Ενα κινηματογραφικό «πανόραμα» με αριστουργήματα του σοβιετικού κινηματογράφου, εμπνευσμένα από την προσωπικότητα, τη ζωή και τη δράση του ηγέτη της Μεγάλης Οχτωβριανής Σοσιαλιστικής Επανάστασης, Β. Ι. Λένιν, ετοίμασε η εταιρεία «New Star» με αφορμή τα 140 χρόνια από τη γέννησή του, στον κινηματογράφο «ΙΛΙΟΝ» (Τροίας 34 και Πατησίων, μετρό Βικτώρια) από 22 έως 28 Απρίλη.

Θα προβληθούν συνολικά 30 ταινίες και ντοκιμαντέρ από «μάστορες» του παγκόσμιου κινηματογράφου, όπως ο Αϊζενστάιν, ο Ρομ, ο Βερτόφ, ο Πουντόβκιν κ.ά. οι οποίοι, εκτός των άλλων, υποτάσσοντας το ανυπέρβλητο ταλέντο και την καλλιτεχνική τους διάνοια στην υπόθεση της εργατικής τάξης και της οικοδόμησης του πρώτου κράτους της, όχι μόνο χάρισαν στην τέχνη του κινηματογράφου μερικά από τα σημαντικότερα δημιουργήματά της, αλλά απαντούν στο διηνεκές και με τον πλέον ρηξικέλευθο τρόπο σε όσους ακόμη και σήμερα επιχειρούν να νεκραναστήσουν το σάπιο, αστικό ιδεολόγημα περί της «τέχνης για την τέχνη».

Οι ταινίες που θα προβληθούν είναι: «Β. Ι. Λένιν» Α. Ζενιάκιν (ντοκιμαντέρ), «Ο Λένιν ζει» Μ. Ρομ (ντοκιμαντέρ), «Ο Λένιν και ο χρόνος» Λ. Κρίστη (ντοκιμαντέρ), «Σελίδες μεγαλειώδους ζωής» Σ. Πουμπιάνσκαγια (ντοκιμαντέρ), «Το δύσκολο πόστο του επαναστάτη» Ι. Βεσσαράμποφ (ντοκιμαντέρ), «Τρία τραγούδια για τον Λένιν» Τζ. Βερτόφ (ντοκιμαντέρ), «Β. Ι. Λένιν» Β. Μπελιάεφ (ντοκιμαντέρ), «Ο Λένιν στα 1918» Μ. Ρομ, «Ο Λένιν τον Οκτώβρη» Μ. Ρομ, «Ιστορίες για τον Λένιν» Σ. Γιουτκέβιτς, «Ο Λένιν στην Πολωνία» Σ. Γιουτκέβιτς, «Στις 6 του Ιούλη» Γ. Καράσικ, «Νάντια Κρούπσκαγια» Μαρκ Ντονσκόι, «Η νιότη του Μαξίμ» Γκρ. Κόζιντσεφ, «Η επιστροφή του Μαξίμ» Γκρ. Κόζιντσεφ, «Ο Μαξίμ στην εξουσία» Γκρ. Κόζιντσεφ, «Μέρες επανάστασης» Σ. Βασίλιεφ, «Θωρηκτό Αβρόρα» Γ. Βισίνσκι, «Οχτώβρης» Σ. Αϊζενστάιν, «Θωρηκτό Ποτέμκιν» Σ. Αϊζενστάιν, «Η Μάνα» Β. Πουντόβκιν, «Απεργία» Σ. Αϊζενστάιν, «Αρσενάλ» Αλ. Ντοβζένκο, «Το τέλος της Αγίας Πετρούπολης» Β. Πουντόβκιν, «Ο πρώτος δάσκαλος» Α. Κοντσαλόφσκι, «Η Γη» Α. Ντοβζένκο, «Θύελλα στην Ασία» Β. Πουντόβκιν, «Ο κομμουνιστής» Γ. Ράισμαν, «Το 1/6 του κόσμου» Τζ. Βερτόφ, «Ο ενδέκατος χρόνος» Τζ. Βερτόφ.

Εκτός από γνήσια κινηματογραφική απόλαυση και πραγματική ψυχαγωγία, κάθε μία από τις παραπάνω ταινίες αποτελούν και ντοκουμέντα που τεκμηριώνουν την πολύπλευρη προσφορά της σοβιετικής κινηματογραφίας. Σε καλλιτεχνικό επίπεδο, αποτελούν χαρακτηριστικά παραδείγματα της τεράστιας ώθησης που έδωσε η Επανάσταση στην κινηματογραφική τέχνη, από τα «γεννοφάσκια» του πρώτου προλεταριακού κράτους, το 1919, οπότε ιδρύθηκε το «Παν-σοβιετικό κρατικό ινστιτούτο κινηματογραφίας», το θρυλικό «ΒΓΚΙΚ», η πρώτη, ανώτατη, δημόσια ακαδημία κινηματογράφου στον κόσμο (βλ. ένθετο «Ρ» 6/12/2009). Είναι πασίγνωστη η εκτίμηση του ίδιου του Λένιν: «Για μας ο κινηματογράφος είναι η σημαντικότερη από όλες τις τέχνες».

Αποτελούν επίσης χαρακτηριστικά παραδείγματα των πρωτοπόρων μεθόδων και τεχνικών σε όλα τα πεδία της κινηματογραφικής έκφρασης (πλάνα, μοντάζ κ.λπ.) που εξακολουθούν να διδάσκονται σε όλες τις σοβαρές κινηματογραφικές σχολές του κόσμου, ενώ προσφέρουν και πλευρές των αισθητικών - ιδεολογικών ζυμώσεων και αναζητήσεων της σοβιετικής καλλιτεχνικής πρωτοπορίας σε βάθος δεκαετιών, ξεκινώντας από την εποχή του μεσοπολέμου, αναζητήσεις που επηρέασαν καταλυτικά γενιές καλλιτεχνών σε όλες τις ηπείρους, ανεξαρτήτως ιδεολογικών και αισθητικών προσανατολισμών. Ταινίες όπως τα «Τρία τραγούδια για τον Λένιν» του Βερτόφ και «Οχτώβρης» του Αϊζενστάιν δίνουν μια πολύ καλή «γεύση» για τους δημιουργικούς αυτούς πειραματισμούς, οι οποίοι είναι δημιουργικοί ακριβώς γιατί «υπάρχουν» στο βαθμό που ο καλλιτέχνης τους χρειάζεται για να αποδώσει με ακόμη καλύτερο αισθητικό τρόπο το περιεχόμενό του.

Κάθε ταινία του αφιερώματος έχει και τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της. Για παράδειγμα, το αριστούργημα του Μιχαήλ Ρομ «Ο Λένιν τον Οχτώβρη» (1937) είναι η πρώτη στην οποία ο Λένιν ερμηνεύεται από ηθοποιό (τον Μπορίς Σιούκιν). Αλλά και η «συνέχειά» της, «Ο Λένιν στα 1918», επίσης του Ρομ, η οποία αναφέρεται στην πιο κρίσιμη φάση της Επανάστασης, με το νεαρό Σοβιετικό κράτος να είναι περικυκλωμένο από τα ιμπεριαλιστικά στρατεύματα. Η ταινία αυτή ήταν υποψήφια για «Χρυσό Φοίνικα» το 1939.

Αυτή η κινηματογραφική «βεντάλια» προσφέρει επίσης κάτι ίσως ακόμη σημαντικότερο: Αποτυπώνει σημαντικές στιγμές της ιστορίας της σοσιαλιστικής οικοδόμησης στην ΕΣΣΔ, όπως η δημιουργία της και το πρώτο σύνταγμά της, η εποποιία της ηλεκτροδότησης, η μετατροπή των καθυστερημένων ασιατικών κοινωνιών σε πρωτοπόρες σοσιαλιστικές Δημοκρατίες.