Η αντιπαράθεση που άνοιξε από κάποιες δυνάμεις του ΠΑΣΟΚ και τον ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ γύρω από την υπόθεση της ενίσχυσης των τραπεζών από το κράτος και όχι της λεγόμενης πραγματικής οικονομίας είναι κάλπικη. Οι τράπεζες, το τραπεζικό κεφάλαιο δε διαχωρίζεται απόλυτα από τα άλλα τμήματα του κεφαλαίου. Οι ίδιες έχουν ιδιοκτησία και σε άλλους επιχειρηματικούς ομίλους, π.χ. όμιλος Γιούρομπανκ που έχει και πετρέλαια (ΕΛΠΕ - ΠΕΤΡΟΛΑ), και εμπορικό στόλο. Δεν μπορούμε, επίσης, να διαχωρίζουμε τις τράπεζες από τους βιομηχάνους, τους εφοπλιστές, τους εμπόρους, κ.λπ. Αλλά η τράπεζα είναι η καρδιά της καπιταλιστικής οικονομίας, γιατί διασφαλίζει τη δανειοδότηση των επιχειρηματικών ομίλων, για να ξαναρχίσει ένας κύκλος επενδύσεων, όχι εκεί που έχει ανάγκη ο λαός, αλλά εκεί που θα κερδοφορεί περισσότερο το κεφάλαιο, με όρους ακόμα δυσμενέστερους για τους εργαζόμενους. Γι' αυτό ενισχύουν τις τράπεζες. Οσο για την άποψη ότι οι Τράπεζες δε δίνουν στους άλλους επιχειρηματικούς ομίλους ώστε να δώσουν ώθηση στην ανάπτυξη, συγκαλύπτουν ότι αυτό είναι συνέπεια της κρίσης που σημαίνει ότι δε γίνονται επενδύσεις, γιατί έχουν ρίσκο. Αρα, γιατί να δανείσουν; Ταυτόχρονα, βρισκόμαστε σε μια διαδικασία «κουρέματος», απαξίωσης, υποτίμησης κεφαλαίου. Οι ελληνικές τράπεζες που έχουν κρατικά ομόλογα θα χάσουν (λέγεται για ένα 25%-35%). Και αυτό το ζήτημα επιδρά στη μη δανειοδότηση τώρα. Αλλωστε, και αυτός είναι ένας λόγος ενίσχυσής τους, ενίσχυσης της ρευστότητάς τους, όπως λένε. Ετσι δίνουν 100 δισ. στις τράπεζες, αλλά αυτές έχουν και κρατικά ομόλογα. Οταν γίνει η ελεγχόμενη υποτίμηση του κεφαλαίου, θα χάσουν οι τράπεζες. Για το λαό, η διέξοδος δεν είναι χρηματοδότηση των τραπεζών ή των βιομηχάνων, αλλά ανάπτυξη σε όφελός του που σημαίνει κοινωνικοποίησή τους, άρα λαϊκή εξουσία και οικονομία.