι ότι καμιά «αλληλεγγύη» και καμιά «ομοψυχία» μεταξύ των κρατών μελών δεν κινεί τα νήματα των αποφάσεων στο εσωτερικό της ΕΕ. Αντίθετα, οι κόντρες μαίνονται και κάθε συμβιβασμός είναι αποτέλεσμα της ενιαίας στρατηγικής τους απέναντι στους λαούς και της προσπάθειάς τους να καταστρέψουν με ελεγχόμενο τρόπο το πλεονάζον κεφάλαιο, για να επανέλθουν τα μονοπώλια σε φάση ανάκαμψης.

Ο καπιταλισμός έχει τους δικούς του νόμους, που υπερβαίνουν τις επιθυμίες και τις προθέσεις των πολιτικών διαχειριστών του. Οσα δάνεια και αν κερδίσει για λογαριασμό της ντόπιας πλουτοκρατίας η Ελλάδα, όσες συμφωνίες κι αν συνάψουν μεταξύ τους οι «εταίροι» της λυκοσυμμαχίας, όσα εργαλεία κι αν χρησιμοποιήσουν για την ελεγχόμενη καταστροφή κεφαλαίου, οι εξελίξεις που αντικειμενικά παράγει η κρίση, η ανισομετρία στην καπιταλιστική ανάπτυξη και οι μεταξύ τους ανταγωνισμοί, θα υπερβαίνουν και θα καταργούν τους συμβιβασμούς τους, θα γεννούν ολοένα και καινούρια αδιέξοδα. Οσο συνεχίζεται αυτός ο φαύλος κύκλος, μόνος χαμένος θα παραμένει ο λαός, που καλείται να πληρώσει την κρίση της πλουτοκρατίας, όπως πλήρωσε τα προηγούμενα χρόνια τα κέρδη της. Να γιατί ο λαός δεν έχει κανένα συμφέρον να χολοσκάει για τα παζάρια τους και να στοιχίζεται πίσω από την πλουτοκρατία, την κυβέρνηση και τους συμμάχους της. Κέρδος για το λαό είναι να μεγαλώνουν οι δυσκολίες στη διαχείριση της κρίσης από την αστική τάξη και τα κόμματά τους. Στόχος του πρέπει να είναι το δυνάμωμα της πάλης για αποδέσμευση από την ΕΕ, με λαϊκή εξουσία.

Π.