ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Κυριακή 22 Μάη 2011
Σελ. /24
ΕΝΘΕΤΗ ΕΚΔΟΣΗ: "7 ΜΕΡΕΣ ΜΑΖΙ"
ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ
ΝΑΥΠΗΓΟΕΠΙΣΚΕΥΑΣΤΙΚΗ ΖΩΝΗ ΠΕΡΑΜΑΤΟΣ
Οταν η Τέχνη υπηρετεί τον κοινωνικό της ρόλο

Με πολιτιστικές εκδηλώσεις και εικαστική έκθεση, τα Σωματεία της Ζώνης και εικαστικοί καλλιτέχνες τιμούν τους αγώνες της εργατικής τάξης. Εγκαινιάζεται στις 27 Μάη, η μεγάλη εικαστική έκθεση, η οποία διοργανώνεται για 5η χρονιά

Οι αγώνες είναι τέχνη του λαού και η τέχνη όπλο του. Σε αυτήν τη βαθύτερη σταθερή αξία κατακτήθηκε και εξελίχθηκε σε θεσμό, πλέον, η έκθεση εικαστικών και φωτογραφίας «Ανθρωποι - χρώμα + σίδερο», που διεξάγεται μέσα στη Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη Περάματος για 5η συνεχή χρονιά από τις 27 Μάη μέχρι τις 5 Ιούνη.

Καλλιτέχνες: Από τη Ζωγραφική, τη Γλυπτική, τη Χαρακτική, τη Φωτογραφία, το video, όπως επίσης από τη Μουσική, το Τραγούδι, το Θέατρο, παρουσιάζουν το έργο τους, στους εργαζόμενους. Από αυτούς εμπνέονται και εκεί επιστρέφουν. «Ψηφίδες» της προσπάθειας να αποδοθεί μια πραγματικότητα καθημερινή, σκληρή, αβέβαιη...

Στο ίδιο έργο... αγωνιστές

Στο Πέραμα, η Τέχνη προσπαθεί να υπηρετήσει τον πραγματικό της ρόλο. Να εμπνευστεί και να εμπνεύσει, να διαμορφώσει συμπεριφορές, στάση και δράση. Σε αυτήν την αλληλεπίδραση καλλιτέχνες και εργαζόμενοι συντονίζουν το βήμα τους. Η Τέχνη επιχειρεί να γίνει συναγωνιστής των εργαζομένων. Οπλίζεται η ίδια. Καλλιτέχνες και εργαζόμενοι στο ίδιο έργο αγωνιστές.

Οσο κι αν η κυρίαρχη κουλτούρα προσπαθεί, με τα μέσα και τους μηχανισμούς που διαθέτει, να χειραγωγήσει τη συνείδηση των εργαζομένων, τα πρωτοπόρα τμήματα της εργατιάς χτίζουν διόδους επικοινωνίας με τον πολιτισμό και την καλλιτεχνική δημιουργία. Αλλωστε, ο μόχθος, η σκληρή δουλειά, τα προβλήματα και ο αγώνας της εργατικής τάξης, ποτέ δεν έπαψαν να εμπνέουν την προοδευτική τέχνη.


«Τι θαρρείτε πως είναι ο καλλιτέχνης;», έλεγε ο Πικάσο. «Ενας ηλίθιος που έχει μάτια μόνο αν είναι ζωγράφος, αυτιά μόνο αν είναι μουσικός, ή μια λύρα σε κάθε γωνιά της καρδιάς του μόνο αν είναι ποιητής, ή μόνο μπράτσα αν είναι πυγμάχος; Κάθε άλλο: είναι ταυτόχρονα ένα πολιτικό ον που ευαισθητοποιείται διαρκώς από τα θλιβερά, τα παράφορα ή τα ευχάριστα που συμβαίνουν στον κόσμο και διαπλάθεται απόλυτα καθ' ομοίωσή τους...». Τα λόγια του μεγάλου κομμουνιστή ζωγράφου βρίσκουν την επιβεβαίωσή τους στις πολιτιστικές εκδηλώσεις και τη μεγάλη έκθεση εικαστικών τεχνών και φωτογραφίας, που αποτελεί μια διαφορετική διοργάνωση, που δεν έχει σχέση με την εμπορευματοποίηση της Τέχνης, το κέρδος, τα σκάνδαλα, τις εκκεντρικότητες ή τις χορηγικές «φιλευσπλαχνίες...».

Στη Ζώνη Περάματος, ένα χώρο εργασιακά πληγωμένο από τα εκατοντάδες εργατικά ατυχήματα, την ασύδοτη κερδοσκοπία των μεγαλοεφοπλιστών, την καθημερινή απειλή της ανεργίας, την υποβάθμιση της ζωής των εργαζομένων και των κατοίκων της γύρω περιοχής, οι εικαστικοί δημιουργοί καταθέτουν τη δική τους μαρτυρία.

Η σπίθα έγινε φωτιά

Η σπίθα άναψε το 2005, όταν μία ομάδα φίλων παρουσίασε τη δημιουργία της στην Ενωση Σπάρτης Μικράς Ασίας, στη Νέα Ιωνία. Μία ετερόκλητη ομάδα, που συναντήθηκε χωρίς θέμα με μόνο κίνητρο την τέχνη και την επιθυμία να παρουσιαστούν έργα σε ένα σύλλογο, έναν μη εμπορικό χώρο. Λίγους μήνες αργότερα, ήρθε η πρόταση για την έκθεση με θέμα τη Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη. Οι καλλιτέχνες ήρθαν σε επαφή με τα σωματεία της Ζώνης, επισκέφτηκαν τη Ζώνη, φωτογράφισαν, ζωγράφισαν, μίλησαν με τους ανθρώπους, τους εργαζόμενους. «Καρπός» αυτής της προσπάθειας, η έκθεση έργων 24 εικαστικών το Φλεβάρη του 2006, στο Πολιτιστικό Κέντρο «Μελίνα Μερκούρη» του Δήμου Κερατσινίου, στην Αμφιάλη. Ακολούθησε (Μάης 2006) η μεγάλη έκθεση - αφιέρωμα στην Εργατική Πρωτομαγιά - μέσα στο χώρο της Ζώνης, με τη συμμετοχή ογδόντα εικαστικών, αλλά και με διοργάνωση παράλληλων πολιτιστικών εκδηλώσεων (μουσική, θέατρο, συζητήσεις...).


Εκτοτε, η έκθεση παρουσιάζεται μέσα στη Ζώνη. Ετσι, κάθε χρόνο, οι καλλιτέχνες όλο και περισσότεροι επισκέπτονται με τη Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη, ζωγραφίζουν, φωτογραφίζουν και καταγράφουν τη ζωή της, χρησιμοποιώντας αυτό το υλικό σαν βάση για τη δουλειά που παρουσιάζουν, τέτοια εποχή.

Περισσότεροι από 180 εικαστικοί δημιουργοί, σε συνεργασία με τα σωματεία των εργαζομένων της Ναυπηγοεπισκευαστικής Ζώνης, τοπικούς συλλόγους και φορείς της περιοχής (Συνδικάτο Μετάλλου Πειραιά, Πανελλήνια Ενωση Αμμοβολιστών - Καθαριστών, Σωματείο Ναυπηγοξυλουργών, Σωματείο Ηλεκτρολόγων Πλοίων, Κίνηση Εικαστικών Καλλιτεχνών), θα δώσουν και φέτος το δικό τους χρώμα στην αγωνία και τον αγώνα για την επιβίωση στη Ζώνη, εκεί που η ζωή υπολογίζεται σαν φτηνό, αναλώσιμο είδος από τους εφοπλιστές.

Η έκθεση εντάσσεται στην προσπάθεια επανατοποθέτησης της καλλιτεχνικής δημιουργίας με τους ανθρώπους του μόχθου, την κοινωνική ζωή, τα προβλήματα και τους αγώνες. Στόχος της παρουσίασης είναι να έρθουν οι καλλιτέχνες σε επικοινωνία με τους εργαζόμενους, να αντλήσουν από τις συνθήκες ζωής και δουλειάς της εργατικής τάξης, ιδιαίτερα από έναν τόσο φορτισμένο χώρο, όπως η Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη. «Συναντηθήκαμε» σημειώνουν οι καλλιτέχνες, «θέλοντας να δηλώσουμε την κοινωνική λειτουργία της τέχνης και τη σχέση της με την πολιτεία και τους εργαζόμενους. Εμπνευστήκαμε, δημιουργήσαμε και θα παρουσιάσουμε τα έργα μας μέσα στον ίδιο τον εργασιακό χώρο, μέσα στα εργοτάξια, με αποδέκτες πρώτα και κύρια τους ίδιους τους πρωταγωνιστές της Ζώνης και τον κόσμο του Περάματος».

Οπλο τους η φωνή τους και ο αγώνας


Οσα συμβαίνουν γύρω μας, συμβαίνουν στη «βάρδια» μας. Οσα συμβαίνουν στο Πέραμα, στη Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη, αποτυπώνονται στα σπίτια μας. Στον καθένα μας, εκφράζονται με το χειρότερο τρόπο τα αποτελέσματα της άγριας εκμετάλλευσης. Η βαρβαρότητα του καπιταλισμού γεννά την ανεργία, την αδικία, σπέρνει τη διά βίου φτώχεια.

Ο «δρόμος της ανάπτυξης» που επιβάλλει το κεφάλαιο και στη Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη, επιλέγοντας το κλείσιμό της, υπηρετεί την κερδοφορία των μεγάλων καπιταλιστών. Οσες θυσίες και αν κάνεις, θα σου ζητούν ακόμη περισσότερες. Είναι φαύλος κύκλος που οδηγεί τους εργαζόμενους από το κακό στο χειρότερο.

Απέναντι στις επιλογές του κεφαλαίου, βρίσκονται τα ταξικά συνδικάτα της Ν/Ζώνης. Χρόνια τώρα, σταθερά, αταλάντευτα, αγωνίζονται υπερασπίζοντας τα αυτονόητα: Σταθερή εργασία, ασφάλεια, στέγη, δωρεάν Υγεία, δωρεάν Παιδεία, σύνταξη. Αγωνίζονται για κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής, του πλούτου που γεννάνε οι ίδιοι, ξεκαθαρίζοντας μια για πάντα το αυτονόητο: Αυτοί που παράγουν τα αγαθά, αυτοί πρέπει και να τα απολαμβάνουν.

Με χορηγό τα ταξικά συνδικάτα

Οι πολιτικές που τόσα χρόνια καταδικάζουν στην ανεργία τη Ζώνη, τώρα, με αφορμή την καπιταλιστική κρίση που βαθαίνει, οδηγούν στον αφανισμό τον κλάδο και τους χιλιάδες εργάτες στην ανέχεια. Σήμερα οι εργατοτεχνίτες της Ναυπηγοεπισκευαστικής είναι αντιμέτωποι με ολόκληρη βιομηχανία δικαστικών διώξεων, αυταρχισμού και καταστολής για την ποινικοποίηση των αγωνιστικών τους κινητοποιήσεων, του μόνου όπλου που έχουν για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων τους.


Η έκθεση αυτή είναι μια έκφραση αλληλεγγύης και έχει ως στόχο να ευαισθητοποιήσει και να ενεργοποιήσει τους εικαστικούς και τον κόσμο γι' αυτά που συμβαίνουν στη Ζώνη, φέρνοντας το γεγονός στην επιφάνεια. Είναι μια «γέφυρα» προς την κοινωνία, προς τους εργαζόμενους. Η Τέχνη είναι γλώσσα επικοινωνίας. Το έργο Τέχνης πρέπει να είναι μέσα στην κοινωνία. Αυτό επιδιώκουν οι καλλιτέχνες που συμμετέχουν.

Ο χώρος της Ζώνης γίνεται και φέτος μια φιλόξενη γωνιά, όπου εργάτες και καλλιτέχνες ενώνονται στον κοινό αγώνα. Μουσικές βραδιές, θέατρο, χορός, συζητήσεις και παρουσιάσεις βιβλίων, πλαισιώνουν τη μεγάλη έκθεση «Ανθρωποι - χρώμα + σίδερο ΙΙΙ». Μια τιμή στην εργατική τάξη. Μια άμεση συνομιλία μ' αυτό το κομμάτι της εργατιάς, που έχει μέσα του το σπαραγμό, τον πόνο, αλλά και την ποίηση, ταυτόχρονα.

Χορηγός της 5ης έκθεσης είναι τα ταξικά συνδικάτα της Ζώνης. Η εθελοντική δουλειά των εργαζομένων και των καλλιτεχνών, χορηγοί είναι οι μεγάλοι ταξικοί αγώνες που διεξάγονται με επικεφαλής τη βιολογική μητέρα όλων των αγαθών, την εργατική τάξη, για μια κοινωνία ανθρωπινότερη ενάντια στη βαρβαρότητα και την καταστροφή.



Σοφία ΑΔΑΜΙΔΟΥ


Το πλήρες πρόγραμμα

Παρασκευή, 27 Μάη: 8.00 εγκαίνια

Μουσικό πρόγραμμα:

Ο Νίκος Περγιάλης & ο Νίκος Τάγκας σε εργατικά και λαϊκά τραγούδια: Ομάδα «Μελόδημα», από τη Δάφνη.

Σάββατο, 28 Μάη: 7.00 Βιβλιοπαρουσίαση «ο Βασιλιάς Ανθρακας» του Α. Σίνγκλερ και συζήτηση.

9.00 Βασίλης Βασιλάτος «Ιστορίες για κρουστά» - συμμετέχει η Καίτη Κουλλιά, συναυλία.

Κυριακή, 29 Μάη: 7.00 Προβολή της ταινίας «Κούλε Βάμπε» (Μπ. Μπρεχτ, μουσική Χ. Αϊσλερ), που αναφέρεται στην κρίση του 1929 και συζήτηση: «Αιτίες και συνέπειες της καπιταλιστικής κρίσης».

9.00 Ενα τραγούδι για τους ανέργους, συναυλία.

Παρασκευή, 3 Ιούνη: 8.00 Θεατρικό Δρώμενο πάνω σε αποσπάσματα από θεατρικά έργα του Κ. Βάρναλη.

9.00 Αφιέρωμα στη Μελοποιημένη ποίηση, συναυλία με το Βασίλη Λέκκα, την Ειρήνη Σακκαλή και την ορχήστρα της ΚΝΕ.

Σάββατο, 4 Ιούνη: 7.00 Συζήτηση: «Παγκόσμια Καπιταλιστική Κρίση και οι εξελίξεις στην Αφρική».

9.00 Θεατρική Σκηνή «Εκτός Σχεδίου», με το έργο «Εξω από την πόρτα» του Βόλφγκανγκ Μπόρχερτ.

Κυριακή, 5 Ιούνη: 7.00 «Εργατική τάξη και πολιτισμός», συζήτηση.

9.00 Συναυλία με τον Βαγγέλη Κορακάκη.

Τα πρωινά του Σαββάτου και της Κυριακής στις 11.30, τα παιδιά έως 17 ετών θα έχουν τη δυνατότητα με τη βοήθεια των καλλιτεχνών να δημιουργήσουν στο χώρο της ζωγραφικής, της βιβλιοδεσίας, της φωτογραφίας...



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ