Σάββατο 7 Αυγούστου 2010
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 8
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ - ΛΑΪΚΑ ΝΟΙΚΟΚΥΡΙΑ
Απιαστο όνειρο ακόμα και οι ολιγοήμερες διακοπές
  • Περίπου 200.000 λιγότεροι όσοι δικαιούνται με εισοδηματικά κριτήρια το Δελτίο Κοινωνικού Τουρισμού
  • Το ταξίδι οδικώς για Θεσσαλονίκη κοστίζει πάνω από 150 ευρώ (βενζίνη και διόδια)
  • Πάνω από 30% η αύξηση στα ακτοπλοϊκά εισιτήρια
  • Λαύριο - Λήμνος με επιστροφή συν το ΙΧ κοστίζει περίπου 300 ευρώ!

Σε άπιαστο όνειρο εξελίσσονται οι καλοκαιρινές διακοπές για την πλειοψηφία των εργαζομένων. Με τους μισθούς πείνας και το χτύπημα στο λαϊκό εισόδημα από τα μέτρα της κυβέρνησης, το κόστος για μερικές μέρες ξεκούρασης είναι απλησίαστο για εργαζόμενους, νέους, συνταξιούχους, ανέργους. Ο αριθμός όσων φεύγουν από τα σπίτια τους για κάποιον καλοκαιρινό προορισμό έχει μειωθεί αισθητά. Το ίδιο και η διάρκεια των διακοπών. Αυτό το Σαββατοκύριακο είναι ένα από αυτά που η πλειοψηφία των εργαζομένων ξεκινά διακοπές λίγων ημερών. Ας δούμε τι έχουν να αντιμετωπίσουν εκατοντάδες χιλιάδες εργατικές οικογένειες.

Το ζήτημα του λαϊκού τουρισμού έχει πολλές πτυχές. Ενα πρώτο σημαντικό πλήγμα στο δικαίωμα της λαϊκής οικογένειας για διακοπές επιφέρουν τα όρια εισοδήματος που θέσπισε η κυβέρνηση για τους δικαιούχους Δελτίων Κοινωνικού Τουρισμού. Πέρυσι, είχε προϋπολογιστεί να δοθούν 745.000 Δελτία Κοινωνικού Τουρισμού μέσω του Οργανισμού Εργατικής Εστίας. Αριθμός, έτσι κι αλλιώς, μικρός μπροστά στο σύνολο των εργαζομένων που πληρώνουν εισφορές και μαζί με τα προστατευόμενα μέλη τους έχουν ανάγκη από διακοπές.

Φέτος, ακόμα κι αυτός ο αριθμός δικαιούχων πετσοκόβεται καθώς χορηγούνται όλα κι όλα 550.000 δελτία, για επτά διανυκτερεύσεις που και πάλι δεν είναι δωρεάν. Αλλωστε, ο δικαιούχος επιβαρύνεται με ημερήσια οικονομική συμμετοχή ανάλογα με τις παρεχόμενες υπηρεσίες, την κατηγορία του καταλύματος και τη χρονική περίοδο συμμετοχής του. Χώρια το πλήρες μίσθωμα που θα πρέπει να καταβάλλει για τη σύντροφό του, τη σύζυγο, αν δεν είναι δικαιούχος, και τα παιδιά που τυχόν έχει μαζί.

Οι δυνάμεις του ΚΚΕ και της ΚΝΕ, προχωρώντας σε εξορμήσεις, ενημερώνουν τους ταξιδιώτες για τις θέσεις του Κόμματος για το λαϊκό δικαίωμα στις διακοπές και την αναψυχή
Οι δυνάμεις του ΚΚΕ και της ΚΝΕ, προχωρώντας σε εξορμήσεις, ενημερώνουν τους ταξιδιώτες για τις θέσεις του Κόμματος για το λαϊκό δικαίωμα στις διακοπές και την αναψυχή
Από παράγοντες του Οργανισμού προβάλλεται ως επιχείρημα ότι πέρυσι δεν εξαντλήθηκαν τα προς διάθεση Δελτία, και ότι, βάσει της περσινής ζήτησης ο μικρότερος φετινός αριθμός επαρκεί για να καλύψει την τωρινή. Αποσιωπούν το γεγονός ότι λόγω της εφαρμοζόμενης αντιλαϊκής πολιτικής, ο εργατόκοσμος δεν έχει να καλύψει ούτε βασικές ανάγκες, πόσο μάλλον να φύγει για διακοπές κάνοντας χρήση του Δελτίου. Οτι δεν αρκεί μόνο αυτή η «παροχή» για να ταξιδέψει κανείς, αλλά ένα γενικότερο πλαίσιο στήριξής του έστω για την αναψυχή του.

Εξάλλου, για να εμφανιστεί ως «δίκαιη» η απόρριψη δικαιούχων, η κυβέρνηση έθεσε «όρια εισοδήματος» που όσοι τα ξεπέρασαν δεν πήραν δελτίο. Π.χ. για μεμονωμένα άτομα ορίστηκαν ως όριο τα 17.000 ευρώ ετήσιο εισόδημα (βάσει του εκκαθαριστικού σημειώματος φόρου εισοδήματος οικονομικού έτους 2009) ή για δύο άτομα τα 25.000 οικογενειακό εισόδημα. Δηλαδή, όποιος εργαζόμενος στον ιδιωτικό τομέα κέρδιζε το «αστρονομικό» ποσό των 1.215 ευρώ μηνιαίως ή ζευγάρι ιδιωτικών υπαλλήλων με συνολικό έσοδο 1.786 ευρώ μηνιαίως, θεωρούνται «προνομιούχοι» δίχως ανάγκη στήριξης για διακοπές.

Ανάλογα λειτουργεί και το πρόγραμμα 5 (όλων κι όλων) διανυκτερεύσεων «Τουρισμός για Ολους» του Ελληνικού Οργανισμού Τουρισμού. Που μόνο για «όλους» δεν είναι, καθώς δίνει τα σχετικά Δελτία του το πολύ σε 100.000 δικαιούχους. Και σε αυτήν την περίπτωση, για να φανεί «δίκαιη» η απόρριψη των υπολοίπων ενδιαφερομένων μπαίνουν εισοδηματικά κριτήρια (18.000 για μεμονωμένα άτομα και 31.000 για οικογένειες). Κατά τι μεγαλύτερα από αυτά του ΟΕΕ, επίσης αποκλείουν χιλιάδες σκληρά εργαζόμενους από το δικαίωμά τους στις διακοπές.


Οσοι αποκλείονται από τα προαναφερόμενα προγράμματα (κι ενώ η εφαρμογή του Μνημονίου των ΕΕ/ ΔΝΤ/ κομμάτων του κεφαλαίου δείχνει τα δόντια της στα πλατιά λαϊκά στρώματα, τα εργατικά λαϊκά νοικοκυριά στριμώχνονται για να καλύψουν με μειωμένο εισόδημα αυξημένους λογαριασμούς, τσιμπημένες τιμές, τροφεία και δίδακτρα για τα παιδιά), καλούνται να πληρώσουν 60 ευρώ τη ημέρα για ένα ενοικιαζόμενο δωμάτιο (όχι ξενοδοχείο) στην Ελαφόνησο, 50 ευρώ σε Μήλο, Πάρο, Αντίπαρο, 40 και 50 ευρώ (συν «προαιρετικά» 6 ευρώ ημερησίως το κλιματιστικό) για ένα στούντιο στη Ζάκυνθο ή 50 με 55 ευρώ ημερησίως για ένα στούντιο στη Χαλκιδική.

Επιπρόσθετα, αν ταξιδέψουν στην ηπειρωτική Ελλάδα με ΙΧ, έχουν να καλύψουν τις απαράδεκτες τιμές σε βενζίνη και διόδια των μεγαλοεργολάβων. Θυμίζουμε ότι τον Απρίλη στην έξοδο του Πάσχα (πριν δηλαδή τις τελευταίες αυξήσεις που επιβαρύνουν παραπέρα τους καλοκαιρινούς εκδρομείς), με μέση τιμή αμόλυβδης ακόμα στα 1,4 ευρώ/λίτρο, το ταξίδι μέχρι Θεσσαλονίκη με επιστροφή, μόνο για διόδια και βενζίνη στοίχιζε 143,8 ευρώ. Για Πάτρα 60,8. Για Γιάννενα 133.

Κοντά 30% οι αυξήσεις των εισιτηρίων σε ένα χρόνο

Tο ιδιωτικό μονοπώλιο «Ολυμπιακών Αερογραμμών»/«Aegean» και τα πανάκριβα εισιτήριά του δεν αφήνουν περιθώρια σκέψης για αεροπορική μετακίνηση. Ομως και η ακτοπλοϊκή μετάβαση στα νησιά είναι ένα ακόμα υψηλό κόστος. Οι εφοπλιστές ζητούν πλήρη απελευθέρωση των τιμών των εισιτηρίων, όταν οι σημερινές είναι ήδη εξωφρενικές. Οχι μόνο για τον επισκέπτη, αλλά και το νησιώτη που χρειάζεται για λόγους εργασίας, υγείας, εκπαίδευσης να μεταβεί στην ηπειρωτική χώρα. Χώρια το γεγονός ότι οι υψηλές τιμές μεταφοράς (και) των φορτηγών ΔΧ, μετακυλίονται στις τιμές των προϊόντων που πληρώνουν επισκέπτες και κάτοικοι.

Τα στοιχεία είναι συντριπτικά και αναμφισβήτητα. Από το 2001 που το ΠΑΣΟΚ εναρμόνισε, με τη σύμφωνη γνώμη ΝΔ/ΣΥΝ, τον κανονισμό 3577/92 (άρση του καμποτάζ) της ΕΕ με την ελληνική νομοθεσία, και άρχισε η σταδιακή «απελευθέρωση» των εσωτερικών θαλάσσιων συγκοινωνιών, η κατάσταση που διαμορφώνεται στις ακτοπλοϊκές συγκοινωνίες είναι εφιαλτική για την τσέπη κάθε εργαζόμενου.

Αρχές του Ιούλη, λίγες μόνο μέρες πριν υπογραφεί η κατάπτυστη συμφωνία ΓΣΕΕ/ΣΕΒ για δραστική μείωση των μισθών (μηδενικές αυξήσεις με τον πληθωρισμό να εκτοξεύεται στα ύψη), οι ανατιμήσεις που επιβλήθηκαν στα ακτοπλοϊκά εισιτήρια ακόμα και της οικονομικής θέσης ξεπέρασαν συγκριτικά με πέρσι το 30%.

Ενδεικτικές τιμές εισιτηρίων από Πειραιά: 33,50 ευρώ ήταν πέρυσι το εισιτήριο της οικονομικής θέσης για Πάρο. Φέτος έφτασε τα 44, δηλαδή αύξηση 31,34%. Για Νάξο πέρυσι το εισιτήριο (πάντα οικονομικής θέσης) ήταν 36,50 ευρώ. Φέτος κοστίζει 46, αύξηση 26%. Για Μύκονο το εισιτήριο έφτασε φέτος τα 40 ευρώ από 34,50 που ήταν πέρσι, άρα αύξηση 15,9%.

Από το 2001 (οπότε άρχισε η προαναφερόμενη σταδιακή «απελευθέρωση» των ακτοπλοϊκών συγκοινωνιών) είχαμε τις εξής αυξήσεις: Από Πειραιά για Ικαρία το εισιτήριο της οικονομικής θέσης κόστιζε 8,50 ευρώ και τώρα έφτασε τα 45,50. Δηλαδή αύξηση στη δεκαετία 435%. Για Σάμο από 10,27 ευρώ, τώρα κοστίζει 50 ευρώ, ποσοστό αύξησης στο διάστημα 2001-2010 411%. Για Νάξο ήταν 8,50 ευρώ και τώρα κοστίζει 38, αύξηση 441%.

Τέτοιες τιμές στα εισιτήρια (μέρος κι αυτές της εφαρμοζόμενης φιλομονοπωλιακής πολιτικής που καταληστεύει το εργατικό εισόδημα), στερούν από τις λαϊκές οικογένειες το δικαίωμα στην ξεκούραση. 'Η τις αναγκάζουν να κόβουν από οπουδήποτε αλλού για να εξοικονομήσουν το πολύ τέσσερις - πέντε μέρες αναψυχής. Πώς αλλιώς να βρουν δυο άνθρωποι με ένα μικρομεσαίο ΙΧ, σε μήκος κάτω από 4,25 μ., 294 ευρώ για να εξοφλήσουν ένα ταξίδι από Λαύριο προς Λήμνο και πίσω, με παραμονή 10 ωρών στο κατάστρωμα, σε ένα σαπάκι 34 χρόνων;


Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ