Σήμερα δημοσιεύουμε την εισήγηση του προέδρου της Ομοσπονδίας Οικοδόμων Ελλάδας, Ανδρέα Ζαζόπουλου, με θέμα «Η Ολυμπιάδα του 2004 σαν μέσο ανατροπής των εργασιακών σχέσεων» και την εισήγηση του πολιτικού μηχανικού - υγειονολόγου Μπάμπη Ζιώγα, με θέμα «Περιβάλλον και ελεύθεροι χώροι στην Αττική πριν και μετά το 2004». Αύριο θα ακολουθήσει η εισήγηση της Ρούλας Καρατζά, υπεύθυνης του Αθλητικού Τμήματος της ΚΕ του ΚΚΕ, με θέμα «Αθλητισμός: Κοινωνικό αγαθό ή εμπόρευμα στα χέρια των πολυεθνικών;».

Από τις εργασίες της ημερίδας

Η δήλωση του πρωθυπουργού της χώρας ότι οι Ολυμπιακοί Αγώνες είναι στόχος ισάξιος, αλλά και μεγαλύτερος από την ΟΝΕ, σηματοδοτεί ότι η Ολυμπιάδα του 2004 θα αποτελέσει εργαλείο και άλλοθι για την επιβολή νέων αντιλαϊκών μέτρων, θα χρησιμοποιηθεί από την άρχουσα τάξη για την ενσωμάτωση των λαϊκών μαζών, την υφαρπαγή της συναίνεσής τους σε αντιλαϊκά μέτρα.

Η αντεργατική, αντιλαϊκή επιδρομή που ήδη βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη, θα αποκτήσει νέα ώθηση και στην πύρινη τανάλια των πιο βίαιων αντεργατικών μέτρων θα επιχειρήσουν να αιχμαλωτίσουν όλα τα τμήματα της Εργατικής Τάξης, πρώτα και κύρια τους εργαζόμενους στην κατασκευή των ολυμπιακών εγκαταστάσεων.

Τα σχέδιά τους για το εξοντωτικό στρίμωγμα των εργαζομένων στις ολυμπιακές εγκαταστάσεις δεν τα έκρυψαν ούτε παράγοντες του "Αθήνα 2004", ούτε η παραδομένη πλειοψηφία της ΓΣΕΕ.

Ο Ανδρέας Ζαζόπουλος, πρόεδρος της Ομοσπονδίας Οικοδόμων Ελλάδας

Λίγο αργότερα ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ, Χρ. Πολυζωγόπουλος, σε συνέντευξή του δήλωνε πως μπορεί να υπογραφεί μια "εθνική συμφωνία" για "εργασιακή εκεχειρία", ταυτιζόμενος έτσι πλήρως με τις προθέσεις της κυβέρνησης και της "Αθήνα 2004".

Το τι σημαίνει για κεφάλαιο, κυβέρνηση και πλειοψηφία της ΓΣΕΕ "εργασιακή ειρήνη", "εργασιακή εκεχειρία", δεν άργησαν ανερυθρίαστα οι παραδομένοι συνδικαλιστές να το διατυπώσουν, διατυπώνοντας παράλληλα και τις απόψεις τους για τους Ολυμπιακούς Αγώνες.

Οι απόψεις της πλειοψηφίας της ΓΣΕΕ δε μας προξένησαν καμία έκπληξη. Κάθε άλλο έχει γνωστό παρελθόν και παρόν και οι εκτιμήσεις της είναι συνδεδεμένες με το ρόλο που εργολαβικά έχει αναλάβει, τη στήριξη της πιο άγριας αντιλαϊκής πολιτικής προς όφελος των συμφερόντων των ανθρώπων του χρήματος, που θεωρούν τους Ολυμπιακούς Αγώνες σαν πεδίο ασυγκράτητης κερδοσκοπίας.

Πέραν όμως των απόψεών της, η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ με τις παρεμβάσεις που επιχειρεί γίνεται ακόμη πιο επικίνδυνη για τα συμφέροντα των εργαζομένων.

Η ΓΣΕΕ, προκειμένου να αξιοποιήσει, όπως αναφέρεται σε υπόμνημά της, την εμπειρία των Ολυμπιακών Αγώνων του 2000 πραγματοποίησε επίσκεψη στο Σίδνεϊ της Αυστραλίας. Τις εμπειρίες της αυτές, όπως αναφέρει, προσπαθεί να τις εντάξει στα ελληνικά δεδομένα, σε ό,τι αφορά τη διοργάνωση των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004 στη χώρα μας.

Μεταφέροντας, μέσω του συντάκτη του υπομνήματος Γ. Μίχα, μέλους της Διοίκησης της ΓΣΕΕ και προέδρου του Εργατικού Κέντρου Πειραιά τις εμπειρίες από τις συμφωνίες που υπέγραψαν τα Συνδικάτα της Νότιας Ουαλίας με την κυβέρνηση δεν κρύβει τις προθέσεις της, να συμβαδίσει μ' αυτές τις συμφωνίες, συγκροτώντας με κράτος και εργοδότες φορέα που θα κινήσει σε "πνεύμα συνεργασίας και διαλλακτικότητας τις τυχόν εργασιακές προστριβές, προκειμένου να προαχθεί η ανάπτυξη ενός δημιουργικού χώρου εργασίας".

Μέρος των στόχων της συμφωνίας του φορέα θα είναι, όπως αναφέρει:

• Η μέριμνα, προκειμένου να επιτευχθεί το μέγιστο της παραγωγικότητας προς όφελος όλων όσοι παίρνουν μέρος στις εργασίες!
• Η εφαρμογή καινοτόμων προσεγγίσεων τόσο όσον αφορά την επίτευξη όσο και την αποτίμηση της παραγωγικότητας.
• Θα μπορούσε κανείς να αναφέρει και άλλους στόχους του απαράδεκτου Υπομνήματος σήμερα και επιδιωκόμενης συμφωνίας αύριο, που συμπληρώνονται με το ότι τα συμβαλλόμενα μέρη "δεσμεύονται να ακολουθήσουν καινοτόμους προσεγγίσεις, προκειμένου να επιτευχθούν τόσο η βελτίωση της παραγωγικότητας όσο και η άνοδος της απόδοσης των εργαζομένων".

Αυτή όμως και μόνο η αναφορά σε μέρος των στόχων αρκεί για να καταλάβει κανείς τις προθέσεις της ΓΣΕΕ.

Η συνδικαλιστική ελίτ γνωρίζει ότι η αύξηση της εκμετάλλευσης δεν αυξάνεται μόνο με την παράταση της εργάσιμης μέρας, αλλά επιβάλλεται και με τη μορφή εντατικοποίησης της δουλιάς που ισοδυναμεί με παράταση της εργάσιμης ημέρας. Θέτοντας, λοιπόν, τη ζυγαριά να κλίνει συνέχεια υπέρ του κεφαλαίου και ενάντια στην εργατική τάξη μεριμνά, προκειμένου να επιτευχθεί το μέγιστο της παραγωγικότητας.

Οσο για τα οφέλη της παραγωγικότητας προς όλους και γι' αυτό γνωρίζει ότι η αύξηση της παραγωγικότητας μέσω της εντατικοποίησης δε δημιουργεί αξία για τους εργαζόμενους, αλλά υπεραξία για τους κεφαλαιοκράτες, όπως γνωρίζει ότι η λατρεία της παραγωγικότητας και του κέρδους από τη μεριά των εργοδοτών μετατρέπουν σε γκέτο τρόμου τους χώρους δουλιάς, με συνέπεια τη σημερινή βάρβαρη, αιματηρή πραγματικότητα με τους εκατοντάδες νεκρούς και τραυματίες. Απλά η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ με τις προκλητικές παρεμβάσεις της και προτάσεις της αποδείχνει ότι έχει μετατραπεί καθ' ολοκληρία σε γρανάζι των μηχανισμών εκμετάλλευσης των εργαζομένων.

Το Υπόμνημα δεν παραλείπει βέβαια να δείχνει το δρόμο για το πώς θα ακρωτηριάζονται οι αντιδράσεις και αντιστάσεις των εργαζομένων.

Το ρόλο του «κυματοθραύστη» αντιδράσεων, αντιστάσεων, διεκδικήσεων των εργαζομένων τον αναθέτει σε ένα δοτό εργατικό Συμβούλιο, που όλοι καταλαβαίνουμε από ποιους εκπροσωπείται και ποιων συμφέροντα θα προωθεί.

Το Υπόμνημα - πρόκληση αναφέρει: "Το Εργατικό Συμβούλιο, θα παίξει καθοριστικό ρόλο για την επίλυση των εργασιακών διαφορών», όπου η διαφωνία δεν επιλύεται, το θέμα θα παραπέμπεται στην επιτροπή εργασιακών σχέσεων". Δηλαδή, από τη Σκύλλα στη Χάρυβδη.

Δε σταματούν όμως μέχρι εκεί. Οι εργασίες, όπως διατυπώνεται στο Υπόμνημα, κατά τη διάρκεια επίλυσης εργασιακών διαφορών θα συνεχίζονται κανονικά με την ίδια ροή που έχει προγραμματιστεί πριν από την εμφάνιση της διαφωνίας. Εν αναμονή της τελικής διευθέτησης των διαφορών!

Δηλαδή, με λίγα λόγια αυτό που επιδιώκει η ΓΣΕΕ είναι να υπάρξει συμφωνία στη χώρα μας για την κατασκευή και ολοκλήρωση των έργων της Ολυμπιάδας ανάλογη με αυτή την κυβέρνησης της Ουαλίας και των Συνδικάτων, συμφωνία που περιορίζει και καταργεί τα συνδικαλιστικά δικαιώματα, συμφωνία προσαρμοσμένη στην επιδρομή για την πλήρη διάλυση των εργασιακών σχέσεων και την πιο άγρια εκμετάλλευση των εργαζομένων.

Μέσα από αυτήν την αναφορά, που εν μέρει καταγράφει τις προθέσεις κεφαλαίου κυβέρνησης, το ερώτημα σίγουρα που θα τεθεί από όλους εσάς, είναι: Και τα συνδικαλιστικά όργανα των οικοδόμων, γνωστά για τον ταξικό τους προσανατολισμό τι θα πράξουν, πώς θα βάλουν φραγμό στα σχέδια κεφαλαίου κυβέρνησης, σχέδια που στη συγκεκριμένη περίπτωση, μπαίνουν σε τροχιά υλοποίησης μέσω της συνδικαλιστικής αριστοκρατίας.

Η απάντησή μας σε αυτό το ερώτημα, τόσο της Ομοσπονδίας όσο και του Συνδικάτου Αθήνας, αλλά και όλων των Συνδικάτων που στην περιοχή ευθύνης τους θα πραγματοποιηθούν ολυμπιακά έργα είναι αποφασισμένη και ξεκάθαρη: Σε καμιά περίπτωση δε θα θυσιάσουμε κατακτήσεις και δικαιώματά μας στο όνομα των συμφερόντων εκείνων που ενδιαφέρονται να αξιοποιήσουν τη διεξαγωγή των Ολυμπιακών Αγώνων, για να πολλαπλασιάσουν τα κέρδη τους».

Ο Μπάμπης Ζιώγας

Ο "πυλώνας" αυτός άρτι επινοηθείς και υιοθετηθείς από τη ΔΟΕ, (μόλις τον Οκτώβρη του 1999 στο Ρίο ντε Τζανέιρο) φαίνεται να ακολουθεί κατά πόδας την τύχη των δυο προκατόχων του, της "ανάπτυξης του Αθλητισμού" και της "ενίσχυσης του Πολιτισμού". Να γίνεται, δηλαδή, κι αυτός βορά στα μονοπωλιακά συμφέροντα, να αποτελεί στην ουσία ένα ακόμη ψευδεπίγραφο όραμα με μοναδικό στόχο τον αποπροσανατολισμό της κοινής γνώμης και την εξαπάτηση του εργαζόμενου λαού σ' όλες τις χώρες του κόσμου. Με το ίδιο θράσος που οι αθάνατοι της ΔΟΕ, αν και αρχιερείς του εμπορευματοποιημένου πρωταθλητισμού και της "ντόπας" μιλούν για "ανάπτυξη του Αθλητισμού", αν και προαγωγοί της ασύδοτης τηλεοπτικής διαφήμισης και των φαντασμαγορικών σώου μιλούν για "ενίσχυση του Πολιτισμού", με το ίδιο αυτό θράσος έρχονται, τώρα, να υποδυθούν τον προστάτη του Περιβάλλοντος.

Συνεπής με τη νέα αυτή κατεύθυνση η "Οργανωτική Επιτροπή των Ολυμπιακών Αγώνων "Αθήνα, 2004", που δημοσιοποίησε πρόσφατα την "Περιβαλλοντική Στρατηγική" της, υιοθέτησε σ' αυτήν ανενδοίαστα εκφράσεις και απόψεις όπως: "Αντζέντα 21 του Ολυμπιακού Κινήματος", "Συμβολή στη βελτίωση της κατάστασης του περιβάλλοντος στην Αθήνα", "προώθηση σχεδίων για την προστασία ευαίσθητων οικοσυστημάτων". Και πώς θα γίνει αυτό κατορθωτό; Μα φυσικά "με τις χορηγίες", με την "εμπορία ειδών για τους Ολυμπιακούς Αγώνες" και πάνω απ' όλα με "τις δυνάμεις της αγοράς, οι οποίες, ακριβώς επειδή διαμορφώνουν πρότυπα και, προτιμήσεις, μπορούν να γίνουν συντελεστές της αλλαγής". Ναι, ακριβώς έτσι. Αυτό ευαγγελίζεται η Οργανωτική Επιτροπή.

Ας μην παραξενευόμαστε ύστερα από αυτό, που η δέσμευση και τσιμεντοποίηση των ελάχιστων που απόμειναν ελεύθερων χώρων της Αθήνας, μαζί και των υπωρειών της Πάρνηθας βαπτίζεται "συμβολή στη βελτίωση της κατάστασης του Περιβάλλοντος στην Αθήνα", που η καταστροφή του σπουδαιότερου υδροβιότοπου της Αττικής, του Σχοινιά, βαπτίζεται "προστασία των ευαίσθητων οικοσυστημάτων".

Ας μην παραξενευόμαστε ακόμη που κάποια έργα "κράχτες" όπως το τραμ και προαστιακός σιδηρόδρομος, ήσσονος όπως φαίνεται ενδιαφέροντος για το μεγάλο κεφάλαιο, μετατίθενται, ήδη (δηλώσεις Πάγκαλου στις 5/6/2000 και Λαλιώτη 7/6/2000) για τη μετά το 2004 εποχή παρ' όλο που κατείχαν περίοπτη θέση στον Φάκελο Υποψηφιότητας, αλλά και στη μόλις προς μηνός δημοσιοποιηθείσα Περιβαλλοντική Στρατηγική της Οργανωτικής Επιτροπής "Αθήνα 2004".

Είναι αλήθεια πως κάτω από την πίεση ορισμένων οικολογικών ομάδων μαζικών φορέων, αριστερών αγωνιστικών δημοτικών κινήσεων, αλλά και ενεργών πολιτών, η κυβέρνηση εμφάνισε στα λόγια το τελευταίο διάστημα κάποια μικρή αναδίπλωση σε σχέση με παλιότερες επιλογές της.

Ποιον όμως μπορούν να πείσουν οι ενώπιον της Βουλής διαβεβαιώσεις του πρωθυπουργού ότι εγκαταλείπεται το σενάριο της χρηματοδότησης από ιδιώτες των ολυμπιακών έργων, όταν διά νόμου ορίζεται π.χ. ότι ανάθεση του μεγαλύτερου από αυτά, του Ολυμπιακού Χωριού, θα γίνει, με αυτοχρηματοδότηση ή συγχρηματοδότηση;

Ποιον μπορούν να πείσουν οι αιφνίδιοι τηλεοπτικοί κεραυνοί του υπουργού ΠΕΧΩΔΕ κατά των απ' ευθείας αναθέσεων, όταν είναι βέβαιο ότι εκεί θα καταλήξει τελικά η κυβέρνηση (με την αιτιολογία της πίεσης του χρόνου με απροκάλυπτη ή συγκαλυμμένη μορφή της προεπιλογής μικρού αριθμού διαγωνιζομένων);

Ποιον, τέλος, μπορούν να καθησυχάσουν οι οριακές αλλαγές στις χωροθετήσεις μερικών έργων όταν πλέον κατά πλήρη παραβίαση του Ρυθμιστικού Σχεδίου Αθήνας;

• Η καταστροφή του υπό ένταξη στο NATURA 2000 υδροβιότοπουτου Σχοινιά εμφανίζεται δεδομένη. Τσιμεντοποιούνται 1.300 στρέμματα στις υπώρειες της Πάρνηθας.
• Το υπεσχημένο από τον υπουργό ΠΕΧΩΔΕ Μητροπολιτικό Πάρκο Πρασίνου και Αναψυχής στο Αεροδρόμιο του Ελληνικού καλείται να φιλοξενήσει γιγαντιαίες εγκαταστάσεις για αθλήματα όπως Μπέιζμπολ, σόφτμπολ, χόκεϊ, μπάντιμιντον και ενδεχόμενα τοξοβολία.
• Η παραλία του Αγ. Κοσμά θα καλυφθεί σε μήκος δυο χιλιομέτρων σε συνδυασμό και με τις συναφείς χρήσεις από μια μαρίνα μαμούθ 5.000 σκαφών, ασκώντας μια μεγάλη και μόνιμη τουριστική πίεση στην περιοχή.
• Το Αλσος Βεΐκου πνεύμονας πράσινου μιας ευρύτερης πυκνοκατοικημένης περιοχής προβλέπεται να πληγεί από μια τεράστια κλειστή εγκατάσταση πινγκ-πονγκ 5.000 θέσεων με αντίστοιχους χώρους πάρκιν και συναφείς βοηθητικές λειτουργίες.
• Το Φαληρικό Δέλτα, ο Ιππόδρομος, σχεδιάζεται να στεγάσει εγκαταστάσεις έξι αθλημάτων συνολικής χωρητικότητας 42.000 θέσεων με δεδηλωμένη τη μεταολυμπιακή εκμετάλλευση του χώρου για δραστηριότητες "βαριάς τουριστικής χρήσης".
• Πολλές δημοτικές αρχές του Λεκανοπεδίου, αναπροσαρμόζουν τα τοπικά αναπτυξιακά προγράμματά τους στην κατεύθυνση της μεγιστοποίησης των οφελών από προσδοκώμενες "κερδοφόρες" μεταολυμπιακές χρήσεις, σε βάρος, κυρίως, κάποιων, ελεύθερων χώρων που έχουν διασωθεί αλλά και των ήπιων χρήσεων γης.

Τα προβλήματα, όμως, που δημιουργούνται δεν είναι μόνο στενά περιβαλλοντικά. Η δέσμευση και τσιμεντοποίηση ελεύθερων χώρων είναι, απλά, ένα το "κρατούμενο". Το άλλο "κρατούμενο" είναι ασήκωτο βάρος που θα φορτώσει στο Λεκανοπέδιο η μεταολυμπιακή χρήση πολλών από τις ολυμπιακές εγκαταστάσεις και τις υποστηρικτικές τους παρεμβάσεις: Οι νέες μαρίνες, οι μεγάλες ξενοδοχειακές μονάδες, τα εκθεσιακά και συνεδριακά κέντρα, οι οργανωμένοι χώροι φιλοξενίας και αναψυχής της "Ολυμπιακής οικογένειας", ο σημαντικός αριθμός των υπερεθνικής κλίμακας αθλητικών εγκαταστάσεων που θα παραμείνουν και μετά το 2004, οι δαπανηρές υποδομές επικοινωνίας και μετακίνησης, όλα αυτά επιτείνουν στο έπακρο το χαρακτήρα ενός διεθνούς κοσμοπολίτικου κέντρου στη διάθεση του μεγάλου κεφαλαίου, που συστηματικά επιδιώκει, την τελευταία δεκαετία η άρχουσα τάξη να δώσει στην Αθήνα, που επιδιώκει να την κάνει ένα κέντρο φιλόξενο, λειτουργικό και προσοδοφόρο στις μεγάλες πολυεθνικές αλλά συνάμα μια μεγαλούπολη ψυχρή, αφιλόξενη και τελικά αβίωτη για το σημερινό της κάτοικο.

Κι αν αυτά ηχούν σαν σενάριο ενός μελλοντολογικού θρίλερ, μια ματιά για το τι συμβαίνει κι όλας γύρω μας θα μας πείσει για το αντίθετο.

- Το περιαστικό πράσινο κατατρώγεται από συνεχείς πυρκαγιές, από αυθαίρετες και μη επεκτάσεις και από τους καταπατητές.

- Οι ορεινοί όγκοι, αντί να αναβαθμιστούν τεμαχίζονται από λεωφόρους ταχείας κυκλοφορίας, ενώ οι συστηματικοί αποχαρακτηρισμοί δασικών εκτάσεων αποτελούν μια νέα ταχτική της κυβέρνησης.

- Ελεύθεροι αστικοί χώροι προσφέρονται για ασύδοτες διογκώσεις και επεκτάσεις ρυπαινουσών βιομηχανιών, με τη μεθοδευμένη κατάργηση του ΠΔ 84/84, ενώ άλλοι ελεύθεροι πραγματικά φιλέτα "σερβίρονται προς τέρψη των μη κερδοσκοπικών ορέξεων" του ντόπιου μεγάλου κεφαλαίου (βλέπε Λαμπράκης, οικογένεια Γουλανδρή, Εμφιετζόγλου).

- Η μοναδική παρακαταθήκη ελεύθερων χώρων, τα στρατόπεδα της Αττικής οδηγούνται προς πλήρη τσιμεντοποίηση.

- Τεράστιας κλίμακας συγκοινωνιακά έργα (αεροδρόμιο Σπάτων, Λεωφ. Σταυρού - Ελευσίνας, Περιφερειακή Υμηττού) τεμαχίζουν την Αττική, καταστρέφουν δάση και δεσμεύουν μεγάλες εκτάσεις.

- Μεγάλες υποβαθμισμένες περιοχές (π.χ. Ελαιώνας) αντί να αναβαθμιστούν, χειροτερεύουν παραπέρα. Μερικοί από τους ελάχιστους εναπομείναντες στο κέντρο της πόλης μας ελεύθερους χώρους έχουν μπει στον προθάλαμο της τσιμεντοποίησης (οικόπεδο της ΔΕΗ στους Αμπελόκηπους για κατασκευή κτιριακού μεγαθηρίου, γήπεδο ποδοσφαίρου στο Πάρκο του Γουδιού ελέω Βαρδινογιάννη).

- Εκδηλώνονται επικίνδυνα φυσικά φαινόμενα, όπως ο έντονος καύσωνας και η σεισμική δραστηριότητα, φαινόμενα η αντιμετώπιση των οποίων απαιτεί την ύπαρξη πολλών ελεύθερων χώρων στον ιστό της πόλης.

- Το πρόβλημα των απορριμμάτων οδηγείται με ευθύνη της κυβέρνησης σε αδιέξοδο που το 2004 θα έχει λάβει εκρηκτικές διαστάσεις με τα σκουπίδια να συσσωρεύονται στους δρόμους ελλείψει νέων χώρων διάθεσης.

Τι πρέπει, λοιπόν, να γίνει; Μήπως, μπροστά σ' αυτή την απειλή, θα πρέπει να υιοθετήσουμε την άποψη που διατυπώθηκε για τον Ιππόδρομο: "Καλύτερα τ' άλογα απ' τα παράλογα;". `Η μήπως θα πρέπει να πορευτούμε στη λογική του συμβιβασμού, στην αποδοχή του μικρότερου κακού;

Ούτε το 'να ούτε τ' άλλο. Η μόνη λογική που μπορεί να ασπαστεί το μαζικό κίνημα με την ιδιαίτερη ευαισθησία που το διακρίνει είναι η αταλάντευτη μαζική, μαχητική εναντίωση σε κάθε απόπειρα παραπέρα υποβάθμισης της ποιότητας ζωής μας στην πόλη, η πάλη για την έναρξη της αντίστροφης πορείας που θα σηματοδοτήσει παρεμβάσεις για την αναβάθμιση του περιβάλλοντος και της ζωής μας. Ενάντια στη νέα "Μεγάλη Ιδέα" που μπορεί πια να μη φουσκώνει τα μυαλά των συμπολιτών μας, αλλά είναι σίγουρο πως θα φουσκώσει τα πορτοφόλια της εκδοτο - εργολαβικής ολιγαρχίας. Αν δεν αντιδράσουμε αποτελεσματικά, όσο είναι καιρός.»