Οι ιμπεριαλιστές δήλωσαν, λέει, τη στήριξή τους στους Ελληνες καπιταλιστές. Μα, γιατί να μην το κάνουν; Η Ελλάδα είναι ένα φωτεινό παράδειγμα - ήδη στην πρωτοπορία της ταξικής εκμετάλλευσης. Ασε που έχει και μια ιδιαιτερότητα: Ενα ταξικό κίνημα που όχι μόνο δεν τα διπλώνει, αλλά και γίνεται παράδειγμα για την εργατική τάξη των άλλων χωρών για το πώς πρέπει να αντιμετωπίσουν τους δικούς τους καπιταλιστές, συνολικά τον ιμπεριαλισμό.

Αφήνουμε στην άκρη ορισμένα που γράφονται πως η στήριξη αυτή έχει να κάνει με φρεγάτες, υποβρύχια και άλλα οπλικά συστήματα. Μπορεί να 'ναι κι αυτά. Το κύριο είναι πως όπως όλοι μαζί έχουν συναποφασίσει να γονατίσουν την εργατική τάξη σ' όλες τις χώρες, έτσι όλοι μαζί - χωρίς να παραμερίζουν στο ελάχιστο τους αναμεταξύ τους ανταγωνισμούς - θα ριχτούν στη μάχη για να εφαρμόσουν και τη νέα στρατηγική που ακούει στο όνομα «Ευρώπη 2020, μια στρατηγική για έξυπνη, βιώσιμη ανάπτυξη».

Είδε κάποιος να γράφεται τίποτα γι' αυτό στον αστικό Τύπο; Μόνο ο ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ είχε ολόκληρο αφιέρωμα. Σημειώνοντας και τη σύμπτωση: τη μέρα που η ελληνική κυβέρνηση ανακοίνωνε τα μέτρα για το γονάτισμα των εργατών, στις 3 Μάρτη, την ίδια μέρα η Ευρωπαϊκή Επιτροπή έδινε στη δημοσιότητα το στρατηγικό σχέδιο του πολέμου της πλουτοκρατίας σ' όλους τους λαούς της ευρωένωσης. Το σχέδιο που θα συναποφασιστεί στην Εαρινή Σύνοδο της ΕΕ στις 25 - 26 Μάρτη.

Εντελώς συμπτωματικά πάλι μόνο στο ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ μπορούσες να βρεις την εκτίμηση ότι η κυβέρνηση περνά σαν χιονοστιβάδα τα αντιλαϊκά μέτρα και ετοιμάζεται για τα επόμενα ως ανάγκη να προχωρήσουν οι προαποφασισμένες φιλομονοπωλιακές αλλαγές. Εκτίμηση που αναγκαστικά οδηγεί στο συμπέρασμα ότι πρέπει να δυναμώσει έτσι και τόσο η ταξική πάλη, ώστε αυτοί που τελικά θα πτωχεύσουν να είναι οι ίδιοι οι καπιταλιστές.

Ασχετο: Μια είδηση πέρασε σχετικά στα ψιλά. Η απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου για την Κύπρο. Οπου ούτε λίγο ούτε πολύ δηλώνει «ο γέγονε γέγονε», πάρτε τις αποζημιώσεις για τις περιουσίες που χάσατε με την κατοχή του νησιού και όλοι φίλοι. Η είδηση, λένε τα ρεπορτάζ, πάγωσε την κυπριακή ηγεσία. Και πώς θα μπορούσε να είναι διαφορετικά, όταν ισοδυναμεί με κατοχύρωση της Κατοχής; Και να σκεφτεί κάποιος πως ακριβώς σ' ένα τέτοιο θέμα, στην ένταξη, δηλαδή, της Κύπρου στην ΕΕ είχαν επενδυθεί στο Νησί ελπίδες και ελπίδες ότι θα συνέβαλλε στη λύση του Κυπριακού... Γίνεται ο λύκος να φυλάει τα πρόβατα;

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ: ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΙΣΟΤΙΜΙΑ σημαίνει αγώνας για λαϊκή εξουσία - οικονομία

ΤΑ ΝΕΑ: Κλείδωσε η στήριξη από Σαρκοζί, Μέρκελ

ΕΘΝΟΣ: ΣΦΡΑΓΙΔΑ Σαρκοζί σε σχέδιο στήριξης

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ: Allons enfants de l' euro

ΑΥΡΙΑΝΗ: Ο ΣΑΡΚΟΖΙ ΣΩΖΕΙ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ: ΣΤΗΡΙΖΕΙ ολόψυχα ο Σαρκοζί αλλά το ΠΑΣΟΚ βράζει

ΑΔΕΣΜΕΥΤΟΣ: Σκορποχώρι η κυβέρνηση

Η ΒΡΑΔΥΝΗ: ΠΑΣΟΚ εναντίον Γιώργου

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ: ΧΤΥΠΟΥΝ πλέον τον ίδιο τον Παπανδρέου

Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ: Στην κόψη του ξυραφιού

ΤΟ ΠΑΡΟΝ: ΔΝΤ και ΝΕΑ ΜΕΤΡΑ

Η ΑΥΓΗ: Κύματα αντίστασης

ΗΜΕΡΗΣΙΑ: Το ΣΔΟΕ σε ρόλο Τροχαίας

ΤΟ ΒΗΜΑ: Το ΣΔΟΕ επέστρεψε

ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ: Ελεύθερες απολύσεις μικρότερο ΕΦΑΠΑΞ

«Οι ελεγκτικοί μηχανισμοί του κράτους οφείλουν να διασφαλίσουν ότι τουλάχιστον αυτήν τη φορά οι κερδοσκόποι δεν θα έχουν το πάνω χέρι» (από το κύριο άρθρο στα ΝΕΑ).

Αν οι καπιταλιστές δεν έχουν το πάνω χέρι, ποιος ο λόγος ύπαρξης των ελεγκτικών μηχανισμών του αστικού κράτους, του δικού τους κράτους; Εκτός κι αν με τον όρο "κερδοσκόποι" γίνεται αναφορά σε τίποτα φαντάσματα που στην πραγματική ζωή δεν υπάρχουν. Ο καπιταλιστής είναι αναγκαστικά κερδοσκόπος. Αν δεν είναι, δεν μπορεί να υπάρχει ως καπιταλιστής. Η ευχή, λοιπόν, ότι οι ελεγκτικοί μηχανισμοί του αστικού κράτους θα διασφαλίσουν ότι δε θα έχουν το πάνω χέρι οι κερδοσκόποι, είναι μια από κείνες που διατυπώνονται για να πείσουν την εργατική τάξη ότι το κράτος των καπιταλιστών είναι ένα αταξικό κράτος που μπορεί να τα βάλει και με τους καπιταλιστές. Δηλαδή, είναι μια ευχή που κοιμίζει τους εργάτες.

«Είθισται όταν ο πρωθυπουργός της χώρας βρίσκεται στο εξωτερικό και δίνει μάχη για θέματα που αφορούν το έθνος, οι πολιτικές αντιδικίες στο εσωτερικό να καταλαγιάζουν» (από το κύριο άρθρο στην ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ).

Είναι καταπληκτική η συνέπεια με την οποία η αστική τάξη σέβεται τα έθιμά της. Δηλώνει και γνώση για το ποιόν των κυβερνήσεών της ανεξαρτήτως αστικού κόμματος που βρίσκεται στη κυβέρνηση. Αλλά γιατί κάτι τέτοιο να νοιάζει την εργατική τάξη; Σταματά η εκμετάλλευση, όταν ένας αστός πρωθυπουργός συναντά ομοτράπεζούς του και συζητούν το πώς θα ενταθεί η εκμετάλλευση των εργατών;

«Δεν μπορούμε να θέλουμε ισότητα, αλλά να ζητάμε να πάρουμε νωρίτερα σύνταξη από τους άντρες. Εκτός από αυτό, όταν είσαι σωστός επιχειρηματίας, δεν προσβλέπεις στη σύνταξη. Εμένα προσωπικά δεν με απασχολεί καθόλου, δεν θέλω να σταματήσω τη δουλειά και να κάθομαι» (η κ. Νίκη Γκαργκάσουλα - Ντάνου, ιδιοκτήτης της εταιρείας «Frei Travel Congress» / ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ).

Αυτό που δεν ξέρει η μεγάλη πλειοψηφία των γυναικών (έχει φροντίσει η αστική τάξη να ξεχαστεί) είναι πως η 8η του Μάρτη καθιερώθηκε σαν Παγκόσμια Μέρα της Γυναίκας μέσα από ένα συνέδριο σοσιαλιστριών γυναικών μετά από πρόταση της επιφανούς κομμουνίστριας Κλάρα Τσέτκιν. Κι εκείνη η καθιέρωση δεν είχε καμιά σχέση με καρικατούρες που εμφανίστηκαν αργότερα ως πράξεις ισότητας. Αντίθετα, όπως ήδη είχαν αποδείξει οι Μαρξ και Ενγκελς, η λύση του προβλήματος της ισότητας είχε όρο και προϋπόθεση την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου απο άνθρωπο. Και σ' έναν τέτοιο στόχο ήταν - είναι ενταγμένη η υπενθύμιση αυτής της μέρας. Γεγονός που φαίνεται πως γνωρίζει η κυρία Γκαργκάσουλα, που προσπαθεί να φέρνει την 8η του Μάρτη στα μέτρα που θέλει η αστική τάξη. Τζάμπα κόπος.