Μ' έναν προκλητικό αντιπερισπασμό, που φανερώνει την κλιμακούμενη δυσκολία της κυβέρνησης να συγκρατήσει τη λαϊκή δυσαρέσκεια για την πολιτική της, ο υπουργός Οικονομικών προσπάθησε χτες να νομιμοποιήσει τη βαρβαρότητα της στρατηγικής που υπηρετεί με αναφορές στην «Τυποεκδοτική» και στη σοσιαλιστική Κούβα. Παρεμβαίνοντας στη συζήτηση της Επερώτησης του ΚΚΕ για την αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης και τις συνέπειες που αυτή έχει για τα λαϊκά στρώματα, ο Γ. Παπακωνσταντίνου είπε σε μια αποστροφή του λόγου του:

«Δεν καταλαβαίνω πώς μπορείτε να απευθύνεστε στους πολίτες και μιλάτε για αντιλαϊκές πολιτικές, όταν σε δικές σας επιχειρήσεις - τουλάχιστον με βάση αυτά που διαβάζουμε, είμαι έτοιμος να με διαψεύσετε - ήσασταν από τους πρώτους που πήγατε σε μαζικές απολύσεις. Και δεν καταλαβαίνω ποια ακριβώς είναι η πρότασή σας, όταν η εφημερίδα που εκδίδεται από την ίδια επιχείρηση, δηλώνει ευθέως ότι δεν είναι μια σοσιαλιστική νησίδα σε ένα καπιταλιστικό σύστημα.

Αν υποθέσω ότι δεν υπήρχε αυτή η εξέλιξη, αν η Ελλάδα ήταν ολόκληρη μια νησίδα κομμουνισμού, θα ήθελα να μου εξηγήσετε γιατί η κομμουνιστική λενινιστική Κούβα προχωρά σε απολύσεις 500.000 ανθρώπων από το δημόσιο τομέα και όπως διαβάζουμε, σε 3,5 εκατομμύρια τα επόμενα χρόνια. Δεν είναι καταπάτηση λαϊκών δικαιωμάτων όταν οι απολύσεις γίνονται από κομμουνιστικά καθεστώτα και είναι καταπάτηση λαϊκών δικαιωμάτων όταν ζητάμε από τους πολίτες να συνεισφέρουν όλοι για τη διάσωση της χώρας, προσπαθώντας να αποφύγουμε τα χειρότερα, όπως τις απολύσεις;».

Αμεση ήταν η απάντηση της ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Αλέκας Παπαρήγα, η οποία στην παρέμβασή της στη συζήτηση της Επερώτησης τόνισε:

«Επειδή φέρατε το θέμα της Κούβας, η Κούβα κάνει ανακατανομή. Η Κούβα τώρα είναι μια χώρα που από το '59 είναι σε εμπάργκο. Και δεν είναι απλώς σε ένα πολιτικό εμπάργκο. Είναι και σε οικονομικό και σε μεθοδευμένη καταστροφή της Κούβας. Και δεν είναι εμπάργκο μόνο από τις Ηνωμένες Πολιτείες. Ξέρετε πάρα πολύ καλά ότι επιβάλλει και σε όλες τις άλλες χώρες να μην έχουν σχέσεις με την Κούβα. Επομένως, πραγματικά είναι μία χώρα που μετά την καπιταλιστική παλινόρθωση στις χώρες του σοσιαλισμού, βρίσκεται σε μία διεθνή απομόνωση.

Και εμείς δεν υποστηρίζουμε ότι μία χώρα που βρίσκεται σε διεθνή απομόνωση μπορεί μόνη της να λύσει όλα τα προβλήματα, πολύ περισσότερο που δεν ήταν και στην πρώτη γραμμή των ανεπτυγμένων σοσιαλιστικών χωρών, εξαιτίας και ιστορικών παραγόντων κλπ. Η Κούβα, λοιπόν, τι κάνει; Ανακατανέμει δυναμικό. Θέλει να αντιμετωπίσει την εξάρτηση σε εισαγόμενα αγροτικά προϊόντα, να δώσει ώθηση στην αγροτική παραγωγή. Δοκιμάζει διάφορα τέτοια προγράμματα και μεταφέρει ένα τέτοιο δυναμικό. Δεν τους διώχνει στην ανεργία, ούτε στο επίδομα ανεργίας.

Και αυτό το είχε κάνει και παλαιότερα. Οταν, για παράδειγμα, είχε πολλά εργοστάσια ζάχαρης, γιατί έκανε εξαγωγή ζάχαρης, όταν άλλαξαν οι εξελίξεις στη ζάχαρη και στην τιμή και αναγκάστηκε να κλείσει τρία εργοστάσια, πήρε το εργατικό δυναμικό από τα τρία εργοστάσια της ζάχαρης και τους έκανε κοινωνικούς λειτουργούς ανά γειτονιά, για να αντιμετωπίζουν σε τοπικό επίπεδο, να συλλέγουν προβλήματα και να συμβάλλουν στην αντιμετώπιση με πληρωμή κανονική.

Κατάργηση της ανεργίας. Αυτό είναι το κυριότερο. Ανακατανομές θα χρειαστεί να γίνουν είτε κάτω από την επίδραση αρνητικών παραγόντων του εξωτερικού είτε, αν θέλετε, και κάτω από αντικειμενικά προοδευτικές εξελίξεις. Μην μπερδεύουμε, λοιπόν, τα πράγματα. Οι 500.000 δε θα είναι άνεργοι στην Κούβα.

Αλλά θέλετε να σας πω και κάτι άλλο με την ευκαιρία; Δεν έχετε παράπονο, κύριε Παπακωνσταντίνου. Στις σοσιαλιστικές χώρες, ξεκινώντας από τη Σοβιετική Ενωση, δοκιμάστηκαν να εμβολιαστούν ιδέες της οικονομίας της αγοράς στη σοσιαλιστική οικονομία. Η ιδιοσυντήρηση, η χαλάρωση του κεντρικού σχεδιασμού, οι απευθείας επαφές με τις επιχειρήσεις για αγορά - πώληση πρώτων υλών, η λογική του κέρδους, πέρασαν σε αυτές τις επιχειρήσεις. Και τι έγινε; Αποδυναμώθηκε ο σοσιαλισμός και δημιουργήθηκαν και εκείνες οι δυνάμεις οι οποίες εμπόδισαν τη συνεχή ικανοποίηση των σύγχρονων κοινωνικών αναγκών και πισωγύρισε η κατάσταση.

Και αυτό να το πάρουμε υπόψη, αλλά εν πάση περιπτώσει κλείνω αυτή την τοποθέτηση, γιατί δεν είναι καλό με εξυπνάδες να αντιμετωπίζει ο ένας τον άλλο και με συγχωρείτε που χρησιμοποιώ αυτό τον όρο.

Φέρατε το θέμα της "Τυποεκδοτικής". Εσείς το ξέρετε καλύτερα από τον καθένα το θέμα αυτό. Τι θέλετε, δηλαδή, να πείτε; Από μία άποψη μας δίνετε την ευκαιρία να το θέσουμε το ζήτημα, γιατί εδώ έχει διαφορά. Βεβαίως το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας μέσα στον καπιταλισμό δρα. Πού δρα; Στο δικό του κόσμο; Και βεβαίως στήσαμε μία επιχείρηση, που να μπορούμε φασόν να εκδίδουμε τα προϊόντα μας - με συγχωρείτε που το λέω έτσι, δεν είναι προϊόν βεβαίως κερδοσκοπικό - εφημερίδες, βιβλία, έντυπα, προεκλογικό υλικό, για να μην εξαρτιόμαστε από τυπογραφεία και από τις συγκυρίες πολλών πραγμάτων.

Και βεβαίως έπρεπε να βρούμε και μία πελατεία. Ξέρετε ότι είχαμε πελάτες μεγάλα εκδοτικά συγκροτήματα. Αργότερα, τα εκδοτικά συγκροτήματα έκαναν τα δικά τους εργοστάσια και τη δική τους παραγωγή. Εμείς δεν έχουμε παραγωγή για την αγορά, έχουμε δική μας παραγωγή και είμαστε φασόν και επομένως άρχισε η επιχείρηση να έχει λιγότερο κύκλο εργασιών. Αυτό είναι περίεργο; Αυτό γίνεται σε όλο τον καπιταλιστικό κόσμο.

Βεβαίως μέσα στην καπιταλιστική αγορά λειτουργούσε. Και έχουμε και φέσια μεγάλων επιχειρήσεων και μετά από χρόνια καταφεύγουμε στα δικαστήρια. Μας έβαλαν "φέσια" εκατομμύρια ευρώ και ενδεχομένως ξέρετε ποιοι είναι αυτοί και μπορείτε να μάθετε ποιοι είναι αυτοί. Δεν είναι "φτωχαδάκια".

Τρίτον, δεχθήκαμε πρωτοφανή πολιτική επίθεση με κοινή οργάνωση ΠΑΣΟΚ - ΛΑ.Ο.Σ. από το 2007. Δεν μπαίνω τώρα στις αρχές της δεκαετίας του 1990 και στο τι έχει ακουστεί για την "Τυποεκδοτική". Ποιος πελάτης θα υπερνικούσε το φόβο και το δισταγμό; Με όποιον συνεργαζόμαστε, μας τον βγάζετε ότι ήταν μπατζανάκης μας και συνεταίρος. Βεβαίως, δε θέλαμε να πάμε ούτε να κάνουμε συμπράξεις με επιχειρηματίες που μας πρότειναν, ούτε να πουλήσουμε το 50% των μετοχών και να μπούμε στο Χρηματιστήριο, επομένως η λύση είναι να "νοικοκυρέψεις" - χρησιμοποιώ το δικό σας όρο - και να αντιστοιχίσεις τον κύκλο των εργασιών.

Εμείς όμως δεν είμαστε υπερασπιστές του καπιταλιστικού συστήματος. Λειτουργούμε μέσα σ' αυτό. Τι να κάνουμε; Να πάμε να ζήσουμε στο φεγγάρι μόνοι μας; Δε γίνεται. Αλλωστε, έχουν προηγηθεί άλλοι στην κατοχή και στην εκμετάλλευση της σελήνης. Μη λέτε τέτοια πράγματα. Να σας πω κάτι; Μέσα απ' αυτές τις εμπειρίες γινόμαστε ακόμα πιο φανατικοί πολέμιοι του καπιταλιστικού συστήματος».