ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Τρίτη 9 Μάρτη 2010
Σελ. /32
Το «όριο ανοχής»

Γράφει η «Καθημερινή», στο κύριο άρθρο της το περασμένο Σάββατο, υπό τον τίτλο «Οριο ανοχής»: «Η χώρα διανύει μία εξαιρετικά κρίσιμη στιγμή. Είναι λογικό να εκδηλώνονται δυναμικές αντιδράσεις λόγω των μέτρων που επέβαλε η κυβέρνηση για να αποφύγει τη χρεοκοπία. Οι απεργίες, οι διαδηλώσεις και οι διαμαρτυρίες είναι άλλωστε αναπόσπαστο κομμάτι της δημοκρατίας. Πρέπει όμως να αποφασίσουμε, ως κοινωνία, ποιο είναι το όριο που κανείς δεν μπορεί να ξεπεράσει χωρίς να υφίσταται τις συνέπειες του νόμου. Ορισμένα από τα επεισόδια των τελευταίων ημερών δείχνουν πως υπάρχουν ομάδες και άτομα που πιστεύουν ότι δεν πρέπει να τίθεται κανένας φραγμός στη χρήση βίας. Αν τους αφήσουμε ανεξέλεγκτους, η ζημιά στην εικόνα της χώρας, στην οικονομία και στον τουρισμό θα είναι ανυπολόγιστη. Η ευθύνη όλων είναι μεγάλη. Η χώρα δεν μπορεί να οδηγηθεί στην αυτοκαταστροφή».

Μετά την απειλή της χρεοκοπίας, της απώλειας της «εθνικής κυριαρχίας» και πάει λέγοντας, η αστική τάξη, στην προσπάθειά της να νομιμοποιήσει τα βάρβαρα ταξικά μέτρα, κραδαίνει τώρα τον κίνδυνο της «αυτοκαταστροφής» της χώρας. Τι λέει η «Καθημερινή» για λογαριασμό της τάξης που υπηρετεί; Οτι οι εργατικές κινητοποιήσεις είναι ανεκτές, στο βαθμό που κινούνται στα όρια της αστικής νομιμότητας, τόσο ως προς το περιεχόμενό τους, όσο και ως προς τις μορφές πάλης. Το ιδανικό για την αστική τάξη θα ήταν αυτήν την περίοδο οι εργαζόμενοι να σκύβουν το σβέρκο περιμένοντας την επόμενη σφαλιάρα. `Η, το πολύ πολύ, να κάνουν καμιά χλιαρή κινητοποίηση, με αίτημα να αυξηθεί ο ΦΠΑ κατά 1,95% και όχι κατά 2% που τον αυξάνει η κυβέρνηση. Αυτές είναι οι «διαμαρτυρίες» που η «Καθημερινή» κατατάσσει στο «αναπόσπαστο κομμάτι της δημοκρατίας».

Τι γίνεται, όμως, με τις «άλλες» κινητοποιήσεις, που σύμφωνα με την «Καθημερινή» ξεπερνούν αυτό το «όριο» και τις οποίες σκόπιμα η εφημερίδα προσπαθεί να τις μπερδέψει με προβοκατόρικες ενέργειες, μιλώντας για «χρήση βίας χωρίς φραγμό»; Ποια είναι τα όρια της βίας, πέρα από τα οποία η χρήση της γίνεται «αλόγιστη» και άρα πρέπει όλοι μας να συμβάλουμε, ώστε τέτοιες κινητοποιήσεις να μη μείνουν ανεξέλεγκτες και να υποστούν τις συνέπειες του νόμου; Οι απαντήσεις δόθηκαν με τον πιο καθαρό τρόπο τις προηγούμενες μέρες, από τη στάση των αστικών ΜΜΕ απέναντι στις κινητοποιήσεις των ταξικών δυνάμεων. Μορφές πάλης όπως οι συμβολικές καταλήψεις δημόσιων κτιρίων, η περιφρούρηση της απεργίας, ακόμα και τα αιτήματα που προβάλλει το ΠΑΜΕ, έξω από και ενάντια στην κυρίαρχη στρατηγική, κατατάχθηκαν χωρίς δεύτερη κουβέντα σ' αυτό που η «Καθημερινή» σήμερα ονομάζει «αλόγιστη χρήση βίας».

Εκεί συγκεντρώνουν τα πυρά τους. Στο πιο ριζοσπαστικό κομμάτι των εργαζομένων. Στην πρωτοπορία που δείχνει την προοπτική. Αυτούς θέλουν να χτυπήσουν, γιατί συσπειρώνουν ολοένα και περισσότερες εργατικές δυνάμεις, κόντρα στην αστική πολιτική. Γι' αυτό απειλούν, εκβιάζουν και αφορίζουν υποκριτικά κάθε μορφή βίας, κρύβοντας ότι το μεγαλύτερο όργιο βίας εξελίσσεται με το μανδύα της αστικής δημοκρατίας. Είναι η ίδια η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, την οποία παλεύει να θωρακίσει η ταξική πολιτική τους μαζί και η κρατική καταστολή. Προσπαθούν σκόπιμα να μπερδέψουν τη μαζική ταξική πάλη με τους προβοκατόρικους μηχανισμούς που δρουν ενάντιά της. Αλλά, μάταια πασχίζουν. Νόμος είναι το δίκιο του εργάτη και αυτό καθοδηγεί την ταξική πάλη.


Περικλής ΚΟΥΡΜΟΥΛΗΣ

Ευρωκαταστολή και «νέος πατριωτισμός»

Γρηγοριάδης Κώστας

Την ιδέα να απευθυνθεί πρόσκληση στην αστυνομική δύναμη ταχείας επέμβασης της ΕΕ προκειμένου να καταστείλει την «κοινωνική αναταραχή» στην Ελλάδα, λανσάρει - ποιος άλλος; - το ΛΑ.Ο.Σ. Ο βουλευτής του κόμματος Κυρ. Βελόπουλος μιλώντας χτες στο «Θέμα», είπε χαρακτηριστικά: «Υπάρχει μια ευρωπαϊκή δύναμη που λέγεται Ευρωπαϊκή Χωροφυλακή, μια ομάδα περίπου 12.000 αστυνομικών που μπορούν να παρέμβουν όποτε θέλουν σε οποιαδήποτε χώρα της Ευρώπης. Οι γερμανικές εφημερίδες λένε ότι οι επόμενοι μήνες στην Ελλάδα θα είναι μήνες κοινωνικών αναταραχών. Και αυτή η δύναμη ετοιμάζεται να παρέμβει με όλα τα μέσα και τρόπους. Πολύ φοβούμαι ότι αν έρθουν, αυτοί οι αστυνομικοί δεν έχουν ευαισθησία»... Δεν εκπλήσσει καθόλου η στάση αυτή, αφού το ΛΑ.Ο.Σ. πάντα ήταν υπέρ της αστυνομικής βίας και της πυγμής απέναντι στους λαϊκούς αγώνες. Αυτός είναι ο «νέος πατριωτισμός» τους...

ΛΑ.Ο.Σ. ο ευσεβής...

«Το ιερό δικαίωμα της απεργίας είναι κατοχυρωμένο στο Σύνταγμα. Το ιερότατο δικαίωμα της επιβίωσης του έθνους επαφίεται στον πατριωτισμό όλων μας. Αυτό που προέχει είναι να μην παίζουμε "με τα σπίρτα δίπλα στη φωτιά"»... Η δήλωση αυτή είναι χτεσινή και ανήκει στον εκπρόσωπο Τύπου του ΛΑ.Ο.Σ. Για την ορθή ερμηνεία της απαιτείται να συμβουλευτεί κανείς το λεξικό της «γλώσσας» του ΛΑ.Ο.Σ. Εκεί ως «έθνος» ορίζεται η πλουτοκρατία και τα δικά της «ιερά» δικαιώματα υπερασπίζουν τα πρωτοπαλίκαρά του, βάλλοντας κατά των αγώνων του εργατικού - λαϊκού κινήματος. Κι αυτό ενώ ξέρουν καλά ότι η εργατική τάξη, τα φτωχά λαϊκά στρώματα αγωνίζονται ενάντια σε μέτρα που ακριβώς απειλούν την επιβίωσή τους. Ασήμαντες λεπτομέρειες για το ΛΑ.Ο.Σ. Το ιερό δικαίωμα του λαού στην πάλη και στη διεκδίκηση όλων όσα διασφαλίζουν μια ζωή με αξιοπρέπεια, για τον ΛΑ.Ο.Σ. όχι μόνο δεν έχει αξία, αλλά είναι επικίνδυνη κόντρα στο «δικαίωμα» του «έθνους» των πλουτοκρατών να ζει πλουσιοπάροχα από τον ιδρώτα και το μόχθο ολόκληρου του λαού. Αυτού του «έθνους» το Σύνταγμα μπορεί να ορίζει ως «ιερό» το δικαίωμα στην απεργία, στη δουλειά κλπ. ορίζει όμως σαν «ιερότερο» το δικαίωμα των λίγων να εκμεταλλεύονται τους πολλούς. Κι αν μη τι άλλο ο ΛΑ.Ο.Σ. έχει αποδείξει περίτρανα την ευσέβεια και την πίστη του στα ιερά και όσια του κεφαλαίου. Αλλωστε μαζί με την παραπάνω δήλωση έγινε κι αυτή: «Η αγορά πρέπει να ανασάνει για να δημιουργηθεί μια αισιόδοξη προοπτική για το τραπεζικό σύστημα»...

Ζητάνε και τα ρέστα!

Οχι μόνο αρνείται να συμμετέχει σε αγώνες ενάντια στην επίθεση που δέχονται οι εργαζόμενοι, διδάσκοντας το συμβιβασμό στην αντιλαϊκή πολιτική, αλλά έχει το θράσος να καταγγέλλει κιόλας όσους πρωτοστατούν για την οργάνωση της αντίστασης των εργαζομένων. Ο λόγος για τη συμβιβασμένη πλειοψηφία του σωματείου εργαζομένων στο νοσοκομείο «Μεταξά» που κυκλοφόρησε ανακοίνωση για να κατηγορήσει τη «Δημοσιοϋπαλληλική Ενότητα» (συνδικαλιστές του ΠΑΜΕ) επειδή... την περασμένη Παρασκευή, μέρα δηλαδή πανελλαδικής πανεργατικής απεργίας, δεν πήγε στη συνεδρίαση του ΔΣ.

Συνεδρίαση που η πλειοψηφία δε δέχτηκε να γίνει την Τετάρτη, όπως ζήτησαν οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ προκειμένου να οργανωθεί έγκαιρα η συμμετοχή των εργαζομένων στην απεργία. Αλλά την προγραμμάτισε (τυχαία;) για την Παρασκευή, δηλαδή την ίδια τη μέρα της απεργίας και μάλιστα τώρα εγκαλεί τους συνδικαλιστές του ΠΑΜΕ γιατί δεν άφησαν την απεργία και το συλλαλητήριο του ΠΑΜΕ, να τρέχουν για... συνεδριάσεις! Μάλιστα βρίσκει ευκαιρία να καταφύγει και σε άθλιο αντικομμουνισμό («δεν έχετε καμία σχέση με τον συνδικαλισμό και η μόνη δραστηριότητά σας είναι η υλοποίηση των εντολών του Περισσού» εκτιμά...).

Ενώ όμως η πλειοψηφία βρίσκει πολλά να καταλογίσει σε όσους πρωτοστατούν στους ταξικούς αγώνες, δε βρίσκει κουβέντα να πει για όσους επιταχύνουν την αντεργατική επίθεση. Το μόνο που βρίσκει να επισημάνει είναι ότι «η επίθεση που δέχονται τα εργασιακά και κοινωνικά μας δικαιώματα είναι μεγάλη»...

Ιδεολογική τρομοκρατία για την υποταγή του λαού...

Παπαγεωργίου Βασίλης

ΕΜ, ΤΙ ΝΑ ΤΟ κάνεις να βλέπεις όλους τους ηγέτες του λεγόμενου «δυτικού κόσμου» και να μην μπορείς να «τάξεις» ένα - δυο πράγματα;

Λέτε να το σκέφθηκε έτσι ο Γιώργος Παπανδρέου και εμφάνισε χτες στη Βουλή μια τροπολογία με βάση την οποία μπορεί να αναθέτει σε ...οποιονδήποτε οτιδήποτε;

Από δημόσια έργα μέχρι αρμοδιότητες και από μελέτες μέχρι ό,τι μπορείτε να φανταστείτε. Κι αν δεν μπορείτε εσείς, μπορεί ο πρωθυπουργός.

Φυσικά, ο ίδιος είναι στις Ηνωμένες Πολιτείες, θα δει και τον Πρόεδρο Ομπάμα, φροντίζει όμως τα πράγματα στην Ελλάδα να έρχονται όσο περισσότερο γίνεται στα χέρια του.

Αλλά ...γιατί ασχολούμαστε εμείς με όλα αυτά; Σύμφωνα με τα ήθη των ημερών, δεν έχουμε καμία δουλειά να μπλεκόμαστε στις συναντήσεις των «μεγάλων» που ξέρουν ποιο είναι «το καλό» μας.

Το μόνο που έχουμε να κάνουμε είναι να δεχόμαστε αδιαμαρτύρητα ό,τι μας ζητήσουν. Το μισθό μας, το σπίτι μας, τα υπάρχοντά μας...

Γιατί αλλιώς θα συμβούν φοβερά και τρομερά πράγματα. Θα βρέξει φίδια, θα γίνουν λιμοί, σεισμοί και καταποντισμοί!

Α, ΜΑΛΙΣΤΑ, η Κομισιόν δε θέτει - λέει ο Α. Λοβέρδος - θέμα περικοπής των επιδομάτων στον ιδιωτικό τομέα! Θα μπορούσε και να θέσει δηλαδή ό,τι ώρα της καπνίσει;

Φυσικά, δε χρειάζεται ούτε η Κομισιόν ούτε το υπουργείο για να «τεθούν» τέτοια θέματα. Ξέρουν οι εργοδότες να τα θέτουν μόνοι τους και όχι όταν γίνονται διαπραγματεύσεις για συμβάσεις μόνο. Αλλά ...κάθε μέρα.

Αλλωστε, γι' αυτό είναι εδώ και η Κομισιόν και τα υπουργεία και οι συμβιβασμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες. Για να θέτουν οι εργοδότες ό,τι θέμα θέλουν, ό,τι ώρα θέλουν...

Κι αν περιμένουμε από αυτούς να λύσουν σε τέτοιες περιπτώσεις το πρόβλημα ...καήκαμε.


Γρηγοριάδης Κώστας



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ