«Ο Αμερικανός πρόεδρος είπε ευγενικά ότι το Βερολίνο πρέπει να έχει το νου του στην Ελλάδα. Η Γερμανίδα καγκελάριος μίλησε για τη σημασία του ευρώ και την ανάγκη να είναι οι χώρες της ευρωζώνης ανταγωνιστικές. Κάθε φορά που ο γερμανικός οικονομικός εξτρεμισμός χτυπούσε κόκκινο, η Ουάσιγκτον έδειχνε τα ανακλαστικά της για το θέμα της Ελλάδας. Φυσικά, ο Ομπάμα ξέρει ότι αν "σκάσουμε" τους επόμενους μήνες, θα "ρίξουμε" τη διεθνή οικονομία, που θα πέσει πάνω στις αμερικανικές εκλογές του 2012. Οπως πάντα, όλα στην πολιτική είναι τοπικά. Κάπως έτσι οι Αμερικανοί έβαλαν τους Γερμανούς στη γραμμή τους. Φάνηκε στις χθεσινές δημόσιες τοποθετήσεις Μέρκελ και Σόιμπλε για το ελληνικό πρόβλημα»...

Αυτά γράφουν τα χτεσινά «Νέα» για ένα ζήτημα που απασχολεί τα αστικά ΜΜΕ στην Ελλάδα εδώ και μια βδομάδα περίπου, με την υπόμνηση ότι οι ΗΠΑ νοιάζονται για την Ελλάδα, σε αντίθεση με τη Γερμανία που δε νοιάζεται, αφού αυτή εμποδίζει μια συμφέρουσα για την ελληνική καπιταλιστική οικονομία λύση για το χρέος. Βεβαίως, το ότι καταγράφεται η συμφωνία των Μέρκελ-Σόιμπλε να αντιμετωπιστεί το κρατικό χρέος στην Ελλάδα, συγκαλύπτει το γεγονός ότι αυτό που συμφώνησαν ήταν η επιμονή της Μέρκελ από την έναρξη της διαδικασίας αντιμετώπισης του κρατικού χρέους της Ελλάδας στην ΕΕ, για συμμετοχή των ιδιωτών στο χρέος. Αυτό φαίνεται να γίνεται εν μέσω βεβαίως οξύτατων ενδοευρωενωσιακών ανταγωνισμών. Που σημαίνει πως ήδη ανοίγεται δρόμος για μια συνολική διευθέτηση στην ΕΕ των κρατικών χρεών και μέσω αυτών της έναρξης διαδικασίας της ελεγχόμενης πτώχευσης, αφού αυτή η διαδικασία, έστω και για την Ελλάδα, σημαίνει ρίσκο των ιδιωτών, τραπεζών και άλλων χρηματοοικονομικών οίκων, μέσω της αγοράς νέων ομολόγων του ελληνικού κράτους, που θα αντικαταστήσουν αυτά που λήγουν, με αποπληρωμή σε μεταγενέστερο χρόνο ή άλλης μορφής επιμήκυνσης της αποπληρωμής, «κούρεμα», αφού ήδη στην αγορά τα ελληνικά ομόλογα πουλιούνται στο 60%-70% της αξίας τους.

Βεβαίως, η εκτίμηση του αστικού Τύπου περί αρνητικής επίδρασης στη διεθνή οικονομία της χρεοκοπίας της Ελλάδας, που αναγκάζει τον Ομπάμα να υποδεικνύει στην Μέρκελ να φροντίσει ώστε να μη χρεοκοπήσει, δε στέκει. Ούτε η εκτίμηση ότι το κάνει ο ίδιος λόγω εκλογών. Η ελληνική καπιταλιστική οικονομία είναι το 2,5% της καπιταλιστικής οικονομίας της ΕΕ. Τι επηρεασμό να έχει στην παγκόσμια οικονομία; Από την άλλη η δήθεν αναζήτηση από την Μέρκελ οικονομικής συνταγής για τη σταθερότητα του ευρώ και ταυτόχρονα αντιμετώπιση του χρέους της Ελλάδας, αλλά με τη συνταγή της Μέρκελ που δυσκολεύει την Ελλάδα, εκφράζει οξύτατες αντιθέσεις εντός της ΕΕ για το ποιου κράτους τα μονοπώλια θα χάσουν λιγότερα ή περισσότερα, ποια μονοπώλια θα βγουν ισχυρότερα από την καταστροφή κεφαλαίου για την αντιμετώπιση της κρίσης. Εκφράζει αντιθέσεις μερίδων του κεφαλαίου στη Γερμανία που δε νοιάζονται για το μέγεθος της ευρωζώνης αλλά τη θέλουν ισχυρή, άρα δε νοιάζονται να πετάξουν έξω κράτη με μεγάλο χρέος, και άλλες μερίδες που φοβούνται ότι θα χάσουν από την απότομη χρεοκοπία. Εδώ συγκαταλέγονται τράπεζες που διαχειρίζονται χρέη αλλά και μονοπώλια που κάνουν εξαγωγές.

Κάποιος, βεβαίως, μπορεί να αναρωτηθεί αφενός για τις αντιθέσεις ΗΠΑ - Γερμανίας που εκδηλώθηκαν και στο θέμα της Ελλάδας, αλλά και τη στήριξη των ΗΠΑ στην Ελλάδα... Οι αντιθέσεις μεταξύ τους εκφράστηκαν και στον πόλεμο στη Λιβύη. Η Γερμανία δε συμμετέχει. Οι ΗΠΑ γιατί στηρίζουν την Ελλάδα; Αυτό έχει σχέση με τα γεωστρατηγικά τους συμφέροντα στην περιοχή της Μεσογείου, ιδιαίτερα της Ανατολικής, και τη γεωστρατηγική θέση της Ελλάδας. Και η ελληνική κυβέρνηση εντάσσει την Ελλάδα, σε όφελος των μονοπωλίων, σ' αυτήν την υπόθεση. Αντιθέσεις με τις πηγές ενέργειας, τη μεταφορά της, τις διαφορετικές ιμπεριαλιστικές συμμαχίες ΗΠΑ και Γερμανίας (η τελευταία έχει στρατηγική συμμαχία με τη Ρωσία στην Ενέργεια), αλλά και ποιος θα βάλει εμπόδια στην ανάπτυξη των μονοπωλίων του άλλου σε όλη την περιοχή της Ευρασίας και της Αφρικής. Ας μην ξεχνάμε και την προσέγγιση Κίνας με ΕΕ και Γερμανία, όταν η Κίνα ζορίζει τις ΗΠΑ, αφού διαχειρίζεται τεράστιο μέρος του εξωτερικού τους χρέους, αλλά και γενικότερα το διεθνή ανταγωνισμό. Ας μην ξεχνάμε επίσης ότι οι ΗΠΑ θέλουν συμμάχους εντός της ΕΕ για να ανταγωνίζονται τη Γερμανία.