Στην προετοιμασία του μεγάλου παλλαϊκού συλλαλητηρίου του Σαββάτου επικεντρώνουν τη δουλιά τους οι ταξικές συνδικαλιστικές δυνάμεις. Εκεί στο Πεδίον του Αρεως, όπου οι εργαζόμενοι της Αθήνας την περασμένη Τρίτη διατράνωσαν την αντίθεσή τους στα αντεργατικά μέτρα της κυβέρνησης, το Σάββατο 21 Οκτώβρη, στη 1 το μεσημέρι, εργαζόμενοι από όλη την Ελλάδα, αλλά και αγρότες, επαγγελματοβιοτέχνες και νεολαίοι θα διαδηλώσουν κατά του μετώπου των δυνάμεων του κεφαλαίου, της κυβέρνησης και των συμβιβασμένων συνδικαλιστικών ηγεσιών. Ηδη στελέχη του ΠΑΜΕ προγραμματίζουν να κάνουν ακόμα ένα γύρο περιοδειών και συσκέψεων σε εκατοντάδες εργασιακούς χώρους, όλη την επόμενη βδομάδα. Με την αφίσα, την προκήρυξη, την ντουντούκα, το κάλεσμα του αγώνα θα πρέπει να φτάσει παντού, υπογραμμίζουν τα στελέχη του.

Το ΠΑΜΕ με τη διοργάνωση αυτού του συλλαλητηρίου «απαντά» στο μήνυμα που τόσο ξεκάθαρα έστειλαν οι εκατοντάδες χιλιάδες απεργοί της πανελλαδικής απεργίας. Δείχνει το δρόμο που πρέπει ν' ακολουθήσουν όλοι εκείνοι που θεωρούν ότι μόνο η κλιμάκωση και η συνέχιση της πάλης μπορεί ν' αναχαιτίσει την αντεργατική επίθεση. Αυτό όμως που τόσο ξεκάθαρα «δήλωσαν» με τη συμμετοχή τους στην απεργία και στις απεργιακές συγκεντρώσεις οι εργαζόμενοι αλλιώς ερμηνεύεται από διάφορες πλευρές.

Η κυβέρνηση φαίνεται να αρνείται να λάβει το μήνυμα και δηλώνει αποφασισμένη να προχωρήσει στον αντεργατικό της κατήφορο. Οι δεσμεύσεις απέναντι στην εργοδοσία είναι ισχυρές. Οι πλειοψηφίες σε ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ ξανάπιασαν το «τροπάριο» του «κοινωνικού διαλόγου», επιδιώκουν να εκτονώσουν τις αντιδράσεις και το φρόνημα της αντίστασης, να δώσουν περιθώρια ελιγμών στην κυβέρνηση. Ετσι, δεν έκαναν καμία κίνηση, ούτε καν αναφορά για τον προγραμματισμό του αγώνα στη συνέχεια.

Γι' αυτό η πρωτοβουλία των τριών στελεχών του ΠΑΜΕ προς την Εκτελεστική Επιτροπή της ΓΣΕΕ και την πρότασή τους να συνέλθουν άμεσα τα όργανα της Συνομοσπονδίας και να προκηρύξουν νέα απεργιακή κινητοποίηση για την Τρίτη 31 Οκτώβρη απηχεί ευρύτερες διαθέσεις. Με την επιστολή τους την περασμένη Πέμπτη στη ΓΣΕΕ και με την ιδιότητα τους ως μέλη της Εκτελεστικής Επιτροπής, οι Γιώργος Μαυρίκος, Γιάννης Σταυρόπουλος και Χρήστος Κατσώτης κάλεσαν την πλειοψηφία ν' απαντήσουν στο ερώτημα, που με τόση ένταση ακούστηκε στην απεργία: «Μετά την 24ωρη, τι;». Οι τρεις συνδικαλιστές, αναδεικνύοντας την προσωπική ευθύνη του κάθε συνδικαλιστή, υπογράμμισαν πως «όποιοι και όσοι στα συνδικαλιστικά όργανα "τα διπλώσουν" θα γίνουν δακτυλοδεικτούμενοι και θα επωμιστούν ιστορικές ευθύνες. Τώρα θα κριθούν διοικήσεις σωματείων, ομοσπονδιών και εργατικών κέντρων. Τώρα είναι η ώρα της πράξης».

Οπως σημειώνουν συνδικαλιστές, η επιτυχία της απεργίας προκάλεσε συνθήκες για ουσιαστικές διεργασίες σε ένα ευρύτερο φάσμα συνδικαλιστικών δυνάμεων. Ηδη στις αποφάσεις για συμμετοχή στην 24ωρη απεργία εκατοντάδες, σωματεία, ομοσπονδίες και εργατικά κέντρα δήλωναν την πρόθεσή τους να συνεχίσουν τις απεργιακές κινητοποιήσεις. Κανένας σήμερα δεν μπορεί να αγνοήσει τις αγωνιστικές διαθέσεις που αποκαλύφθηκαν έξω από τις πύλες των εργοστασίων και στους χώρους δουλιάς. Η άποψη που χρόνια και μονότονα προβάλλεται, ότι «τίποτα δε γίνεται», «οι εργαζόμενοι δεν ακολουθούν», δέχτηκε ισχυρό χτύπημα. Και αυτό ήταν ακόμα ένα «συν» στ' αποτελέσματα της κινητοποίησης.

Γίνεται όλο και πιο ξεκάθαρο - όπως υπογραμμίζει στην προκήρυξή του το ΠΑΜΕ - πως «μόνο ο ενωτικός μαζικός αγώνας των εργαζομένων, η κλιμάκωσή του με προωθημένες μορφές πάλης έχουν τη δύναμη σήμερα να παρεμποδίσουν αυτή την επίθεση, να βάλουν φραγμό, να δημιουργήσουν προϋποθέσεις για την ανατροπή της αντιλαϊκής πολιτικής και για το άνοιγμα του δρόμου για ριζικές πολιτικές αλλαγές».

Το διεκδικητικό πλαίσιο που θέτει το ΠΑΜΕ και για το συλλαλητήριο είναι:

• Πλήρη, σταθερή απασχόληση, γενικευμένη εφαρμογή του 7ωρου, 5ήμερου, 35ωρου.
• Ουσιαστικά μέτρα προστασίας των ανέργων.
• Δημόσιο, δωρεάν για το λαό, σύστημα υγείας. Δημόσια αναβαθμισμένη κοινωνική ασφάλιση.
• Δημόσια Παιδεία. Κατάργηση της ιδιωτικής εκπαίδευσης. Υποχρεωτική εκπαίδευση με ενιαίο δωδεκάχρονο βασικό σχολείο.
• Ουσιαστικές αυξήσεις στα μεροκάματα, τους μισθούς και τις συντάξεις, σύμφωνα με τις διευρυμένες ανάγκες.
• Ελεγχο των τιμών, μέτρα προστασίας των λαϊκών στρωμάτων από τις αυξήσεις των καυσίμων.
• Μέτρα στήριξης των μικρομεσαίων αγροτών και επαγγελματοβιοτεχνών.

Πρωτοφανής ήταν η συμμετοχή των εργαζομένων της Πάτρας στην 24ωρη απεργία και στην απεργιακή συγκέντρωση που οργάνωσε η Συντονιστική Επιτροπή Σωματείων και Συνδικαλιστών. Για τα συμπεράσματα αυτής της κινητοποίησης, την εμπειρία και τα επόμενα βήματα μάς μιλάει ο Αντρέας Αντωνόπουλος, πρόεδρος του Συνδικάτου Οικοδόμων και μέλος της διοίκησης του Εργατικού Κέντρου Πάτρας.

-Ποιο ήταν το μήνυμα της απεργίας της Τρίτης;

- Η απεργία στις 10 του Οκτώβρη αποτελεί σημαντικό σταθμό στην ιστορία του εργατικού κινήματος της πόλης μας. Οι χιλιάδες απεργοί εργαζόμενοι έδωσαν ενωτική και υπερήφανη απάντηση ότι δεν παραδίδουν κατακτήσεις και δικαιώματα.

Η καθολική συμμετοχή στην απεργία των εργαζομένων του ιδιωτικού και δημόσιου τομέα, στέλνει βροντερό μήνυμα στην κυβέρνηση, στην εργοδοσία, αλλά και στις ηγεσίες ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ και του Εργατικού Κέντρου, ότι καταδικάζονται και απορρίπτονται τα αντεργατικά μέτρα, ότι πρέπει τώρα να σταματήσει, εδώ, ο «κοινωνικός διάλογος».

- Η Πάτρα ξεχώρισε για τη συμμετοχή και τη μαχητικότητα στην απεργία και στη συγκέντρωση. Πώς εξηγείται αυτό το αποτέλεσμα;

- Η εντυπωσιακή επιτυχία της απεργίας και η μαχητική συγκέντρωση και διαδήλωση των απεργών, είναι αποτέλεσμα μιας μεγάλης και καλά σχεδιασμένης παρέμβασης των ταξικών συνδικάτων και των συνδικαλιστών όλο το προηγούμενο διάστημα, που κορυφώθηκε με την απεργία στην τεχνική εταιρεία ΑΤΕΝΕ, στις στάσεις εργασίας στο εργοστάσιο του Κρητικού και τις καθαρίστριες στο Νοσοκομείο του Ρίο και της μεγάλης καμπάνιας ενημέρωσης των εργαζομένων στους χώρους δουλιάς και στις γειτονιές της Πάτρας.

Η προετοιμασία της απεργίας κορυφώθηκε με το γενικό συναγερμό της Συντονιστικής Επιτροπής για την περιφρούρηση της απεργίας. Από τα ξημερώματα οι απεργιακές ομάδες με «αλυσίδες» που έστησαν σε δεκάδες χώρους, ιδιαίτερα στις μεγάλες μονάδες, προστάτευσαν τους απεργούς εργάτες από την τρομοκρατία τους εκβιασμούς και την καταπίεση της εργοδοσίας και των κατασταλτικών μηχανισμών του κράτους.

Από όλη αυτή τη μεγάλη σύγκρουση, με την εργοδοσία και το κράτος, από όλη την προετοιμασία απουσίαζε η πλειοψηφία του Εργατικού Κέντρου, γιατί ήθελε την απεργία - «ντουφεκιά» που θα ξεφούσκωνε τη συσσωρευμένη αγανάκτηση, θα καναλιζάριζε τις διαφοροποιήσεις και ανακατατάξεις, θα ευνούχιζε τις αγωνιστικές διαθέσεις.

- Ποιο είναι το επόμενο βήμα;

- Με νωπή την επιτυχία της απεργίας και με δεδομένη την αγωνιστική διάθεση δεκάδων χιλιάδων εργαζομένων, αλλά και την κατεύθυνση των συμβιβασμένων ηγεσιών να αποκλιμακώσουν την πάλη μας, απλώνουμε συναδελφικά το χέρι σε κάθε σωματείο, σε κάθε έντιμο συνδικαλιστή και τον καλούμε αποφασιστικά να συνεχίσουμε και να κλιμακώσουμε τον αγώνα.

Αξιοποιώντας τη θετική εμπειρία της προετοιμασίας της απεργίας, προετοιμαζόμαστε με φουλ τις μηχανές, για το Πανελλαδικό Συλλαλητήριο στην Αθήνα. Το Σάββατο 21 του Οκτώβρη καλούμε τους εργαζόμενος της Πάτρας στο αγωνιστικό ραντεβού. Τους καλούμε να το μετατρέψουν σε νέο αγωνιστικό σταθμό στο δρόμο της μεγάλης εργατικής αντεπίθεσης.

Κάθε μέρα βιώνουν τη σκληρή πραγματικότητα της μερικής απασχόλησης, της τρομοκρατίας, της δουλιάς χωρίς αύριο. Η περασμένη Τρίτη ήταν η μέρα που εκείνοι έδιναν τη δική τους απάντηση σε όλους αυτούς που τους λένε ότι δεν πρόκειται να πάρουν ποτέ σύνταξη, πως πάντα θα είναι υποχρεωμένοι να σκύβουν μπροστά από ένα μικρό ή μεγάλο αφεντικό. Οι νέοι εργαζόμενοι, όλοι αυτοί, που, σύμφωνα με τα σχέδια της κυβέρνησης, θα είναι αυτοί που θα υποστούν περισσότερο από όλους τους άλλους τα νέα αντεργατικά μέτρα, συγκροτημένα και συνειδητοποιημένα, κάτω από τα πανό ταξικών σωματείων και συλλόγων έδωσαν τη δική τους μαχητική απάντηση, συμμετέχοντας στην προσυγκέντρωση και στην πορεία του ΠΑΜΕ, δηλώνοντας με τη στάση τους ότι δεν είναι διατεθειμένοι να χαρίσουν σε κανένα αφεντικό τα δικαιώματα που κέρδισαν οι γονείς τους και οι παππούδες τους με αγώνες και αίμα.

Πίσω από το πανό του Συλλόγου Εμποροϋπαλλήλων, η Αιμιλία, νεαρή υπάλληλος σε σούπερ μάρκετ, μας είπε: «Κάθε μέρα πάω στη δουλιά με μισή καρδιά, καθώς το κλίμα είναι πολύ άσχημο, ενώ η τρομοκρατία και οι απαγορεύσεις πέφτουν "βροχή". Μια βδομάδα τώρα μας έκαναν πλύση εγκεφάλου να μην έρθουμε στη συγκέντρωση». Παράλληλα σημείωσε: «Αν δε συγκροτηθούμε, αν δεν οργανωθούμε μόνοι μας δε θα κάνουμε τίποτα. Μόνο όλοι μαζί θα μπορέσουμε να ανατρέψουμε την κατάσταση που υπάρχει».

Παρόμοια είναι η κατάσταση που αντιμετωπίζει στο χώρο δουλιάς και ο Γρηγόρης, που είναι λιθογράφος, αφού όπως μας είπε: «Η κατάσταση είναι χάλια. Υπάρχει τρομοκρατία και φόβος για την ανεργία. Ολους μας αφορά η κατάσταση και πιο πολύ εμάς τους νέους, που δεν ξέρουμε με τα νέα μέτρα τι μας ξημερώνει. Εμείς δουλεύουμε τρεις βάρδιες, ενώ εδώ και δυο βδομάδες μας έχουν στην "τσίτα", για να μην κατέβουμε στην απεργία». Οταν τον ρωτάμε γιατί κατέβηκε στην απεργία μας λέει: «Αν δεν αγωνιστούμε, σε λίγα χρόνια θα μας κάνουν ό,τι θέλουν...».

Στο μπλοκ των εμποροϋπαλλήλων και ο Δημήτρης, που μας είπε: «Αυτοί τη φορά είμαστε περισσότεροι νέοι, προφανώς γιατί έτσι όπως έχουν γίνει τα πράγματα δεν πάει άλλο. Για τη νεολαία, για μας, δεν υπάρχει άλλος τρόπος, εκτός από τη συμμετοχή στις διαδικασίες του συνδικαλιστικού κινήματος, προκειμένου να αντιμετωπίσουμε όλα τα μέτρα που προωθεί η κυβέρνηση».

Τυπογράφος είναι ο Νίκος, που κρατά από τη μια μεριά το πανό της Ομοσπονδίας Εργαζομένων Τύπου και Χάρτου. Για εκείνον τα πράγματα είναι πιο ξεκάθαρα, αφού το να συμμετέχει στην απεργία, είναι αυτονόητο, καθώς όπως μας λέει: «Αλλος δρόμος από τον αγώνα και την ενότητα δεν υπάρχει. Μόνο έτσι θα διαφυλάξουμε τα δικαιώματά μας και θα τα διευρύνουμε».