Αποτελεσματική απάντηση στην επίθεση που δυναμώνει ενάντια στους εργαζόμενους στο Δημόσιο, μπορεί να δώσει μόνο η ενίσχυση του ΠΑΜΕ

Σύμφωνα με διαρροές, η κυβέρνηση ετοιμάζεται το αμέσως επόμενο διάστημα να φέρει το ενιαίο μισθολόγιο για τους δημόσιους υπάλληλους, με το οποίο θα ενσωματώνονται στο βασικό μισθό μια σειρά από επιδόματα και θα κόβονται άλλα, ώστε να υπάρξει σύγκλιση των μισθών προς τα κάτω. Επί της ουσίας, το ενιαίο μισθολόγιο αποτελεί την άλλη όψη της επιδοματικής πολιτικής που ακολουθούσαν για χρόνια οι κυβερνήσεις του δικομματισμού, προκειμένου να αποφύγουν αυξήσεις στους μισθούς και στις συντάξιμες αποδοχές.

Εξίσου αντιλαϊκό είναι και το περιεχόμενο της ρύθμισης για την πρόσληψη ενός δημόσιου υπάλληλου για κάθε πέντε που φεύγουν από την παραγωγή, αναλογία την οποία η κυβέρνηση σχεδιάζει τώρα να μεταβάλει στο ένα προς εφτά. Στην ίδια σύσκεψη εξετάστηκε και η πολιτική περικοπής των κοινωνικών επιδομάτων πείνας, μέσα από την αυστηροποίηση των προϋποθέσεων για τη χορήγησή τους, γεγονός που θα βυθίσει πλατιά λαϊκά στρώματα στη φτώχεια.

Ολα τα παραπάνω μέτρα προωθούνται στο φόντο των προθέσεων της κυβέρνησης να παρουσιάσει μέχρι τις 15 Απρίλη το νόμο - σκούπα για τα επιπλέον αντιλαϊκά μέτρα του 2011 και της επόμενης τριετίας (2012 - 2014). Την ίδια ώρα, πληθαίνουν στον ευρωπαϊκό και παγκόσμιο Τύπο δημοσιεύματα και δηλώσεις σχετικές με τις οικονομικές εξελίξεις στην Ελλάδα και συνολικά στην Ευρωζώνη, κάτω από το πρίσμα της κρίσης που βαθαίνει και των δυσκολιών που αντιμετωπίζει το πολιτικό προσωπικό του κεφαλαίου στη διαχείρισή της.

Η διευθύντρια Εξωτερικών Σχέσεων του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, Κάρολαϊν Ατκινσον, εκτιμά πως «η ελληνική κυβέρνηση έχει καταστήσει σαφές ότι σχεδιάζει να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις της σε ό,τι αφορά την αποπληρωμή του χρέους της», σημειώνοντας, ταυτόχρονα, την ανάγκη του κεφαλαίου για αποτελεσματική εφαρμογή των αντιλαϊκών μέτρων από την πλευρά της κυβέρνησης, σε ό,τι αφορά τις «δημοσιονομικές μεταρρυθμίσεις και τα μέτρα ενίσχυσης της ανταγωνιστικότητας».

Από την πλευρά του, ο επικεφαλής του Ευρωπαϊκού Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας, Κλάους Ρέγκλινγκ, μιλώντας στη γερμανική εφημερίδα «Sueddeutsche Zeitung», υποστηρίζει ότι «η υπόθεση όλων των αρμόδιων αρχών - ΔΝΤ, ΕΚΤ και Κομισιόν - μέχρι σήμερα είναι ότι η Αθήνα μπορεί να αποπληρώσει όλο το χρέος της», αλλά «υπάρχουν φυσικά κίνδυνοι».

Σε ό,τι αφορά στην Πορτογαλία, ο υπουργός Οικονομικών της χώρας, Φερνάντο Τεσέιρα ντος Σάντος, υπογραμμίζει ότι η υπηρεσιακή κυβέρνηση «δε διαθέτει τη νομιμοποίηση, ούτε τις προϋποθέσεις, για να διαπραγματευθεί οτιδήποτε σχετίζεται με τον εξωτερικό δανεισμό». Οι δηλώσεις αυτές έγιναν μετά από την αναθεώρηση προς τα πάνω του δημοσίου ελλείμματος της χώρας για το 2010 (στο 8,6% του ΑΕΠ από 7,3%) διότι δεν είχαν προσμετρηθεί κρατικές δαπάνες περίπου τριών δισ. ευρώ.

Στον απόηχο των υποβαθμίσεων της πιστοληπτικής ικανότητας της Ελλάδας και άλλων κρατών της Ευρωζώνης, ο Αξελ Βέμπερ, μέλος του ΔΣ της ΕΚΤ και απερχόμενος διοικητής της Bundesbank, υποστηρίζει ότι θα περάσει «κάποιος χρόνος» μέχρι να ξαναδείξουν εμπιστοσύνη οι καπιταλιστικές «αγορές» στα ομόλογα των υπερχρεωμένων κρατών της Ευρωζώνης.

Σύμφωνα, εξάλλου, με δημοσίευμα του πρακτορείου «Reuters», οι οίκοι αξιολόγησης απειλούν να διακόψουν την αξιολόγηση υπερχρεωμένων ευρωπαϊκών κρατών, αν η ΕΕ επιμείνει στο σχέδιο να τους καταστήσει νομικά υπεύθυνους για λανθασμένες κρίσεις τους. Το σχέδιο της Κομισιόν, που άλλωστε δεν έχει πάρει ακόμα συγκεκριμένη μορφή, εντάσσεται στο πλαίσιο των σκληρών ανταγωνισμών μεταξύ των διαφόρων μερίδων της πλουτοκρατίας και ειδικότερα της αντιπαράθεσης ανάμεσα σε Γαλλία - Γερμανία και Βρετανία - ΗΠΑ. Δεν είναι τυχαίο ότι οι βασικοί οίκοι αξιολόγησης ανήκουν στον «αγγλοαμερικανικό άξονα».

Ενδεικτικό των αντιθέσεων και ανταγωνισμών είναι και το άρθρο στους «Financial Times» του Γιούργκεν Σταρκ, μέλους του εκτελεστικού συμβουλίου της ΕΚΤ, με το οποίο τάσσεται υπέρ της αύξησης των επιτοκίων της ΕΚΤ, σημειώνοντας ότι η «ΕΚΤ δεν μπορεί να κάνει πολιτική για μεμονωμένες χώρες».