Εν μέσω αδυσώπητων ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών και αντιθέσεων, οι εκπρόσωποι των αστικών κυβερνήσεων των κρατών - μελών της ιμπεριαλιστικής Ευρωένωσης και Ευρωζώνης, επιδίδονται σε διαρκείς κόντρες γύρω από τον τρόπο διαχείρισης της καπιταλιστικής κρίσης υπέρ των μονοπωλίων, με τον καθένα από αυτούς να κοπιάζει για τους όρους που θα εξασφαλίσουν τη μικρότερη ζημιά στις μερίδες της πλουτοκρατίας που εκπροσωπεί. Μόνος κοινός στόχος παραμένει η ένταση της επίθεσης σε βάρος των εργατικών και λαϊκών δικαιωμάτων, με γνώμονα τις ανάγκες του μεγάλου κεφαλαίου.

Στο πλαίσιο της προσωρινής συμφωνίας μεταξύ των ηγετών Γαλλίας και Γερμανίας για την «οικονομική διακυβέρνηση» στην Ευρωζώνη, σήμερα συναντιούνται στο Παρίσι οι υπουργοί Οικονομικών των δυο χωρών, Φρανσουά Μπαρουέν και Βόλφγκανγκ Σόιμπλε. Στο επίκεντρο της συνάντησης βρίσκεται η «εφαρμογή των φιλόδοξων αποφάσεων» για σύγκλιση Γαλλίας και Γερμανίας όσον αφορά τη φορολόγηση των επιχειρήσεων, τον «χρυσό κανόνα» για το χρέος που προαναγγέλλει λιτότητα διαρκείας για τους λαούς και την επιβολή ενός φόρου στις χρηματοπιστωτικές συναλλαγές. Στη συνέχεια, θα καταθέσουν τις προτάσεις τους στο Γιούρογκρουπ.

Την ίδια στιγμή, η Γερμανική Κεντρική Τράπεζα (Bundesbank), στη μηνιαία έκθεσή της, εκτιμά ότι η απόφαση της Συνόδου Κορυφής της 21ης Ιούλη αποδυναμώνει τις βάσεις της νομισματικής ένωσης που βασίζονται σε «δημοσιονομική υπευθυνότητα και πειθαρχία μέσω των αγορών κεφαλαίου» και αποτελεί ένα μεγάλο βήμα προς το μοίρασμα των κινδύνων και των λαθών άλλων χωρών της Ευρωζώνης.

Στο πλαίσιο αυτό, ο Ντέιβιντ Μπιρς, επικεφαλής διεθνών κρατικών αξιολογήσεων της «Standard & Poor's», εκτιμά ότι η Ελλάδα θα χρεοκοπήσει μέχρι το τέλος του χρόνου, καθώς, όπως λέει, η εφαρμογή της απόφασης της Συνόδου Κορυφής της 21ης Ιούλη «αποτελεί χρεοκοπία, καθώς περιλαμβάνει ελάφρυνση του χρέους».

Υπέρ της στενότερης οικονομικής διακυβέρνησης στην Ευρωζώνη τάσσεται ο Εβαλντ Νοβότνι, μέλος του ΔΣ της ΕΚΤ και διοικητής της Κεντρικής Τράπεζας της Αυστρίας, σημειώνοντας πως «ένα από τα μαθήματα της κρίσης είναι ότι η Ευρωζώνη χρειάζεται περισσότερη συνεργασία των δημοσιονομικών και οικονομικών πολιτικών στο μεσοπρόθεσμο και μακροπρόθεσμο διάστημα». Ο ίδιος υπογραμμίζει ότι αυτή τη στιγμή «προτεραιότητα είναι να εφαρμοστούν άμεσα οι αποφάσεις που λήφθηκαν τον Ιούλιο για τη βελτίωση των ευρωπαϊκών μηχανισμών στήριξης».

Από την πλευρά της, η υπουργός Οικονομικών της Ισπανίας, Ελενα Σαλγάδο, δηλώνει ότι «η θέση της ισπανικής κυβέρνησης είναι η συνέχιση των μεταρρυθμίσεων και των προγραμμάτων περικοπών», ξεκαθαρίζοντας με αυτόν τον τρόπο ότι η επίθεση της πλουτοκρατίας σε βάρος και του ισπανικού λαού είναι μακράς πνοής. Παράλληλα, η ίδια ισχυρίστηκε ότι δεν είναι «δεδομένη» η ανάγκη στήριξης της Ισπανίας από το Ευρωπαϊκό Ταμείο, όταν το Ταμείο πάρει το Σεπτέμβρη τη σκυτάλη από την ΕΚΤ στις αγορές ομολόγων.

«Πιστεύουμε πως οι αγορές θα μας δώσουν την ψήφο εμπιστοσύνης ώστε με τα δικά μας μέσα να είμαστε σε θέση να σταθεροποιήσουμε την αγορά των ισπανικών ομολόγων», σημειώνει η Ε. Σαλγάδο. Να θυμίσουμε ότι η ΕΚΤ έχει ήδη διαθέσει δισεκατομμύρια δολάρια τις τελευταίες βδομάδες για να αγοράσει κρατικά ομόλογα της Ισπανίας και της Ιταλίας, ενώ ο Ε. Νοβότνι δηλώνει πως η ΕΚΤ θα συνεχίσει να αγοράζει κρατικά ομόλογα χωρών με μεγάλο χρέος μέχρι την κύρωση της συμφωνίας της Συνόδου Κορυφής, που αναμένεται να γίνει μετά τον Οκτώβρη.

Την ίδια στιγμή, ο Β. Σόιμπλε υπογραμμίζει ότι «δεν έχω πρόβλημα με την ιδέα ενός υπουργού Οικονομικών της Ευρωζώνης, αλλά ως Γερμανός υπουργός λέω το εξής: Η αποστολή μας εδώ και τώρα είναι να επιλύσουμε το συντομότερο δυνατό τα προβλήματα της Ενωσης», δηλαδή να εφαρμοστούν άμεσα, αποτελεσματικά και κατά γράμμα οι απαιτήσεις των μονοπωλίων.

Παράλληλα, αναφερόμενος στην «οικονομική διακυβέρνηση», διευκρινίζει ότι η πρόταση των Μέρκελ - Σαρκοζί για ένα «οικονομικό συμβούλιο της Ευρωζώνης» αποσκοπεί στη δημιουργία μιας κυβέρνησης με την έννοια της οργανωτικής επιτροπής και όχι τη συνήθη έννοια του όρου και ξεκαθαρίζει ότι «χωρίς κάποια αλλαγή στις ευρωπαϊκές συνθήκες, δεν θα μπορούσε να υπάρξει μια ευρωπαϊκή κυβέρνηση υπό τη μορφή που την ακούτε να συζητιέται».

Ο υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας εκτιμά ότι «το ευρώ διατηρείται σε σταθερό επίπεδο (...) Αν κοιτάξουμε στις συναλλαγματικές εξελίξεις θα παρατηρήσουμε ότι οι αγορές έχουν όντως εμπιστοσύνη στο ευρώ». Ο ίδιος επισημαίνει ότι «αντιμετωπίζουμε προβλήματα χρέους όχι μόνο στην Ευρωζώνη. Οι ΗΠΑ έχουν μεγαλύτερα επίπεδα χρέους και το γενικό πρόβλημα είναι ότι το δημόσιο χρέος και τα δημοσιονομικά ελλείμματα είναι πολύ υψηλά, ακόμα και στη Γερμανία». Ωστόσο, εκτιμά ότι στη Γερμανία «δεν υπάρχουν ενδείξεις ύφεσης. Είχαμε μια μικρή χαλάρωση που ήταν μεγαλύτερη των προσδοκιών, αλλά πλέον όλοι αναμένουν ανάπτυξη της τάξης του 3% για το 2011».

Αντίστοιχα, η υπουργός Οικονομικών της Αυστρίας, Μαρία Φέκτερ, εκτιμά ότι η Ευρωζώνη θα χρειαστεί «μεγαλύτερη οικονομική και δημοσιονομική συνεργασία στο μέλλον».

Στη δίνη των ασίγαστων ανταγωνισμών και των προσπαθειών που καταβάλλει κάθε αστική κυβέρνηση για να διασφαλίσει φθηνότερο δανεισμό για την πλουτοκρατία, φουντώνουν η συζήτηση και οι αντιπαραθέσεις γύρω από την έκδοση ευρωομολόγων.

Η καγκελάριος της Γερμανίας, Ανκελα Μέρκελ, αρνείται την έκδοση ευρωομολόγων, διευκρινίζοντας ότι το ευρωομόλογο «θα μας οδηγήσει σε μια ένωση χρέους και όχι σε ένωση σταθερότητας» και σημειώνοντας ότι «η πολιτική δεν μπορεί και δεν πρέπει να ακολουθεί τις επιτάσσεις των αγορών. Οι αγορές θέλουν να μας πιέσουν να κάνουμε ορισμένα πράγματα που δε θα κάνουμε».

Αντιθέτως, η Α. Μέρκελ τάσσεται υπέρ της μεγαλύτερης οικονομικής συνεργασίας στην Ευρωζώνη, τονίζοντας ότι «το νόμισμά μας δεν στηρίζεται από μία πολιτική ένωση. Τώρα η πρόκληση είναι να γίνει το ευρώ ισχυρό μέσω μεγαλύτερης οικονομικής συνεργασίας και ειδικότερα περισσότερων δεσμεύσεων», προαναγγέλλει, δηλαδή, νέους χαλκάδες σε βάρος των λαών της ΕΕ.

Μάλιστα, σύμφωνα με το περιοδικό «Der Spiegel», το γερμανικό υπουργείο Οικονομικών εκτιμά πως η έκδοση ευρωομολόγων μπορεί να κοστίσει στη Γερμανία έως και 2,5 δισ. ευρώ τον πρώτο χρόνο και το διπλάσιο ποσό το δεύτερο, ενώ το δέκατο έτος τα ευρωομόλογα ενδέχεται να κοστίσουν στη Γερμανία περίπου 20 με 25 δισ. ευρώ σε επιπλέον καταβολές τόκων. Οπως αναφέρεται στο δημοσίευμα, το επιτόκιο των ευρωομολόγων θα είναι κατά 0,8 ποσοστιαίες μονάδες υψηλότερο από εκείνο των γερμανικών κρατικών ομολόγων...

Κατά της έκδοσης ευρωομολόγων τάσσεται και ο πρωθυπουργός της Γαλλίας, Φρανσουά Φιγιόν, σημειώνοντας ότι αν το ευρωομόλογο προηγηθεί της οικονομικής διακυβέρνησης της Ευρωζώνης τότε «τα ευρωομόλογα μπορούν να απειλήσουν την αξιολόγηση της Γαλλίας με τριπλό Α (ΑΑΑ) από τους οίκους αξιολόγησης», ενώ την ίδια στάση κρατάει και ο υπουργός Οικονομικών της Ολλανδίας, Γιάν Κεες ντε Γιάγκερ, σημειώνοντας ότι «δεν είναι η λύση. Δεν μπορούν να τερματίσουν μια κρίση χρέους, καθιερώνοντας μια νέα μορφή δημιουργίας χρέους».

«Είμαστε σε μια κατάσταση κρίσης τόσο βαθιά όσο εκείνη που ζήσαμε στον τραπεζικό κλάδο» το 2008, δηλώνει ο Βέλγος υπουργός Οικονομικών, Ντιντιέ Ρέιντερς. Ο ίδιος τάσσεται υπέρ της έκδοσης ευρωομολόγων, και υποστηρίζει το αίτημα για κοινό υπουργό Οικονομικών, ο οποίος «θα δίνει συμβουλές στα κράτη - μέλη και ενδεχομένως θα επιβάλει κυρώσεις» σε χώρες που παραβιάζουν τους κανόνες.

Μια άλλη μορφή διαχείρισης του χρέους προτείνει η «Citi», η οποία σε έκθεσή της εκτιμά ότι η ΕΕ μπορεί να ξεπεράσει την κρίση και να βγει από αυτή ενδυναμωμένη, καθώς η ΕΚΤ έχει «βαθιές τσέπες» και θα μπορούσε να ρίξει στη «μάχη» του χρέους μέχρι και 3 τρισεκατομμύρια ευρώ. Στην έκθεση τονίζεται ότι, όπως κάθε Κεντρική Τράπεζα, έτσι και η ΕΚΤ «δεν χρεοκοπεί αν δεν το θέλει», αφού μπορεί να λειτουργήσει ως έσχατος δανειστής τυπώνοντας χρήμα, ενώ ταυτόχρονα η ΕΚΤ μπορεί να «απορροφήσει» απεριόριστες ζημίες στην προσπάθειά της να στηρίξει τα κράτη - μέλη της Ευρωζώνης και τις τράπεζές τους.