ΔΙΑ ΤΟΥ ΤΥΠΟΥ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Να βλέπεις τη μεγάλη εικόνα

Η σφαγή είναι «ένα το κρατούμενο», μόνιμο στοιχείο της δράσης του κράτους του Ισραήλ (χτες σκότωσαν κι άλλους αμάχους, στη στεριά αυτή τη φορά).

Το σχετικά νέο είναι πως διάφορες αναλύσεις στον αστικό Τύπο, σαν έτοιμες από καιρό - εξαιρετικά γρήγορα - προσπέρασαν γρήγορα το αίμα και προσπάθησαν ήδη να δείξουν (ανάλογα με τις πηγές στις οποίες αναφέρονται) τα γεωπολιτικά συμφέροντα που συγκρούονται στην περιοχή.

Από τη σκοπιά τους διάφοροι αρθρογράφοι προϊδεάζουν - αν δεν το λένε και ανοιχτά ορισμένοι - για τον πόλεμο μεγάλων οικονομικών συμφερόντων που μαίνεται στην περιοχή και στα πλαίσια του οποίου φαίνεται πως αυτή ή η άλλη κρατική δύναμη αποκτά διαφορετικό ρόλο.

Σε μια τέτοια πραγματικότητα το να καταδικάσεις τη σφαγή είναι το εύκολο. Το κάνει ως και ο Μανδραβέλης, που αν δεν υπήρχαν οι νεκροί - καταλυτική πραγματικότητα - θα είχε να παρουσιάσει τριάντα επιχειρήματα για το «δικαίωμα ενός κράτους να υπερασπίσει τη νομιμότητά του απέναντι στους τρομοκράτες». Αλλοι συσχετισμοί επιβάλλουν και σ' αυτόν άλλη στάση.

Να δείξεις, όμως, τον ένοχο, με όρους ταξικής ανάλυσης, είναι πιο ζόρικο. Προϋποθέτει να βλέπεις την οικονομία πίσω από τις λέξεις, στο προκείμενο πίσω και από τα ονόματα των κρατών που παρελαύνουν.

Θα περάσει καιρός, πολύς καιρός, για να γίνουν ορατά τα ακριβή συμφέροντα που κίνησαν τα νήματα. Προς το παρόν ας ανασύρουμε το ντοσιέ με τις σημειώσεις για τα σχέδια που έχουν γίνει γνωστά για την περίφημη «Ευρεία Μέση Ανατολή». Και ας κοιτάξουμε ξανά προσεκτικά ποια είναι η οικονομική βάση της αντιπαράθεσης, ποιες κρατικές οντότητες αντιστοιχούν σε ποια συμφέροντα, ποιοι στρατοί εκπαιδεύονται για ποιο κράτος. Και ειδικά σ' ό,τι αφορά στα δικά μας ας μην προσπεράσουμε το γεγονός ότι την ώρα της σφαγής ήταν σε εξέλιξη η κοινή ελληνο-ισραηλινή στρατιωτική άσκηση. Η ελληνική κυβέρνηση δεν είναι παρατηρητής, είναι συμμέτοχος στο ιμπεριαλιστικό παιχνίδι στην περιοχή, και στο φονικό κατά συνέπεια.

Οσο το επέτρεπε η στιγμή ο χτεσινός «Ριζοσπάστης» από την πρώτη σελίδα - με αφορμή το νέο φονικό - σημείωσε: «Σηματοδοτεί κλιμάκωση της ιμπεριαλιστικής επιθετικότητας, όχι μόνο κατά του παλαιστινιακού λαού αλλά και κατά των λαών της περιοχής, στηρίζεται, πριμοδοτείται από ΗΠΑ - ΕΕ. Το ΚΚΕ έχει προειδοποιήσει πως ιδιαίτερα στις συνθήκες καπιταλιστικής κρίσης, με δεδομένη την ένταση των ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών, η ολοένα αυξανόμενη συμμετοχή της κυβέρνησης στη δίνη αυτών των ανταγωνισμών μόνο νέα μεγαλύτερα δεινά επιφέρει στο λαό. Το ΚΚΕ, με αφορμή το ταξίδι του Τ. Ερντογάν στην Ελλάδα και τις συμφωνίες με την κυβέρνηση, εκτίμησε πως πρόκειται για μια πολιτική συντονισμένης επέκτασης του πεδίου δράσης μεγάλων οικονομικών ομίλων, για να εκμεταλλευτούν με πιο αποτελεσματικούς όρους όχι μόνο τους λαούς των δύο χωρών, αλλά και τους λαούς στην Ανατολική Μεσόγειο, στα Βαλκάνια, στη Μέση Ανατολή και στη Μαύρη Θάλασσα. Αλλά και εδώ δε θα λείψουν οι περιφερειακοί ανταγωνισμοί».

Ας είμαστε, λοιπόν, υποψιασμένοι και, το κρισιμότερο, ας ενισχύουμε με κάθε τρόπο, σαν μόνιμο στοιχείο της δράσης μας, το αντιιμπεριαλιστικό μέτωπο.

Το σημειώσαμε χτες, ας το επαναλάβουμε: Ο,τι συμβαίνει εκεί είναι άρρηκτα δεμένο με ό,τι συμβαίνει εδώ. Είναι η δράση των μονοπωλίων, ο ανταγωνισμός τους, που καθορίζει - ορίζει ένα πολύπλευρο χτύπημα στα λαϊκά συμφέροντα, είτε αυτά εκφράζονται ως αίτημα για μια πατρίδα, είτε ως ανάγκη υπεράσπισης των όρων αναπαραγωγής της εργατικής δύναμης.

Καθώς ο πόλεμος θα αποκτά όλο και πιο άγρια χαρακτηριστικά - έχει προ πολλού περάσει ο καιρός των προειδοποιητικών βολών και η μάχη πλέον δίνεται στα ίδια τα χαρακώματα - καλό είναι να μην ξεχνιόμαστε.

Για παράδειγμα, δεν μπορεί να βγαίνει ξάφνου σαν απατημένη κορασίς ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ και να καταγγέλλει δήθεν τον υπουργό Εργασίας που «δεν κατάλαβε» τι υπέγραφε. Μαζί κυβέρνηση και εργατοπατέρες - η ΓΣΕΕ ήταν πρωταγωνιστής - προσπάθησαν να πείσουν την εργατική τάξη ότι η σωτηρία των καπιταλιστών είναι και σωτηρία των εργατών. Η ΓΣΕΕ έκανε ό,τι μπορούσε να κοιμίσει τους εργάτες κι απλά τώρα που έρχεται η ώρα του λογαριασμού κοιτάει να βγάλει την ουρά της απέξω σπέρνοντας και πάλι αυταπάτες ότι μέσα σ' αυτό το πλαίσιο, με τον καπιταλισμό όρθιο, θα μπορούσαν τα πράγματα να είναι και καλύτερα.

Οι μάχες που είναι μπροστά θα είναι εξαιρετικά σκληρές. Ο,τι από τη μηχανή του αντίπαλου αφήνεις πίσω σου ανέγγιχτο, θα αποδειχτεί μαχαιριά στην πλάτη. Εχουμε αρκετή πείρα πια για να μην το επιτρέψουμε. Οι ίδιοι οι καπιταλιστές μέσα από τα έντυπά τους κάνουν καθαρό πως τώρα είναι η ώρα για ολοκληρωτική συντριβή της εργατικής τάξης, για αφαίρεση και των τελευταίων αμυντικών της στηριγμάτων.

Τώρα είναι η ώρα που και το λαϊκό κίνημα πρέπει να σφυρηλατήσει πιο ισχυρή την αντιμονοπωλιακή - αντιιμπεριαλιστική συμμαχία του για να μπορέσει να παλέψει τον αντίπαλο.

ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ:
Θανάσης ΛΕΚΑΤΗΣ

ΤΕΛΟΣ ΧΡΟΝΟΥ, ΤΕΛΟΣ ΥΠΟΚΡΙΣΙΑΣ

ΓΙΑ ΛΟΓΟΥΣ ΑΞΙΟΠΙΣΤΙΑΣ: «Το νομοσχέδιο για την εκ βάθρων αναδιοργάνωση του ασφαλιστικού συστήματος ξαναγράφεται με βάση επακριβώς τα όσα προβλέπει το Mνημόνιο που υπέγραψε η Eλλάδα με το ΔNT, την EE και την EKT (...) H τρόικα έχει κάνει απολύτως ξεκάθαρο ότι δεν πρόκειται να δεχθεί καμιά παρέκκλιση από την πολιτική, τις δράσεις, τα συγκεκριμένα χρονοδιαγράμματα ψήφισης και εφαρμογής των μέτρων που προβλέπει το Mνημόνιο. Kανένα περιθώριο επαναδιαπραγμάτευσης δεν υπάρχει (...) Aντί, λοιπόν, για επικοινωνιακούς λόγους να υπονομεύουμε την αξιοπιστία της κυβέρνησης, θα ήταν καλύτερο, πιο... τίμιο να προωθηθούν οι νομοθετικές ρυθμίσεις έγκαιρα όχι μόνο για το ασφαλιστικό, αλλά και στα εργασιακά, στην απελευθέρωση των κλειστών επαγγελμάτων και αγορών και των άλλων δεσμεύσεων. Mόνον έτσι εκτός από την εξυγίανση της δημοσιονομικής κατάστασης θα τονωθεί και η αναπτυξιακή διαδικασία» (από το κύριο άρθρο στην ΗΜΕΡΗΣΙΑ).

ΕΞΑΠΑΤΗΘΗΚΕ, ΛΕΕΙ: «Τα νούμερα και οι ημερομηνίες είναι στο μνημόνιο, φαίνεται ότι ο υπουργός ή πολύ αργά το κατάλαβε ή προσπάθησε να μας εξαπατήσει με ένα σχέδιο νόμου που δεν εμπεριέχει τα ίδια σκληρά, αντεργατικά και αντικοινωνικά μέτρα, με αυτά που επιδιώκουν οι Βρυξέλλες και υιοθετεί η Αθήνα» (ο Παναγόπουλος της ΓΣΕΕ / ΗΜΕΡΗΣΙΑ).

ΣΤΟ ΠΛΑΣΑΡΙΣΜΑ ΚΟΛΛΑΝΕ: «Εξουδετερώνεται στην πράξη το "δικαίωμα" εξόδου πριν από το 65ο έτος (...) και αυτό γιατί οι συντάξεις πριν από το 65ο έτος θα είναι ψίχουλα (...) τα παραπάνω οδήγησαν την ηγεσία του υπουργείου Εργασίας σε πολιτική παράκρουση καθώς είχαν παρουσιάσει ένα σχέδιο νόμου που έδινε κατά δήλωσή τους ποσοστό σύνταξης (αναπλήρωσης) στο 63% (...) καθώς το Μνημόνιο είναι αδιαπραγμάτευτο (...) το ζητούμενο είναι απλώς ο τρόπος και η διαδικασία που θα παρουσιαστεί στους ασφαλισμένους το νέο νομοσχέδιο περικοπών» (το θέμα στην ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ).

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ: ΚΡΑΤΟΣ ΔΟΛΟΦΟΝΟΣ ΤΟ ΙΣΡΑΗΛ

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ: Κράτος - πειρατής

ΤΑ ΝΕΑ: Παγκόσμια κατακραυγή

Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ: Παγκόσμια κατακραυγή

ΕΘΝΟΣ: ΚΑΤΑΚΡΑΥΓΗ για το αιματηρό ρεσάλτο

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ: ΓΕΡΑΚΙΑ και ΙΣΛΑΜΙΣΤΕΣ πίσω από τη σφαγή των ακτιβιστών

ΑΔΕΣΜΕΥΤΟΣ: Απάνθρωπη απάντηση στην ανθρωπιστική

ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ: ΕΝ ΨΥΧΡΩ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ

Η ΑΥΓΗ: Εγκλημα κατά της ανθρωπότητας

Η ΒΡΑΔΥΝΗ: ΘΗΡΙΩΔΙΑ στα διεθνή ύδατα

Ο ΛΟΓΟΣ: ΕΒΑΨΑΝ ΜΕ ΑΙΜΑ τον «στολο της ελευθερίας»

ΤΟ ΒΗΜΑ: «Δεν αντέχουμε αυτό το Ασφαλιστικό»

ΗΜΕΡΗΣΙΑ: Αδυναμία επιστροφής ΦΠΑ

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ: ΣΥΓΚΡΟΥΣΗ ΔΙΚΑΣΤΩΝ ΓΛΥΤΩΝΕΙ ΤΟΝ ΜΑΝΤΕΛΗ;

ΑΥΡΙΑΝΗ: ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ

Η διατάραξη των συσχετισμών

«Μια διεθνής πρωτοβουλία, με σημαντικούς πυρήνες στις ΗΠΑ και σε ευρωπαϊκές χώρες, που στόχο είχε να σπάσει τον αποκλεισμό, μετατρέπεται από τους Ισραηλινούς σε λουτρό αίματος (...) βασικός πυλώνας της πρωτοβουλίας ήταν οι τουρκικές οργανώσεις, οι οποίες μάλιστα κατευθύνονταν στη Γάζα με δύο ιδιαιτέρως μεγάλα πλοία. Αυτά τα οποία είχαν τους νεκρούς. Η τουρκική πρωτοβουλία γιγαντώθηκε τα τελευταία χρόνια χάρις -και- στις κινήσεις Ερντογάν να ηγηθεί "το κοσμικό Ισλάμ" που εκπροσωπεί όλων των μουσουλμάνων της Μ. Ανατολής. Κάτι που προκάλεσε θεαματική ψυχρότητα στις ισραηλοτουρκικές σχέσεις» (το άρθρο στον ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΤΥΠΟ).

Οι εταιρείες πίσω από τα κράτη

«Με την επίθεσή τους κυρίως εναντίον του προπορευόμενου τουρκικού πλοίου, οι Ισραηλινοί έστειλαν και μια έμμεση αλλά έμπρακτη και σκληρή απάντηση στην διαρκώς αιχμηρή κριτική του Ερντογάν. Η παρεμβολή της Τουρκίας και της Βραζιλίας στην υπόθεση των πυρηνικών του Ιράν εξόργισε όχι μόνο το Ισραήλ, αλλά και τις ΗΠΑ, οι οποίες απέφυγαν να καταδικάσουν την αιματηρή επίθεση» (ο Σ. Λυγερός στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ).

Οι ισορροπίες του τρόμου...

«Η κυβέρνηση Νετανιάχου με υπουργό Αμυνας και πάλι τον αμετακίνητο Μπάρακ (ο οποίος παραμένει και αντιπρόεδρος της Σοσιαλιστικής Διεθνούς) οδήγησε το κράτος του Ισραήλ σε πολιτικό "Τιτανικό" (...) για τις Ηνωμένες Πολιτείες το κράτος που λειτουργούσε επί δεκαετίες ως χωροφύλακας των αμερικανικών συμφερόντων εξελίσσεται σε μεγάλο μπελά, που ανατινάζει τις γέφυρες τις οποίες μοχθεί να οικοδομήσει ο Μπαράκ Ομπάμα με τον αραβικό κόσμο. Στα μάτια της Ευρώπης, η πολιτική του Ισραήλ δηλητηριάζει τις σχέσεις με τις πολυπληθείς μεταναστευτικές μουσουλμανικές κοινότητες» (ο Π. Παπακωνσταντίνου στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ).

...και το μελάνι της σουπιάς

«...αφιερώνεται στους δολοφονημένους ακτιβιστές, από μια κυβέρνηση εγκληματιών κατά της ανθρωπότητας σε μια χώρα που κάποτε ήθελε μόνο να είναι ασφαλής και ελεύθερη» (ο Π. Μανδραβέλης στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ).