ASSOCIATED PRESS

Όπως έγκαιρα προειδοποίησε το ΚΚΕ, η κρίση αποδεικνύεται μια πρώτης τάξης ευκαιρία για το κεφάλαιο να μειώσει την τιμή στην οποία αγοράζει την εργατική δύναμη για να συντηρήσει και να αυξήσει την κερδοφορία του

Επιβεβαιώνεται και μ' αυτόν τον τρόπο ότι η κρίση δεν είναι δυσβάσταχτη για όλους (εργαζόμενους και κεφάλαιο) και ότι τα μονοπώλια συνεχίζουν να θησαυρίζουν σε συνθήκες κρίσης, όπως ακριβώς έκαναν και σε συνθήκες μεγέθυνσης της καπιταλιστικής οικονομίας.

Κατά το δημοσίευμα, το 82% των εταιρειών του αμερικανικού δείκτη S&P 500 (καταγράφει τις επιδόσεις των μεγάλων Ανωνύμων Εταιρειών), που ανακοίνωσαν οικονομικά αποτελέσματα για το τρίμηνο Απρίλη - Ιούνη, όχι μόνο κατέγραψαν κέρδη υψηλότερα των προσδοκιών, αλλά επιπλέον εμφανίστηκαν αισιόδοξες και για τις προοπτικές των επόμενων μηνών. Ανάλογα ήταν τα αποτελέσματα της κερδοφορίας και για τις επιχειρήσεις της Ευρώπης.

Σύμφωνα με την ίδια ανάλυση, η συνεχώς αυξανόμενη κερδοφορία οφείλεται στο γεγονός ότι οι εταιρείες ανά τον κόσμο προχωρούσαν σε δραστικές περικοπές κόστους, ενώ σημαντική συμβολή έχει και η αυξανόμενη ζήτηση από τις αναδυόμενες αγορές. Οι τεχνοκράτες μάλιστα εκτιμούν ότι βρίσκονται μπροστά «στο καλύτερο "σερί" ευχάριστων εκπλήξεων στην εταιρική κερδοφορία από το 1990»!

Τα στοιχεία αποδεικνύουν ότι η καπιταλιστική κρίση αποτελεί μια πρώτης τάξης ευκαιρία για τα μονοπώλια να συνθλίψουν κι άλλο το λεγόμενο «εργατικό κόστος», την τιμή δηλαδή στην οποία αγοράζουν την εργατική δύναμη, για να διατηρήσουν σε υψηλά επίπεδα την κερδοφορία τους και να την εκτινάξουν μόλις η οικονομία βγει - έστω και πρόσκαιρα - από την οικονομική κρίση.

Από αυτή τη σκοπιά, εύκολα μπορεί κανείς να ερμηνεύσει τη σκοπιμότητα των βάρβαρων μέτρων που παίρνονται και στη χώρα μας, στο όνομα της ανάκαμψης της οικονομίας. Μέτρα που έχουν μόνιμο χαρακτήρα (μειώσεις σε μισθούς και συντάξεις, απελευθέρωση απολύσεων, κατάργηση συμβάσεων κ.άα.) και τα οποία βυθίζουν το λαό πιο βαθιά στην εξαθλίωση, δημιουργώντας ταυτόχρονα τις προϋποθέσεις για αλματώδη αύξηση της κερδοφορίας των μεγαλοεπιχειρήσεων το επόμενο διάστημα.

Παρά όμως την αισιοδοξία των φυσικών και πολιτικών εκπροσώπων του κεφαλαίου, ο λαός φαίνεται να αντιλαμβάνεται ολοένα και πιο καθαρά ότι κανένα ουσιαστικό όφελος δεν πρόκειται να αποκομίσει από την όποια ανάκαμψη. Σύμφωνα με παγγερμανική δημοσκόπηση του Ινστιτούτου Emnid, το 61% των Γερμανών δεν πιστεύει πλέον ότι «η ολοένα και μεγαλύτερη οικονομική ανάπτυξη αυξάνει και την ποιότητα ζωής τους».

Μάλιστα, το 88% των ερωτηθέντων θεωρεί ότι το ισχύον σύστημα δεν λαμβάνει επαρκώς υπόψη ούτε «την προστασία του περιβάλλοντος» ούτε την «προσεκτική χρήση των πρώτων υλών», ή «την κοινωνική ισορροπία». Κατά συνέπεια, η πλειοψηφία των Γερμανών θεωρεί επιθυμητή την εγκαθίδρυση μιας «νέας οικονομικής τάξης» και δείχνει να εμπιστεύεται πολύ λίγο τα οικονομικά συστήματα «τα οποία ακολουθούν μόνο τους κανόνες της αγοράς». Μόνο το 1/3 των Γερμανών πιστεύει στην ικανότητα «αυτοΐασης της αγοράς» - και μάλιστα λιγότερο οι νέοι σε σχέση με τους μεγαλύτερους.

Στην ίδια έρευνα, η υγεία, οι κοινωνικές σχέσεις και οι περιβαλλοντικές συνθήκες θεωρούνται μακράν σημαντικότερες από τον «πολλαπλασιασμό των χρημάτων και της ιδιοκτησίας». Τέλος, ένα ποσοστό της τάξης του 82% συνδέει άμεσα την περαιτέρω οικονομική ανάπτυξη με τη διατήρηση της πολιτικής σταθερότητας.

Τα συμπεράσματα της έρευνας βάζουν στην πραγματική τους διάσταση τις θριαμβολογίες του γερμανικού υπουργείου Οικονομικών, το οποίο, σε έκθεσή του, εκτιμάει ότι η ανάκαμψη της γερμανικής οικονομίας θα συνεχιστεί κατά πάσα πιθανότητα και στο δεύτερο εξάμηνο του 2010, αν και με πιο αργούς ρυθμούς, καθώς επιβραδύνεται η διεθνής ζήτηση. Η μεγαλύτερη οικονομία της Ευρώπης επεκτάθηκε κατά 2,2% στο δεύτερο τρίμηνο του 2010, ρυθμός ο οποίος είναι ο υψηλότερος μετά την ενοποίηση της χώρας, το 1990.

Η γερμανική Ομοσπονδιακή Τράπεζα προέβλεψε ότι η Γερμανία θα δει ανάπτυξη της τάξης του 3% το 2010, από 2% που είχε προβλέψει τον Ιούνιο, όμως «η ορμή της οικονομίας, θα είναι κατά πάσα πιθανότητα λιγότερο ισχυρή το δεύτερο εξάμηνο απ' ό,τι στο πρώτο», σύμφωνα με το υπουργείο Οικονομικών.

Στη Γαλλία, τις δυσκολίες της οικονομίας να βγει με ικανοποιητικούς ρυθμούς από την ύφεση, φανερώνει η αναθεώρηση στο 2% (από 2,5%) της εκτίμησης για τον ρυθμό ανάπτυξης το 2011 από την κυβέρνηση. «Ο στόχος για ρυθμό ανάπτυξης 1,4% θα επιτευχθεί ή θα ξεπερασθεί το 2010. Αυτό θα επιτρέψει, σε αντιστοιχία με τις προβλέψεις του ΟΟΣΑ, μια πρόβλεψη για ανάπτυξη 2% το 2011», αναφέρει η γαλλική κυβέρνηση σε ανακοίνωση που εξέδωσε.

Δηλωτικό, εξάλλου, της αναπόφευκτης καταστροφής παραγωγικών δυνάμεων σε συνθήκες καπιταλιστικής κρίσης, είναι η υψηλή ανεργία που καταγράφεται στις ΗΠΑ. Σύμφωνα με το Γραφείο Προϋπολογισμού του Κογκρέσου (CBO), η ανεργία δε θα επανέλθει στα προ κρίσης επίπεδα (δηλαδή κοντά στο 5%) πριν από το 2014.

Και ενώ το τραπεζικό κεφάλαιο έχει στην κυριολεξία μπουκώσει το στόμα του με δισ. ευρώ από τους κρατικούς προϋπολογισμούς, χτες, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα ανακοίνωσε ότι θα εξετάσει την απόσυρση των έκτακτων μέτρων ρευστότητας το πρώτο τρίμηνο του 2011, σύμφωνα με συνέντευξη του Αξελ Βέμπερ, διοικητή της Bundesbank στην τηλεόραση του Bloomberg. Συναρτά, ωστόσο, άμεσα την απόσυρση των μέτρων από τις εξελίξεις στο ευρωπαϊκό τραπεζικό σύστημα.

Τέλος, στα σενάρια περί αναδιάρθρωσης του ελληνικού χρέους, χτες ανακοινώθηκε ότι το 43% των οικονομολόγων που συμμετείχαν σε δημοσκόπηση του «Reuters», πιστεύουν ότι η Ελλάδα θα προχωρήσει τελικά σε μια τέτοια κίνηση μέσα στην επόμενη πενταετία, έναντι 33% το Μάη. Περιορισμένες είναι και οι πιθανότητες αποχώρησης κάποιας χώρας - μέλους από την ευρωζώνη τα επόμενα πέντε χρόνια. Από τους τεχνοκράτες, 54 είπαν ότι το ενδεχόμενο είναι απίθανο ή πολύ απίθανο, ενώ μόλις έξι το χαρακτήρισαν ως πιθανό ή πολύ πιθανό.