ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Ο «ναός» του χρηματιστηριακού τζόγου...

Παπαγεωργίου Βασίλης

Ως μοχλό ανάπτυξης παρουσιάζουν συχνά πυκνά το χρηματιστήριο οι κυβερνώντες και οι άλλοι οπαδοί των «νόμων της αγοράς». Αλλα δείχνουν, όμως, τα στοιχεία που δημοσιοποίησε προχτές η Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς. Εχουμε και λέμε, λοιπόν: Από την 1η Γενάρη 1999 έως την 30ή Ιούνη 2000 οι 246 εισηγμένες επιχειρήσεις στο Χρηματιστήριο Αθηνών άντλησαν -κάνοντας δημόσιες εγγραφές ή αυξήσεις μετοχικού κεφαλαίου- το τεράστιο ποσό των 5,25 τρισεκατομμυρίων δραχμών. Πρώτο συμπέρασμα, επομένως, είναι, πως το χρηματιστήριο είναι χώρος άντλησης κεφαλαίων ή, αλλιώς, συγκέντρωσης του χρήματος στα χέρια λίγων. Στη συγκεκριμένη περίπτωση των κεφαλαιοκρατών που ελέγχουν τις προαναφερόμενες εταιρίες.

Ας δούμε, όμως και πώς χρησιμοποίησαν τα χρήματα, που συγκέντρωσαν οι διάφοροι κεφαλαιοκράτες, πάντα, σύμφωνα με την έκθεση της Επιτροπής Κεφαλαιαγοράς: Τα 1,98 τρισεκ. δραχμές χρησιμοποιήθηκαν για εξαγορές, συγχωνεύσεις και συμμετοχή σε άλλες εταιρίες. Ενα άλλο ποσό 1,39 τρισεκ. δραχμών «παραμένουν σε αδράνεια», λέει η Επιτροπή, αφού δε δηλώθηκε καμία αξιοποίησή τους. Ενα ποσό 446 δισεκ. δραχμών χρησιμοποιήθηκε για μείωση δανεισμού, ένα άλλο 343,5 δισεκ. για κεφάλαιο κίνησης και μόνο ένα ποσό 1,096 τρισεκ. κατευθύνθηκε για επενδύσεις και λοιπές δαπάνες, όπως αναφέρει η ανακοίνωση. Συμπέρασμα δεύτερο, λοιπόν, είναι το εξής: Στο «ναό» του χρηματιστηριακού τζόγου, όχι μόνο συγκεντρώνονται τα χρήματα σε χέρια λίγων, αλλά και χρησιμοποιούνται για την ακόμη μεγαλύτερη ισχυροποίησή τους. Για την παραπέρα ανάπτυξη των κερδών και της δύναμής τους.

... κι ένα παράδειγμα

Αν θέλετε, τώρα, να πάρετε μια περισσότερο αναλυτική εικόνα των περιβόητων συγχωνεύσεων και εξαγορών και, επομένως, πώς αξιοποιούνται τα τεράστια ποσά, που συσσωρεύουν οι μεγάλες επιχειρήσεις, είτε από το Χρηματιστήριο είτε από τα τεράστια κέρδη τους, διαβάστε την παρακάτω, προχτεσινή είδηση: Ο όμιλος της Τεχνικής Ολυμπιακής (ελληνική εταιρία) ανακοίνωσε προχτές την εξαγορά του 100% των μετοχών της αμερικανικής κατασκευαστικής εταιρίας ENGLE HOME. Το τίμημα της εξαγοράς θα ανέλθει στο ιλιγγιώδες ποσό των 184 δισ. δραχμών και θα καταβληθεί σε μετρητά. Με την εξαγορά αυτή, καθώς και με μια ανάλογη, που είχε κάνει η Τεχνική Ολυμπιακή πέρυσι (είχε εξαγοράσει τη «Newmark Homes» έναντι 30 δισ. δραχμών) η Τεχνική Ολυμπιακή γίνεται ένας από τους δέκα μεγαλύτερους κατασκευαστές οικιστικών συγκροτημάτων των ΗΠΑ. Γεγονός -όπως σημειώνουν οι σχετικοί αναλυτές - που προδιαγράφει τη θετική πορεία της Τεχνικής Ολυμπιακής στις ΗΠΑ...

Οπως καταλαβαίνετε, το κεφάλαιο έχει αποκλειστικά και μόνο μία πατρίδα και υπακούει αποκλειστικά και μόνο σ' ένα κανόνα: Τα κέρδη του. Αυτό ακριβώς καθορίζει και το περιεχόμενο της όποιας ανάπτυξης, για την οποία τόσο μιλάνε οι κυβερνώντες και οι διάφοροι - πράσινοι, γαλάζιοι, ροζ, κλπ.- απολογητές του συστήματος.

«Παγκάλεια» εγκώμια στον Μάρσαλ

Associated Press

Σωστά, έτσι έπρεπε να γίνει. Αλλωστε, το ρητό «ο κατάλληλος άνθρωπος στην κατάλληλη θέση» διατηρεί όλη του την αξία. Μιλάμε για τον Θ. Πάγκαλο, ο οποίος εκπροσώπησε την κυβέρνηση στην προχθεσινή εκδήλωση της αμερικανικής πρεσβείας στην Αθήνα και μίλησε, στη διάρκεια των αποκαλυπτηρίων του αγάλματος του Τζ. Μάρσαλ. Τι είπε; Υπογράμμισε ότι ο Τζ. Μάρσαλ, εκτός από μεγάλος στρατιωτικός ήταν και σπουδαίος κοινωνικός οραματιστής..!

Δίκιο έχει ο κ. υπουργός. Με τη δική του οπτική, βέβαια. Στο κάτω κάτω της γραφής, ποιος ξέρει, πού θα βρίσκονταν σήμερα κι αυτός και οι κάθε λογής ομοϊδεάτες του και υπηρέτες του ευρω - ατλαντισμού, αν δεν υπήρχε ο Μάρσαλ και το περιβόητο σχέδιο του, μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο...

Υ.Γ.₁Πάντως, να σημειώσουμε και κάτι ακόμη. Χτες ήταν η 47^η, μαύρη επέτειος της συμφωνίας εγκατάστασης των αμερικανικών βάσεων του θανάτου στη χώρα μας. Πράγματι, δεν μπορούσε να βρει... καλύτερη μέρα, για να πλέξει το εγκώμιο του Μάρσαλ ο Θ. Πάγκαλος...

Υ.Γ.₂ Για όσους δε μας πιστεύουν, δημοσιεύουμε και τη διπλανή, χαρακτηριστική φωτογραφία...

Συμπαράσταση στον παλαιστινιακό λαό

«Οταν δεν έχεις τίποτα άλλο να διαπραγματευτείς, παζαρεύεις πλέον τον εαυτό σου και εκεί βρίσκεται το όριο...», βάζει έναν ήρωά του να λέει ο Ρ. Τσάντλερ. Ομως, εδώ δεν πρόκειται μόνο για την προστασία των χαρακτηριστικών μιας προσωπικότητας, πρόκειται για την ταυτότητα, για την ίδια την υπόσταση ενός λαού ολόκληρου, που ήρθε πάλι η ώρα να πει «ως εδώ και μη παρέκει».

Ξαναβρέθηκε πριν από λίγα χρόνια σ' αυτήν την κατάσταση, που, όταν είχαν εξαντληθεί οι πέτρες και τα ξύλα, γίνονταν «χειροβομβίδες» οι νεανικές καρδιές των αγωνιστών του. Τότε, του είπαν να διαπραγματευτεί και τον στρίμωξαν ...στο Οσλο. Αποτέλεσμα; Αναγκάστηκε αυτός ο περήφανος αγωνιστής λαός να ζει σε ξεχωριστούς θύλακες, περικυκλωμένους από ισραηλίτικους καταυλισμούς εποίκων, χωρίς οι θύλακες των Παλαιστινίων να έχουν ουσιαστική επικοινωνία μεταξύ τους... Η μεταβίβαση από τον ένα θύλακα στον άλλο γινόταν υπό τον έλεγχο των ισραηλινών αρχών και εξαρτιόταν από τις ορέξεις τους. Οχι, δηλαδή, το νερό, αλλά ο ίδιος ο αέρας που αναπνέουν ανήκει στα «κέφια», στους συσχετισμούς, στις σκοπιμότητες των ισραηλινών αρχών, που, φυσικά, «βρίσκουν και απαιτούν», αφού χρόνια τώρα τους «ζεσταίνουν την πλάτη» οι ΗΠΑ και η ΕΕ.

Ακόμα και έτσι όμως, το λιγοστό αέρα, που τους είχαν αφήσει να αναπνέουν, οι Παλαιστίνιοι ζήτησαν να τον έχουν δικό τους, να είναι, δηλαδή, ανεξάρτητο κράτος. Δεν είναι ίσως η στιγμή, η ώρα, για έκφραση σκέψεων, ότι δεν έπρεπε να φτάσουν να διαπραγματεύονται πλέον «μόνο την αναπνοή τους», την ίδια την ύπαρξή τους. Σημασία έχει πως ακόμα και αυτό οι ισραηλινές αρχές, παρακινημένες από τον ιμπεριαλισμό, τους το αρνήθηκαν.

Τότε, για άλλη μια φορά, τείχος αντίστασης γίνονται τα ίδια τα νεανικά κορμιά και ξεπέρασαν τις δεκάδες τα πρώτα θύματα, που αντιμετώπιζαν με φωνές και πέτρες τα ελικόπτερα και τα τανκς ενός από τους ισχυρότερους στρατούς του κόσμου. Το κεφαλάκι του δωδεκάχρονου μικρού με τη σχολική τσάντα στον ώμο και τα σκισμένα αθλητικά παπούτσια σταμάτησε την ισραηλινή σφαίρα. Σύμβολο της κατάστασης ενός λαού, που δεν έχει τίποτα άλλο να δώσει, αλλά και κανέναν άλλον τρόπο να σταματήσει τις εχθρικές σφαίρες, εκτός από τα ίδια τους τα σώματα.

Σα να μην ήταν άνθρωποι και, μάλιστα, παιδιά αυτοί που δολοφονούνταν κατά δεκάδες μπροστά στα μάτια όλου του πλανήτη, επειδή ζητούσαν δικαίωμα να υπάρχουν. Σα να μην υπήρξαν αυτοί ποτέ, ποτέ να μην τους έκλαψε καμία μάνα, η κοινή γνώμη σώνει και καλά πρέπει να μάθει πως οι Ισραηλίτες είχαν δικαίωμα αντιποίνων για την απώλεια δύο πρακτόρων τους. Με αυτό το «σκεπτικό των αντιποίνων», έκανε τα μπλόκα και τις μαζικές εκτελέσεις και ο γερμανικός στρατός κατοχής και στην Ελλάδα. Τώρα, μας ζητούν να χωνέψουμε τέτοια πρωτόγνωρη «ηθική»;

Ο λαός της Παλαιστίνης δεν πρέπει να αφεθεί μόνος, έτσι που να τον φορτώσουν «ενοχές» οι ιμπεριαλιστές και από θύμα να τον βγάλουν θύτη. Εχει δικαίωμα να αντιστέκεται στην προσπάθεια αφανισμού του και χρειάζεται την αγωνιστική συμπαράσταση και ενεργητική αλληλεγγύη όλων μας.

Νέο έγκλημα

Φωτιά πάλι

και θάνατος

στην έρμη

Παλαιστίνη,

χτυπούν γυναίκες

και παιδιά

του Ισραήλ

τα σμήνη

και τραυματίζουνε

βαριά

του κόσμου