Κρίσιμοι οι επόμενοι μήνες στην αναμέτρηση του λαϊκού κινήματος με τη στρατηγική κυβέρνησης - τρόικας - αστικών κομμάτων
Η μαζικότητα, ο προσανατολισμός, η συνέπεια, η αντοχή και η πολυμορφία στην πάλη του λαού θα κρίνουν το επόμενο διάστημα την αναμέτρηση με την πολιτική του κεφαλαίου |
Η κυβέρνηση θα αξιοποιήσει προπαγανδιστικά και την έκθεση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής που δημοσιοποιήθηκε την Πέμπτη και «συστήνει» την εφαρμογή επιπλέον διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων σε Ασφαλιστικό και Εργασιακά, την επιβολή ακόμα πιο σκληρών φοροεισπρακτικών μέτρων και νέες δραστικές περικοπές σε μισθούς και κοινωνικές παροχές.
Το περίγραμμα των σαρωτικών ανατροπών δίνεται με σαφήνεια και στο «επικαιροποιημένο μνημόνιο οικονομικής και χρηματοπιστωτικής πολιτικής», που έδωσε στη δημοσιότητα την Παρασκευή το υπουργείο Οικονομικών, στο οποίο περιγράφονται οι άξονες των ανατροπών που προϋποθέτει η ομαλή εκταμίευση του δανείου από την τρόικα το 2010 και 2011.
Στο εξής και σε συνεργασία με το ΔΝΤ, την ΕΕ και την ΕΚΤ, η κυβέρνηση θα «αξιολογεί την πορεία εσόδων του προϋπολογισμού» κάθε τρεις μήνες και κάθε παρέκκλιση από τους στόχους θα ισοδυναμεί με πρόσθετα μέτρα.
«Παρά τη σημαντική πρόοδο, δεν έχουν εκλείψει οι προκλήσεις και οι κίνδυνοι (...) Αν χρειασθεί θα ληφθούν διορθωτικά μέτρα, ώστε να αποφευχθεί κάθε ολίσθηση στην εκτέλεση του προϋπολογισμού κατά το δεύτερο εξάμηνο του 2010», σημειώνεται με έμφαση στην έκθεση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, ενώ, παράλληλα, τονίζεται ότι «ενδέχεται να χρειασθούν ορισμένα ακόμη μέτρα το 2011 ανάλογα με τις επικείμενες μακροπρόθεσμες προβλέψεις».
Μπροστά στο επερχόμενο «κύμα» των νέων μέτρων, η κυβέρνηση, με την αρωγή και του εκπροσώπου των τραπεζιτών, Γ. Προβόπουλου, επιχείρησε την Πέμπτη να δημιουργήσει μια τεχνητή «ευφορία» ως προς τις προοπτικές της ελληνικής καπιταλιστικής οικονομίας, ταυτίζοντας προκλητικά το συμφέρον του κεφαλαίου με αυτό των εκατομμυρίων εργαζομένων.
Αντίστοιχα, η εκταμίευση της δεύτερης δόσης του ληστρικού δανείου από την τρόικα αξιοποιήθηκε σαν προπέτασμα καπνού για να κρυφτεί η συμφωνημένη ένταση της επίθεσης με επέκταση των αντιλαϊκών ανατροπών.
Μέσα στους αμέσως επόμενους μήνες του 2010 και στις αρχές του 2011 η κυβέρνηση ετοιμάζει:
Τη συντριπτική πλειοψηφία των παραπάνω μέτρων ο πρωθυπουργός θα εμφανίσει από το βήμα της ΔΕΘ σαν τις «αναγκαίες» προϋποθέσεις για να υπάρξει «ανάπτυξη», η οποία θα βγάλει δήθεν τη χώρα από την κρίση. Θα υποσχεθεί μάλιστα «νέες θέσεις εργασίας», οι οποίες, σύμφωνα με την προκλητική κυβερνητική προπαγάνδα, θα δημιουργηθούν από τις επενδύσεις που θα έρθουν στη χώρα και θα ισχυριστεί ότι μετά την κρίση θα υπάρξει «δικαιότερη αναδιανομή του πλούτου».
Θα δεσμευτεί, μάλιστα, ότι οι «θυσίες του λαού θα πιάσουν τόπο», ότι δε θα «ξαναπληρώσουν οι μη έχοντες» και ότι στο μέλλον θα «υπάρξουν φοροελαφρύνσεις» και «καλύτερες αμοιβές». Πρόκειται για τα βασικά στοιχεία μιας ανελέητης προπαγάνδας, την οποία ήδη επεξεργάζονται τα επιτελεία της κυβέρνησης και θα αποτελέσει την αιχμή της επίθεσης στη συνείδηση του λαού.
Με στόχο να παραπλανήσει τα λαϊκά στρώματα, ο Γ. Παπανδρέου θα προσπαθήσει να καλλιεργήσει προσδοκίες για την προώθηση «κοινωνικών πολιτικών». Το «κοινωνικό πακέτο» που θα παρουσιάσει στη ΔΕΘ, σύμφωνα με κύκλους του υπουργείου Οικονομικών, θα περιλαμβάνει περίπου 100 εκατομμύρια ευρώ (χρήματα που ισοδυναμούν με το 0,9% από το δάνειο των 110 δισ. ευρώ της ΕΕ και του ΔΝΤ που πήρε η κυβέρνηση). Πρόκειται για το ποσό που έχει «περισσέψει» στο «Ταμείο Αλληλεγγύης», από την περικοπή της δεύτερης δόσης του επιδόματος «κοινωνικής αλληλεγγύης».
Μ' αυτά τα ψίχουλα η κυβέρνηση θα επιχειρήσει να αναδιανείμει τη φτώχεια στα λαϊκά στρώματα, θεσπίζοντας αυστηρά «εισοδηματικά κριτήρια» για τη χορήγηση των πιο πενιχρών επιδομάτων.
Τα λαϊκά στρώματα έχουν κάθε συμφέρον να αποκρούσουν την κυβερνητική προπαγάνδα, μαζί με τα μέτρα που αυτή φιλοδοξεί να νομιμοποιήσει. Οι ανατροπές που προωθεί η κυβέρνηση έρχονται να ισοπεδώσουν και τα τελευταία ψήγματα των δικαιωμάτων της εργατικής τάξης. Είναι μέτρα που υπηρετούν αυστηρά τις στρατηγικές επιδιώξεις του κεφαλαίου να ξεπεράσει την καπιταλιστική κρίση με το μικρότερο κόστος και με φτηνότερους εργάτες να μπει σε νέα τροχιά υπερκερδοφορίας την περίοδο της ανάκαμψης.
Θύματα αυτής της πολιτικής είναι, εκτός από τους εργαζόμενους, οι μικρομεσαίοι και αυτοαπασχολούμενοι, οι φτωχοί και μεσαίοι αγρότες. Η θέση όλων αυτών είναι στο πλευρό της εργατικής τάξης. Στο ίδιο μετερίζι του αντιμονοπωλιακού αγώνα, που θα οργανώνει την πάλη ενάντια στα μέτρα και τις συνέπειές τους και ταυτόχρονα θα ζυμώνει πλατιά στο κίνημα την αναγκαιότητα του άλλου δρόμου ανάπτυξης.