ΠΟΛΙΤΙΚΗ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

ΠΟΛΙΤΙΚΗ

ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ - ΛΑΪΚΑ ΝΟΙΚΟΚΥΡΙΑ

Απιαστο όνειρο ακόμα και οι ολιγοήμερες διακοπές

Περίπου 200.000 λιγότεροι όσοι δικαιούνται με εισοδηματικά κριτήρια το Δελτίο Κοινωνικού Τουρισμού
Το ταξίδι οδικώς για Θεσσαλονίκη κοστίζει πάνω από 150 ευρώ (βενζίνη και διόδια)
Πάνω από 30% η αύξηση στα ακτοπλοϊκά εισιτήρια
Λαύριο - Λήμνος με επιστροφή συν το ΙΧ κοστίζει περίπου 300 ευρώ!

Σε άπιαστο όνειρο εξελίσσονται οι καλοκαιρινές διακοπές για την πλειοψηφία των εργαζομένων. Με τους μισθούς πείνας και το χτύπημα στο λαϊκό εισόδημα από τα μέτρα της κυβέρνησης, το κόστος για μερικές μέρες ξεκούρασης είναι απλησίαστο για εργαζόμενους, νέους, συνταξιούχους, ανέργους. Ο αριθμός όσων φεύγουν από τα σπίτια τους για κάποιον καλοκαιρινό προορισμό έχει μειωθεί αισθητά. Το ίδιο και η διάρκεια των διακοπών. Αυτό το Σαββατοκύριακο είναι ένα από αυτά που η πλειοψηφία των εργαζομένων ξεκινά διακοπές λίγων ημερών. Ας δούμε τι έχουν να αντιμετωπίσουν εκατοντάδες χιλιάδες εργατικές οικογένειες.

Το ζήτημα του λαϊκού τουρισμού έχει πολλές πτυχές. Ενα πρώτο σημαντικό πλήγμα στο δικαίωμα της λαϊκής οικογένειας για διακοπές επιφέρουν τα όρια εισοδήματος που θέσπισε η κυβέρνηση για τους δικαιούχους Δελτίων Κοινωνικού Τουρισμού. Πέρυσι, είχε προϋπολογιστεί να δοθούν 745.000 Δελτία Κοινωνικού Τουρισμού μέσω του Οργανισμού Εργατικής Εστίας. Αριθμός, έτσι κι αλλιώς, μικρός μπροστά στο σύνολο των εργαζομένων που πληρώνουν εισφορές και μαζί με τα προστατευόμενα μέλη τους έχουν ανάγκη από διακοπές.

Φέτος, ακόμα κι αυτός ο αριθμός δικαιούχων πετσοκόβεται καθώς χορηγούνται όλα κι όλα 550.000 δελτία, για επτά διανυκτερεύσεις που και πάλι δεν είναι δωρεάν. Αλλωστε, ο δικαιούχος επιβαρύνεται με ημερήσια οικονομική συμμετοχή ανάλογα με τις παρεχόμενες υπηρεσίες, την κατηγορία του καταλύματος και τη χρονική περίοδο συμμετοχής του. Χώρια το πλήρες μίσθωμα που θα πρέπει να καταβάλλει για τη σύντροφό του, τη σύζυγο, αν δεν είναι δικαιούχος, και τα παιδιά που τυχόν έχει μαζί.

Οι δυνάμεις του ΚΚΕ και της ΚΝΕ, προχωρώντας σε εξορμήσεις, ενημερώνουν τους ταξιδιώτες για τις θέσεις του Κόμματος για το λαϊκό δικαίωμα στις διακοπές και την αναψυχή

Από παράγοντες του Οργανισμού προβάλλεται ως επιχείρημα ότι πέρυσι δεν εξαντλήθηκαν τα προς διάθεση Δελτία, και ότι, βάσει της περσινής ζήτησης ο μικρότερος φετινός αριθμός επαρκεί για να καλύψει την τωρινή. Αποσιωπούν το γεγονός ότι λόγω της εφαρμοζόμενης αντιλαϊκής πολιτικής, ο εργατόκοσμος δεν έχει να καλύψει ούτε βασικές ανάγκες, πόσο μάλλον να φύγει για διακοπές κάνοντας χρήση του Δελτίου. Οτι δεν αρκεί μόνο αυτή η «παροχή» για να ταξιδέψει κανείς, αλλά ένα γενικότερο πλαίσιο στήριξής του έστω για την αναψυχή του.

Εξάλλου, για να εμφανιστεί ως «δίκαιη» η απόρριψη δικαιούχων, η κυβέρνηση έθεσε «όρια εισοδήματος» που όσοι τα ξεπέρασαν δεν πήραν δελτίο. Π.χ. για μεμονωμένα άτομα ορίστηκαν ως όριο τα 17.000 ευρώ ετήσιο εισόδημα (βάσει του εκκαθαριστικού σημειώματος φόρου εισοδήματος οικονομικού έτους 2009) ή για δύο άτομα τα 25.000 οικογενειακό εισόδημα. Δηλαδή, όποιος εργαζόμενος στον ιδιωτικό τομέα κέρδιζε το «αστρονομικό» ποσό των 1.215 ευρώ μηνιαίως ή ζευγάρι ιδιωτικών υπαλλήλων με συνολικό έσοδο 1.786 ευρώ μηνιαίως, θεωρούνται «προνομιούχοι» δίχως ανάγκη στήριξης για διακοπές.

Ανάλογα λειτουργεί και το πρόγραμμα 5 (όλων κι όλων) διανυκτερεύσεων «Τουρισμός για Ολους» του Ελληνικού Οργανισμού Τουρισμού. Που μόνο για «όλους» δεν είναι, καθώς δίνει τα σχετικά Δελτία του το πολύ σε 100.000 δικαιούχους. Και σε αυτήν την περίπτωση, για να φανεί «δίκαιη» η απόρριψη των υπολοίπων ενδιαφερομένων μπαίνουν εισοδηματικά κριτήρια (18.000 για μεμονωμένα άτομα και 31.000 για οικογένειες). Κατά τι μεγαλύτερα από αυτά του ΟΕΕ, επίσης αποκλείουν χιλιάδες σκληρά εργαζόμενους από το δικαίωμά τους στις διακοπές.

Οσοι αποκλείονται από τα προαναφερόμενα προγράμματα (κι ενώ η εφαρμογή του Μνημονίου των ΕΕ/ ΔΝΤ/ κομμάτων του κεφαλαίου δείχνει τα δόντια της στα πλατιά λαϊκά στρώματα, τα εργατικά λαϊκά νοικοκυριά στριμώχνονται για να καλύψουν με μειωμένο εισόδημα αυξημένους λογαριασμούς, τσιμπημένες τιμές, τροφεία και δίδακτρα για τα παιδιά), καλούνται να πληρώσουν 60 ευρώ τη ημέρα για ένα ενοικιαζόμενο δωμάτιο (όχι ξενοδοχείο) στην Ελαφόνησο, 50 ευρώ σε Μήλο, Πάρο, Αντίπαρο, 40 και 50 ευρώ (συν «προαιρετικά» 6 ευρώ ημερησίως το κλιματιστικό) για ένα στούντιο στη Ζάκυνθο ή 50 με 55 ευρώ ημερησίως για ένα στούντιο στη Χαλκιδική.

Επιπρόσθετα, αν ταξιδέψουν στην ηπειρωτική Ελλάδα με ΙΧ, έχουν να καλύψουν τις απαράδεκτες τιμές σε βενζίνη και διόδια των μεγαλοεργολάβων. Θυμίζουμε ότι τον Απρίλη στην έξοδο του Πάσχα (πριν δηλαδή τις τελευταίες αυξήσεις που επιβαρύνουν παραπέρα τους καλοκαιρινούς εκδρομείς), με μέση τιμή αμόλυβδης ακόμα στα 1,4 ευρώ/λίτρο, το ταξίδι μέχρι Θεσσαλονίκη με επιστροφή, μόνο για διόδια και βενζίνη στοίχιζε 143,8 ευρώ. Για Πάτρα 60,8. Για Γιάννενα 133.

Κοντά 30% οι αυξήσεις των εισιτηρίων σε ένα χρόνο

Tο ιδιωτικό μονοπώλιο «Ολυμπιακών Αερογραμμών»/«Aegean» και τα πανάκριβα εισιτήριά του δεν αφήνουν περιθώρια σκέψης για αεροπορική μετακίνηση. Ομως και η ακτοπλοϊκή μετάβαση στα νησιά είναι ένα ακόμα υψηλό κόστος. Οι εφοπλιστές ζητούν πλήρη απελευθέρωση των τιμών των εισιτηρίων, όταν οι σημερινές είναι ήδη εξωφρενικές. Οχι μόνο για τον επισκέπτη, αλλά και το νησιώτη που χρειάζεται για λόγους εργασίας, υγείας, εκπαίδευσης να μεταβεί στην ηπειρωτική χώρα. Χώρια το γεγονός ότι οι υψηλές τιμές μεταφοράς (και) των φορτηγών ΔΧ, μετακυλίονται στις τιμές των προϊόντων που πληρώνουν επισκέπτες και κάτοικοι.

Τα στοιχεία είναι συντριπτικά και αναμφισβήτητα. Από το 2001 που το ΠΑΣΟΚ εναρμόνισε, με τη σύμφωνη γνώμη ΝΔ/ΣΥΝ, τον κανονισμό 3577/92 (άρση του καμποτάζ) της ΕΕ με την ελληνική νομοθεσία, και άρχισε η σταδιακή «απελευθέρωση» των εσωτερικών θαλάσσιων συγκοινωνιών, η κατάσταση που διαμορφώνεται στις ακτοπλοϊκές συγκοινωνίες είναι εφιαλτική για την τσέπη κάθε εργαζόμενου.

Αρχές του Ιούλη, λίγες μόνο μέρες πριν υπογραφεί η κατάπτυστη συμφωνία ΓΣΕΕ/ΣΕΒ για δραστική μείωση των μισθών (μηδενικές αυξήσεις με τον πληθωρισμό να εκτοξεύεται στα ύψη), οι ανατιμήσεις που επιβλήθηκαν στα ακτοπλοϊκά εισιτήρια ακόμα και της οικονομικής θέσης ξεπέρασαν συγκριτικά με πέρσι το 30%.

Ενδεικτικές τιμές εισιτηρίων από Πειραιά: 33,50 ευρώ ήταν πέρυσι το εισιτήριο της οικονομικής θέσης για Πάρο. Φέτος έφτασε τα 44, δηλαδή αύξηση 31,34%. Για Νάξο πέρυσι το εισιτήριο (πάντα οικονομικής θέσης) ήταν 36,50 ευρώ. Φέτος κοστίζει 46, αύξηση 26%. Για Μύκονο το εισιτήριο έφτασε φέτος τα 40 ευρώ από 34,50 που ήταν πέρσι, άρα αύξηση 15,9%.

Από το 2001 (οπότε άρχισε η προαναφερόμενη σταδιακή «απελευθέρωση» των ακτοπλοϊκών συγκοινωνιών) είχαμε τις εξής αυξήσεις: Από Πειραιά για Ικαρία το εισιτήριο της οικονομικής θέσης κόστιζε 8,50 ευρώ και τώρα έφτασε τα 45,50. Δηλαδή αύξηση στη δεκαετία 435%. Για Σάμο από 10,27 ευρώ, τώρα κοστίζει 50 ευρώ, ποσοστό αύξησης στο διάστημα 2001-2010 411%. Για Νάξο ήταν 8,50 ευρώ και τώρα κοστίζει 38, αύξηση 441%.

Τέτοιες τιμές στα εισιτήρια (μέρος κι αυτές της εφαρμοζόμενης φιλομονοπωλιακής πολιτικής που καταληστεύει το εργατικό εισόδημα), στερούν από τις λαϊκές οικογένειες το δικαίωμα στην ξεκούραση. 'Η τις αναγκάζουν να κόβουν από οπουδήποτε αλλού για να εξοικονομήσουν το πολύ τέσσερις - πέντε μέρες αναψυχής. Πώς αλλιώς να βρουν δυο άνθρωποι με ένα μικρομεσαίο ΙΧ, σε μήκος κάτω από 4,25 μ., 294 ευρώ για να εξοφλήσουν ένα ταξίδι από Λαύριο προς Λήμνο και πίσω, με παραμονή 10 ωρών στο κατάστρωμα, σε ένα σαπάκι 34 χρόνων;

Η ξεκούραση είναι λαϊκό δικαίωμα

Πρόσφατα, η Οργάνωση Περιοχής Θεσσαλίας της ΚΝΕ διοργάνωσε καμπάνια για το λαϊκό δικαίωμα στις διακοπές και την αναγκαιότητα αγωνιστικής δράσης προς διεκδίκησή του.

Σε αυτό το πλαίσιο συνέταξε και μοίρασε ερωτηματολόγιο όπου απάντησαν νέοι, εργαζόμενοι, μικρομεσαίοι αγρότες. Σε ερωτήματα όπως «Πόσες μέρες θα κάνεις φέτος διακοπές», «Πού θα κάνεις διακοπές», «Τι πλήττει τον τουρισμό και το δικαίωμα του λαού στις διακοπές», «Ποιος φταίει και πρέπει να πληρώσει την κρίση». Και μόνο τυχαίες δεν ήταν οι απαντήσεις που έδωσαν περίπου 400 άτομα, προερχόμενα από λαϊκές οικογένειες.

Το 40% είπε ότι θα πάει διακοπές μέχρι πέντε μέρες. Το 40% θα μείνει σε κάμπινγκ και το 32% σε σπίτια γνωστών. Το 32% απάντησε «καθόλου» και μόνο το 28% θα κάνει διακοπές πάνω από πέντε μέρες. Για το πλήγμα που δέχεται το δικαίωμα στις διακοπές, το 95% απάντησε ότι φταίει το εφοπλιστικό κεφάλαιο και τα τουριστικά μεγαθήρια των επιχειρηματιών που δραστηριοποιούνται στο χώρο.

Σε μια άλλη, επίσης πρόσφατη περίπτωση παρέμβασης, οι δυνάμεις της Κομματικής Οργάνωσης Πειραιά (ΚΟΠ) του ΚΚΕ έπεσαν, από τα ξημερώματα μέχρι τα μεσάνυχτα, με αποφασιστικότητα στη μάχη της ενημέρωσης του επιβατικού κοινού.

Μπροστά στους καταπέλτες των ακτοπλοϊκών πλοίων, σε κάθε πύλη και σημείο του λιμανιού του Πειραιά, από την Ακτή Μιαούλη ως την Ακτή Βασιλειάδη στη Δραπετσώνα, μοιράζοντας τη σχετική ανακοίνωση της ΚΟΠ στους χιλιάδες επιβάτες, φώτιζαν την αιτία συνολικά για τη δραματική εικόνα των ακτοπλοϊκών συγκοινωνιών. Εδειχναν ότι η καπιταλιστική εκμετάλλευση των πλοίων, η αντιλαϊκή πολιτική που ανάγει σε «ιερό και όσιο» τα συμφέροντα του εφοπλιστικού κεφαλαίου, είναι ο λόγος που οι εργαζόμενοι, οι λαϊκές οικογένειες αναγκάζονται να δίνουν κοντά ένα μισθό για ένα ταξίδι «πήγαινε - έλα» με το καράβι. Να ταλαιπωρούνται με βαπόρια υποσυντήρητα (όπως αποδεικνύουν οι απανωτές βλάβες), υπερήλικα, και ταξίδια «οδύσσειες», ενώ το χειμώνα ψάχνουν το «σαπάκι» με το κιάλι.

Οι χιλιάδες κόσμου που πέρασαν από το λιμάνι «άκουσαν» το αγωνιστικό κάλεσμα του ΚΚΕ, την πολιτική του πρόταση, αυτή του άλλου δρόμου ανάπτυξης. Το δρόμο που έχει τη δύναμη να επιβάλει ο λαός με την οργανωμένη πάλη του. Την ανάπτυξη που έχει κριτήριο την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών, με κεντρικό σχεδιασμό και εργατικό - λαϊκό έλεγχο, κοινωνικοποιώντας τα βασικά και συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής, για να γίνουν τα καράβια εργαλεία για τη λαϊκή ευημερία.

Η ανακοίνωση της ΚΟΠ, που διάβαζαν φεύγοντας για τον προορισμό τους, μεταξύ άλλων έγραφε ότι «είναι δικαίωμα η ανάπαυση, ο ελεύθερος χρόνος. Δεν είναι προνόμιο. Είναι δικαίωμά μας να ταξιδεύουμε με πλοία, σύγχρονα, ασφαλή, με φτηνά εισιτήρια, να έχουν τα νησιά ακτοπλοϊκή συγκοινωνία 365 μέρες το χρόνο».

Ακόμα, «οι ακτοπλοϊκές συγκοινωνίες είναι κοινωνικό αγαθό, όχι εμπόρευμα. Με ισχυρό ΚΚΕ, με την οργάνωση της λαϊκής πάλης, μπορούμε να διεκδικήσουμε:

Διακοπές και αναψυχή για όλους τους εργαζόμενους. Δωρεάν διακοπές για όλα τα παιδιά των εργαζομένων, για τους συνταξιούχους και φτωχούς αγρότες.
Ασφαλή σύγχρονα πλοία. Η χώρα μας έχει όλες τις δυνατότητες να κατασκευάσει πλοία που να εξυπηρετούν τις συγκοινωνιακές ανάγκες.
Δραστική μείωση της τιμής των εισιτηρίων των επιβατών και των ναύλων των οχημάτων.
Καθημερινή απρόσκοπτη σύνδεση των νησιών με την ηπειρωτική Ελλάδα και μεταξύ τους για όλη τη διάρκεια του χρόνου.
Ναυτεργάτες με μισθούς και συντάξεις, εργασιακά και κοινωνικοασφαλιστικά δικαιώματα που να ανταποκρίνονται στις σύγχρονες ανάγκες τους».

Η θέση του ΚΚΕ

Στις 10 Ιούνη 2010 η Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΚΚΕ κατέθεσε Επερώτηση συνολικά για την πολιτική της κυβέρνησης στον Τουρισμό. Μεταξύ άλλων τόνιζε:

«Για το ΚΚΕ, ο τουρισμός αποτελεί ανθρώπινη ανάγκη, είναι ένα καθολικό λαϊκό δικαίωμα. Η εμπορευματοποίηση, όμως, του τουρισμού υπονομεύει αυτό το δικαίωμα, θυσιάζοντάς το στο βωμό της κερδοφορίας του κεφαλαίου.

Ηδη το 50% των λαϊκών νοικοκυριών δεν μπορεί να κάνει καθόλου διακοπές. Στις συνθήκες της οικονομικής καπιταλιστικής κρίσης και της βάρβαρης επίθεσης που δέχονται τα λαϊκά στρώματα, μεγαλώνει προκλητικά η απόσταση ανάμεσα στις κάθε είδους παρεχόμενες τουριστικές υποδομές και στην ικανοποίηση των αναγκών του λαού και της νεολαίας για φθηνές και ποιοτικές διακοπές».

Κατήγγελλε την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και για το γεγονός ότι «κρατάει καθηλωμένο σε απαράδεκτα χαμηλά επίπεδα το επίδομα ανεργίας και περικόπτει τα προγράμματα κοινωνικού τουρισμού».

Υπογράμμιζε: «Για το ΚΚΕ είναι αδιαπραγμάτευτο το δικαίωμα των εργαζομένων και των οικογενειών τους στον τουρισμό, στις διακοπές, στην ανάπαυση, στην προαγωγή της υγείας τους, στην αναψυχή. Ο τουρισμός μπορεί αντικειμενικά να συμβάλει στη γνωριμία με άλλους λαούς και πολιτισμούς, στη δημιουργική αξιοποίηση του ελεύθερου χρόνου, στην ψυχική και σωματική ευεξία, στη μόρφωση και στη γνωριμία με την ιστορική κληρονομιά της χώρας μας, στην ανάδειξη του λαϊκού πολιτισμού».

Ορισε δε βασικούς άξονες πάλης για:

Δικαίωμα για διακοπές και αναψυχή για όλους τους εργαζόμενους μέσα από την εξασφάλιση της μηνιάτικης άδειας και του 14ου μισθού για τις διακοπές.
Δωρεάν διακοπές για όλα τα παιδιά των εργαζομένων.
Δωρεάν διακοπές για τους συνταξιούχους και τους φτωχούς αγρότες.
Ελεύθερη πρόσβαση στις ακτές.
Να υπάρχει δωρεάν πρόσβαση σε όλα τα μνημεία, μουσεία, σε όλους τους φυσικούς και πολιτιστικούς χώρους της χώρας μας.
Να παρέχονται προγράμματα κοινωνικού τουρισμού για όλους τους εργαζόμενους με οποιαδήποτε μορφή απασχόλησης (μερική απασχόληση, συμβάσεις ορισμένου χρόνου κλπ.), τους άνεργους και τους φτωχούς και μεσαίους αγρότες χωρίς όρους και προϋποθέσεις.
Να δημιουργηθούν δημόσιες και δωρεάν παιδικές κατασκηνώσεις για τα παιδιά όλων των εργαζομένων και των ανέργων, που θα λειτουργούν όλο το καλοκαίρι.
Να δημιουργηθούν δωρεάν οργανωμένοι χώροι αναψυχής (κάμπινγκ) για όλους τους νέους.
Να δημιουργηθούν δημόσιοι και δωρεάν οργανωμένοι χώροι αναψυχής με ειδικό εξοπλισμό, υποδομές και εκπαιδευμένο προσωπικό για τα Ατομα με Ειδικές Ανάγκες.
Οι μαθητικές εκδρομές να ενταχθούν στο σχολικό πρόγραμμα, να είναι δημόσιες και δωρεάν, να πληρώνονται από το κράτος.

Σε χώρο εταιρείας ανακύκλωσης, έξω από τα διυλιστήρια Ασπροπύργου, εκδηλώθηκε πυρκαγιά χτες αργά το μεσημέρι. Στο σημείο επιχείρησαν 39 πυροσβέστες με 13 οχήματα, 5 υδροφόρες και 10 άτομα πεζοπόρο τμήμα. Η πυρκαγιά ήταν στο 16ο χιλιόμετρο από Αθήνα προς Κόρινθο, στο ρεύμα της Κορίνθου σε σωρούς πλαστικών, ενώ πολύ κοντά υπήρχαν κοντέινερ της εταιρείας ανακύκλωσης. Η φωτιά τέθηκε υπό μερικό έλεγχο μετά τις έξι το απόγευμα.