Η «νέα» στρατηγική της ΕΕ σκοπό έχει να ενισχύσει την επιθετικότητα του κεφαλαίου σε βάρος της εργατικής τάξης και του λαού, καθιστώντας επιτακτική την ανάγκη να πολεμηθεί σε ενιαίο μέτωπο και με στόχο την ανατροπή της

Η στρατηγική της ΕΕ «Ευρώπη 2020» συνιστά συνέχιση και εμβάθυνση της αντιλαϊκής Στρατηγικής της Λισαβόνας, που έθεσαν σε εφαρμογή τα πολιτικά επιτελεία του κεφαλαίου από το 2000 και επικαιροποίησαν το 2005, αξιοποιώντας στη συνέχεια τις νέες δυνατότητες που δίνει στο κεφάλαιο το μετονομασμένο «ευρωσύνταγμα», η Συνθήκη της Λισαβόνας.

Η στρατηγική της ΕΕ, «Ευρώπη-2020», αξιοποιεί τις συνθήκες της καπιταλιστικής κρίσης για την ένταση της αντεργατικής επίθεσης του ευρωπαϊκού κεφαλαίου στην εργατική τάξη και στα άλλα λαϊκά στρώματα σε όλα τα κράτη - μέλη της. Κυρίως επιδιώκει να καθορίσει τους στρατηγικούς σχεδιασμούς των ευρωπαϊκών μονοπωλίων, στη φάση της καπιταλιστικής αναζωογόνησης, στον ανελέητο πόλεμο μεταξύ των ιμπεριαλιστικών κέντρων για το μοίρασμα των αγορών, τη βελτίωση της θέσης τους στο μονοπωλιακό ανταγωνισμό.

Το ΠΑΣΟΚ με πολιτική πυγμής αναπαράγει επί λέξει όλο το στρατηγικό σχέδιο της ΕΕ και του κεφαλαίου. Διαβάζοντας κανείς το κείμενο της Επιτροπής της ΕΕ, νομίζει ότι διαβάζει τις δηλώσεις του πρωθυπουργού της χώρας κατά την ανακοίνωση των βάρβαρων μέτρων της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ που σφαγιάζουν τα εργατικά και λαϊκά δικαιώματα. Αποτελεί ακόμη μία απόδειξη ότι τα μέτρα αυτά αποτελούν ένα κεντρικό επιτελικό σχέδιο που συναποφάσισαν τα πολιτικά επιτελεία των καπιταλιστών στην ΕΕ από κοινού με τις αστικές κυβερνήσεις - νεοφιλελεύθερες και σοσιαλδημοκρατικές - των κρατών-μελών της. Τα μέτρα αυτά προωθούνται σε όλες τις χώρες της ΕΕ, σε Ισπανία, Ιταλία, Ιρλανδία, Πορτογαλία, Γαλλία, Γερμανία, κ.ά. και εκφράζουν την ακόρεστη δίψα του κεφαλαίου για κέρδη. Κέρδη που εξασφαλίζουν μέσα από την ολοένα και μεγαλύτερη μείωση της τιμής της εργατικής δύναμης, την ένταση της εκμετάλλευσης της εργατικής τάξης, τη ληστρική επιδρομή στα λαϊκά εισοδήματα.

Η αξιολόγηση της Στρατηγικής της Λισαβόνας 2000 και 2005 από το πολιτικό προσωπικό του κεφαλαίου στην έκτακτη Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ στις 11 του Φλεβάρη 2010, παρά τις στατιστικές αλχημείες, δεν μπορεί να κρύψει τη διαρκή επιδείνωση του βιοτικού επιπέδου της εργατικής - λαϊκής οικογένειας. Η ίδια η Ευρωπαϊκή Επιτροπή προβλέπει αύξηση του ΑΕΠ της ΕΕ για το 2010, μόλις 0,7%. Το 2009 το ΑΕΠ της ΕΕ σημείωσε πτώση κατά 4%, ο μέσος όρος του δημοσιονομικού ελλείμματος στην ΕΕ έφτασε το 7%, ο μέσος όρος του δημόσιου χρέους σε 80% του ΑΕΠ, η βιομηχανική παραγωγή έπεσε στα επίπεδα του 1990, ενώ η ανεργία εκτινάχτηκε στο 10%, με 23.000.000 εργάτες να αποτελούν τη στρατιά των ανέργων. Οπως η ίδια η Ευρωπαϊκή Επιτροπή ομολογεί, «δύο χρόνια καπιταλιστικής κρίσης έχουν σβήσει 20 χρόνια δημοσιονομικής εξυγίανσης»¹, αποκαλύπτοντας τα όρια του συστήματος της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης.

Στο κείμενο της Επιτροπής εκφράζονται η ανησυχία του κεφαλαίου και του πολιτικού προσωπικού του για την εξέλιξη της κρίσης και οι προβλέψεις ότι η καπιταλιστική ανάκαμψη στην ΕΕ θα είναι αναιμική. Η Επιτροπή δηλώνει με σαφήνεια ότι η κρίση χρειάζεται να αξιοποιηθεί για τη γρηγορότερη προώθηση των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων στην οικονομία και στις δομές για τον εκσυγχρονισμό του αστικού κράτους. Η ανισόμετρη καπιταλιστική ανάπτυξη σε συνδυασμό με την κρίση οξύνει τους ενδοϊμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς στο εσωτερικό της ΕΕ, καθώς και με τα άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα. Η ανησυχία της ΕΕ αποτυπώνεται σε τρία στρατηγικά σενάρια που αναλύει στην πρότασή της η Ευρωπαϊκή Επιτροπή:

• Της «βιώσιμης ανάπτυξης», που προβλέπει ελαφρά αύξηση του ρυθμού ανάπτυξης σε σχέση με το επίπεδο ανάπτυξης πριν από την κρίση.
• Της «νωθρής ανάπτυξης», όπως την ονομάζει, με αύξηση του ρυθμού ανάπτυξης μικρότερη από πριν.
• Το χειρότερο σενάριο της «χαμένης δεκαετίας» με αύξηση του ΑΕΠ σημαντικά μικρότερη από το προηγούμενο επίπεδο.

Οι φόβοι αυτοί του μονοπωλιακού κεφαλαίου για πιθανή μείωση της κερδοφορίας του καθορίζουν και το μονόδρομο της Στρατηγικής Ευρώπη 2020, που δεν είναι άλλος από το τσάκισμα των εργατικών δικαιωμάτων σε ολόκληρη την ΕΕ.

Η Στρατηγική Ευρώπη 2020 θα συζητηθεί σε επίπεδο γενικών κατευθύνσεων στην Εαρινή Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ, στις 25 - 26 του Μάρτη, ενώ τον Ιούνη το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο θα υιοθετήσει τις Κατευθυντήριες Γραμμές για την εφαρμογή της. Τα κράτη - μέλη, όπως και με τη Στρατηγική της Λισαβόνας, θα εκπονήσουν Εθνικά Μεταρρυθμιστικά Προγράμματα για την εφαρμογή της Στρατηγικής, ενώ κάθε χρόνο θα συντάσσουν και θα υποβάλλουν στην Κομισιόν έκθεση - αναφορά για την πρόοδό τους, ταυτόχρονα με την αναφορά τους για την εφαρμογή του Προγράμματος Σταθερότητας, για την τήρηση δηλαδή του Συμφώνου Σταθερότητας της ΕΕ.

Κεντρική θέση στην επίθεση του κεφαλαίου ενάντια στην εργατική τάξη αποκτά η διαβόητη «ευελφάλεια», σε συνδυασμό με τις διάφορες μορφές «διά βίου μάθησης», «κατάρτισης και επανακατάρτισης» και απόκτησης «δεξιοτήτων», αλλά και την κινητικότητα της εργατικής τάξης ανάμεσα στους διάφορους κλάδους και τομείς παραγωγής, αλλά και ανάμεσα στα διάφορα κράτη - μέλη της ΕΕ.

Ετσι προτεραιότητα της ΕΕ για το επόμενο χρονικό διάστημα είναι:

• H «Πράσινη Βίβλος για τα συστήματα Κοινωνικής Ασφάλισης», όπου με το πρόσχημα της γήρανσης του εργατικού δυναμικού θα προωθήσει την πλήρη κατεδάφιση των κοινωνικών, ασφαλιστικών και συνταξιοδοτικών δικαιωμάτων των εργαζομένων.
• Η επαναφορά της Οδηγίας για την «οργάνωση του χρόνου εργασίας» που διασπά τον εργάσιμο χρόνο σε ενεργό και απλήρωτο - ανενεργό, ενώ θα δίνει τη δυνατότητα στους καπιταλιστές να επιβάλλουν εργασία 65, ακόμη και 78 ωρών τη βδομάδα, χωρίς καταβολή υπερωριών.

Οι στόχοι αυτοί προτείνεται να προωθηθούν μέσα από επτά Στρατηγικές Πρωτοβουλίες:

• «Βιομηχανική πολιτική στην εποχή της παγκοσμιοποίησης» με στόχο την ενίσχυση της καπιταλιστικής κερδοφορίας των βιομηχανικών επιχειρήσεων στην ΕΕ.
• Ενεργειακά αποδοτική Ευρώπη, για την ανάπτυξη της «πράσινης» καπιταλιστικής οικονομίας και τη μείωση της ενεργειακής εξάρτησης της ΕΕ.
• «Ατζέντα για νέες δεξιότητες και δουλειές», που θα αντικαταστήσει την παροχή εκπαίδευσης από την κατάρτιση, τη διά βίου μάθηση, το «Πλαίσιο Προσόντων». Ηδη την κατεύθυνση αυτή ανακοίνωσε στις 5 του Μάρτη η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ με το σχέδιο για το «νέο σχολείο», που αναπροσαρμόζει την εκπαίδευση στις ανάγκες της κερδοφορίας του κεφαλαίου.
• «Καινοτόμα Ενωση» με στόχο την προώθηση της καινοτομίας.
• «Νεολαία σε κίνηση» για την προώθηση της κινητικότητας των σπουδαστών και των νέων εργαζομένων.
• «Ψηφιακή Ατζέντα για την Ευρώπη», που στόχο έχει τη δημιουργία μίας ενιαίας ψηφιακής αγοράς στην ΕΕ.
• «Ευρωπαϊκή Πλατφόρμα ενάντια στη φτώχεια», που θα αντικαταστήσει τις κοινωνικές παροχές και τα συστήματα Κοινωνικής Πρόνοιας στα κράτη - μέλη από επιδόματα πτωχοκομείου και παροχές, ένα μόλις βήμα πριν την εξαθλίωση, ώστε η αστική τάξη να μην κινδυνεύει από το ξέσπασμα κοινωνικών εκρήξεων.

Θα ενταθεί ο έλεγχος της τήρησης του Συμφώνου Σταθερότητας και της «δημοσιονομικής πειθαρχίας» των κρατών - μελών «ώστε να αποφεύγονται ανισορροπίες που θα μπορούσαν να θέσουν σε κίνδυνο την Ευρωζώνη». Το νέο σχέδιο προχωρά ακόμη περισσότερο «ώστε να ελέγχονται και άλλα θέματα που θα μπορούσαν να υπονομεύσουν την ανταγωνιστικότητα στην ΕΕ», δηλαδή την κερδοφορία του κεφαλαίου. Για τη γρηγορότερη προώθηση της αντιλαϊκής πολιτικής της ΕΕ, προτείνεται από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή η χρησιμοποίηση Κανονισμών αντί για Οδηγίες, ώστε να εφαρμόζονται άμεσα και χωρίς αμφισβήτηση σε όλα τα κράτη - μέλη.

Για το σκοπό αυτό προωθεί: Την πλήρη ολοκλήρωση και παραμερισμό κάθε εμποδίου στην αξιοποίηση της ενιαίας αγοράς της ΕΕ, που λειτουργεί ως ο πολλαπλασιαστής της δύναμης του ευρωπαϊκού κεφαλαίου στον παγκόσμιο ιμπεριαλιστικό ανταγωνισμό. Πρώτο βήμα στην κατεύθυνση αυτή θα είναι η εφαρμογή της Οδηγίας για την απελευθέρωση των υπηρεσιών, της γνωστής ως «Οδηγίας Μπολκεστάιν», που βρίσκεται και στις κεντρικές προτεραιότητες της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ και του κεφαλαίου, αφού θα δώσει νέες δυνατότητες αύξησης της κερδοφορίας του και νέο χτύπημα στα δικαιώματα των εργαζομένων στις υπηρεσίες.

Γίνεται λοιπόν φανερό ότι η πρωτοφανής επίθεση του μαύρου μετώπου πλουτοκρατίας, ΕΕ, κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΛΑ.Ο.Σ., των πολιτικών υποστηρικτών του «ευρωμονόδρομου» και των ξεπουλημένων συνδικαλιστικών πλειοψηφιών ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ, ενάντια στην εργατική τάξη και στα άλλα λαϊκά στρώματα στη χώρα μας, δεν αποτελεί «ελληνική ιδιαιτερότητα». Η τρομοκρατία που εξαπολύει ολόκληρη η αστική τάξη περί κινδύνου «χρεοκοπίας», «έκτακτης ανάγκης», κλπ., δεν είναι παρά ένα χυδαίο ψέμα. Προβάλλει ότι οι εργαζόμενοι πρέπει να υιοθετήσουν ως «εθνικό στόχο» τη διασφάλιση της κερδοφορίας του κεφαλαίου και τη διαιώνιση της εξουσίας του!

Τα μέτρα - φωτιά που τσακίζουν την εργατική τάξη είναι προσχεδιασμένα, εντάσσονται σε ένα συνολικό επιτελικό σχέδιο του κεφαλαίου για ολόκληρη την ΕΕ, που προωθείται σε όλα τα κράτη - μέλη, προσαρμοσμένο βέβαια στο διαφορετικό επίπεδο της καπιταλιστικής τους ανάπτυξης. Γι' αυτό και αποτελούν επικίνδυνη απόπειρα αποπροσανατολισμού των εργαζομένων οι ισχυρισμοί του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ περί εγκατάλειψης δήθεν από το ΠΑΣΟΚ των προεκλογικών του υποσχέσεων, καθώς και για δήθεν «έλλειψη κοινοτικής αλληλεγγύης» ή οι προτάσεις του περί έκδοσης ευρωομολόγου ή δανεισμούς της χώρας από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα... Το ΠΑΣΟΚ υλοποιεί το προεκλογικό του πρόγραμμα, το οποίο και υπηρετεί τα κέρδη του κεφαλαίου.

Ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ ανησυχεί γιατί στα συμπεράσματα του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου της ΕΕ στις 11/2/2010 ορίζεται και το ΔΝΤ ως συνεποπτεύουσα αρχή μαζί με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και την ΕΚΤ για την παρακολούθηση των μέτρων της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ. Εγκαλεί το Συμβούλιο και την Ευρωπαϊκή Επιτροπή ότι έτσι παραβιάζουν τις Συνθήκες της ΕΕ. Και καλεί τους εργαζόμενους να επιλέξουν ιμπεριαλιστή όπως έχει κάνει ο ίδιος!

ΕΕ, ΔΝΤ, ΕΚΤ, ΠΟΕ, ΝΑΤΟ κ.ά. ιμπεριαλιστικοί Οργανισμοί και Ενώσεις είναι εξίσου επικίνδυνες για τους λαούς. Μέσα στην ΕΕ, στη συμμορία αυτή των λύκων, δεν υπάρχει αλληλεγγύη, αλλά αδυσώπητος πόλεμος για τη μονοπωλιακή κυριαρχία. Το κεφάλαιο στην ΕΕ ενωμένο είναι μόνο όταν πρόκειται να χτυπήσει την εργατική τάξη.

Η ενίσχυση του ΚΚΕ και του ΠΑΜΕ, του ταξικού εργατικού κινήματος, αποτελεί προϋπόθεση για την ενδυνάμωση της αντιιμπεριαλιστικής - αντιμονοπωλιακής πάλης. Η ρήξη με την ΕΕ, το οικοδόμημά της, τη βάρβαρη πολιτική της, η αποδέσμευση της χώρας μας από την ένωση αυτή της πλουτοκρατίας, ο αγώνας για τη διάλυσή της είναι καθοριστική προϋπόθεση για έναν άλλο δρόμο ανάπτυξης, που στο επίκεντρό του θα βρίσκεται η ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών. Για να ανοίξει αυτός ο δρόμος είναι αναγκαία η ανασύνταξη και αντεπίθεση του εργατικού και λαϊκού κινήματος. Η δημιουργία της κοινωνικής συμμαχίας της εργατικής τάξης με τους αυτοαπασχολούμενους, τη φτωχομεσαία αγροτιά, που θα διεκδικήσει την εξουσία και θα χτίσει τη Λαϊκή Εξουσία και τη Λαϊκή Οικονομία.

Σημειώσεις

1. Σελίδα 5 του κειμένου της ΕΕ «Ευρώπη 2020 - Μια στρατηγική για έξυπνη, βιώσιμη ανάπτυξη» - COM(2010)2020 - 3/3/2010.

1. Η Ευρώπη να κάνει μια πλήρης επιστροφή στον προηγούμενο δρόμο ανάπτυξης και να προχωρήσει με αυξητικές τάσεις

2. Η Ευρώπη θα έχει υποστεί μια μόνιμη απώλεια στον πλούτο και θα αρχίσει να αναπτύσσεται από αυτή τη διαβρωμένη βάση.

3. Η Ευρώπη θα έχει υποστεί μια μόνιμη απώλεια στον πλούτο και στην τάση για μελλοντική ανάπτυξη.