ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Δεν καθησυχάζονται οι ανησυχίες

Παπαγεωργίου Βασίλης

Πολλά ήταν τα πανηγύρια, τον τελευταίο καιρό, για την επίσημη ένταξη της χώρας στη ζώνη του ευρώ της ΟΝΕ. Τεράστια και πολύμορφη ήταν και η εκστρατεία χειραγώγησης των συνειδήσεων, που εντάθηκε τους τελευταίους μήνες και συνεχίζεται ακόμη. Ολ' αυτά, όμως, δεν έχουν καταφέρει, να διασκεδάσουν τις έντονες και βαθιές ανησυχίες των εργαζομένων. Χαρακτηριστική απόδειξη γι' αυτό οι έρευνες της κοινής γνώμης, που είδαν το φως της δημοσιότητας σε εφημερίδες της Κυριακής. Το 36% των ερωτηθέντων, σημειώνει η δημοσκόπηση που δημοσιεύεται στο «Βήμα», θεωρεί ότι η ένταξη στην ΟΝΕ θα εντείνει τις κοινωνικές ανισότητες και μόνο το 31,8% θεωρεί ότι αυτές θα μειωθούν. Σε άλλο ερώτημα, επίσης, το 48,1% κρίνει ότι η ένταξη δε θα μεταβάλει αισθητά το οικογενειακό του εισόδημα, το 25,2% προσδοκά βελτίωση, ενώ το 20,9% φοβάται επιδείνωση.

Και να σκεφθείτε ότι η μεγάλη πλειοψηφία των ερωτηθέντων σημειώνει -απολύτως δικαιολογημένα- ότι δεν έχει ουσιαστική ενημέρωση και πληροφόρηση, για την ΟΝΕ και την ένταξη της χώρας σ' αυτή, τι ακριβώς σημαίνει η εξέλιξη αυτή, κλπ. Πολύ σωστά σκέφτονται οι άνθρωποι και δε θεωρούν ουσιαστική και, ιδιαίτερα, αντικειμενική ενημέρωση την προπαγανδιστική εκστρατεία της κυβέρνησης και διάφορων άλλων κέντρων. Αλλωστε, έχουν εμπειρία και από άλλες παρόμοιες εκστρατείες. Θυμάστε το διαβόητο εκείνο σλόγκαν «είδες η ΕΟΚ;»

Πληρώνουμε παραπάνω για να ξεπουληθεί

Μπήκαμε στον Ιούλη κι αν δεν το έχετε πάρει μυρωδιά, «τρέχουν» πλέον οι αυξημένες τιμές στα τιμολόγια της ΕΥΔΑΠ. Και, βέβαια, καύσωνα έχουμε αυτές τις μέρες, επομένως, η μεγαλύτερη κατανάλωση νερού είναι αναπόφευκτη, αλλά να 'χετε υπόψη σας ότι οι λογαριασμοί, που θα έρθουν την επόμενη φορά, θα είναι περισσότερο «αλμυροί» από τους προηγούμενους.

Σημειώνουμε το γεγονός, όχι για να μην ξαφνιαστείτε και ψάχνετε τις τυχόν διαρροές νερού, αλλά για να υπογραμμίσουμε πως οι αυξήσεις αυτές ήταν πέρα για πέρα αδικαιολόγητες, αφού η ΕΥΔΑΠ είναι μια δημόσια και, εδώ και χρόνια, κερδοφόρα επιχείρηση. Γιατί, λοιπόν, να πληρώσουμε παραπάνω και, μάλιστα, το νερό, ένα κοινωνικό αγαθό; Μα, για να γίνει περισσότερο ελκυστική η ΕΥΔΑΠ στους επίδοξους αγοραστές της. Ναι, το ομολογούν δημόσια και δεν το κρύβουν. Γι' αυτό το λόγο, επιβλήθηκαν οι τελευταίες αυξήσεις.

Βλέπετε, οι «χρυσοκάνθαροι» της «ιδιωτικής πρωτοβουλίας» δεν ασχολούνται με ...ψιλο-κέρδη. Είναι μαθημένοι στις μεγάλες μπάζες...

«Θερίζει» η ανεργία στις γυναίκες

Το δικαίωμα στην εργασία υποτίθεται πως είναι συνταγματικά κατοχυρωμένο. Για άνδρες και γυναίκες. Αυτά, βέβαια, στη θεωρία, αφού η καπιταλιστική πραγματικότητα δε σκαμπάζει και πολλά πολλά από συνταγματικές επιταγές. Η ανεργία αποτελεί ένα από τα σοβαρότερα, σύγχρονα προβλήματα και «χτυπάει» ιδιαίτερα τις γυναίκες. Αυτό αποδείχνουν και τα στοιχεία μιας έρευνας του Εθνικού Κέντρου Κοινωνικών Ερευνών, που δημοσιεύει το χθεσινό «Βήμα». Μπορεί το ποσοστό των Ελληνίδων, που εργάζονται, να αυξήθηκε από 34,5% το 1983, σε 40,8% το 1998, αλλά ο αριθμός των ανέργων γυναικών αυξάνεται συνεχώς. Μάλιστα, στις νέες γυναίκες, ηλικίας 15 έως 24 ετών, η ανεργία υπερδιπλασιάστηκε, τα τελευταία δέκα χρόνια, αφού αυξήθηκε από 20,4% σε 41,1%, ενώ στην ίδια χρονική περίοδο το ποσοστό των μακροχρόνια ανέργων γυναικών αυξήθηκε από 54,8% σε 62,6%. Τέλος, ένα ποσοστό γυναικών, περίπου 7%, εργάζεται αμισθί, χωρίς καμιά, δηλαδή, αμοιβή!

Τα λόγια και η πράξη

Associated Press

Το 1995 είχε ξαναγίνει διάσκεψη του ΟΗΕ, για την παγκόσμια φτώχεια. Οι διάφοροι εκπρόσωποι των κυβερνήσεων είχαν πει και τότε μεγάλα και ωραία λόγια. Στα πέντε χρόνια, όμως, που πέρασαν από τότε, ο επίσημος αριθμός των ανθρώπων, που ζουν σε συνθήκες απόλυτης φτώχειας -με εισόδημα λιγότερο από ένα δολάριο τη μέρα- αυξήθηκε κατά 300 εκατομμύρια ανθρώπους κι έφθασε συνολικά το 1,2 δισεκ., παρότι ο παγκόσμιος πλούτος αυξήθηκε.

Το περασμένο Σάββατο οι εκπρόσωποι των κυβερνήσεων - μελών του ΟΗΕ συναντήθηκαν και πάλι στη Γενεύη και αποφάσισαν, «να δώσουν νέα ώθηση στις συλλογικές προσπάθειες για βελτίωση της κατάστασης των ανθρώπων», υποσχόμενοι ότι θα μειώσουν στο μισό, μέχρι το 2015, το συνολικό αριθμό ανθρώπων, που ζει σε συνθήκες απόλυτης φτώχειας. Κανένας, όμως, εκπρόσωπος κυβέρνησης, από τις λεγόμενες πλούσιες χώρες, δε δεσμεύτηκε σε κάποια συγκεκριμένα μέτρα.

Εχει κανείς αμφιβολία, για τα αποτελέσματα του νέου απολογισμού, μετά από 5, 10 ή 15 χρόνια και όσο κυριαρχούν ο ιμπεριαλισμός και οι μεγάλες πολυεθνικές στις παγκόσμιες εξελίξεις;

Η αντιΚΚΕ επίθεση

Ηάρχουσα τάξη και οι πολιτικοί εκπρόσωποί της συνειδητοποιούν τις δυσκολίες για το πέρασμα της αντιλαϊκής πολιτικής της ΟΝΕ σε βάρος των εργαζομένων, καθώς και όσων ακόμα απεργάζεται η «νέα τάξη» σε βάρος της χώρας μας. Κι αν η κυβέρνηση είναι υποτακτική, αυτό δεν αρκεί. Χρειάζονται την ολοκληρωτική υποταγή του μαζικού λαϊκού κινήματος. Εμπόδιο σ' αυτό είναι κυρίως το ΚΚΕ, ο εκφραστής των πραγματικών συμφερόντων των εργαζομένων. Πολύ περισσότερο, που πρωτοστατεί στην οργάνωση της αντίστασης και της αντεπίθεσης του λαού, προβάλλοντας το δρόμο του Κοινωνικοπολιτικού Μετώπου, ενάντια στα μονοπώλια και τον ιμπεριαλισμό, που συσπειρώνει, ομολογουμένως, λαϊκές δυνάμεις πέραν των κομμουνιστών. Γι' αυτό και το ΚΚΕ ανάγεται στον υπ' αριθμόν ένα εχθρό της κυβέρνησης και των αφεντικών της «νέας τάξης».

Αυτή η ανησυχία οδήγησε και στην έναρξη μιας πιο οργανωμένης και σχεδιασμένης αντικομμουνιστικής επίθεσης, που εντείνεται και, απ' ό,τι φαίνεται, θα πάρει πιο ακραίες διαστάσεις, ενόψει και του 16ου Συνεδρίου του ΚΚΕ. Η πολύμορφη αυτή βρώμικη επίθεση που εξελίσσεται, με τη διαστρέβλωση και τη συκοφαντία των θέσεων του ΚΚΕ, στοχεύει, ακριβώς, στην ουσία της πολιτικής του Κόμματος. Τους πονάει το ότι αυτή η πολιτική επιβεβαιώνεται, αποκτά κύρος και δύναμη μέσα στο λαό και μπορεί να συσπειρώνει πλατιές λαϊκές δυνάμεις. Δεν είναι τυχαίο, που η επίθεση αυτή τη στιγμή αφορά την πολιτική συνεργασιών του ΚΚΕ, την πολιτική του μετώπου πάλης. Αποσιωπώντας από τα ΜΜΕ τις θέσεις του ΚΚΕ και, ταυτόχρονα, διαστρέφοντας την πραγματικότητα, τα κέντρα της αντικομμουνιστικής προπαγάνδας επιχειρούν να σπείρουν σύγχυση στον κόσμο και να μειώσουν την απήχηση της πολιτικής αυτής. Σ' αυτή τη βρώμικη τακτική, ως αιχμή, χρησιμοποιούνται τα μεγάλα ραδιοτηλεοπτικά και έντυπα Μέσα, τα οποία, εκμεταλλευόμενα ορισμένα μεμονωμένα, εντελώς περιθωριακά περιστατικά, κατασκευάζουν μια ψεύτικη εικόνα για το ΚΚΕ, πασχίζουν να παρουσιάσουν το ΚΚΕ, ως «σπαρασσόμενο από εσωκομματική κρίση»! Κι όταν «πιάνονται στα πράσα», τότε παριστάνουν και τα ...θύματα, καταγγέλλοντας ότι, τάχα, το ΚΚΕ, ανακαλύπτει «εχθρούς» για να κρύψει τις «διαφωνίες στο εσωτερικό του»!

Χαρακτηριστικό είναι πως, καθώς δεν μπορούν πια να δικαιολογήσουν την άποψη ότι το ΚΚΕ είναι ένα κόμμα που δεν έχει μέλλον και πως δεν αντέχει τη διαφορετικότητα αντιλήψεων, τότε ακριβώς επιτίθενται ενάντια σε συνεργαζόμενους με το ΚΚΕ, αποκρύβοντας ταυτόχρονα το μεγάλο εύρος των συνεργασιών. Ο στόχος, εκτός του να συκοφαντήσουν την πολιτική του Κόμματος, είναι και να προσπαθήσουν να τρομοκρατήσουν όσους προσεγγίζουν το ΚΚΕ, γυρίζοντας την πλάτη στα κόμματα του μονόδρομου της ΟΝΕ και της «νέας τάξης» πραγμάτων.

Για τους κομμουνιστές, είναι φανερό και δεν υπάρχει καμιά αυταπάτη ότι ο πόλεμος αυτός ενάντια στο Κόμμα, η αντικομμουνιστική επίθεση, θα εντείνεται και θα συμβαδίζει και με την όξυνση των λαϊκών προβλημάτων. Οτι, σ' αυτήν την επίθεση, θα χρησιμοποιήσουν κάθε αθέμιτο μέσο, προκειμένου να δυσκολέψουν όσο μπορούν την ικανότητα του Κόμματος να ανοίγεται και να δουλεύει πλατιά μέσα στο λαό. Ωστόσο, είναι επίσης καθαρό - και οι αντίπαλοι το γνωρίζουν - ότι το Κόμμα δεν μπορούν να το βάλουν στο χέρι. Οι κομμουνιστές, όχι μόνον υπερασπίζονται μαχητικά την πολιτική του Κόμματος απέναντι στη βρώμικη επίθεση, αλλά δρουν και αντιδρούν με ακόμα μεγαλύτερη συνειδητή πειθαρχία, υπερασπιζόμενοι τις αρχές λειτουργίας του ΚΚΕ, υποτάσσοντας το ατομικό στο συλλογικό, με αποφασιστικότητα συσπειρώνονται γύρω από την ηγεσία του Κόμματος, γύρω από την Κεντρική του Επιτροπή.

Κυπριακό

Το προωθούν

από καιρό,

μα δεν κουνιέται

βήμα

και συνεχίζει

το νησί

να 'ναι του «Αττίλα»

θύμα.

Το προωθούν

από καιρό,

μα μένει