Από πρόσφατη παράσταση διαμαρτυρίας στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Λάρισας

Αυτή η κατάσταση επικρατεί, εδώ και λίγο καιρό, στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Λάρισας, ως αποτέλεσμα της πολιτικής δραστικών περικοπών στα κονδύλια για τη λειτουργία των νοσοκομείων, που εφαρμόζει το υπουργείο Υγείας, στο πλαίσιο του Μνημονίου κυβέρνησης - τρόικας.

Τα προβλήματα που αφορούν στον αναγκαίο τεχνολογικό εξοπλισμό και στα απαραίτητα υλικά, σε συνδυασμό με τις μεγάλες ελλείψεις σε ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό, οδηγούν το εν λόγω νοσοκομείο σε «παράλυση», με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τους 1.000.000 και πλέον κατοίκους της Θεσσαλίας και της ευρύτερης περιοχής, τις υγειονομικές ανάγκες των οποίων καλείται να καλύψει το Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Λάρισας.

Οι γιατροί και οι άλλοι εργαζόμενοι ζητούν, καθημερινά, από τη διοίκηση του νοσοκομείου να δώσει άμεσες λύσεις σ' αυτά τα προβλήματα, αλλά αυτή, επιδεικνύοντας «υπερβάλλοντα ζήλο» στην υλοποίηση της κυβερνητικής πολιτικής, όχι μόνο δεν προχωρά στις απαιτούμενες ενέργειες, αλλά προκαλεί κι από πάνω, δηλώνοντας «πολύ περήφανη» για την αποτελεσματικότητα που έχει στην προσπάθεια που κάνει να μειώσει τα έξοδα και ν' αυξήσει τα έσοδα του νοσοκομείου.

Ν' αναφερθούμε σε κάποια από τα προβλήματα που έχουν δημιουργηθεί στον τεχνολογικό εξοπλισμό και τα οποία έχουν δημιουργήσει τεράστιο πρόβλημα λειτουργίας του νοσοκομείου:

• Το σύστημα σχεδιασμού στο Τμήμα Ακτινοθεραπείας δε λειτουργεί. Λόγω παλαιότητας, αχρηστεύτηκε, αλλά η προμήθεια νέου καθυστερεί, με αποτέλεσμα εκατοντάδες καρκινοπαθείς να μην μπορούν να μπουν σε πρόγραμμα ακτινοθεραπείας και ν' αναγκάζονται να μετακινούνται στη Θεσσαλονίκη, ή στην Αθήνα με ό,τι αυτό συνεπάγεται και για την τσέπη τους, αλλά, προπάντων, για την υγεία και την ίδια τη ζωή τους.

Αξίζει να σημειωθεί ότι, λόγω έλλειψης νοσηλευτικού προσωπικού, η Ογκολογική Κλινική συστεγάζεται με την Αιματολογική και, παρά το πλήθος των ογκολογικών περιστατικών στην περιοχή, τα κρεβάτια είναι ελάχιστα, με αποτέλεσμα πολλοί καρκινοπαθείς να νοσηλεύονται ακόμη και σε ράντζα.

Αποκαλυπτικά είναι όσα αναφέρονται σε επιστολή προς την πολιτική ηγεσία του υπουργείου Υγείας που έστειλαν, πριν λίγο καιρό, καρκινοπαθείς που νοσηλεύονται στο νοσοκομείο, στην οποία επισημαίνουν ότι «η κατάσταση της Ογκολογικής κλινικής του Περιφερειακού Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου Λάρισας τόσο από άποψη χώρων, όσο και άποψη ελλείψεων, (προσωπικού και αναλώσιμων υλικών), είναι τριτοκοσμική. Εκεί καταρρακώνεται η ανθρώπινη αξιοπρέπεια, σε στιγμές οδυνηρές για τη ζωή των ασθενών, χωρίς καμία ψυχολογική ή ηθική υποστήριξη».

• Το ακτινοσκοπικό μηχάνημα είναι χαλασμένο. Χρησιμοποιείται από ακτινολόγους, αλλά και από γιατρούς άλλων ειδικοτήτων για διάφορες εξετάσεις, όπως βαριούχος υποκλυσμός, απεικόνιση λεπτού εντέρου, νεφροστομίες, σαλπιγγογραφίες, ERCP κ.ά. Επί της ουσίας υπολειτουργεί, η χρήση του είναι προβληματική κι εγκυμονεί αυξημένους κινδύνους ακτινοβολίας και για τους γιατρούς και για τους ασθενείς.
• Ο αγγειογράφος υπολειτουργεί. Δεν αξιοποιεί όλες τις επεμβατικές και άλλες δυνατότητές του, κυρίως λόγω έλλειψης αναλώσιμων υλικών κι αυτό έχει ως αποτέλεσμα να μην πραγματοποιούνται αναγκαίες επεμβάσεις, (π.χ., για ένα διάστημα, δε γίνονταν στεφανιογραφίες από τους καρδιολόγους).
• Ενδοσκόπια και άλλα ιατρικά όργανα που έχουν υποστεί βλάβες, δεν επισκευάζονται. Μάλιστα, σε αρκετές περιπτώσεις, ασθενείς αναγκάζονται ν' αγοράσουν οι ίδιοι, πληρώνοντας από την τσέπη τους, υλικά που χρειάζονται για τη νοσηλεία τους. Οπως τρεις ασθενείς - ένας 19χρονος που νοσηλεύεται, με βαριά εγκεφαλική κάκωση, στη ΜΕΘ, ένας άλλος στην Γαστρεντερολογική Κλινική κι ένας στην Νευροχειρουργική Κλινική - οι οποίοι, προκειμένου να συνεχιστεί και να ολοκληρωθεί η θεραπεία τους, αναγκάστηκαν ν' αγοράσουν οι ίδιοι τη συσκευή γαστροστομίας που χρειάστηκαν, πληρώνοντας πάνω από 150 ευρώ.
• Μεγάλες οι ελλείψεις σε αναλώσιμα υλικά. Λείπουν γάντια μιας χρήσης - οι γιατροί της μιας κλινικής «δανείζονται» από συναδέλφους τους μιας άλλης και κάποιοι αναγκάζονται να χρησιμοποιούν χειρουργικά γάντια που είναι πανάκριβα - γάζες, θερμόμετρα, σύριγγες, καθετήρες, χαρτί για ακτινογραφίες κ.ά., ενώ οι ελλείψεις σε αντιδραστήρια καθιστούν, πολλές φορές, αδύνατες αιματολογικές και ανοσολογικές εξετάσεις.
• Λείπουν φάρμακα, κυρίως φτηνά σκευάσματα. Αυτό έχει ως συνέπεια να μην μπορούν να ικανοποιηθούν οι ανάγκες ασθενών, πολλοί από τους οποίους πάσχουν από σοβαρές ασθένειες, όπως ρευματοειδείς αρθρίτιδες, ελκώδεις κολίτιδες, φλεγμονώδεις εντεροπάθειες κ.ά.

Να επισημάνουμε, ακόμα, ότι οι γιατροί - μέλη ΔΕΠ, που εργάζονται στο συγκεκριμένο νοσοκομείο, έχουν να πληρωθούν το λεγόμενο «κλινικό επίδομα», καθώς και τις επιπλέον εφημερίες από τον περασμένο Σεπτέμβρη.

Είναι προφανές ότι όλα αυτά τα προβλήματα του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου Λάρισας - τα ίδια, ή ανάλογα αντιμετωπίζουν και τα άλλα νοσοκομεία της χώρας - οφείλονται στην πολιτική εμπορευματοποίησης της Υγείας που εφαρμόζει η κυβέρνηση, με τη στήριξη της ΝΔ και των άλλων κομμάτων που πιστεύουν στην «ελεύθερη αγορά» και υπηρετούν το καπιταλιστικό σύστημα. Αυτή η πολιτική έχει μετατρέψει το κοινωνικό αγαθό της υγείας σε πανάκριβο εμπόρευμα, τα νοσοκομεία σε επιχειρήσεις - εταιρείες, τους ασθενείς σε πελάτες. Η ίδια πολιτική ευθύνεται και για τα λεγόμενα «οικονομικά σκάνδαλα» στα νοσοκομεία - ένα τέτοιο «σκάνδαλο» που αφορά στις προμήθειες και στο οποίο φέρονται να αναμειγνύονται γιατροί και πρώην διοικητικοί του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου Λάρισας, βρίσκεται υπό διερεύνηση, αλλά το σχετικό πόρισμα καθυστερεί να βγει στη δημοσιότητα - τα οποία συνδέονται άμεσα και καθοριστικά με την ιδιωτική επιχειρηματική δράση στο χώρο του λεγόμενου δημόσιου συστήματος Υγείας και, εν τέλει, δεν είναι τίποτα άλλο, παρά μια πρακτική απόδειξη της σήψης και της διαφθοράς που παράγει, συντηρεί και υποθάλπει το καπιταλιστικό σύστημα.

Προβάλλει, λοιπόν, άμεση και ζωτική η ανάγκη ανατροπής αυτής της πολιτικής και το βάρος υλοποίησής της πέφτει στους ώμους του εργατικού - λαϊκού κινήματος. Προς αυτή την κατεύθυνση κινούνται οι αγωνιστικές παρεμβάσεις στα νοσοκομεία και σε άλλους χώρους παροχής υπηρεσιών υγείας, που, από κοινού, οργανώνουν στη Θεσσαλία και σ' όλη την Ελλάδα, οι αγωνιστικές συσπειρώσεις ΠΑΜΕ, ΠΑΣΥ, ΠΑΣΕΒΕ, ΜΑΣ, ΟΓΕ, καλώντας όλα τα λαϊκά στρώματα να αντιδράσουν, αγωνιστικά, στην εμπορευματοποίηση και προβάλλοντας ως λαϊκή διεκδίκηση και απαίτηση, ένα ενιαίο, καθολικό, αποκλειστικά δημόσιο και δωρεάν για όλους σύστημα Υγείας, με αναβαθμισμένες υγειονομικές υπηρεσίες.

Η αύξηση με γοργούς ρυθμούς των ανέργων, συγκριτικά με τα προηγούμενα χρόνια, άρχισε στις αρχές της δεκαετίας του 2000. Παρά τις προσπάθειες των επίσημων αρχών να συγκαλύψουν το όλο και διογκούμενο πρόβλημα με τη χρήση παραποιημένων στοιχείων, η ανεργία άρχισε να απειλεί σοβαρά την εργατική οικογένεια. Η διόγκωση φυσικά της ανεργίας πρώτα και κύρια οφείλεται στις ίδιες τις εξελίξεις που σημειώθηκαν στις καπιταλιστικές οικονομίες, με την έκρηξη των νέων τεχνολογιών και τη διαχείριση των αποτελεσμάτων τους από τη σκοπιά των συμφερόντων του κεφαλαίου. Δηλαδή, με την εφαρμογή σύγχρονων μέσων παραγωγής και την αύξηση της παραγωγικότητας της εργασίας απαιτείται λιγότερη ζωντανή εργασία για τον ίδιο ή και μεγαλύτερο όγκο παραγωγής, δηλαδή απαιτούνται λιγότεροι εργαζόμενοι. Οσοι περισσεύουν, περνούν στις στρατιές των ανέργων και τις αυξάνουν. Αντί οι νέες τεχνολογίες να μειώνουν τον εργάσιμο χρόνο και να αυξάνουν τον ελεύθερο, με την καπιταλιστική χρησιμοποίησή τους αυξάνουν τους ανέργους.

Ομως η «έκρηξη» της ανεργίας σημειώθηκε με την εκδήλωση της καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης, όπου, ακόμα και με τα επίσημα στοιχεία, στην Ελλάδα, μεταξύ του Νοέμβρη του 2007 και του Νοέμβρη του 2010, οι άνεργοι αυξήθηκαν κατά 320.000 και αγγίζουν πλέον τους 700.000. Οι πραγματικοί άνεργοι φυσικά είναι κατά πολύ περισσότεροι και ίσως σήμερα να ξεπερνούν το 1 εκατ. Η κατάσταση αναμένεται να επιδεινωθεί το 2011, καθώς μία σειρά στοιχεία συνδικαλιστικών οργανώσεων μιλάνε για νέα έκρηξη τους επόμενους μήνες.

Η κυβερνητική προπαγάνδα υπόσχεται αντιμετώπιση της ανεργίας στο μέλλον, όταν ξεπεραστούν τα προβλήματα της οικονομικής κρίσης και αναπτυχθούν ξανά οι επιχειρηματικοί όμιλοι. Αλλά για τους εργαζόμενους, τα πλατιά λαϊκά στρώματα, τέτοιες ημέρες δεν πρόκειται να έλθουν, ίσα ίσα που, αν δεν ανατραπούν αυτές οι πολιτικές, η κατάσταση με την πάροδο του χρόνου θα γίνεται χειρότερη. Αλλωστε το ξεπέρασμα της κρίσης γίνεται με καταστροφή παραγωγικών δυνάμεων. Με την ανεργία, τη μείωση μισθών κλπ. καταστρέφουν την εργατική δύναμη, αλλά θα καταστραφεί και κεφάλαιο. Αυτό ωθεί στη συγκεντροποίηση και ταυτόχρονα σε επενδύσεις σε τομείς παραγωγής που απαιτούν ακόμη πιο σύγχρονα μέσα παραγωγής και ακριβώς θα χρειάζονται ακόμη λιγότερους εργαζόμενους. Η ανεργία θα μείνει. Το πρόβλημα δεν είναι παροδικό.

Ο καπιταλισμός δεν μπορεί να αντιμετωπίσει το πρόβλημα της ανεργίας. Μόνο η κοινωνική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής και η σχεδιασμένη ανάπτυξη σε όφελος του λαού με δικό του έλεγχο, δηλαδή η κατάργηση των καπιταλιστών, θα λύσει οριστικά αυτό το πρόβλημα. Χρειάζεται δηλαδή ανατροπή της εξουσίας του κεφαλαίου και εργατική εξουσία για οικοδόμηση του σοσιαλισμού.