Αναδεικνύοντας την όλο και μεγαλύτερη σημασία που αποκτά ο ταξικά προσανατολισμένος συντονισμός της πάλης των εργαζομένων σε όλη την Ευρώπη, ολοκληρώθηκε το περασμένο Σάββατο, στην Αθήνα, η σύσκεψη ευρωπαϊκών συνδικάτων που έγινε με πρωτοβουλία του ΠΑΜΕ.

Η αντεργατική επίθεση εντείνεται σε όλη την Ευρώπη με την κοινή στρατηγική που επεξεργάζονται τα επιτελεία της ΕΕ, όπως ανέδειξαν και οι τοποθετήσεις. Στην Πορτογαλία - αναφέρθηκε - σήμερα η ανεργία φτάνει στο 12%, χωρίς να υπολογίζονται και εκείνοι που δεν έχουν τη δυνατότητα να βρουν μια θέση εργασίας. Στη Δανία, μειώθηκε η περίοδος επιδότησης των ανέργων από 4 σε 2 χρόνια. Στην Αυστρία, μεγαλώνει ο αριθμός των εργαζομένων που δουλεύουν με μειωμένο ωράριο και χρειάζονται να κάνουν δύο ή και παραπάνω δουλειές για να ζήσουν τις οικογένειές τους.

Σε παρέμβασή του, ο Γιώργος Μαυρίκος, γενικός γραμματέας της Πανελλήνιας Συνδικαλιστικής Ομοσπονδίας (ΠΣΟ) αναφέρθηκε στα βήματα, αλλά και στις δυσκολίες, που γίνονται για την ταξική συσπείρωση των εργαζομένων, ενάντια στην αποπροσανατολιστική και υπονομευτική δράση των δυνάμεων του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού. «Υπάρχουν αγωνιστές που προβληματίζονται και παλεύουν γι αυτά τα ζητήματα. Η ταξική αντίληψη λοιπόν πρέπει μέσα στη χώρα του καθενός να δυναμώσει, να χτιστεί, και να αναπτύξει δράση».

Στην Απόφαση της συνάντησης σημειώνεται μεταξύ άλλων ότι «η κρίση που δέρνει ολόκληρη την Ευρώπη και όλο τον καπιταλιστικό κόσμο είναι αποτέλεσμα της κρίσης υπερπαραγωγής του κεφαλαίου, είναι αποτέλεσμα των ανταγωνισμών του για κερδοφορία». Υπογραμμίζεται ότι μπροστά στις κρίσιμες και σύνθετες συνθήκες και μπροστά στη γενικευμένη αυτή επίθεση σε βάρος των εργαζομένων, ο ρόλος του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος γίνεται ακόμη πιο σημαντικός. Και την περίοδο της κρίσης γίνεται εμφανής η ύπαρξη των δύο διαφορετικών γραμμών στο συνδικαλιστικό κίνημα.

Από τη μια είναι η γραμμή της συναίνεσης, του συμβιβασμού, της υποταγής, με σημαία την ανταγωνιστικότητα, δηλαδή την κερδοφορία των μονοπωλίων συνολικά και σε κάθε χώρα ξεχωριστά. Η γραμμή που συμφωνεί με την πλουτοκρατία, το μεγάλο κεφάλαιο. Που άμεσα η έμμεσα βάζει πλάτη στα μέτρα της ΕΕ, των κυβερνήσεων για να μη χάσουν τα μονοπώλια ούτε ένα ευρώ από την κερδοφορία τους. Είναι η γραμμή που λέει, στο όνομα της κρίσης, δήθεν για να μη χαθούν θέσεις εργασίας να δίνονται δισεκατομμύρια ευρώ στην εργοδοσία. Συμφωνεί με αυξήσεις ακόμα και μηδενικές και υπογράφει μείωση μισθών. Είναι η γραμμή που λέει «ναι» ας απολυθούν και μερικοί εργαζόμενοι για να σωθούν οι άλλοι. Είναι η γραμμή που λέει «ναι» στις ελαστικές σχέσεις εργασίας, στη διευθέτηση του χρόνου εργασίας, στο όνομα της συγκράτησης της ανεργίας, στον ενεργό και ανενεργό χρόνο και άλλα. Πρόκειται για γραμμή ήττας των εργαζομένων. Αυτή τη γραμμή εκφράζουν στην Ευρώπη τα ρεφορμιστικά συνδικάτα που συνεργάζονται με την Κομισιόν, τα όργανα της ΕΕ, τις εργοδοτικές ενώσεις, ο κυβερνητικός και εργοδοτικός συνδικαλισμός, οι συνδικαλιστικές οργανώσεις που είναι με τον κοινωνικό διάλογο, το συμβιβασμό, την υποταγή.

Στην άλλη όχθη βρίσκεται η γραμμή που ακολουθεί το δρόμο της ταξικής πάλης, της ανυπακοής, της αντεπίθεσης, της οργάνωσης της πάλης κατά των αντιλαϊκών πολιτικών, κατά της ΕΕ. Είναι η γραμμή που παλεύει για την κοινωνική απελευθέρωση της εργατικής τάξης, που θέλει την ανατροπή της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο. Είναι η γραμμή που παλεύει ενάντια στα μονοπώλια, τις πολυεθνικές, για να μη φορτωθούν τα βάρη της κρίσης οι εργαζόμενοι, τα λαϊκά στρώματα. Που λέει «όχι» στις απολύσεις, λέει «ναι» στη διεκδίκηση των σύγχρονων αναγκών της εργατικής τάξης. Και υπογραμμίζεται: «Εχουμε σοβαρό καθήκον να συμβάλλουμε με αυτή τη γραμμή πάλης για να αναπτυχθούν, να συντονιστούν μαζικοί ταξικοί αγώνες σε όλη την Ευρώπη. Σε αυτή την κατεύθυνση πρέπει να οργανώσουμε την πάλη για τα καθημερινά προβλήματα, να αποκαλύψουμε τις αιτίες τους.

Με βάση όλα αυτά αποφασίζουμε:

• Να συνεχίσουμε και να πυκνώσουμε τις επαφές και τις συναντήσεις μας με στόχο τον καλύτερο και πιο ενεργητικό συντονισμό των αγωνιστικών δυνάμεων στην Ευρώπη.
• Να οργανώσουμε μέσα στο 2010 κοινή παράσταση διαμαρτυρίας στην έδρα της ΕΚΤ στη Φραγκφούρτη Γερμανίας και στην έδρα της Κομισιόν στις Βρυξέλλες Βελγίου.
• Να οργανώσουμε μέσα στο 2011 τρεις κλαδικές συναντήσεις στους κλάδους α)τροφίμων, β)μεταφορών, γ) επικοινωνιών με κεντρικό θέμα "οι εξελίξεις στον κλάδο και η πολιτική ιδιωτικοποιήσεων".
• Να συνεργαστούμε και να συμμετέχουμε στις πρωτοβουλίες της Παγκόσμιας Συνδικαλιστικής Ομοσπονδίας, να προωθούμε τις αρχές της ταξικής πάλης και να δράσουμε από κοινού με το Ευρωπαϊκό Περιφερειακό της Γραφείο».